AFTER 5 YEARS “Good Morning, class.” “Good morning, ma'am.” sabay na nagtayuan ang mga estudyante ko para batiin ako nang makapasok ako sa classroom. Makalipas ng ilang taon ay natupad na rin ang pangarap ko. Taas-noo na akong nalalakad sa hallway ng paaralan hindi bilang estudyante kundi bilang guro. Adviser ako ng grade 7 at nakakataba ng puso na makitang natututo sila sa akin. Parang dati lang ay palaging lutang ako sa klase. Parang dati lang ay naiirita pa ako sa mga professor ko. Ngayon, naiintindihan ko na ang mga ginagawa nila para sa mga estudyante. Hindi rin pala biro ang trabaho ng mga guro dahil parang estudyante ka rin na kailangang pag-aralan ang mga lesson para maayos na maituro sa mga bata. Ngunit, hindi naman ako nagsisising ito ang pinili kong propesyon dahil natutuwa talaga ako sa mga bata. Nakakatuwang magturo kahit may mga pasaway at bida-bida. “Ma'am, ang lalim po ng iniisip mo.” Agad na bumalik sa reyalidad ang aking isipan nang marinig ko ang turan ng isa
Getting married to the man who love me and i love too. The man who i believed that won't hurt me. Sino ang niloloko ko? Sarili... Hindi ko akalain na darating ako sa puntong ito kung saan lolokohin at paniniwalain ko ang sarili ko sa isang bagay na masyado namang malinaw kung anong totoo. Nagpapatay-malisya ako dahil sa tinatawag kong pagmamahal at sa marriage na iyan. Hindi ko akalain na darating ang araw na sasabihin ko sa sarili ko na, sana pala ay hindi ko na pinaglaban at nakinig na lang ako kay mama. Hindi ko inaasahan ang nangyayari ngayon. We just got married few months ago. We are just new in the world of married, but i just found out that he's cheating on me. Sound absurb, pero sinasampal ako ng reyalidad kahit anong pilit kong ipikit ang aking mga mata ay nakikita ko pa rin ang kalapastanganan nila. "Honey, i enjoyed tonight. Thank you." Basa ko sa message na nasa phone ng asawa ko. Nanlilisik ang mga mata kong tiningnan ang walang-hiyang asawa ko na mahimbing na natu
"Class dismiss," anunsiyo ko sa klase nang matapos ang lesson ko. "Thank you, ma'am." Nginitian ko lang naman ang mga estudyante na nagpapasalamat at nagpapaalam para umuwi na. Pasadong alas-singko na ng hapon kaya oras na rin para umuwi sila. Ala-singko ng hapon, may appointment pa ako ng ala-sais. May isang oras lang ako para maghanda. Kinuha ko ang phone ko sa aking hand bag at di-nial ang numero ng asawa ko pero ring lang ng ring, walang sumasagot. Napabuntonghininga na lang akong binalik ang phone sa bag bago simulan ang pagliligpit ng mga teaching materials na ginamit ko. Normal na araw lang naman ngayon, pareho kaming busy sa trabaho pero hindi ko mapigilan ang aking isipan na mag-overthink kung anong ginagawa ng asawa ko. Kung wala lang sigurong paghihinala na nabubuo sa utak ko ngayon ay iisipin ko lang na busy siya kaya hindi niya nasasagot ang tawag ko. Siguro maraming pasyente ngayon sa Hospital at hindi niya hawak ang phone niya. Isa kasi siyang nurse sa isang privat
Nagising ako sa sunod-sunod na doorbell. Antok na antok man ako ay pinilit ko ang sarili na bumagon, tiningnan ko ang table clock ko at doon ko lang napagtanto na pasadong alas-singko palang ng madaling araw. Kung sino man ang nangbubulabog sa tulog ko ay makakatikim talaga siya sa akin. Suot ang pajamas ko ay bumaba na ako mula sa second floor at tinungo ang main door. Nang buksan ko ito ay sumalubong sa akin ang asawa ko, mapupungay ang mga mata na pumipikit-pikit na. Magulo ang buhok at gusot ang white polo niya, hindi rin nakabutones ng ayos. "What's with you? Hindi mo ba dala ang key card mo?" salubong na tanong ko sa kanya. Pareho kaming may key card ng bahay, kaya hindi ko maintindihan kung bakit kailangan niya pang mag-doorbell. Nanadya ba siya? "I think na-misplaced ko, hindi ko mahanap sa bag at bulsa ko e'," pagdadahilan niya. "Really? Hindi mo ba alam kung gaano kahalaga iyon? What if magnanakaw ang makapulot nun?" "Can you please stop with your nonstop nagging? Papas
Nang dahil sa exam week ay naging abala ako sa araw-araw, nagawa ko na ring i-divert ang isipan ko sa ibang bagay. Nawalan na rin ako ng oras na mag-overthink at isipin ang panghihinala ko sa asawa ko. Ganoon din naman siya, hindi ko alam kung sinadya niya o nagkataon lang na naging mas busy siya kung kailan busy rin ako sa paaralan. Nagbago na ang schedule niya, naging night shift na siya kaya madalang na talaga kami magkaroon ng oras para mag-usap. Tuwing uuwi ako sa gabi ay wala na siya sa bahay, tuwing aalis naman ako sa umaga ay tulog na siya at minsan ay umaalis ako na hindi pa siya umuuwi. Hindi ko alam kung maganda pa ba ang set-up naming ito o hindi. Parang hindi na kami mag-asawa sa nangyayari, parang magkasama lang kami sa bahay at walang intimate relationship. Mag-iisang linggo na rin na ganito ang aming set-up. Nag-a-update naman ako sa message at nagrereply naman siya, parang bumalik ulit kami sa panahong sa phone lang kami nag-uusap. Wala na rin akong napapansin na
After i heared the information from Kenneth about Rhian and Gemar, i started to distance myself from them. Ewan ko ba, tuwing nakikita ko si Rhian ay sumasagi sa isip ko ang kanilang ginagawa na hindi maganda. Minsan naiisip ko na baka pinagtatawanan na nila ako dahil hindi ko man lang napapansin ang panlolokong ginagawa nila sa akin. Ano kaya ang nararamdaman ni Rhian tuwing nag-ku-kwento ako sa kanya tungkol sa panghihinala ko kay Gemar. Hindi ko naman akalain na nasa tabi ko lang pala palagi ang ahas sa relasyon naming mag-asawa. Paano nila nagawa sa akin ang bagay na iyon? Nang dahil sa unstable emotions ko ay nagpasya ako mag-take ng leave ng isang linggo, pinayagan din naman ako agad mg school head dahil tapos na rin naman ang exam week. Inatas nila kay Rhian ang maiiwan kong trabaho sa loob ng isang linggo, takang-taka tuloy siya kung anong dahilan ko. Syempre hindi ko sinabi, hindi dapat niya malaman na natuklasan ko na ang kababuyan na ginagawa nila ng asawa ko. Hindi ko
"I'm sorry," paghingi ng paumanhin ni Kenneth. It turns out na mali ang nakalap naming impormasyon, hindi si Rhian ang kabit ng asawa ko. Rhian has a reasonable explanation regarding the pictures. Nasaktan at nagtanim lang pala ako ng sama ng loob sa kanya dahil sa maling akala. "Gemar is drunk that night, inakala niya na ako ikaw kaya yung kamay niya ay nakapatong sa hita ko. Inalis ko rin agad yun, hindi ko na rin binigyan ng malisya dahil kaibigan at naiintindihan ko naman siya About naman sa pagpunta namin sa motel, sinundan namin ay sinundan namin si daddy. Nakakahiyang aminin pero napapansin ko na may mistress ang daddy ko, ako lanh dapat ang pupunta sa motel pero nakita ako ni Gemar kaya sumama siya sakin papasok. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya sa area na iyon pero hindi ko na rin siya natanong. I don’t know if my explanation sounds valid to you pero ito ang totoo." Iyan ang naging paliwanag niya sa akin noong gabi ng confrontation ko sa kanya. Wala na akong nasagot
I stood in our principal's office, my hands clasped tightly in front of mine. I make sure have a determined look in my eyes, a mix of sadness and relief reflecting on my face. Her boss, Mr. Reyes sits across from me, a surprised look on his face. "Mr. Reyes, I have something important to discuss," i started the conversation. Mr. Reyes leans back in his chair, his eyebrows raised in curiosity. "Sure, Miss Mendoza. What's on your mind?"I take a deep breath, my heart pounding in my chest."I've decided to resign from my position here. Titigil po muna ako sa pagtuturo at mag-po-focus sa pamilya ko ."Mr. Reyes eyes widen in surprise. I know he had always admired me for my dedication and hard work."Janine, are you sure about this? You're one of our best teachers here ."I nod, my decision firm. "I am grateful for the opportunities I've had here, but I need to focus more on my family. My husband needs me, and I've realized that I need to make some changes in my life to be there for he