Sweet Revenge

                   LATE na nga ako ng limang minuto nang makarating ako sa unibersidad. Mabuti na lang at late na rin dumating ang aming professor kaya naman wala na akong dapat na alalahanin pa. Tahimik akong naupo sa aking upuan. Nagpalinga-linga ako sa paligid at hindi ko man lang nahagilap ang aking kaibigan'g si Stacey. Bigla akong nakaramdam ng lungkot. Tanging siya lang kasi ang kaibigan ko simula pa no'ng first year ako at hanggang ngayon na malapit na akong gumraduate. Tinatamad kasi akong makisalamuha sa iba lalo pa't wala naman akong kalayaan sa buhay. Ayoko rin'g dumating sa puntong pati ang mga kaibigan ko ay idamay ni dad sa galit niya saakin.

        MATAPOS ang pag-uusap namin ni Stacey ay dumiretso kami sa isang  mall upang  bumili ng mga kagamitan na kakailanganin namin para makapag-disguise. Napagdesisyunan namin na sundan si dad nang sa gayo'n ay mabantayan namin ang mga kilos niya."Sure ka bang uubra 'tong plano natin?" pangungulit ko kay Stacey na abala sa paghahanap ng magandang wig."Gaga! Magtiwala ka lang sa'kin at paniguradong magiging successful ang plano." Nakairap niyang tugon."Oo na! Sandali nga at naiihi ako. Iwanan ko muna sa'yo 'tong pouch ko, huh." "Akin na! Bilisan mo lang para makapagsimula agad tayo ng plano!" habilin niya na kanina pa akong iniirapan.

                  BUONG maghapon akong nanatili sa bahay nina Stacey. Kaya naman kahit paano ay naging magaan ang pakiramdam ko. Gabi na rin ng magpasya akong umuwi kaya heto at muli na naman akong nilamon ng kalungkutan habang nagmamaneho.Sinadya kong bagalan ang pagmamaneho nang sa gayo'n ay hindi agad ako makarating sa bahay.Subalit hindi naman nakiayon ang tadhana. Malinis ang kalsada. Walang traffic kaya mabilis pa rin akong nakauwi.Pagtapak ko pa lang sa pintuan ay madilim na anyo agad ni dad ang sumalubong saakin."Where have you been?" aniya."Stacey." Tipid kong tugon at pagkatapos ay humakbang na ako paakyat sa aking silid. Ngunit agad rin niyang nahagip ang aking braso."Kinakausap pa kita kaya huwag mo akong layasan."Mariing sambit pa nito dahilan upang mapatingin ako sa aking braso na bahagya ng namumula dulot ng mahigpit niyang pagkakahawak rito."Nasasaktan ako dad." Reklamo ko."Mas masasaktan ka kung p

One Year Later... "SO, how's you're first day?" gulat akong napalingon kay Alas.Kakauwi ko lang kasi galing sa kompanya. Yeah, i have my own company now. At unang araw ko ngayon bilang investor ng kompanya ni dad.Mabilis akong naka-recover after my surgery. Six months lang ay okay na ako. At sa loob ng panibagong anim na buwan ay wala akong ibang ginawa kundi asikasuhin ang pagnenegosyo. Iba't-ibang formula ng sabon ang inaral ko para lamang mahigitan ang produkto ng aking ama. At sa awa ng diyos ay nakiayon saakin ang kapalaran. Dahil naungusan na nito ang beauty soap na produkto nila dad.Nangunguna na ang Scarlet beauty soap na isinunod ko sa pangalan ng yumaong kapatid ni Doctor Alastair. Habang ang sabon naman nina dad ay pumapangalawa na lamang ngayon.Kaya no'ng napag-alaman niyang gusto kong mag-invest sa kompanya niya ay walang pagdadalawang isip na pumayag ang aking ama."Hey! Scarlet! I-I mean, Jela." Untag muli saakin ng guwapong doctor."Oh, so-sorry. Ano nga ulit 'yon?

KINABUKASAN ay hindi ko inaasahan'g susunduin ako ni Nicolo sa bahay. At nagkataong si Alas pa ang una niyang nakausap. Kaya naman pakiwari ko tuloy ay mas lalo lamang nadagdagan ang sama ng loob niya saakin."Kanina ka pang hinihintay sa sala ng boyfriend mo." Malamig na saad ni Alas nang magkasalubong kami sa hagdan."Huh? Hindi ko naman boyfriend si Nicolo eh.""Tsk...Hindi pa. Kasi nga nagsisimula pa 'lang ang-""Alas! Pagtatalunan na naman ba natin 'to?" naiinis na tanong ko sa kanya.Ngunit sa halip na sumagot ay iniwanan na lang ako nito. Kaya naman nakasimangot na nagtungo ako sa sala at naroon nga si Nicolo. Ngiting-ngiti pa ito nang makitang papalapit na ako sa kanya."Good morning!" masiglang bati nito saakin."Good morning din. Naku, nag-abala ka pang sunduin ako.""Na'h it's okay. Gusto ko lang patunayan sa'yo na totoo ang mga sinabi ko sa'yo kahapon kaya nandito ako ngayon para simulan ang-""Ssshhh...hinaan mo lang ang boses mo. At saka, huwag natin'