Nobela ni undertheheat

Hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ni Charlotte kanina. Alam n’ya ang tungkol sa akin. May nabanggit s’ya tungkol sa nangyari noon. Anong nangyari noon? What did she mean na sinubukan kong agawin ang daddy n’ya? At bakit ganito?! Puro nalang nauuwi sa konprontasyon ang interaksyon ko sa mga kaaptid ko. Hindi ganito ang inisip at hiniling ko na mangyayari. This is completely messed up! Anong pang mukha ang maihaharap ko sa tatay ko kung ganito na kasama ang tingin sa akin ng mga kapatid ko? Hindi naman siguro si Franco ang nagsabi ano? Hindi naman n’ya magagawang pangunahan ako. Pero kanino pa ba malalaman ni Charlotte iyon? S’ya lang ba ang nakakaalam, what about Stephanie? I sighed. Wala na bang mas lalala pa sa mga nangyayari?Naramdaman ko ang pagtutubig ng aking mga mata nang mapansin na maliwanag sa kalsada dahil sa mga parol na nakasabit sa bawat kabahayan. Hindi gaya ng normal na gabi, maraming tao ang nagkalat sa kalsada ngayon kahit pa malalim na ang gabi. Malaman

Ramdam ko ang hangin na sinasalubong ang pag-ugoy ng kung anomang kina-uupuan ko. Noong una ay puro puti lang ang naaaninag ko ngunit kalaunan ay walang pintas kong napagmasdan ang malawak na bukirin at maaliwalas na kalangitan. Alamkong gumagalaw sa pabalik-balik na direksyon ang kinauupuan ko kaya hindi ko rin kaaagd nakita nang malinaw ang paligid.At first I was confused of the place until I heard a man’s laugh coming from behind. I tried turning my head to see who is it but the swing I am sitting on, continues to sway back and forth. Dahil sa hangin ay lumilipad ang buhok ko at di sadyang natatabunan nito ang mata ko. Sa huling ugoy ng swing pabalik ay naramdaman kong may pumigil na sa swing. I felt a big and hard muscle on my stomach. Iyon ang ginamit n’ya upang maitayo ako mula sa swing. Nakasapatos man ay ramdam ko ang bahagyang paglubog ng mga ito mula sa kinatatayuan dahil sa lambot ng lupa roon. I stared at it for a moment to check if it’s muddy. A familiar face appeared

“Huh? May sinasabi ka?” Si Olivia. Kaagad kong iniwas ang mata ko kay Stephanie. Nalipat iyon sa mesa kung saan nakapatong ang magkasiklop kong mga kamay. “Wala.” I shooked my head. Kumunot ang noo ni Olivia at pumihit ang ulo patalikod upang tignan kung ano ba ang dahilan ng pagtatagal ng tingin ko ro’n. Sakto naman na nakaalis na si Stephanie at ang mga kaibigan n’ya sa hamba ng pintuan. When I looked around, I spotted her near the counter, ready to order. While her friends are already comfortably sitting on the spot 3 tables away from ours. Bumalik sa harapan ang atensyon ni Olivia at tinuloy ang pagkukwento. Hindi masyadong pumapasok sa akin ang mga sinasabi n’ya dahil panay ang sulyap ko kay Stephanie at sa mga kaibigan nito. Hindi rin maalis sa isipan ko ang klase ng titig n’ya sa akin kanina. May naramdaman ako ron. Parang kilalala ako ng mga titig n’yang iyon. Hindi pa kami nagkakausap ni Franco, pero kahit na ganon ay hindi lingid sa kaalaman ko na nagkakausap at nagki

“Hindi rin naman ako nahirapan alamin ang tungkol sayo dahil, minsan nilang pinag-awayan iyon ni Charlotte.”Napansin nya ang naging reaksyon ko sa sinabi nya kaya siguro medyo matagal bago sya nagpatuloy. Kinailangan ko pa syang tignan muli para lang mapabatid na gusto ko pang marinig ang mga sasabihin nya. “It’s not your fault, Ady. Ayon kay Mr. Valmoria, sinubukan nyang hanapin ang mama mo pero buntis rin ang asawa nya nang mga panahong iyon.”Kanina pa bumibigat ang pakiramdam ko, pinipilit ko lang kumalma. Pero dahil sa huling sinabi ni Franco ay hindi na ako nakapag-pigil pa. Ginilid ko ang ulo ko nang uminit ang mga mata ko. Biglang lumabo ang aking paningin at kasunod no’n ay ang pagbuhos ng mainit na tubig mula sa mga ito. Paniguradong mapait iyon, gaya ng nararamdaman ko.Naalarma si Franco. He tried to touch my face pero umiwas ako. Nagaalala ang mga mata nyang nakatingin sa akin.“Tama naman ang ginawa nya.” I said and laugh bitterly. “Tsaka nalang natin ituloy.”“Hindi

Tahimik ang naging byahe namin. Hindi pala. Walang nagsasalita sa aming tatlo dahil si Gordon ang panay ang salita. Pa-ulit ulit akong nakakarinig ng mura mula sa kanya sa tuwing nababanggit nya ang bar na pinagtatrabauhan ni Lauren. “Gordon calm down and stop talking. Let the girl rest.” Mukhang maging ang kaibigan nyang si Franco ay hindi na rin natiis ang mga naririnig kay Gordon. Sinunod naman nya ang sinabi ni Franco at hindi ko na muli syang narinig pang nagsalita. Sinubukan ko silang silipin mula sa salamin at gayun na lamang ang pagkamangha ko nang makita kung paano hagkan ni Gordon si Lauren. Halata sa ayos ni Lauren na hindi maganda ang pakiramdam nya, marahil ay dahil sa alak o sa kung ano pa man ang nangyari kanina sa bar. Nakayuko ang ulo nya sa balikat ni Gordon habang ang mga braso ng lalake ay nakapalupot sa kanyang baywang. Maingat din ang kilos ni Gordon sa tuwing sisilipin nya ang mukha ni Lauren, sinisigurong hindi nya ito magigising sa pag-galaw. But I can a

Nang makauwi kami kagabi ay diretso tulog ang lahat. Hindi naman nagsusuka si Olivia kaya hinayaan na rin namin sya nang pumasok na ito sa kwarto nya. Dahil sa dami ng na-inom nya kagabi ay inirereklamo nya ang ulo pagka-gising kina-umagahan. Nakayuko sya ngayon sa mesa habang may tasa ng kape sa tabi nya. Si Eve ang nagpresintang magluto ng agahan. Kaming tatlo palang ang gising dahil maaga pa naman. Panay ang ungol ni Olivia dahil sa sakit ng kanyang ulo. “Fuck! Fuck! Fuck!” Inilapag ni Eve ang niluto nyang soup sa harapan namin Olivia. “Eat up. Para hindi ka magka-sakit.” Unti-unting inangat ni Olivia ang ulo nya. Naka-ngiwi itong tumingala kay Eve. “Masarap ba ito?” Eve nodded. Naupo na rin sya sa tabi ni Olivia upang kainin ang niluto nyang soup.Hindi man kumbinsido ay tiniknam pa rin nya iyon. Mukha namang nasarapan sya kaya nagpatuloy sya sap ag-higop sa soup. She groaned when her phone rang.She picked up her phone from the table at itinapat iyon sa kanyang tenga. “Hey