Chapter 4

"Ano ba namang tinginan yun, Diana. Nakakaloka naman ang tensyon sa pagitan niyo ni Mr. Saltzman," nalolokang komento ni Froilan at humabol sa akin pabalik sa desk ko.

I drew a deep breath and closed my eyes to calm myself. Ginisa ako ni Jeremy. Bawat sasabihin ko ay kinokontra niya. Ang presentation na iyon ay nagmukhang debate naming dalawa na walang gusto umawat. Wala rin gusto magpatalo kaya ang inaasahan ko na dalawang oras na presentation ay naging mahigit apart na oras. Mabuti na lamang at pinag-aralan ko ang lahat ng mga ibinigay ni Ma'am Bridgette kaya bawat sasabihin ni Jeremy ay may naisasagot ako.

"Tapos yung mga tingin niya sayo, yung gigil pero may paghanga?"

Hinampas ko ang braso niya. Hindi ko alam kung matatawa ako sa kanya o maiinis. "Tumigil ka nga. Walang Ganon, ilusyon mo lang yun."

Iniligpit ko na ang gamit ko at handa na para umalis. Pero bigla na lamang sumulpot si Ma'am Bridgette.

"Mr. Saltzman wants us to join him for lunch. Lahat sasama."

"Ma'am, hindi ako pwede ngayon. Kailangan ko na umuwi—"

"So Ms. Lucero can't join us?"

Speaking of the devil!

"She can, Mr. Saltzman. Right, Diana?" palihim akong pinanlakihan ng mga mata ni Ma'am Bridgette kaya wala na ako nagawa.

"Sure, Mr. Saltzman," pilit na ngiti ko kay Jeremy.

But seriously, ano bang problema ni Jeremy? Four years ago, pinagtabuyan niya ako habang buntis. Ngayon naman he's playing with me. Is he trying to ruin me?

Napatingin ako sa relong pambisig at nakitang mayroon na lamang akong dalawang oras. Dalawang oras na at magsisimula na ang family day ni Justin. Dapat ay makaalis na ako ngayon dahil hindi na ako aabot.

"Ms. Lucero?"

Napaangat ako ng tingin ko nang muling marinig ang boses ni Jeremy. Handa na ang lahat umalis at ako na lang ang hinihintay.

Napapahiya naman akong tumango. "After you, Mr. Saltzman."

Sa employee elevator ang mga kasama ko, at kami naman ni Ma'am Bridgette, kasama ang director at si Jeremy ay sa VIP elevator.

Jeremy rented the whole luxury restaurant in town para sa aming lahat. Masarap ang pagkain, pero hindi talaga ako mapakali. Ayaw ko sumama ang loob sa akin ng anak ko kung hindi ako makakarating.

"Are you going somewhere, Ms. Lucero? Kanina ka pa nakatingin sa relo mo," puna ni Jeremy.

Pwede bang itahimik niya na lang ang bibig niya. Mas lalo lang nadagdagdagan ang galit ko sa kanya. At madadagdagan pa iyon lalo kapag hindi ako makaalis ngayon din.

"Today is her son's family day, Mr. Saltzman. Mukhang late na siya," si Froilan ang sumagot para sa akin.

Nahugot ko ang hininga ko nang makita ang reaksyon ni Jeremy. Kumunot ang noo niya at naiwan sa ere ang bibig na at nakaletter O.

"Oh, I'm sorry I didn't know you're.... Hindi ko alam na may anak ka." Nag-iwas siya ng tingin sa akin. "Go ahead, you may go."

Mabilis akong tumayo at nagpaalam kay Ma'am Bridgette at sa director. Hindi ko na muling tiningnan ang reaksyon ni Jeremy at tumakbo na palabas.

Ayaw ko man isipin, pero naguguluhan ako. Paanong hindi niya alam na may anak ako? Akala ba niya ay ipinalaglag ko ang anak namin kaya akala niya ay single pa rin ako?

Iwinaksi ko sa isipin ko ang mga bagay na gumugulo sa akin. Nag-abang ako ng taxi, pero ni isa ay wala man lang dumadaan. Bakit naman ngayon pa?

Naghintay ako ng sampung minuto, umabot ng trenta minuto pero wala pa rin taxi na dumadating. I booked a motorbike, at doon ko malaman na sarado ang mga daanan dahil puno iyon ng mga nagrarally. Walang sasakyan na makadaan.

"Hindi ito pwede," mangiyak-ngiyak na sabi ko. Isang oras na lang at magsisismula na ang family day.

"You're still here?"

It's Jeremy again. I hate him so much, pero natutuwa ako sa sarili ko dahil nakakaya ko siyang harapan na walang bumabagsak na mga luha. Struggling alone and raising a child alone made me stronger.

Hinarap ko siya at sumeryoso. "What the hell do you want, Jeremy?" Hindi ko na kailangan pa klaruhin ang ibig kong sabihihin dahil alam kong alam naman niya ang ibig kong sabihin.

He chuckled a little. "Nothing. I just want to know how knowledgeable you are in this field. After all, I will invest in that company. Don't think about it too much."

Nilagpasan niya ako pumasok sa loob ng sasakyan niya. Pero agad ding lumabas at narinig ko na lang ang mahina niyang pagmura.

"Until when do I need to wait?" tanong niya sa driver niya. Mukhang hindi rin siya makaalis dahil sa mga nagrarally. "A fucking 2 hours? I can't. Get ready the helicopter, I will leave this place now."

Agad naman sumunod ang secretary niya at may tinawagan. Nawalan naman ako ng pag-asa na makakarating pa sa family day ni Justin nang marinig na kailangan ko pa pala maghintay ng dalawang oras.

"Do you need a ride?"

Hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala si Jeremy. Nakatayo siya at nakapamulsa.

"No, thank you," sagot ko. Kung magiging investor nga siya ng kompanya namin ay hindi maiiwasan na hindi kami magkita, wala na akong magagawa roon. I can't runaway again and leave. But I won't make him near me again and enter my life... our life. Once is enough.

Tumunog ang cellphone ko. Tumatawag si Dane. Sinagot ko ang tawag at bumungad sa akin si Justin.

"Mama, bakit wala ka pa? Hindi ka ba pupunta?"

Bahagya akong lumayo kay Jeremey para makausap ng ayos si Justin. Nakita ko naman na naglakad na sila Papunta sa kabilang building. Narinig ko na rin ang tunog ng helicopter.

"Papunta na ako ako, anak. Malapit na," pagsisinungaling ko. "Hintayin mo si Mama, okay?"

I bit my lower lip and ran towards Jeremy. His my last only option. "Jeremy!" sigaw ko.

Huminto siya at nilingon ako. Hinintay niya ako makarating sa kanya. "P-Pwede bang... makisabay?"

Nakita niya ang pagbakas ng pagkadesperada sa mukha ko. "Where are you going?"

"St. Anthony academy," sagot ko sa kanya.

"Let's go," kalmado at magaan niyang sabi at sinabayan ako sa paglalakad.

Pumasok kami sa telecom building, katapat ng restaurant na kinainan namin. Binati si Jeremy ng ilang tao at itinuro ang elevator at umakyat kami sa rooftop.

Nilipat ang buhok ko at kamuntikan pa ako matumba sa lakas ng hanging mula sa helicopter. Hinawakan ni Jeremy ang kamay ko at hindi naman ako nagreklamo. Hindi naman unang beses na sasakay ako sa helicopter, pero sa tuwing sasakay ako rito ay parati akong hinahawakan ni Jeremy para alalayan, katulad ngayon.

"Call someone who's working on St. Anthony Academy and tell them we'll land there," utos ni Jeremy sa piloto nang makaakyat kami.

I owed this one to him, but it doesn't mean kakalimutan ko ang kasalanan niya sa amin ng anak niya. Hindi pa rin siya nagpakaama kay Justin. Hindi ko pa rin makakalinutan na pinili niya si Vivian kaysa sa amin.

"Sir, you have an appointment within 15 minutes. Hindi tayo aabot," dinig kong sabi ng secretary niya. "We need to close this deal."

"We'll close the deal no matter what, Toneth," tila ba siguradong sabi ni Jeremy.

He's a good businessman. Bata pa lang ay sinanay na sa mundo ng business ng daddy niya. Kapag sinabi niyang makukuha niya ang deal, sigurado iyon.

Natanaw ko ang malawak na field ng St. Anthony Academy. Maraming tao, karamiham ay students, pero lahat sila ay nasa gilid lang at talaga ready na lumapag ang helicopter.

"Thank you," tipid kong sabi. Alam niya sa sarili na hindi kami magkaibigan para magbigay pa ako ng matatamis na salita. A thank you will enough.

Tumakbo ako papunta sa classroom ni Justin at agad siyang hinanap. Nakita ko siya na nakaupo sa lamesa at nakapangalumbaba.

"Anak," tawag ko at mabilis siyang tumayo at niyakap ako.

"Mama! Akala ko hindi ka na dadating!"

"Pwede ba naman yun? Kapag sinabi ni Mama na dadating ako, dadating talaga ako," pinisil ko ang pisngi niya at hinawakan siya sa kamay. "Halikan, magbihis na tayo."

Nahila ko si Justin sa biglaang paghinto nang bigla na lamang pumasok si Jeremy sa loob ng classroom nina Justin hakbang palabas naman kami, kaya nagkasalubungan kami.

"You left your phone," wika niya at inilahad ang cellphone ko. Pero bigla akong nanlamig nang bumababa ang tingin niya kay Justin at si Justin naman ay nakatingala sa kanya.

Kahit sino siguro ang makakakita sa kanilang dalawa ngayon ay masasabi na mag-ama sila dahil para silang pinagbiyak na bunga.

Nang alisin niya ang tingin kay Justin at bigla siyang sumeryoso. "I think you have something to explain to me, Diana."