Chapter 1

Napasandal ako sa dingding ng clinic ni Mrs. Borromeo, habang nakatulala at hindi makapaniwala sa nakita, sinisikap na huwag bumagsak ang sarili sa sahig.

Slowly, as though in a slow-motion video, I lifted the picture clutched tight in my left hand and stared at the black and white mass that the nurse had handed over to me after the doctor had pronounced the five words that I had not been expecting at all.

"Congratulations, Mrs. Saltzman! You're pregnant!"

Buntis ako at hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko. Magkahalong takot, kaba, at saya ang nasa puso ko. Kung noon siguro ako nabuntis ay hindi ganito ang magiging reaksyon ko.

A headache bloomed in my temples and I sighed and let my eyes drift shut.

Hindi ko namalayan na nilukot ko na pala ang papel na hawak ko, nilalabanan ang mga luha na nagtatago sa asking mga talukap.

This was not the time to give in to bouts of self-pity, I had to figure out what to do, how to break the news to Jeremy, and brace myself for what came after. Karapatan niya na malaman ang tungkol sa pagbubuntis ko. Baka rin magbago pa ang desisyon niya kapag sinabi ko ito. Hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa.

Smoothing out the ultrasound photo, I tucked it into my purse, careful that it would not fall off. A quick glance at my watch had me hurrying down the corridor towards the exit of the hospital.

Papara na sana ako ng taxi nang biglang may huminto na itim na sasakyan sa harapan ko. Kilala ko ang mga sasakyan na ginagamit ng asawa ko at magsasabi kong kanya ito.

Bumababa sa driver seat si Manong Edgar at pinagbuksan ako ng pintuan sa backseat. Agad ko naman nakita ang asawa kong si Jeremy roon at seryosong nakatingin sa akin.

"Anong ginagawa mo rito?" takang tanong ko sa kanya. Sinundan ba niya ako rito?

"I should ask you the same question, Diana," balik niya sa akin. "Anong ginagawa mo rito? Ang sabi ko sayo ay kailangan ko ang pirma mo ngayong umaga."

Naupo ako sa tabi niya at napalunok. I need to tell him about my pregnancy.

"Aren't you gonna answer me?!"

Napatalon ako sa gulat ng sumigaw siya at biglang hinawakan ako sa braso. "Wala akong oras para sa kalokohan na ito!"

Jeremy was not a patient man, and I knew he had a meeting scheduled in the next hour.

“Did you get the signed divorce paper?” mariin niyang tanong. "Don't push me to my limits. Hindi mo iyon magugustuhan, Diana."

Kahit ata pagbantaan niya ako na papatayin ay hindi pa rin mababago ang nararamdaman ko para sa kanya. Yes, I was hopelessly in love with him, but I didn’t need a fortune teller to tell me my love was neither wanted nor reciprocated.

"P-Pipirmahan ko pagdating sa bahay," mahinang sagot ko. "Pero, Jeremy, may kailangan ka malaman kung bakit ako nandito ngayon—"

"That's enough, Diana. Just sign the divorce paper and get out of my life." Marahas niyang binuksan ang pintuan sa tabi ko. "Huwag ka mag-alala you'll get 1/4 of my assets para naman hindi masayang ang dalawang taon mong magpapakasala sa akin. Get out. Now."

Napatitig ako sa kanya at mabilis na umiling. "Teka, sandali! Jeremy, pakinggan mo muna ako! You can't divorce me!" pagmamakaawa ko, pero malakas niyang isinarado ang pintuan. "Jeremy! Please, Jeremy! Mag-usap muna tayo!"

Gulat akong napaatras ng bigla na lamang umandar ang sasakyan at kamuntikan pa akong masagasaan.

Napaupo ako sa gilid ng kalsada at tahimik na umiyak. Ang akala ko ay kaya niya rin akong mahalin katulad ng pagmamahal na meron siya kay Vivian. Akala ko kapag nanatili ako sa tabi niya at pasiyahin siya ay makakalinutan na niya si Vivian. Pero hindi pala. Sa loob ng dalawang taon ko na pagsisilbi sa kanya bilang asawa niya ay ganon niya kabilis iyon kinalimutan dahil lang bumalik na si Vivian.

Wala ako sa sarili nang makauwi sa bahay. Naabutan ko ang mayordoma na si Manang Letty na naghahanda ng tanghalian.

"Narito ka na pala, Diana. Tamang-tama nakahanda na ang pagkain," nakangiting bati niya sa akin. "Narito rin pala si Vivian. Hindi ko alam na nakabalik na pala siya ng bansa?"

Napabalik ako sa ulirat nang marinig ang pangalan na iyon.

"Vivian?" pagkokompirma ko kay Manang at inilinga ang tingin sa bahay. "Nasaan siya?"

Alam ng lahat na ex girlfriend ni Jeremy si Vivian. Pero bago sila naging magkarelasyon ay magkababata silang dalawa, magbestfriend. Kaya Hindi maiwasan na kahit saang gathering ng pamilya ni Jeremy ay pag-uusapan at pag-uusapan si Vivian. Parang pamilya na rin ang ng mga Saltzman kay Vivian. Pero ngayon, hindi na lang siya basta best friend ni Jeremy. She is also his mistress.

Mabilis akong naglakad papunta sa kusina. At tama nga si Manang, narito si Vivian. Naabutan ko siya na nagsasalin ng juice sa baso.

"You're too comfortable at my home. My husband is not here," sabi ko sa kanya. Pinagdiinan ko ang salitang husband, baka sakali mahimasmasan siya.

Awkward siyang ngumiti sa akin at naupo sa gitna. "I'm not here for him, Diana."

"Kung ganon, bakit ka bumalik?" sarkastiko kong tanong. "Can you just leave us alone? Bakit hindi ka na lang bumalik ulit sa Canada?" Hindi siya nakasagot kaya muli akong nagpatuloy. "You ruined his life once. Sisirain mo na naman ba ulit ngayon?"

"I won't to that," depensa niya. "I made a mistake, yes. Pero hindi ko na yun gagawin ulit sa kanya. At first umuwi ako rito hindi talaga para sa kanya. I was ready to move on. Pero nang makita ko siya, narealize ko na hindi ko pala kaya. Na kung papakawalan ko ulit siya ay baka wala ng chance para sa aming dalawa—"

"Ang kapal ng mukha mo," gigil kong sumbat sa kanya. "Noong iniwan mo siya, doon natapos ang lahat sa inyong dalawa. Hindi isang laruan si Jeremy na pagkatapos mong pagsawaan ay iiwan mo na lang, at nang makita mo na hawak at pagmamay-ari na na iba ay bigla mo na lang gugustuhin na kunin ulit, Vivian."

"Hindi ba't hindi mo naman talaga siya mahal?" she shot back. "Pinakasalan mo siya dahil inalok ka ng pera ng daddy niya."

I was taken a back by her words, pero agad din akong nakabawi at dinuro siya. "You don't know anything about us. I love him. Mahal ko siya higit sa mahal mo siya."

Yes, totoo na dahil sa pera kaya ko pinakasalan si Jeremy. Pero natutunan ko siyang mahalin sa araw-araw namin na magkasama. Hindi ako tatagal ng dalawang taon bilang asawa ni Jeremy at magtitiis kung hindi ko siya minahal.

"Sinasabi mo yan dahil ayaw mo lang mawala sayo ang meron ka, Diana," akusa niya sa akin. "Kung talagang mahal mo siya bakit hindi mo sinabi sa kanya ang dahilan kung bakit ka pumayag sa kasal? Bakit kailangan sa iba pa malaman ni Jeremy ang totoo?" Tumayo siya at itinukod ang mga kamay sa lamesa. "I can pay you double, triple, or you can name your price sa kung anong ibinigay ng daddy niya para lang pirmahan mo ang divorce paper at umalis—"

Hindi ko siya pinatapos sa sasabihin niya. Dinampot ko ang baso na may lamang malamig na juice at itinapon iyon sa mukha niya.

"I won't accept any opinion from a mistress like you, Vivian," matapang kong sabi. Nanginginig ang buong kalamman sa galit at pagpipigil na sabunutan siya. "I'm pregnant. I'm carrying his child, and I will fix our marriage. Makakaalis ka na sa pamamahay namin."

Tumalikod na ako at handa siyang iwan sa kusina, pero bago ako tuluyang makalabas ay muli pa siyang nagsalita.

"I don't care if you're a pregnant and carrying his child, Diana. Una siyang naging akin kaya kukunin ko lang ang nararapat para sa akin."