CHAPTER 25

AFTER 5 YEARS

“Good Morning, class.”

“Good morning, ma'am.” sabay na nagtayuan ang mga estudyante ko para batiin ako nang makapasok ako sa classroom.

Makalipas ng ilang taon ay natupad na rin ang pangarap ko. Taas-noo na akong nalalakad sa hallway ng paaralan hindi bilang estudyante kundi bilang guro. Adviser ako ng grade 7 at nakakataba ng puso na makitang natututo sila sa akin.

Parang dati lang ay palaging lutang ako sa klase. Parang dati lang ay naiirita pa ako sa mga professor ko. Ngayon, naiintindihan ko na ang mga ginagawa nila para sa mga estudyante. Hindi rin pala biro ang trabaho ng mga guro dahil parang estudyante ka rin na kailangang pag-aralan ang mga lesson para maayos na maituro sa mga bata.

Ngunit, hindi naman ako nagsisising ito ang pinili kong propesyon dahil natutuwa talaga ako sa mga bata. Nakakatuwang magturo kahit may mga pasaway at bida-bida.

“Ma'am, ang lalim po ng iniisip mo.”

Agad na bumalik sa reyalidad ang aking isipan nang marinig ko ang turan ng isa