CHAPTER 27

"Class dismiss," anunsiyo ko sa klase nang matapos ang lesson ko.

"Thank you, ma'am."

Nginitian ko lang naman ang mga estudyante na nagpapasalamat at nagpapaalam para umuwi na. Pasadong alas-singko na ng hapon kaya oras na rin para umuwi sila.

Ala-singko ng hapon, may appointment pa ako ng ala-sais. May isang oras lang ako para maghanda. Kinuha ko ang phone ko sa aking hand bag at di-nial ang numero ng asawa ko pero ring lang ng ring, walang sumasagot.

Napabuntonghininga na lang akong binalik ang phone sa bag bago simulan ang pagliligpit ng mga teaching materials na ginamit ko. Normal na araw lang naman ngayon, pareho kaming busy sa trabaho pero hindi ko mapigilan ang aking isipan na mag-overthink kung anong ginagawa ng asawa ko.

Kung wala lang sigurong paghihinala na nabubuo sa utak ko ngayon ay iisipin ko lang na busy siya kaya hindi niya nasasagot ang tawag ko. Siguro maraming pasyente ngayon sa Hospital at hindi niya hawak ang phone niya. Isa kasi siyang nurse sa isang privat