On the next evening, Gemar got home with a tired face, but i didn't ask how's his day because i know just usual, they have a lot of patient. I just prepared him a dinner, but Gemar had been quiet throughout dinner, a thoughtful expression on his face. After dinner, we sat down in our living room. "Hon, may problema ka ba? Kanina ka pa tahimik," pag-uusisa ko. "There's something I've been meaning to talk to you about," aniya. I turned to face Gemar, my eyes filled with concern. "What is it, Hon? Kinakabahan naman ako sa 'yo e." "It's about my father's business. He's been thinking about retiring, and he wants me to take over."I was taken aback. I knew how much Jack loved his current job, but i knew too how much he's been looking forward to joining the family business"What about your job? You love what you do," tanong ko ulit. Gusto man niya na manahin niya ang Modeling Agency ng papa niya ay hindi ko maikakaila na mas malapit sa puso niya ang pagiging nurse kaya nga iyon ang kinuh
"You've been so quiet late, Janine. May problema ba?" salubong na tanong ni Gemar nang magkatagpo kami sa living room. Prente siyang nakaupo sa sofa na nakaharap sa nakabukas na tv, habang siya ay abala sa pagta-type sa phone. He is still in his pajamas. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya phone pero mukhang may kapalitan ng message, maya't maya rin kasi ang pagtunog ng message notification sound. "Ano pinagkakaabalahan mo lately?" pabalik kong tanong. Umupo ako sa tabi niya pero may sapat na distansiya sa pagitan naming dalawa. Deretso ko siyang tiningnan habang siya ay hindi maalis-alis ang tingin sa phone niya. I decided to confront him about his mistress. I couldn't keep the pain and anger bottled up inside any longer. Tingnan natin kung makakatanggi ka pa. "Busy lang naman ako sa work. Nag-participate ako sa screening for models kasi gusto ko na hands on sa pagpili sa mga applicants," aniya. "Ano ba ang qualifications niyo? Dapat ba ay malandi? deretso kong tanong. "Wh
After the confrontation with my husband, I decided to take some time for myself. I packed a few essential things and decided to stay with Rhian, sa condo niya for a few days. I needed space to process my feelings and to think about my next steps. Hindi sang-ayon si Gemar sa pag-alis ko pero ano ang magagawa niya kung gusto ko muna lumayo sa kanya. Hindi rin sinabi sa parents namin ang problema naming dalawa, hindi nga alam ni mama na mananatili muna ako kina Rhian pansamantala. Sana lang talaga ay hindi muna sila bumisita sa bahay, though sinabi ko na huwag muna sila dumalaw sa bahay dahil pareho kaming busy ni Gemar. Hindi ko lang alam kung kumagat sila sa dahilan ko. During my stay with Rhian, I spent a lot of time reflecting on my relationship with my husband. I considered the good times we had shared, but also the pain that his betrayal had caused. Sa ilang taon namin na magkarelasyon ay masyado na kaming maraming masayang memories together, nakakapanghinayang kung itatapon la
After making my decision, I arranged a day to meet Gemar at our home. I have the divorce papers in my bag, my hand shaking slightly as I held the envelope. Nadatnan ko si Gemar na nagkakape sa sala. Agad niya akong sinalubong ng yakap nang makita niya ako, pero sapilitan akong kumawala sa bisig niya. "Gemar, I have something to give you," walang emosyon kong turan. Gemar looked at me, his expression unreadable. He had noticed the envelope in my hand, and I knew he had a sinking feeling about what it contained."What is it?""It's a divorce petition, Gemar. I've decided that it's the best thing for both of us," deritsahan kong sabi. He was silent for a moment, his gaze dropping to the envelope."So, this is it? You're leaving me?""I'm not leaving you, Gemar. You left me when you decided to be unfaithful. I deserve someone who respects and cherishes me. Ikaw ang unang nang-iwan, pinipili ko lang ang sarili ko ngayon. "He looked up at me, his eyes filled with regret."I'm sorry, J
After 5 years "Are you done packing your things, Ava?" tanong ko nang madatnan ko siya sa kwarto na naglalaro ng puzzle sa ibabaw ng kama. "Yes, mom. Look, i'm ready for our flight tomorrow." Tinuro niya ang tatlong maliliit niyang maleta sa gilid ng kanyang study table. Matamis naman akong napangiti bago lumapit at tumabi sa kanya. "Ang galing talaga ng little princess ko." Gentle kong ginulo ang buhok niya. "Mom, I'm not a kid na. You should not gulo-gulo my hair, sige ka baka pumangit ako." She pouted. "Hindi ka papangit kasi mana ka sa akin. Sige na, you better sleep na kasi maaga ang alis natin bukas. Good night, baby." Hinalikan ko siya sa kanyang noo bago lumabas ng kwarto niya. Ilang taon na rin ang nakalipas simula noong pinili kong tumakasan ang sakit na dulot ng taong mahal ko. Ilang taon na rin ang nakalipas simula noong pinili kong lumayo at maging masaya mag-isa. Bukas ay babalik na ako ng Pilipinas at muling haharapin ang mga taong naging parte ng nakaraan ko. M
When we arrived at my parents' home in the Philippines, we were greeted by a beautiful two-story house nestled amidst lush greenery. The house was painted in a soft, welcoming shade of white, with dark wooden accents that perfectly complemented the surrounding nature. May kunting pagbabago kumpara noong umalis ako pero ito pa rin naman ang bahay na tinirahan ko simula high school. As we stepped through the front door, we entered a spacious, open-plan living area. The room was bathed in natural light thanks to the large windows that offered a stunning view of the garden. The furniture was a mix of modern and traditional Filipino design, with comfortable sofas, a large flat-screen TV, and a beautiful glass coffee table.To the right was a state-of-the-art kitchen, equipped with all the modern appliances one could need. The countertops were made of polished granite, and there was a large island in the middle, perfect for family breakfasts.Nandatnan namin si mama na nasa kusina at abala
"P*tangina! Seryoso ba ito?" Hindi makapaniwalang reaction ni Rhian. Napatayo pa siya sa pagkakaupo niya at salitan kaming tiningnan ni JM. "Bunganga mo! May bata tayong kasama." Hinila ni Kenneth si Rhian paupo sa tabi niya. Inimbitahan namin sila rito sa bahay, eksakto naman na pumunta si mama sa shop niya at si papa sa Hospital kaya i grab this chance to invite my friends. Matagal-tagal na rin simula noong huli ko silang nakasama, kung hindi ako nagkakamali ay ang huli naming usap ay ang pagpapaalam ko sa kanila na hiwalay na kami ni Gemar at pupunta akong Canada. Simula noon ay hindi ko na sila nakausap. "I just can't believe it," ani Rhian na hindi pa rin naniniwala sa revelation ko. "And, this is Ava, our daughter," pakilala ko sa anak ko na nakaupo sa gitna namin ni JM. Kenneth and Rhian exchanged glances, bago bumaling sa amin. "Anak?" sabay nilang turan. "Hello po, tita and tito." Lumapit sa kanilang dalawa si Ava at yinakap sila. "Hi, Ava. I'm your tito Kenneth. Ang g
"Anak, hindi mo ba e-enroll si Ava? Sa isang linggo na ang pasukan," ani mama. Nagtitiklop siya ng mga damit ko sa kwarto, iyong mga dapat na pina-laundry niya kahapon. "Mamaya na po, mama. Tulog pa po si Ava." Pasadong alas otso palang nang umaga, nangangalampag na si mama sa kwarto. May sarili na akong pamilya pero parang teenager pa rin ang turing niya sa akin. Isa ito sa mga na-miss ko noong pumuna ako sa Canada. "Si JM pala saan pumunta? Nagpaalam iyon sa akin kanina habang nagluluto ako ng breakfast, aalis daw siya. Hindi na tuloy siya nakakain ng breakfast.""May meeting po with his clients. Ni-refer po kasi siya doon sa kakilala ni Kenneth kaya mukhang magiging busy na po iyon," turan. "Sayang, hindi niya kayo masasamahan ni Ava sa enrollment." "Okay lang iyon. Pupunta rin siya sa parents house niya after ng meeting, his mom invited him." Umayos na ako ng upo at tinulungan si mama sa pagtitiklop ng mga damit. "Hindi ka kasama? Hindi ka pa rin ba tanggap ng parents niya?"