What if the shoe won't fit?

    Maingat kong ibinaba ang mga bagahe ko mula sa taxi na sinakyan ko patungo rito.   “Ayus na po ma’am.” saad ng driver nang matapos nyang ibaba mula sa compartment ang mga kahon na dala ko. Nagpasalamat ako rito bago nya tuluyang buhayin ang makina ng sasakyan at umalis.   Pagharap ko sa gate ay sinalubong ako ng isang ginang na tingin ko’y nasa mid-40’s na ang edad. Hindi sya nakangiti at hindi rin naman nakasimangot pero dahil sa bulaklaking duster at salamin na suot ay inisip ko agad na baka strikto sya.    “Pasok ka.” maikli nyang paanyaya habang binubuksan ang gate.   Tahimik akong sumunod sa kanya habang pinipilit na kayanin ang lahat ng bag at kahon na dala ko.     Pagpasok ng gate ay madamong hardin ang una mong makikita. Ibinaba ko ang mga bitbit ko sa terase ng bahay. Ang bahay ay isang old Spanish house pero mukhang matibay naman.

 Ilang araw ang lumipas, so far so good.                       Hindi ko nakita ni anino ni Franco nang pumasok ako sa diner kinabukasan, at sa mga sumunod pa na araw. Kaya naging kampante ako at inisip na baka umalis na sya sa hotel. Sana lang ay huwag na syang bumalik pa. “Fucking shit!” Lahat kami ay napalingon kay Olivia. Kauuwi lang nya at desperado ang mga matang nakatingin sa hawak nyang papel. Nilapitan namin sya. Natulala sya matapos pagmasdan ang papel na hawak. Pabagsak syang naupo sa sofa kaya medyo nag-alala na kami. She’s not talking or anything, but disappointment is visible in her eyes. “Akin na nga, ano ba ito?” inagaw ni Lauren sa kanya ang papel. Test paper pala iyon. Kapansin –pansin

    Graduation 4 years ago. I was 17 that year and on the next few months I’ll be 18, I’ll be in college.              So I had the guts to finally confess my feelings to Franco. Pakiramdam ko ay pwede na kami, dahil magka-college na ako at malapit na rin mag-eigtheen. But maybe I was delusional. I took his kindness as something else even if it wasn’t, according to him. I fell for him and loved him in secrecy for three years. Ni-isa sa mga nagtangkang manligaw sa akin ay hindi ko kailanman pinagbigyan. Because my eyes were too focus on him. Ni-hindi ko namalayang nagsasayang lang pala ako ng panahon sa kanya. Still wearing my toga, I ran towards Franco who just got out of his classroom. He is in 3rd year on his course in Engineering. Instead of my diploma,

        After that very short conversation with Charlotte ay umuwi na kam ni Eve.                Pauwi ay pilit ko syang kinukumbinsi na huwag nya sanang sabihin kay Harper ang nabanggit ko sa kanya. Pero panay ang pag-ignora nya sa akin. Minsan ay gusto ko syang sabunutan para lang pansinin ako. Pinipigilan ko lang sarili at baka lalo syang magalit sa akin. Bitbit ang mga pinamili ay dumiretso kami ni Eve sa kusina. Nauuna syang maglakad kayanang tumigil sya at napatigil rin ako. Nagkatinginan kami nang mapansin si ate Mariana sa loob ng kusina. Ang musikang nagmumulasa kanyang stereo ay sapat lang upang marinig sa buong kusina. Kapansin-pansin ang paggalaw ng kanyang labi kaya batid naming na sa kanya

Tahimik ang naging byahe namin. Hindi pala. Walang nagsasalita sa aming tatlo dahil si Gordon ang panay ang salita. Pa-ulit ulit akong nakakarinig ng mura mula sa kanya sa tuwing nababanggit nya ang bar na pinagtatrabauhan ni Lauren. “Gordon calm down and stop talking. Let the girl rest.” Mukhang maging ang kaibigan nyang si Franco ay hindi na rin natiis ang mga naririnig kay Gordon. Sinunod naman nya ang sinabi ni Franco at hindi ko na muli syang narinig pang nagsalita. Sinubukan ko silang silipin mula sa salamin at gayun na lamang ang pagkamangha ko nang makita kung paano hagkan ni Gordon si Lauren. Halata sa ayos ni Lauren na hindi maganda ang pakiramdam nya, marahil ay dahil sa alak o sa kung ano pa man ang nangyari kanina sa bar. Nakayuko ang ulo nya sa balikat ni Gordon habang ang mga braso ng lalake ay nakapalupot sa kanyang baywang. Maingat din ang kilos ni Gordon sa tuwing sisilipin nya ang mukha ni Lauren, sinisigurong hindi nya ito magigising sa pag-galaw. But I can a