Nobela ni TheExplorerPink

DIANA’s POINT OF VIEW:Sinimulan nilang ikwento sa akin lahat, nauna si Viviane pero hindi niya alam bago pa niya ikwento ang tungkol sa kanila ni Jacob, nalaman ko na ang lahat. At alam ko puro kasinungalinga ang lumalabas sa bibig niya dahil si Jacob mismo ang nagsabi sa akin. Pinakinggan ko lang siya sa mga kasinungalingan niya, malayo sa mga kinwento ni Jacob sa akin. Ang laman ng kwento ni Viviane ay puro paghanga at pagbanggit sa pangalan ni Jacob. Pero ako, alam ko; hindi si Jacob ang ibig niyang sabihin, ginamit niya lang ang pangalan ni Jacob para pagtakpan ang desire niya. Si Jeremy pa rin hanggang ngayon. Kasi hindi naman masyadong magaling sa negosyo si Jacob, kaya paano niya nasabi na si Jacob ang nagtaas ng buong Saltzman?It was Jeremy. She can’t fool me. But still, I’m in the act. Dapat akong umakto na naniwala sa kaniya.“Wow, grabe. Ang dami ko na pala talagang hindi alam. Pero honestly, masaya ako na nahanap mo na iyong taong para sa’yo, Vi. After all, Saltzman pa

Sa inis, tinulak ni Viviane si Jacob at tinignan ito nang masama. “Ano bang akala mo sa akin, ha? Tanga para gumawa ng katangahan?” gigil nitong sabi. Ngumisi naman si Jacob. “Alam kong hindi ka pa rin nagbabago, Viviane. Huwag mo na talagang subukan dahil sa oras na may gawin ka, hinding-hindi mo na makikita si Vanessa. Ilalayo ko siya sa’yo. Ayaw kong magalit ang buong pamilya ko sa akin dahil hinayaan kitang gumawa ng kabobohan…ayaw kong madamay ang anak ko.” Pagkatapos sabihin ni Jacob iyon, tumalikod siya para umalis. Naiwan si Viviane na nakakuyom ang mga palat dahil sa galit. Pumikit siya nang mariin. Iniisip ang mga araw pagkatapos mawala ni Diana. FLASHBACK***“Vi, anong nangyari, ah? Ayos ka lang ba?” Nag-aalalang tanong ni Jeremy nang makarating siya sa condo unit ni Viviane. Iniwan niya si Diana dahil tumawag si Viviane na kailangan siya nito. Pagkarating niya, mataas ang lagnat ni Viviane hanggang sa nahimatay ito kaya agad siyang sinugod sa ospital. Pagkarating sa

Masaya si Justin habang naliligo sa dagat kasama ang kanyang magulang—noon pa man ay gusto niya na ito. Bata pa lang, wala siyang ibang ninanais kundi makasama sina Diana at Jeremy. Halos isang oras silang naliligo hanggang sa nagpaalam si Jeremy dahil may tumawag sa kanya bigla. Nakipag-usap siya rito hindi kalayuan kina Justin at Diana. Samantala, nang sila nalang ni Diana at Justin sa dagat, ngumiti si Diana sa anak at nagtanong. “Are you happy, son?” Masaya namang tumango si Justin. “Yes, Mommy! Sana palaging ganito, palagi ko kayong kasama ni Daddy!” Hinimas ni Diana ang ulo ni Justin at ngumiti. Hindi niya alam kung ano ang itutugon sa sinabi ng anak niya dhail hindi siya sigurado kung mangyayari ba iyon. Natapos na rin silang maligo kaya pumunta sila sa cottage nila, naroon si Jeremy naghahanda ng pagkain. “Oh, saan na ang kausap mo?” tanong ni Diana nang makitang si Jeremy na lang mag-isa. “Pumunta na sa suite niya. By the way, ayos lang ba sasama sina Viviane at Vaness

Pagkatapos maligo at magbihis nina Diana at Justin, lumabas na sila ng suite nila at dumiretso sa dining hall. Pagkaraing nila roon, nakita nila si Jeremy may kasama—si Viviane at ang anak nitong si Vanessa.“Wala ba ang daddy ni Vanessa?” tanong niya sana iyon sa sarili niya pero si Justin ang sumagot na ikinagulat niya.“Vanessa said he won’t come.”Hindi na nagsalita si Diana, hindi niya inasahan na anak niya talaga ang sumagot no’n. Hinawakan niya na lang ang kamay ni Justin at saka sila sabay na naglakad.Nang makarating sila lamesa kung nasaan ang tatlo, agad na tumayo si Jeremy para paupuin sila. Magkatabi sina Vanessa at Justin, kaharap naman ni Diana si Jeremy at katabi ni Jeremy si Viviane. Nasa gitna nila ni Vanessa si Justin. Biglang nakaramdam ng pag-alinlangan si Diana. “Umorder na ako ng pagkain, ayos lang ba?” tanong ni Jeremy kay Diana. “Oo, ayos lang. Pasensya na kung natagalan kami,” sabi naman ni Diana. Sasagot pa sana si Jeremy sa kanya nang maunahan ito ni Vi

Halos limang oras bago magising si Justin, naroon lang si Diana sa kanyang tabi sa loob ng limang oras na iyon. Habang si Jeremy ay nasa loob lang din ng kwarto, doon niya ginagawa ang iba niyang trabaho na connected sa magiging partnership niya sa business trip na ito. At nang magising si Justin, tinawag niya si Diana. “Anak…gising ka na. May masakit ba sa’yo? How are you?” Mabilis na tanong ni Diana. Nang marinig din ni Jeremy ang boses nilang dalawa, tumayo siya at lumapit sa kama ni Justin.“Dadd, you’re here too…” mahinang sabi ng bata sabay ngiti. “Yes, son. I’m here. How are you?” mahinahon namang tanong ni Jeremy habang hinawakan nito ang noo ng anak. “I am good now. You guys are here, I can tell my new friends that I have a mommy and a daddy….”Dahil sa narinig, sumikip bigla ang dibdib ni Diana. Hindi niya inasahan na iyon ang sasabihin ng anak matapos ang insidente niya sa dinner party. Umiwas siya ng tingin, ngunit hindi nakatakas kay Jeremy ang sakit sa kanyang mga m

Hindi sumagot si Diana kay Jeremy, nahihirapan siyang ibigkas ang mga salitang gusto niyang sabihin sa lalaki. Matagal nang may sakit si Justin, ang pagta-takwondo niya ay isa lang sa paraan para umayos ang pakiramdam niya, ang health niya kapag nasanay sa mga nakakapagod na gawain. Lagi din naman itong nagdadala ng gamot at inantabayan din ng coach nito. Pero kahit na ganoon, hindi pa rin maiiwasan ang mga posibilidad na babalik ito. Si Jeremy na hindi mapakali, hindi niya alam kung ano ang gagawin dahil hindi siya sinasagot ni Diana. Mas lalo siyang nainis na tahimik lang ito, nakatulala sa pintuan ng emergency room.Hanggang sa lumabas ang doctor, agad na lumapit si Jeremy dito, at si Diana na nanghihina. “Doc, how’s my son? Is everything alright? Ano?” Sunod-sunod na tanong ni Jeremy. Tinignan naman ng doctor ang dalawa. “He’s fine now. Kailangan niya lang muna magpahinga. Daldalhin na namin siya sa ward niya—”“Doc, please make sure it’s a private room. Kailangan comfortable

Ano na ang gagawin ko? Hindi naman pwedeng tumakbo ako palabas dito. “Mr. Villegas, nagkakamali po kayo ng iniisip. Hindi naman po iyon ang plano namin ng kaibigan ko—”Hindi natapos ang sasabihin ni Danica nang binalingan siya ni Artus. Ngumisi si Artus habang nakatingin sa aming dalawa na parang kuting kung makayuko. “Ganoon ba? Pero base sa nabasa ko, naghahanap ang kaibigan mo ng magpapanggap ng boyfriend at maging tatay ng anak niya…nasaan ba ang tatay ng dinadala niya?”Dahil sa narinig, lumingon ako kay Diana. Ang sabi niya hindi niya pa sinabi? Pero imbis na magpaliwanag, sorry lang ang sinabi niya. Kagat labi akong tumingin kay Artus. Wala na talaga. Tumingin naman ako kay Aaron nang lumapit siya kay Danica. “Lipat tayo ng ibang table, hayaan na natin silang mag-usap na silang dalawa lang,” sabi nito. Kita ko kung paano umiling si Danica, nagpupumilit na samahan ako. “Hindi ko siya pwedeng iwanan dito—”“Hindi ko lalapain ang kaibigan mo, don’t worry Miss Danica,” sabi n

Tatlong araw ko nang hindi sinasagot ang tawag ni Daddy at Kuya Jacob. Kahit alam naman nilang ansa condo lang ako, hindi iyon sila pupunta sa akin kaya pabor din sa akin. Hindi pa kasi kami nakakita ni Danica ng lalaking mababayaran ko para magpanggap. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.“Bes! Potangina, pumayag na siya!” Napatalon ako sa sigaw ni Danica sa kusina. Nasa sala ako, naka-upo sa couch habang naghahanap ng pangalan sa friends ko sa Facebook. Tumakbo siya papunta sa akin. “Here, what do you think?” Pinakita niya sa akin ang screen ng phone niya. Litrato ng lalaking mukhang inosente. “Who is he?” tanong ko. “Nakilala ko lang siya sa club I think four months ago? Mukha naman siyang mayaman pero noong chinat ko siya, sabi niya makikipagkita siya sa atin,” paliwanag niya. Bigla akong kinabahan. Ito kasi ang unang beses na may pumayag sa amin. “Hindi mo pa naman sinabi sa kanya lahat?” tanong ko. Kasi nakakapagtaka na pumayag ang lalaking ito kung alam niya na ang tot

Tama ba ang narinig ko? Negative ang result?Hindi ko alam kung ano ang nangyayari, pero nang magsalita si Kuya, tila naitindihan ko kung bakit. “See, Dad. Hindi si Artus ang ama ng dinadala ni Ashley. Hindi na natin siya pwedeng ipilit—”“But it doesn’t mean na ligtas siya sa pagpapakilala sa lalaking iyon sa atin. We need to meet him. Umuwi na tayo.”Naunang umalis si Daddy, sumunod naman si Tita Cynthia at si Kuya. Habang si Stefanie ay pinipilit si Artus na umalis na rin pero si Artus, nakatingin sa akin nang masama. Alam kong galit siya. Pero wala na akong pakialam sa galit niya ngayon, ang mahalaga sa akin nagawan na ng paraan ni Kuya. May kapangyarihan pa rin ang pamilya ko para kontrolin ang ganoong sitwasyon. “Why do you think that Artus is the father? Assumera ka talaga—”“Stefanie, umalis ka muna. I need to talk to her,” biglang putol ni Artus sa kanya. “Pero Artus, niloko ka ng babaeng ito. Sinira niya ang kasal natin!” sigaw ni Stefanie. Hindi ko sinira ang kasal nila

Mas lalo akong nanghina sa narinig mula kay daddy. Ano na ang gagawin ko? Hindi ako pwedeng magpakasal. Hindi ko rin pwedeng ipalaglag ang bata. “Dad, hindi na kailangan. Hindi naman si Artus ang ama ng bata, hind kami magkakilala ng personal. So, please. Maniwala naman kayo sa akin…please, Kuya…” pagmamakaawa ko sa kanilang dalawa. Seryoso ang tingin sa akin ni Dad, habang si Kuya naman ay bakas ang awa sa kanyang mukha. Lumapit siya sa akin at niyakap ako nang mahigpit. “Shh, don’t cry. Kailangan din natin iyon gawin para matapos ang probelamang ito. Kapag hindi ka pumayag sa DNA, baka isipin namin na totoo ang sinabi ni Artus at gusto mo lang itong itago para kay Stefanie. We need to do this, okay?”Umiling ako sa sinabi ni Kuya. Hindi nga pwede! Hindi pwede!Umalis ako mula sa pagkayakap, umiling nang paulit-ulit. “No. Hindi na nga kailangan. Bakit ba ayaw ninyong maniwala na naman sa akin na hindi nga siya ang ama ng bata!” sigaw ko. Pero ilang segundo lang ang lumipas, bigla

Para akong nabingi sa narinig, hindi ko alam kung may natapakan pa ba ako sa pagkakataon na ito. Lumambot ang buong katawan kong nakatingin sa lalaking seryosong nakatingin sa akin. Ano bang ginagawa niya? Paano niya nasasabi ang katagang iyon sa harap ng pamilya ko? And yes, sila. Lahat sila ay nakatingin sa akin. Lalo na ang kapatid ko na puno ng galit sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung paano ko dapat tugunan ang sitwasyong ito. Mabilis ang tibok ng puso ko at parang hindi ko na kayang huminga. "What?! H-how did this happen?" sigaw ni Kuya Jacob. Alam kong sa lahat ng taong nandito, isa siya sa ayaw kong ma-disappoint sa akin sa oras na malaman niya ang tungkol sa akin.Si Stefanie, na may basag na vase sa kanyang mga kamay, ay natigilan sa kanyang pag-iyak. "Ashley, is this true?!" tanong niya, halatang naguguluhan. Sa kabila ng galit at takot, mayroon ding pahiwatig ng pang-unawa sa kanyang tinig.Nakita kong kumunot ang noo ni daddy habang tinitingnan si Artus. "Are you se

Kitang-kita ko ang saya sa mga mata ni Stefanie. It's her dream, ang maikasal sa mayamang lalaki. Bonus na lang sa kanya ang istura dahil mas importante sa kanya kung magkano ang yaman ng mapapangasawa niya.Tumayo ako para kumuha ng pagkain. Hindi ko naman maintindihan ang pinag-uusapan doon. Tungkol iyon sa business, property, at iba pang asset."Hindi naman nasabi sa akin ni Stefanie na ganito pala kaganda ang kapatid niya."Benny.Awkward akong ngumiti kay Benny nang tumabi siya sa akin. If I am not mistaken, pinsan siya ni Artus, ang mapapangasawa ni Stefanie. Kanina ko pa napapansin ang kakaibang tingin niya sa akin. Akala ko ay guni-guni ko lamang iyon."Bakit ka umalis don?" tanong niya sa akin at kumuha rin ng plato."Business is not my thing," wika ko at nagkibitbalikat lang."Same. Damn business." Tawa niya at napailing. "But seriously, ngayon lang kita nakita sa mga gathering ng pamilya niyo.""Hindi rin ako mahilig sa party," sagot ko at naglakad papunta sa dulo para human