Chapter 2

"You humiliated her?" galit na tanong ni Jeremy pagdating niya ng bahay at nalaman ang ginawa ko kay Vivian kanina.

"She starred it first," sagot ko. "Kung hindi niya ako sinimulan ay hindi ko siya papatulan."

He looked at me, expression devoid of any emotion. It had always been hard to get a read on Jeremy and I usually prided myself on being able to read people with some measure of accuracy. Not Jeremy though. He was a block of marble-cold, impenetrable.

Napatingin siya sa bed side table at nakitang naroon pa rin ang divorce paper na hindi ko pinipirmahan. "I will sign the it. But I want you to listen me first. Pagkatapos ng sasabihin ko at ganon pa rin ang desisyon mo ay tatanggapin ko. Aalis ako katulad ng gusto mo at hindi na muling magpapakita pa sayo."

“So what is it?” There was a hint of impatience in his voice and that made me lose what little nerve I had managed to muster.

Having a child on his own is his weakness. Desperada man pakinggan, pero gagamitin ko ang anak ko para isalba ang kasal naming dalawa.

“I…” I hated myself for stuttering, because I could see how much it irritated him, if the narrowed eyes and wry twist of his lips was any indication. My hands formed tight firsts, nails digging into the soft flesh of my palms, the pain helping to ground me a little. “I met my OB..."

His phone went off, the sound shattering the tense moment and drowning out my words. Sinagot niya ang tawag nang walang pag-aalinlangan at iniwan ako.

Mabilis akong humabol sa kanya para pakinggan ang tumawag mula sa kabilang linya.

"I just went home," malambing na wika ni Jeremy, na kailan man ay hindi niya nagawa sa akin. "You're... what? What happened? Are you okay? Can you get up? Okay, okay, I'll go there. Wait for me, huwag ka tatayo."

Bago pa man ako makaalis at magpanggap na walang narinig ay nahuli na niya ako.

"Saan ka pupunta?" tanong ko sa kanya at humarang sa daan. "Jeremy, we're having a conversation. We really need to talk."

"Vivian is sick, Diana. She needs me." Tinabig niya ako at mabilis na naglakad papunta sa sa garahe. "We'll talk kapag nakabalik na ako."

Kailangan ko rin naman siya, bakit hindi niya iyon makita.

"It's her again. Sisirain ka lang niya ulit, Jeremy. She's selfish. Nakikita ka niyang okay ka na na wala siya kaya hindi niya iyon matanggap," gigil kong sabi, pero hindi ko na naituloy pa ang sunod kong sasabihin nang salubungin niya ako ng tingin.

"Sign the divorce paper. Bukas ng umaga ay ayaw ko naririto ka pa." With that, pinaharurot na niya ang sasakyan paalis.

Napaupo ako sa sahig, nanghihina ang mga tuhod. Pinanood kong makalayo ang sasakyan niya at muli na namang umiyak.

Matatag akong tao, pero pagdating sa kanya ay nanghihina ako. Kailan man ay hindi ako umiyak, pero pagdating sa kanya ay parati na lang.

**

"Jeremy..." Dumaing ako nang mahalikan niya ang dibdib ko habang hindi tumitigil sa paggalaw. Sunod-sunod ang ungol ko at hindi na halos makadilat. Ganito pala ang pakiramdam.

"Ah! Jeremy..." Pinanood kong s******n niya ang dulo ng dibdib ko.

Pulang-pula siya at mabilis ang paghinga. Hindi niya nilulubayan ng halik ang katawan o labi ko. Bawat galaw niya, may halik o daing.

"I didn't know you're so pretty, Diana..." Daing niya bago hinawakan ang magkabilang dibdib ko at mabilis na gumalaw ulit.

Mariin akong napapikit at nagkagat ng labi. Pigil na pigil ko ang sariling sumigaw kahit na wala namang makakarinig sakin. Nakakahiya lang.

Pinatong niya ang magkabila kong binti sa balikat niya. Nagtama ang mga mata namin habang gumagalaw siya sa loob ko.

"You like this?" Tumingala siya habang nakaawang ang labi at patuloy na dumadaing. "You're so tight... I should have do this to you on our wedding night."

Hindi ko pinansin ang sinabi niya dahil nararamdaman ko na naman ang bagay na 'yon!

I gripped the sheets tightly as I moaned so loud. Hindi ko na naisip ang hiya dahil as pagkakataong 'yon, desperada na akong matapos.

"Ahh!" Pinaghiwalay niya ang binti ko at dumagan sakin. "Jeremy!" Hinihingal kong saad.

Hinalikan niya ang labi ko. He licked my tongue when he entered my mouth. I lick his tongue, too. He's my husband, normal lang naman ang ginagawa namin, pero hindi pa rin ako makapaniwala na ginagawa namin ito.

"Moan my name..." Bulong niya sa gitna ng mga daing.

"Jeremy... g-gusto ko pa. Sige pa, please..." Umawang ang labi niya. Mas lalong nag-alab ang mga mata niya at dumiin sakin.

"I want more, too..." Sabay halik niya sakin. "Oh, fuck!"

"Ma'am Diana! Ma'am Diana!"

Nagmulat ako nang marinig ang boses na tumatawag sa akin. Bumungad sakin ang isang kasambahay.

"Ma'am, bakit naman dito ka natutulog sa sahig?"

Napatingin ako sa sahig at nakitang medyo basa iyon mula sa pag-iyak ko kanina. Hindi na namalayan na nakatulog na pala ako sa kakaiyak at napanaginipan pa ang nangyari sa amin ni Jeremy noong isang buwan.

"Anong oras na?" tanong ko sa kanya at napahawak sa buhok ko para ayusin iyon.

"Mag-aalas dos na ng madaling araw, Ma'am."

"Hindi pa ba umuuwi si Jeremy?" Alam ko naman na hindi uuwi si Jeremy ngayong gabi, pero umaasa pa rin ako na babalik siya at tatanungin ako kung ano ang gusto kong sabihin kahit malabo iyon.

Tahimik na umiling ang kasambahay sa akin. I faked a smile at tumayo na.

"Sige na, magpahinga ka na. Aakyat na rin ako sa taas."

Tumango naman siya sa akin at bumalik na sa kwarto niya. I went to the kitchen and open a bottle of vodka. I didn't know I will end up like this.

Habang inuubos ko ang vodka ay paunti-unti rin bumabalik sa akin ang kunting masyado na ala-ala naming dalawa ni Jeremy. Bilang lang sa mga daliri iyon, pero nakatatak naman sa akin.

Nang sabihin niya sa akin noon na gusto niya na magkaanak, bumuo ng masayang pamilya, inimagine ko na ako ang babaeng makakasama niya. I devoted myself as his loving and supporting wife. Sa lahat ng desisyon na gagawin niya ay sinigurado ko na nakasuporta ako roon.

Nangarap ako ng mataas, I didn't know ganito rin pala kasakit ang balik.

Kinuha ko ang cellphone ko sa at nagtipa ng mensahe kay Jeremy.

"I'm pregnant," sabi ko sa text. Ilang sandali pa ay nakatanggap ako ng reply galing sa kanya.

"Abort it."

That's it. Iyon lang ang hinihintay ko para sumuko sa kanya.

Pasuray-suray akong pumanhik sa hagdan at tinungo ang kwarto namin ni Jeremy. Dumiresto ako sa bed side table at mapait na napangiti. Dinampot ko ang divorce paper at muling binasa ang nakasulat doon.

Gustong-gusto ko isalba ang relasyon na meron kami ngayon. Ayaw ko siya masaktan at muling pagdaan ang sakit na naramdaman niya noong iniwan siya ni Vivian. Pero ano pa bang ipaglalaban ko?

Huminga ako nang malalim at dahan-dahang kinuha ang ballpen at tsaka pumirma. I'm no longer his wife... his Mrs. Saltzman...

Kinuha ko na rin ang language at nagsimulang ipasok doon ang mga gamit ko. Sana lang ay hindi pagsisihan ni Jeremy ang desisyon niyang ito.