Cold Stare (Tagalog)

Cold Stare: Let me tell you my story.Nakauwi na ako sa bahay at narito ako sa kuwarto nang paulit-ulit na um-e-echo sa isipan ko ang nabasa ko kanina habang nasa school pa lang ako. There is something strage in that notepad or journal of him.Napaka-mysterious naman kung sino man ang nagma-may ari nitong notepad. Pakiramdam ko ay malalim ang pinaghugutan niya ng lakas ng loob para isulat pa ang mga naganap sa buhay niya. I, actually want to that. Ang isulat lahat ng mga nararamdaman mo at yung mga pangyayari sa buhay mo. Pero hindi ko ginawa, I was afraid. Takot ako na baka may makabasa nito o kaya ay may makatuklas sa sinulat ko. That's why I end up handling my own unsaid and unwritten emotion by myself. Mahirap ikimkim kaya idinadaan ko na lang sa pakikinig ng music. Malibang man lang ako kahit pansamantala.Hindi ko na binasa pa kung ano ang kasunod na pahina. Ayokong manghimasok sa buhay ng iba. Kung may maghahanap sana mahanap na lang niy

Inilagay ko ang ukulele ko sa table at mabilis na sinundan si Mommy."Ano pong nangyari?" tanong ko kay Mommy habang pababa ako ng hagdan."Bilisan mo, Mel! Tumawag ka ng Ambulansya, bilisan mo!" utos sa akin ni Mommy at nakita kong nangingiligid na ang luha sa mga mata niya. Kahit hindi ko alam ang nangyayari ay ginawa ko na lang.Kinakabahan na rin ako. Ginamit ko ang landline dito sa bahay at sinimulan nang tawagan ang emergency call. Pagkatapos kong gawin 'yon ay agad kong pinuntahan si Mommy para malaman kung ano ang nangyayari.Natigil ako sa harap ng kuwarto dito sa ibaba kung saan ang workplace ni Daddy. Nakita kong umiiyak si Mommy habang ang ulo ni daddy ay nasa kandungan niya. Nahihirapang huminga si Daddy!"Daddy!" sabi ko at napaupo na rin pagkatapos ay tiningnan ko siya.Nanlumo ako sa nakikita ko ngayon. Hindi ko maiwasang mapa-iyak dahil ayokong isipin na baka mawalan na naman ako ng Ama.&n

Bumalik na lang ulit ako sa room ni daddy. Nang makapasok ako ay wala si mommy, si daddy lang. Nakaupo ito at nakasandal ang likuran niya sa mga unan. Napatingin siya sa akin nang umupo ako sa isang mahabang sofa na narito."Saan ka galing?" tanong ni Papa. Tiningnan ko si Papa, "Nakita ko si Mama yung artistang kamukha niya. Nandito siya, Pa," sabi ko at nakita ko ang pagkunot ng kan'yang noo."Sigurado ka ba? Nakita pa lang natin siya kanina sa TV 'di ba? At ano naman ang ginagawa no'n dito?" tanong niya sa akin. Napaisip din ako sa mga sinabi ni Papa."Hindi ko po alam, Pa..." sabi ko at bigla ko na lang naalala na pinuntahan niya pala yung lalaki na tinulungan ko. "Pero nakita ko pong may pinuntahan siya rito," dagdag ko pang sabi."Sino? Kinausap mo ba siya? Nilapitan?"Napailing ako. "Kinabahan po ako at hindi ko rin po alam ang gagawin ko.""Ayos lang 'yon, Anak. Sasamahan na lang kita kapag maayos na ang lahat," sabi niy

Humiwalay ako sa kan'ya at mabilis na lumabas sa Music Room. He is not thinking! Habang mabilis akong naglalakad ay kasing bilis din ito nang pagtibok ng puso ko. I even feel nervous! Nakakabigla ang mga ginagawa niya sa akin.Nakasalubong ko si Viola. Tumigil ako dahil kinausap ako nito."Babalik ka na sa room?" tanong nito sa akin.Tumango lang ako."Puwedeng sumabay na ako sa 'yo?""Yup," sabi ko at naglakad na kami.Habang naglalakad kami ay nakakunot pa rin ang noo ko. Naaalala ko kasi yung nangyari kanina."Melina," sabi ni Viola. Hindi ko siya tiningnan."Hmm?""Kilala mo pala si Jairus Bautista?" tanong iyon."Uh, no. Nakasabay ko lang siya sa Music Room. Why?""Nakakapanibago lang." Napatingin ako sa sinabi niya."What do you mean?" tanong ko at nakita kong napabuntonghininga siya."Hindi nakikihalubilo 'yon. Kahit si Gail ay hindi niya pinapansin. Wala naman din may pake

"Jairus! Sandali!" Binilisan ko ang paglakad ko para lang maabutan siya. Bakit ba ang bilis niyang maglakad?Habol-habol ko ang hininga ko nang maabutan ko siya. Nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan na makaramdam ng pagka-ilang sa paraan ng titig niya sa akin.Nang maayos na ang paghinga ko ay umayos ako ng pagkakatayo ko. "Sundan natin si Gail, baka kung anong gawin no'n." "Walang gagawing masama 'yon. Pumasok ka na sa room mo," sabi niya at walang bakas na pag-aalala sa boses niya. Ganyan ka bang klasing lalaki?Akmang tatalikod siya nang tinawag ko ulit ang pangalan niya. Nilingon niya ako at hinintay ang sasabihin ko.Kinuha ko sa bag ang Jacket at ang Notepad niya."Here, thank you again." Ibinigay ko sa kaniya ang gamit niya at kinuha naman niya ito.Pagkatapos kong ibigay sa kaniya ang mga 'yon ay naglakad na ako papunta sa room ko. Habang naglalakad ako ay parang nakaramdam ako ng lungkot. Hindi ko alam