Tulad ng kaniyang inaakala, isang pares ng maiinit na kamay ang humawak sa kaniya. Inikot ni Tyson ang kaniyang ulo at si Diana ay nakatingin sa kaniya nang may pag-aalala. "Tyson, hindi komportable ang tiyan mo? Gusto mong humigop ng kaunting sabaw?"
Iniling ni Tyson ang kaniyang ulo.
Matapos batiin ni Mariana ang matanda, humila siya ng upuan at kalmadong umupo, hindi pinapansin ang pakikipag-ugnayan sa pagitan ng dalawa.
Ngunit masungit na ngumuso si Mr. Ruiz.
Kapag kumakain ang pamilya Ruiz, palagi silang nag-iingat na huwag makipag-usap habang kumakain. Wala masyadong gana si Mariana, pero nakipagtulungan lang siya sa matanda at kumain ng kaunti nang walang gaanong pakialam.
Pagkatapos ng hapunan, hinila siya ni Mr. Ruiz. "Narinig ko ang tungkol sa inyo ni Tyson, Mariana, huwag kang mag-alala, ang pamilya naming Ruiz ay tanging ikaw lamang ang kinikilala bilang aming manugang."
Tumingin siya kay Diana at Tyson, na medyo matigas ang mga mukha, "Kahit na may umalis sa pamilya Ruiz, dapat ang ginang na sumisira sa ibang pamilya at ang walang responsibilidad na walanghiya!" sabi niya sa isang palihis na paraan.
Bahagyang nahiya si Mariana.
Nakakunot ang noo ni Tyson, malungkot ang kaniyang mukha. Si Diana sa tabi niya ay humawak sa kanyang kamay, ang kaniyang mga mata ay may luha, mukhang kawawa.
Walang pakialam si Mr. Ruiz sa kanilang dalawa. Tinapik niya ang lamesa at bumuntong hininga, "Ako at ang iyong ama ay magkaibigan kahit anong edad. Matagal akong naging masaya nang ikinasal ka sa pamilyang Ruiz. Mariana, kung hahayaan kitang umalis sa pamilya Ruiz ngayon, paano ako magpapaliwanag sa iyong ama?"
Hinilot ni Tyson ang kaniyang sentido dahil sa sakit ng ulo, "Lolo, susubukan kong gawin ang lahat para mabayaran si Mariana. Ang mga emosyonal na bagay ay hindi puwedeng pilitin..."
Agad na hinipan ni Mr. Ruiz ang kanyang balbas at sumimangot, "Anong ibig mong sabihin sa pinilit? Sa tingin ko, bulag ka! Anong klaseng babae ang gusto mo!"
"Lolo..."
Nakita niyang malapit nang mag-away sina Mr. Ruiz at Tyson. "Lolo, ayaw niyang makipaghiwalay, ako ang kusang loob." singit siya sa usapan sa mahinang boses.
Pagbaba ng boses, ang sala ay nahulog sa isang kakaibang katahimikan.
Nagbuhos si Mariana ng isang tasa ng mainit na tubig para sa matanda, pinainom si Mr. Ruiz ng kaunting tubig upang humupa ang kanyang pag-aalala. "Lolo, huwag ka nang mag-alala tungkol sa akin. Wala akong ginawang mali sa sarili ko. Lahat ng ginawa ko ay ayon sa aking puso. Nakipaghiwalay ako, dahil hindi ko na gusto si Mr. Ruiz." dahan-dahang niyang sinabi.
Ang mukha niya ay masyadong kalmado, tila siya ay nakalawa sa kulungan, na may kakaibang kapayapaan.
Tumingin si Tyson sa kanyang magandang mukha na parang puting jade sa ilalim ng ilaw, at biglang naging pangit ang kanyang mukha. Tahimik si Mr. Ruiz ng matagal. "Kami ng pamilyang Ruiz ang may kasalanan sa iyo." malungkot niyang sabi.
Sandaling natigil si Mariana, ngumiti at walang sinabi.
Matapos makitang huminahon na ang galit ng matanda, nag-isip si Mariana at nagpaalam.
Lumalalim na ang gabi, at tumango si Mr. Ruiz bilang pagsang-ayon, tiningnan lamang ang likod ni Mariana habang ito ay paalis. "Mas mabuting maghiwalay, mas mabuting maghiwalay, mas mabuti pa kaysa sumunod sa bastardong ito." bulong nito sa sarili.
Bumuntong hininga si Mr. Ruiz, masyadong tamad na tingnan si Tyson sa tabi niya, at diretsong pumunta sa silid.
Lalo pang pumangit ang mukha ni Tyson.
"Tyson, umakyat ka at aliwin si Lolo. Palagi namang gusto ni Lolo si Miss Ramirez. Sigurado ay malungkot na malungkot siya ngayon." marahang sambit ni Diana.
Si Diana ay palaging maalalahanin. Hinawakan ni Tyson ang kanyang kamay. "Ihahatid muna kita."
Matapos ihatid si Diana, pumunta si Tyson sa silid at nakita si Mr. Ruiz na nag-iinit ng tsaa.
Umupo siya at tinulungan ang matanda, nagbuhos ng isang tasa ng mainit na tsaa.
"Lolo, magiging asawa ko na si Diana sa hinaharap. Kahit na hindi mo siya gusto, dapat mas mabait ka sa kanya." kaawa-awa niyang sabi.
Umismid si Mr. Ruiz. "Nang pakasalan ako ni Mariana, sinabi ko rin sa iyo ang parehong bagay. Siya ang iyong asawa. Kahit na hindi mo siya gusto, dapat mas mabait ka sa kanya. Ano ang ginawa mo?!"
Mabigat na ibinaba ni Mr. Ruiz ang tasa ng tsaa, malayo ang tingin ng kanyang mga mata. "Pagkatapos niyang magpakasal, naging masungit at walang pakialam ang iyong ina sa kanya. Kapag siya'y may sakit at hindi komportable, lagi siyang nagpapahanap ng doktor. Anuman ang gustuhin at mahalin ni Kaena, lagi siyang ginagawang tanga! Tuwing ikaw ay umuuwi ng late, hindi siya naghihintay at hindi siya naghahanda ng pagkain para sa iyo. Noong taong iyon, nagkasakit ka sa tiyan dahil kay Diana, at nasunog ang kaniyang mga kamay sa paggawa ng sabaw para sa iyo." sabi niya sa medyo malungkot na tono. Bumuntong hininga siya. "Nang mamatay ang kaniyang ama at tumira sa pamilya Martinez, hindi niya ginawa ang mga bagay na ito. Tyson, ang daming ginawa ni Mariana para sa'yo, hiniling ang lahat ng gusto mo, pero si Diana ay nagbigay lang sa iyo ng isang lagok ng sabaw, at naramdaman mo na ito ay maasikaso at nakakaantig?"Nakinig si Tyson, ang kaniyang mga kamay ay unti-unting kumuyom, at ang dilim
Bahagyang kumurap ang mga pilikmata ni Mariana. Kung hindi niya nakasama si Tyson, magiging na psychologist sana siya. Gayunpaman pagkatapos ng ilang taon, kahit na wala siyang nakaligtaan sa kanyang propesyonal na larangan, makakabalik pa ba siya sa kanyang espesyalidad? Nakita rin ni Propesor Glen ang kanyang pag-aalinlangan at pinakalma siya, "Hindi naman ito urgent, ngunit kung ikaw ay interesado, ang guro ay natural na handang tumulong sayo." sambit niya sa mahinahong boses. "Salamat, Propesor." Nakaramdam ng init si Mariana sa kaniyang puso. Sa mga nakalipas na taon, wala siyang naging oras na bisitahin ang propesor. Hindi inaasahan, naaalala pa rin ni Propesor Glen ang kanyang mga estudyante.Tinanong ni Mariana ang kalagayan ni Propesor Glen nang may pag-aalala. Matapos makipag-usap kay Propesor Glen ng mahabang oras, Si Propesor Glen ay masigasig na nag-anyaya sa kanya na kumain. Hindi umalis si Mariana sa pamilya Glen hanggang hapon.Dahil pupunta pa siya para mag-hunt
Kinuha ni Mariana ang hunting rifle, ngunit siya'y napabuntong-hininga sa kanyang puso, "Anong halimaw!"Matapos magpalit ng damit ni Mavros at mag-empake ng lahat, pumasok ang mga mangangaso sa hunting ground ayon sa mga bilin ng coach sa field.Siyempre, karamihan sa kanila ay dumating lang para sa pangalan ni Mavros Torres, at ang mga hindi magaling manghuli ay nanatili sa kampo para manood.Kasama na doon ay sina Tyson at Diana. Inihanda ng pamilya Torres ang mga telescope at iba't ibang uri ng alak at meryenda, at nag-alaga sila ng maraming usa sa likod, kaya hindi nakakayamot ang walang ginagawa.Gayunpaman, karamihan sa mga tao ay interesado pa rin sa sitwasyon ng pangangaso sa field, at lahat sila ay kumuha ng mga teleskopyo upang manood.Naalala ni Tyson ang sinabi ni Mariana, ibinaba ang kanyang mga mata at pinulot ang teleskopyo.Mayroong isang malaking damuhan sa hunting ground, malinaw ang hangin at usok, malawak ang kalangitan at lupa, si Mariana ay nakasakay sa kabayo,
Nang tumingala si Mariana, isang pares ng magagandang mata na parang bulaklak ng peach ang kanyang nakita.Ang lalaki ay mukhang napaka-romantiko at guwapo, ngunit ang kanyang ugali ay napaka-mahinahon, at ang kanyang ngiti ay mas inosente at kaakit-akit.Hindi kilala ni Mariana ang ganitong lalaki sa kanyang alaala, at si Ellie ay tumingin din sa kanya nang may pagdududa.Si Jasver Besonia ay pamilyar na pamilyar sa kanila. Ngumiti siya at inilagay ang prinosesong itim na gansa sa tabi nilang dalawa, "Ang pangalan ko ay Jasver Besonia, ako ang kusinero ng Third Master. Ang dalaga ang humuli ng itim na gansang ito. Inutusan ako ng Third Master na lutuin ito at dalhin sa inyo. Pakiusap subukan niyo." magiliw ntong pagpapakilala. Kusinero? Itinaas ni Mariana ang kanyang mga mata. Paano magkakaroon ng kusinero na may relo na nagkakahalaga ng milyon?"Jasver, lahat ba ng mga kusinero ng Third Master ninyo ay ganito kayaman?" Biglang sambit ni Ellie. Pinagsilbihan ni Jasver ang dalawa p
Ang barbecue party ay tumagal ng mahigit tatlong oras. Sa panahon ng salu-salo, nag-iinuman at nag-toast ang mga tao, at napaka-komportable nito.Sa gitna ng salu-salo, umalis si Mariana at pinili ang sarili niyang mga premyo kasama ang mga tauhan.Ayon sa mga patakaran ni Mavros, maaari niyang dalhin ang kabayo o iba pang mga alagang hayop na gusto niya.Bagaman mas gusto ni Mariana ang mga kabayo, sa wakas ay pinili niya ang isang usa.Sa hindi niya namamalayang isip, naramdaman niyang hindi angkop ang mga kabayo na alagaan bilang mga alagang hayop. Nang lumabas siya pagkatapos pumili ng mga premyo, hinarang siya ng isang guwardya. "Miss Ramirez, inaanyayahan ka ng aming Ikatlong Master." magalang nitong sabi. Siyempre, wala namang pangalawang Ikatlong Master dito.Kaya tanging si Mavros lang.Sinundan ni Mariana ang guwardiya papunta sa ikalawang palapag. Ang lalaki ay nakaupo nang maginhawa sa isang silya malapit sa bintana. Si Jasver ay masigasig na naghahalo ng alak. Ang mga ye
Kahit matagal na taon nang kasama ni Jasver si Mavros, siya pa rin ang personal na kusinero nito kahit papaano, at ang kaniyang pagkatao ay misteryoso. Hindi pa siya nakikita ni Tyson at ng iba pa. Narinig lang nila siyang bumati kina Ellie at Mariana sa pamikyar na tono, at saka siya dumaan sa kanilang lahat, "Malamig at mahamog dito, ihahatid ko na lang kayo, mga binibini." sambit niya ng may ngiti. Biglang nanabik si Ellie. Ang kalaban ng kalaban ko ay kaibigan ko. Maaari na niyang sampalin ang mga mukha nina Tyson at Diana, mga bastardo. Agad na lumiwanag ang kanyang mga mata, “Salamat, kuya,” sabi niya sa mapanuksong boses.Hindi mapigilan ni Mariana na ngumiti, ngunit alam niya sa kaniyang puso na katauhan ni Jasver ay hindi ganito ka-alalahanin. Malamang ay si Mavros ang nag-utos at nagpadala sa kaniya. Sumunod siya kay Ellie sa sasakyan, nakatingin sa pabilyon na nakatago sa anino, at iniisip ang isang pabor na hinihingi ng lalaki, naging mahaba ang kaniyang tingin. "Miss R
Ang bahay na ipinangako sa kaniya ni Tyson, at ang mga pormalidad para sa bahay ay na-iproseso na. Kahit na gusto ni Tyson na maging mapag-alaga na anak at apo at payagan ang kanyang mga biyenan na lumipat, dapat ay pumayag siya dito.Bukod pa rito, ang bahay na ito ang tanging lugar kung saan siya at si Tyson ay namuhay nang magkasama bago ang kasal.Sabi nga, hindi lang naman iyon kundi hindi siya sineryoso ni Tyson. Walang pakialam si Mariana kung minahal ba siya ni Tyson o hindi, ngunit dapat ay itinuring naman siyang tao ni Tyson kahit papaano. Hindi isang... alagang hayop.. Nang ilang tao ang masigasig na nag-uusap tungkol sa kasal, nakita ng ina ni Tyson si Mariana mula sa gilid ng kanyang mata, at bigla na lang nagbago ang kanyang mukha.Ang iba pang tao ay tumingin din sa kaniya. Hindi napigilan ni Kaena na magmura, "Sobrang malas! Bakit nandito siya?"Sa huli, lumapit si Diana upang batiin siya nang naaangkop, itinatago ang kahihiyan sa kanyang mga mata, "Miss Ramirez, a
Mabilis na hinikayat ni Diana ang ina ni Tyson, "Mama, si Miss Ramirez ay dati pa ring asawa ni Tyson kahit papaano, kaya hindi mabuti ito. Gayunpaman, may bakante kaming kwarto sa bahay. Kung hindi ito gumana, hayaan nating manatili si Miss Ramirez."Pagkatapos niyon, tumingin ang guwardiya kay Mariana, na nakasuot ng ordinaryong damit, na may pag-lalait. Ang ganitong klase ng dating asawa ay marahil kumakapit sa mayamang pamilya at tatangging umalis. Hindi pinansin ni Mariana ang ekspresyon ng iba, "Hindi na kailangan." pagtanggi niya na lamang.Umalis siya kasama ang kaniyang mga bagahe, ngunit bigla na lamang dumilim ang kalangitan at nag simula nang bumuhos ang malakas na ulan. Kapag malas ang mga tao, ang pag-inom ng tubig ay didikit sa kanilang mga ngipin.Tiningnan ni Mariana ang baterya na 2% at hindi mapigilang matawa sa kaniyang sarili. May mga puno sa paligid, at walang lugar upang makapagtago sa ulan. Basang basa na siya, at mukha siyang partikukar na nahihiya sa mala