CHAPTER 17

Anak ko ba siya?

Anak ko ba siya?

Anak ko ba siya?

Parang sirang plaka na paulit-ulit sa pandinig ko ang tanong na iyon. Panibagong araw na pero hindi man lang nasasagot ang tanong na iyon. Gulong-gulo na ako na parang nadagdagan pa ang iisipin ko.

Nang itanong iyon ng ng Daddy ni Gemar kay mama ay hindi man lang sumagot ang Nanay ko bagkus ay hinila niya ako palabas ng restaurant. Hindi na rin naman ako nakatanong dahil simula nang makapasok ako sa kotse niy hanggang makarating sa bahay ay pinapagalitan niya ako, kulang na nga lang ay ipamukha niya sa akin na suwail akong anak.

Hindi ko rin naman matanong si papa dahil hindi siya umuwi na siguradong hectic ang schedule niya sa hospital. Ayaw ko naman siyang tawagan dahil siguradong maiistorbo ko lang siya sa ginagawa niya. Ayaw ko na ring dagdagan ang stress niya lalo na ngayong marami silang inaasikasong pasyente.

Mukhang kay mama at kay Tito Gem ko lang makukuha ang sagot na nais ko. Ngunit, paano naman ako makakatanong kay mama ku