“…Uuwi na lang kami sa Nueva Ecija.” Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig kong sabihin iyon ni mama. Hindi pa dapat ako magkikilos pero pinilit kong tumayo upang puntahan sina mama at papa, pagbukas ko ng pinto ay narinig ko ang turan na iyon ni mama. Aalis? For what reason? Tatakbuhan na naman ba niya ang problema? Itatago na naman niya ba ang sa katotohanan? Bakit kailangang maging selfish siya? Confirmation lang naman galing sa kanya ang kailangan ko pero bakit pilit niya pa akong pinapahirapan. “Walang aalis! Anak ko si Janine kaya wala siyang karapatan sa kanya. May dahilan pa ba para iwasan sila? Bakit hindi mo harapin ang nararamdaman mo para sa kanila?” pagkontra naman ni papa. Bakit nga ba ganito si mama? Bakit parang hirap sa kanyang harapin sina Tito Gem? Ano bang nangyari sa pagitan nila noon? H’wag niyang sabihin na hindi pa rin siya nakaka-move on. “Akala mo ba ay madali para sa ‘kin ‘to? Saksi ka sa mga pinagdaanan ko—” Nanlalaki ang matang natigi
Tulad nga ng napagdesisyonan ko ay inuna kong inayos ang gusot sa pamilya ko. Hindi na rin naman ako ginulo ni Mr. Dela Cruz simula nang makalabas ako sa Hospital, marahil ay alam na rin niya ang totoo dahil ang pagkakaalam ko ay nagkausap sila ni papa. Alam din kaya ni Gemar?Dalawang araw na rin ang lumipas pero hindi ko siya nakakasalubong sa campus. Wala na rin ako nababalitaan sa kanya. Siguro ay sadyang hindi lang binabalita sa akin ng mga kaibigan ko ang alam nila tungkol sa kanya. Kahit pa naman sabihin ko na gusto ko munang bigyan ng oras ang sarili ko ay hindi ko naman maitanggi na na-mi-miss ko siya.Inaasahan ko nga na pupuntahan niya ako kapag malaman niyang hindi ako ang kapatid niya. Ngunit, kahit anino niya ay hindi ko nasilayan. Alam na nga ba niya o hindi?“Napag-isipan mo na ba ang pag-transfer mo? Babalik tayo sa Nueva Ecija.”Naiwaksi ko agad sa aking isipan ang mga what if ko about kay Gemar nang marinig ang boses na iyon ni Mama. Nasa living room kami ngayon at
Kailangan bang sumunod siya sa yapak ng tatay niya? His father cheated on my mother and now he cheated on me. Panlolokong matatawag nga ba iyon gayong wala na rin naman kami? Alam ko na iba ang sitwasyon namin sa sitwasyon nina mama dati pero hindi ko mapigilang i-compare. Pakiramdam ko kasi ay déjà vu ang nangyari. Pakiramdam ko ay nag-cheat sa akin ang lalaking mahal na mahal ko. Ganun ba siya kabilis mag-move on na halos ilang araw lang ang lumipas ay may kapalit na agad ako, parang ahas na nagpapalit lang ng balat. Hindi ko inaasahan na iyon ang makikita ko kahapon. Ang sakit sa dibdib dahil ang excitement ko parang bigla na lang bumagsak sa lupa. Siguro nga ay huli na ako. Bakit ba kasi ang tagal kong bumalik? Siguro kung pinuntahan ko siya agad noong araw na nalaman ko ang totoo ay baka nabawi ko pa siya. Ewan ko pero masyadong maraming what if na gumugulo sa isip ko. “Sinabi ko naman sa ‘yo na walang pinagkaiba ang Gemar na ‘yan sa tatay niya! Bakit ba ang tigas ng ulo mo?
Let's talk. Iyan ang mensaheng bumungad sa umaga ko, mukhang binulong sa kanya ng langit na gusto ko siyang makausap kaya ngayon ay siya na ang nag-aaya. Kagabi ko lang napadesisyonan ang lahat pagkatapos ng advice ni Kenneth at mukhang right timing siya. Hindi ko naman napigilang mapangiti sa katutuhanang magkikita at magkakausap kami ng kaming dalawa lang. Sana lang talaga ay wala siyang asungot na kasama. I just replied okay to him at kung saan kami magkikita. Walang pasok ngayon kaya naisipan kong sa Cerrie Food Paradise na kami magkita. Hindi ko alam kung anong magiging daloy ng usapan namin pero nakakaramdam ako ng tuwa at kirot sa puso. Kung totoong nagkabalikan na sila ni Herisha ay siguradong ito na ang goodbye sa aming dalawa. Dahil sa nangyari ay nabawasan ang tiwala ko sa kanya pero buo pa rin ang pagmamahal ko kaya masakit sa isipin ang ending ng aming kwento. “Aalis po muna ako, mama?” paalam ko kay mama nang madatnan ko siyang nag-aayos ng gamit sa sala. “Kumain k
“Your breakfast is ready, baby.” Napabangon ako nang marinig ko boses na iyon sa labas ng kwarto. Kakaiba ang umaga ko ngayon dahil sobrang gaan ng pakiramdam ko at agad na gumuhit sa aking labi ang ngiti. Sana tuloy-tuloy na ang ganitong pakiramdam. Sinuklay ko muna ang buhok ko gamit ang mga daliri bago tunguhin ang pinto. “Good morning.” “Good morning, baby.” Agad niya akong hinalikan sa noo nang makalabas ako sa kwarto. I feel so special with him. Pakiramdam ko ay safe ako sa mga bisig niya. Hindi na rin pala masamang maging marupok pagdating sa kanya. Nakaakbay siya sa akin patungo sa kusina nang biglang tumunog ang doorbell. Agad tuloy kaming nagkatinginan. May inaasahan ba siyang bisita? “Tingnan ko lang kung sino.” Akma na siyang aalis nang hawakan ko siya. “What?” “Samahan na kita.” Ewan ko pero naging uneasy bigla ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung sino ang bisita pero biglang kumabog ang dibdib ko. Parang may mali? “Mommy?” “Mama?” Sabay naming turan pagkabuk
“Janine? Anak?” Unti-unti kong minulat ang aking mga mata kahit pakiramdam ko ay mabibigat pa ang talukap nito. Wala namang pasok ngayon pero bakit umagang-umaga ay may nambubulabog sa tulog ko. “Po?” Tamad na tamad kong binuksan ang pinto habang nakabalot pa sa kumot ang katawan ko. Agad na bumungad sa akin ang naka-cross arm ko pang tatay. “Bakit po, papa?" pagtatanong ko. “Fix yourself and we're having a special meal today. Make sure to wear a decent clothes, anak.” Kunot-noo ko siyang tiningnan. “Bakit po? Anong mayro'n?” “Nakalimutan mo na bang birthday ngayon ng mama mo?” tunog ‘di makapaniwalang tanong niya. “Maligo ka na dahil baka dumating ang ang bisita ng mama mo. Alam kong hindi pa kayo nagkakaayos pero nakikiusap ako na sana'y i-trato mo siya ng maayos ngayong birthday niya. Mahal na mahal ka ng mama mo kaya sana'y gano'n ka rin,” aniya. “Opo, papa.” Nang makaalis si papa ay agad kong tinungo ang bathroom. Hindi ko akalaing makakalimutan ko ang espesyal ba araw n
AFTER 5 YEARS “Good Morning, class.” “Good morning, ma'am.” sabay na nagtayuan ang mga estudyante ko para batiin ako nang makapasok ako sa classroom. Makalipas ng ilang taon ay natupad na rin ang pangarap ko. Taas-noo na akong nalalakad sa hallway ng paaralan hindi bilang estudyante kundi bilang guro. Adviser ako ng grade 7 at nakakataba ng puso na makitang natututo sila sa akin. Parang dati lang ay palaging lutang ako sa klase. Parang dati lang ay naiirita pa ako sa mga professor ko. Ngayon, naiintindihan ko na ang mga ginagawa nila para sa mga estudyante. Hindi rin pala biro ang trabaho ng mga guro dahil parang estudyante ka rin na kailangang pag-aralan ang mga lesson para maayos na maituro sa mga bata. Ngunit, hindi naman ako nagsisising ito ang pinili kong propesyon dahil natutuwa talaga ako sa mga bata. Nakakatuwang magturo kahit may mga pasaway at bida-bida. “Ma'am, ang lalim po ng iniisip mo.” Agad na bumalik sa reyalidad ang aking isipan nang marinig ko ang turan ng isa
Getting married to the man who love me and i love too. The man who i believed that won't hurt me. Sino ang niloloko ko? Sarili... Hindi ko akalain na darating ako sa puntong ito kung saan lolokohin at paniniwalain ko ang sarili ko sa isang bagay na masyado namang malinaw kung anong totoo. Nagpapatay-malisya ako dahil sa tinatawag kong pagmamahal at sa marriage na iyan. Hindi ko akalain na darating ang araw na sasabihin ko sa sarili ko na, sana pala ay hindi ko na pinaglaban at nakinig na lang ako kay mama. Hindi ko inaasahan ang nangyayari ngayon. We just got married few months ago. We are just new in the world of married, but i just found out that he's cheating on me. Sound absurb, pero sinasampal ako ng reyalidad kahit anong pilit kong ipikit ang aking mga mata ay nakikita ko pa rin ang kalapastanganan nila. "Honey, i enjoyed tonight. Thank you." Basa ko sa message na nasa phone ng asawa ko. Nanlilisik ang mga mata kong tiningnan ang walang-hiyang asawa ko na mahimbing na natu