Natigil si Mariana, kalmado ang kaniyang ekspresiyon, ngunit hindi niya tinanggap ang nakalahad na palad sa kaniyang harapan.
Bahagyang tumigas ang mukha ni Diana.
Si Tyson, na siyang nanatiling nakatayo, ay nagsalita upang tulungan siya, gamit ang mahinang boses: "Nalaman ni Lolo ang nangyari sa atin, inaanyayahan ka para sa hapunan ngayong gabi. Nakapatay ang telepono mo, kaya pumunta ako para sunduin ka."
"Alam ko." Sinulyapan ni Mariana ang kaniyang telepono, at nakitang nakapatay nga iyon. Tumango siya: "Susunod ako, charge ko lang ito."
Ang ibig sabihin niyon ay wala siyang plano na sumama sa kanila.
Sumimangot si Tyson: "Bakit hindi na lang kita hintayin..."
Pinutol ni Mariana ang nais sabihin ni Tyson ng may ngiti sa kaniyang labi: "Hindi na, kaya kong pumunta doon ng mag-isa."
Nang nakitang natahimik si Tyson, sinulyapan niya naman si Diana na nanatiling nakalingkis ang kamay sa braso ni Tyson: "At bukas ng alas nuebe, kung hindi ito abala sa inyo, samahan ninyo ako, pumunta tayo at kunin ang certificate ng divorce natin."
Hindi alam ni Tyson kung bakit, at nakaramdam siya ng kaunting inis: "Nag- aapura ka ba?"
Seryoso namang tumango si Mariana: "Oo, nag - aapura ako."
Tila nabulunan si Tyson sa sinabi niya, at may bahagyang lungkot sa mukha, pagkatapos ay agad na niyang hinila si Diana palayo.
Matapos makapag - lakad ng ilang hakbang, agad na nagsalita si Diana ng malapit sa puso ni Tyson, umikot ito at naglakad palapit kay Mariana, maamo ang mga mata nito: "Mariana, kahit papaano, may utang akong pasasalamat sa'yo."
Kumunot ang noo ni Mariana dahil sa kalituhan: "Salamat para saan?"
Nilingon ni Diana ang lalaking naghihintay sa kaniya sa hindi kalayuan. Inipit nito ang takas na buhok sa kaniyang tainga at matamis na ngumiti, tila may naalala at saka bumuntong hininga: "Noon, nag hiwalay kami ni Tyson ng hindi inaasahan. Pagkatapos kong bumalik, akala ko ay hindi na kami muling magkakasama pa. Alam kong mahal na mahal mo siya. At kung hindi dahil sa tulong mo, marahil ay wala ng pag-asa na magkasama pa kaming muli."
"Mali ka." iniangat ni Mariana ang kaniyang tingin: "Hiniwalayan ko siya hindi para tulungan ka. Wala akong ganyang kalawak na pag-iisip. Hiniwalayan ko siya dahil lang ayaw ko nang gustuhin pa siya, at hindi ko na siya gugustuhin pa kahit kailan."
Ginugol niya ang tatlong taon bilang isang mabuting Mrs. Ruiz, pero nabigo siya.
Sa tatlong taon na iyon, baka may pag - asa pa siyang manalo ng jackpot sa pagbili ng lotto, pero hindi ang magustuhan siya pabalik ni Tyson, kaya bakit ko pa ipipilit?
Simula nang magpasya siyang makipag hiwalay, dapat ay binitiwan na niya ito.
Ang dami na niyang nagawa para kay Tyson, ngunit ang tanging natanggap niya lang ay ang pag dala nito ng ibang babae sa harap niya, ngunit wala namang ibang maramdamang pagsisisi si Mariana roon.
Bahagyang nanigas si Diana sa kaniyang kinatatayuan.
Pinag-isipan ni Mariana iyon ng mabuti, ibinaba ang kilay at malamig na sinabi, "At sa kung ano man ang nangyari sa inyong dalawa, wala na akong pakialam doon."
Lagpas ng alas otso ang oras ng hapunan, at lagpas alas siyete pa lang nang makarating si Mariana sa kaniyang apartment.
Nakaramdam ng kaginhawaan si Mariana, marahil ay dahil iniwan na niya ang pamilya Ruiz. Naligo siya at isinaksak ang telepono para mag-charge, at nakitang maaga pa para sa hapunan kasama ang mga Ruiz.
Pinili ni Mariana ang kulay pulang rosas na bestida na gusto niya sa unang pagkakataon sa mahabang panahon, nagsuot rin siya ng contact lens at naglagay ng kolorete sa kaniyang mukha.
Ito ang bagay na halos hindi niya nagawa nang siya ay nasa poder ng pamilyang Ruiz.
Noong bagong kasal lamang siya, nag-aayos din siya ng sarili, pero hindi nagustuhan ng ina ni Tyson at laging sinasabi na hindi iyon maganda para sa isang may asawa na at hindi bagay sa kaniya, at si Tyson naman ay hindi rin nagagawang sulyapan man lang siya. Ngayon, nagagawa na niya ang gusto niya, at napipili ang mga bagay na gusto niya sa wakas. Matapos magbihis at mag-ayos ng sarili, pumara si Mariana ng sasakyan papunta sa lumang bahay ng pamilya Ruiz.
"Dito po ang daan." saad ng katulong.
Bahagya pa itong nagulat nang makita ang kaniyang itsura, ngunit magalang pa rin siya nitong pinapasok para sa dadaluhang hapunan.
Nang marinig na hindi niya binago ang mga salita, alam ni Mariana sa kanyang puso na panigurado ay ayaw ng matandang Ruiz na makipaghiwalay siya kay Tyson.
Sigurado siya roon.
Nang pumasok siya, bukod kay Tyson, naroon din si Diana sa hapag. Nakaungot ang lolo ni Tyson at wala ni isang salita ang sinambit. Mukhang malamig ang atmospera na namumutawi sa pagitan nilang lahat.
Nang makita siya ng matanda ay bahagyang gumaan ang ekspresyon nito, ngumiti ang matanda at mahinaho siyang binati: "Mariana, halika, matagal na mula nang saluhan mo ako sa pagkain."
Wala sa sariling inangat ni Tyson ang kaniyang ulo, agad na napatalon ang kaniyang puso nang dumako ang tingin kay Mariana.
Hinubad ni Mariana ang suot na salamin, at lumitaw ang kanyang makipot at bahagyang nakataas na mga mata na parang phoenix. May liwanag na kumikislap sa kanyang mga mata, na kapareho ng kulay pulang rosas na labi, kaakit-akit at nagmamalaki.
At ang kanyang impresyon sa babae na palaging sumusunod at hindi nagrereklamo... ay ibang iba na sa dati...
Tulad ng kaniyang inaakala, isang pares ng maiinit na kamay ang humawak sa kaniya. Inikot ni Tyson ang kaniyang ulo at si Diana ay nakatingin sa kaniya nang may pag-aalala. "Tyson, hindi komportable ang tiyan mo? Gusto mong humigop ng kaunting sabaw?" Iniling ni Tyson ang kaniyang ulo. Matapos batiin ni Mariana ang matanda, humila siya ng upuan at kalmadong umupo, hindi pinapansin ang pakikipag-ugnayan sa pagitan ng dalawa. Ngunit masungit na ngumuso si Mr. Ruiz. Kapag kumakain ang pamilya Ruiz, palagi silang nag-iingat na huwag makipag-usap habang kumakain. Wala masyadong gana si Mariana, pero nakipagtulungan lang siya sa matanda at kumain ng kaunti nang walang gaanong pakialam.Pagkatapos ng hapunan, hinila siya ni Mr. Ruiz. "Narinig ko ang tungkol sa inyo ni Tyson, Mariana, huwag kang mag-alala, ang pamilya naming Ruiz ay tanging ikaw lamang ang kinikilala bilang aming manugang."Tumingin siya kay Diana at Tyson, na medyo matigas ang mga mukha, "Kahit na may umalis sa pamilya R
Mabigat na ibinaba ni Mr. Ruiz ang tasa ng tsaa, malayo ang tingin ng kanyang mga mata. "Pagkatapos niyang magpakasal, naging masungit at walang pakialam ang iyong ina sa kanya. Kapag siya'y may sakit at hindi komportable, lagi siyang nagpapahanap ng doktor. Anuman ang gustuhin at mahalin ni Kaena, lagi siyang ginagawang tanga! Tuwing ikaw ay umuuwi ng late, hindi siya naghihintay at hindi siya naghahanda ng pagkain para sa iyo. Noong taong iyon, nagkasakit ka sa tiyan dahil kay Diana, at nasunog ang kaniyang mga kamay sa paggawa ng sabaw para sa iyo." sabi niya sa medyo malungkot na tono. Bumuntong hininga siya. "Nang mamatay ang kaniyang ama at tumira sa pamilya Martinez, hindi niya ginawa ang mga bagay na ito. Tyson, ang daming ginawa ni Mariana para sa'yo, hiniling ang lahat ng gusto mo, pero si Diana ay nagbigay lang sa iyo ng isang lagok ng sabaw, at naramdaman mo na ito ay maasikaso at nakakaantig?"Nakinig si Tyson, ang kaniyang mga kamay ay unti-unting kumuyom, at ang dilim
Bahagyang kumurap ang mga pilikmata ni Mariana. Kung hindi niya nakasama si Tyson, magiging na psychologist sana siya. Gayunpaman pagkatapos ng ilang taon, kahit na wala siyang nakaligtaan sa kanyang propesyonal na larangan, makakabalik pa ba siya sa kanyang espesyalidad? Nakita rin ni Propesor Glen ang kanyang pag-aalinlangan at pinakalma siya, "Hindi naman ito urgent, ngunit kung ikaw ay interesado, ang guro ay natural na handang tumulong sayo." sambit niya sa mahinahong boses. "Salamat, Propesor." Nakaramdam ng init si Mariana sa kaniyang puso. Sa mga nakalipas na taon, wala siyang naging oras na bisitahin ang propesor. Hindi inaasahan, naaalala pa rin ni Propesor Glen ang kanyang mga estudyante.Tinanong ni Mariana ang kalagayan ni Propesor Glen nang may pag-aalala. Matapos makipag-usap kay Propesor Glen ng mahabang oras, Si Propesor Glen ay masigasig na nag-anyaya sa kanya na kumain. Hindi umalis si Mariana sa pamilya Glen hanggang hapon.Dahil pupunta pa siya para mag-hunt
Kinuha ni Mariana ang hunting rifle, ngunit siya'y napabuntong-hininga sa kanyang puso, "Anong halimaw!"Matapos magpalit ng damit ni Mavros at mag-empake ng lahat, pumasok ang mga mangangaso sa hunting ground ayon sa mga bilin ng coach sa field.Siyempre, karamihan sa kanila ay dumating lang para sa pangalan ni Mavros Torres, at ang mga hindi magaling manghuli ay nanatili sa kampo para manood.Kasama na doon ay sina Tyson at Diana. Inihanda ng pamilya Torres ang mga telescope at iba't ibang uri ng alak at meryenda, at nag-alaga sila ng maraming usa sa likod, kaya hindi nakakayamot ang walang ginagawa.Gayunpaman, karamihan sa mga tao ay interesado pa rin sa sitwasyon ng pangangaso sa field, at lahat sila ay kumuha ng mga teleskopyo upang manood.Naalala ni Tyson ang sinabi ni Mariana, ibinaba ang kanyang mga mata at pinulot ang teleskopyo.Mayroong isang malaking damuhan sa hunting ground, malinaw ang hangin at usok, malawak ang kalangitan at lupa, si Mariana ay nakasakay sa kabayo,
Nang tumingala si Mariana, isang pares ng magagandang mata na parang bulaklak ng peach ang kanyang nakita.Ang lalaki ay mukhang napaka-romantiko at guwapo, ngunit ang kanyang ugali ay napaka-mahinahon, at ang kanyang ngiti ay mas inosente at kaakit-akit.Hindi kilala ni Mariana ang ganitong lalaki sa kanyang alaala, at si Ellie ay tumingin din sa kanya nang may pagdududa.Si Jasver Besonia ay pamilyar na pamilyar sa kanila. Ngumiti siya at inilagay ang prinosesong itim na gansa sa tabi nilang dalawa, "Ang pangalan ko ay Jasver Besonia, ako ang kusinero ng Third Master. Ang dalaga ang humuli ng itim na gansang ito. Inutusan ako ng Third Master na lutuin ito at dalhin sa inyo. Pakiusap subukan niyo." magiliw ntong pagpapakilala. Kusinero? Itinaas ni Mariana ang kanyang mga mata. Paano magkakaroon ng kusinero na may relo na nagkakahalaga ng milyon?"Jasver, lahat ba ng mga kusinero ng Third Master ninyo ay ganito kayaman?" Biglang sambit ni Ellie. Pinagsilbihan ni Jasver ang dalawa p
Ang barbecue party ay tumagal ng mahigit tatlong oras. Sa panahon ng salu-salo, nag-iinuman at nag-toast ang mga tao, at napaka-komportable nito.Sa gitna ng salu-salo, umalis si Mariana at pinili ang sarili niyang mga premyo kasama ang mga tauhan.Ayon sa mga patakaran ni Mavros, maaari niyang dalhin ang kabayo o iba pang mga alagang hayop na gusto niya.Bagaman mas gusto ni Mariana ang mga kabayo, sa wakas ay pinili niya ang isang usa.Sa hindi niya namamalayang isip, naramdaman niyang hindi angkop ang mga kabayo na alagaan bilang mga alagang hayop. Nang lumabas siya pagkatapos pumili ng mga premyo, hinarang siya ng isang guwardya. "Miss Ramirez, inaanyayahan ka ng aming Ikatlong Master." magalang nitong sabi. Siyempre, wala namang pangalawang Ikatlong Master dito.Kaya tanging si Mavros lang.Sinundan ni Mariana ang guwardiya papunta sa ikalawang palapag. Ang lalaki ay nakaupo nang maginhawa sa isang silya malapit sa bintana. Si Jasver ay masigasig na naghahalo ng alak. Ang mga ye
Kahit matagal na taon nang kasama ni Jasver si Mavros, siya pa rin ang personal na kusinero nito kahit papaano, at ang kaniyang pagkatao ay misteryoso. Hindi pa siya nakikita ni Tyson at ng iba pa. Narinig lang nila siyang bumati kina Ellie at Mariana sa pamikyar na tono, at saka siya dumaan sa kanilang lahat, "Malamig at mahamog dito, ihahatid ko na lang kayo, mga binibini." sambit niya ng may ngiti. Biglang nanabik si Ellie. Ang kalaban ng kalaban ko ay kaibigan ko. Maaari na niyang sampalin ang mga mukha nina Tyson at Diana, mga bastardo. Agad na lumiwanag ang kanyang mga mata, “Salamat, kuya,” sabi niya sa mapanuksong boses.Hindi mapigilan ni Mariana na ngumiti, ngunit alam niya sa kaniyang puso na katauhan ni Jasver ay hindi ganito ka-alalahanin. Malamang ay si Mavros ang nag-utos at nagpadala sa kaniya. Sumunod siya kay Ellie sa sasakyan, nakatingin sa pabilyon na nakatago sa anino, at iniisip ang isang pabor na hinihingi ng lalaki, naging mahaba ang kaniyang tingin. "Miss R
Ang bahay na ipinangako sa kaniya ni Tyson, at ang mga pormalidad para sa bahay ay na-iproseso na. Kahit na gusto ni Tyson na maging mapag-alaga na anak at apo at payagan ang kanyang mga biyenan na lumipat, dapat ay pumayag siya dito.Bukod pa rito, ang bahay na ito ang tanging lugar kung saan siya at si Tyson ay namuhay nang magkasama bago ang kasal.Sabi nga, hindi lang naman iyon kundi hindi siya sineryoso ni Tyson. Walang pakialam si Mariana kung minahal ba siya ni Tyson o hindi, ngunit dapat ay itinuring naman siyang tao ni Tyson kahit papaano. Hindi isang... alagang hayop.. Nang ilang tao ang masigasig na nag-uusap tungkol sa kasal, nakita ng ina ni Tyson si Mariana mula sa gilid ng kanyang mata, at bigla na lang nagbago ang kanyang mukha.Ang iba pang tao ay tumingin din sa kaniya. Hindi napigilan ni Kaena na magmura, "Sobrang malas! Bakit nandito siya?"Sa huli, lumapit si Diana upang batiin siya nang naaangkop, itinatago ang kahihiyan sa kanyang mga mata, "Miss Ramirez, a