Moon Stars

  "Master, paumanhin po ngunit oras na para ika'y magpahinga. Ilang saglit na nga lang din at sasapit na ang gabi." Isang maaliwalas na hapon para kay Larry ang magsanay ng husto. Bukod kasi sa pag-aaral kung paano niya e depensa ang kanyang sarili, kinakailangan din niyang matutong magpakalakas sa darating na panahon. "Saka na. Ilang taon ko na itong pinaghandaan. Ako'y dapat pang magpakalakas," tugon niya habang hindi pa tumitigil sa ginagawang pagsasanay. "Ngunit master, may labing limang minuto ka nalang para ipikit muna ang iyong mga mata. Kinakailangan mo pong huminto at magpahinga," papupumilit nito sa kanya. Agad naman ding napatigil si Larry sa ginagawa nitong pagsasanay nang pinayuhan siya ng robot na dapat na muna niyang tumigil upang e-relax ang katawan. Napakahalagang bagay kasi na ipikit niya muna ang kanyang mga mata sa hindi bababa ng labing limang minuto bago tuluyang makakakita sa gabi, at upang ihanda ang mga iris nito sa pagba

Bumungad sa mga mata ni Feng ang nakakasilaw na sinag ng araw dahilan upang siya ay bumangon. Ikinabigla naman din niyang mapansin ang mga kumakalat na pira-pirasong parte ng mababangis na hayop habang nakapalibot ito sa kanya. Agad niyang napagtanto na ang lahat pala ng iyon ay gawa lamang sa makinarya at ginagamitan ng isang artificial intelligence at makabagong teknolohiya.   Makikita sa kanyang mukha ang naguguluhang isip na wari bang walang kaalam-alam sa lugar na kanyang napuntahan. Nakuha muna niyang mapadungaw sa itaas at agad napansin ang isang napakalaking paalala na nakasulat sa magarang pader na iyon. Nakasaad dito na kung sinuman ang hindi awtorisadong makakapasok ay dapat nang umalis.   "Anong klaseng lugar na ito? Nasaan nga ba ako?" Pauutal niyang sabi habang nalilito.   Pilit man niyang balikan ang mga pangyayari pero hindi pa rin niya lubusang maisip kung paano siya roon nakarating. Dahil wala na siyang

"Waaah! Halimaw! Isang halimaw!" Ito lang ang mga katagang naisambit ni Feng nang matuklasan niya ang kakaibang mga mata ni Larry.    Pinukos kasi nito ang mga mata habang gumagalaw ang mga pupil sa gitna na lumalaki habang nagkakalat ang kulay sa iris tapos lumiliit naman na parang isang tuldok ng ballpen. Ang pagkakagulat niyang iyon ay nagbuhat sa kanilang dalawa upang itigil ang ginagawang sandali na agad naman din silang napadistansya sa isa't isa. Makikita sa mga mata ni Feng ang naguguluhang isip na wari'y hindi makapaniwala sa nadiskubre habang hindi man lang siya nito kinibo.   "Anong klaseng-" Natameme rin siya habang nagugulantang at pilit na binibigkas ang nais niyang sasabihin.   Napatayo lamang din si Larry at ginamit ang kakayahan ng mga sensor nito upang makahanap ng insaktong anggulo na makapagdepensa muli. Pinalawak niya ang kanyang hearing senses at ginawa ang anumang physical movement ni Feng sa

Halatang nag-enjoy si Feng sa mga oras na iyon. Hindi niya inalintana ang kanyang nakikitang mga holographic images 'pagkat mistulang makatotohanan naman ang lahat. Pagkatapos ng ilang sandali, lumabas sila sa silid na may baong mga ngiti habang makikita pa rin sa kanyang hitsura ang pagiging tulala dahil iyon pa ang natatangi niyang karanasan sa unang pagkakataon.   "Ano na ang susunod nating pupuntahan?" Tanong niya kay Larry habang sinimulan na naman ang pagtutulak sa wheel chair.   "Dumeretso tayo sa room 15," tugon naman nito sa kanya na may paggagalak pa sa mukha.   "Teka, room 15? Ibig mo bang sabihin..." Bahagya siyang napatigil nang mapansin niya ang malaking numero na nakadikit sa may pintuan ng silid. Nagulat rin siya nang mapagtantong may limang kwarto muna silang dapat lagpasan bago makarating sa sinasabing ika-labing limang kwarto.    "Seryoso ka ba?" Dagdag niyang tanong na parang