"Saan mo ako dadalhin?"
Hinihila pa rin niya ako papunta sa kung saan.
"I need your body." Walang prenong sabi niya habang patuloy akong hinihila.
Halos malaglag ang panga ko sa mga salitang lumabas sa bibig niya. Kaya napahinto ako sa paglalakad dahilan ng pagkahinto rin niya.
"Anong sinabi mo?" Ulit ko sa kanya.
"Narinig mo ang sinabi ko. I don't like doing things twice." Hinarap niya ako. "What's your name?"
"Twinkle---"
"Twinkle, you will be compensated well. We'll pay you to---"
Anong sinabi niya? Babayaran ako? Mukha ba akong bayarang babae?!
Sinampal ko siya nang sobrang lakas.
"Bakit mo ak---"
"Kung inaakala mong mabibili mo lahat, nagkakamali ka. Hindi porket mayaman ka magagawa mo na akong bilhin! Oo gwapo ka pero hindi m---"
"I'm not planning to buy you, woman. You're the one who owes me now. Thanks for slapping me." Agad niya akong binuhat nang walang pasabi. Nababaliw na yata ang isang 'to.
"Ibaba mo ako! Ibaba mo ako!!"
Pinaghahampas ko ang balikat niya pero hindi siya natitinag.
"Oy, sabi ko sa'yo maghanap ka ng tutulong at hindi mangkidnap." Natigil ako nang may narinig na ibang boses.
"O, heto. Magsawa ka sa katawan niya." Binaba niya ako sa harap ng lalaking nakangiti nang napakaloko.
Sinipa ko siya pero agad niyang hinawakan ang dalawang braso ko.
"Is this what you expect, huh, woman?" Nilapit niya ang mukha sa akin kaya natigilan ako. Sobrang lapit na niya sa mukha ko. Na isang kilos ko pa ay baka mahalikan ko na siya.
Napapikit ako pero isang malakas na halakhak ang nagpamulat sa akin.
"Tss, sorry for failing your expectation." He smirked. Tinapik niya ang balikat ko bago ngumiti. Hindi ko maitatanggi na mas naging gwapo siya.
Ang walang ka-emo-emosyong mukha niya napalitan ng sobrang liwanag na ngiti.
His smile make my heart race. Halos marinig ko na ang bawat pagtibok ng puso ko.
Siya na ba? Siya na ba ang pinili ng puso ko?
"Can we start now? Kanina pa tumatawag si Mike. Baka madagdagan pa ang parusa natin pag di tayo umabot." Aya ng isa kaya natauhan ako. Wala na rin sa harap ko ang kasama niya. Andoon na siya gilid may tinitingnan.
"Ano ba maitutulong ko sa inyo? Tsaka may klase pa ako."
"Wag kang mag-alala, exempted ka na sa klase mo buong araw," paliwanag noong isa.
Wow, ha! Agad-agad exempted ako. Sino ba sila sa inaakala nila? Dean?
"Sigurado kayo? Hindi ninyo ako niloloko?"
"Hindi. I'm a man of his word. At nagsasabi ako ng totoo." Medyo madramang sabi ng isa.
Siguro tulungan ko na lang sila. Tutal late na rin ako pagpapasok pa. Kokopya na lang ako ng notes kay Crystal.
"Wear this." Iniabot sa akin ang isang napakatingkad na damit. Kulay asul na off-shoulder na mini dress. Saka isang maskara.
"Saktong-sakto talaga sa kanya. She is the best choice!" Papapuri noong isa.
Hindi ko maitanggi na nakaramdam ako ng kaunting kilig sa sinabi niya.
Best choice raw ako. I never imagine that I would become a best choice to anyone. Dahil kahit kailan ay hindi ko naranasang ako ang pinili. I was always an option. Who would have choose someone like me? Someone who is left behind. Someone who knows nothing about her origin.
"Halika ka na. Everyone is waiting." Kinaladkad na naman ako sa kung saan.
Sana hindi ko ito pagsisihan. Na pumayag akong tulungan sila kahit hindi ko alam kung ano talaga ipapagawa sa akin.
Dumaan kami sa likod ng campus at papunta sa isang stage. Maingay ang lugar pero mas umingay nang makatungtong na kami sa stage. Hindi ko alam na may ganito palang lugar dito.
Marami ang tao. At marami sa kanila ang mga estudyante rin. May nakikita rin akong magagarbong sasakyan na nakaparada.
Sana lang hindi narito si Crystal. Kasi pag nagkataon na andito nga siya baka tadtarin ako ng tanong. Saka baka pagnakita pa niya akong ganito ang suot baka pagtawanan pa ako.
"Ladies and gentlemen! Let us all welcome the handsome gentlemen of the Guevarra clan!" Matinis na pag-anunsyo ng isang bakla pagdating namin.
"We are here in behalf of our grandfather to iniate this fund raising event through car racing." Saad ng lalaking laging nakangisi.
"I guess, lahat ng inimbitahan naming lumahok ay dumating na. So shall we start!"
Isang masipang palakpakan ang narinig ko. Bumaba kami bago may magsalita.
"I will double my bet." Rinig kung sabi ng isang lalaki na nakasandal sa isang kulay berdeng sasakyan. Mukha rin itong mamahalin. "Since ido-donate rin naman namin ang makukuhang premyo, why not include that girl as a prize? Para naman may matira pa sa amin." Nakangising sabi ng lalaki na sa akin na ngayon nakatitig.
Natatakot ako sa mga titig niya. Para bang hinuhubaran niya ako sa isip niya. Nanginig bigla ang tuhod ko at naramdaman ko na lang ang isang mahigpit na hawak sa aking braso.
"She's here...for that. So who else is willing to double their bet for this beautiful lady?"
I am speechless. Kanina lang ay sinampal ko pa siya dahil pinagmukha niya akong bayarang babae pero inakala kong nagbibiro lang sila kaya naman nagdesisyon akong tulungan sila. Pero ngayon para akong bagay na inu-auction.
Aangal na sana ako nang tinapig niya ako palapit sa kanya at bumulong sa taenga ko.
"Don't worry, I'll save you. I'll win you. Hindi ka mapupunta sa iba. Sisiguraduhin kong ako ang mananalo sa'yo. If not, I will not stop the race until I get you."
Halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Imbes na magalit ako dahil ginawa nila akong pusta ay hindi ko magawa. Mas nangibabaw ang kilig ko. Parang may kumikiliti sa tiyan ko.
Jusko ikakamatay ko yata ito.
"Count me."
"Same for me."
"Triple sa akin."
Nagsimula na nga ang mala-auction na tawaran.
Hanggang kailan ba ako titigil sa pagdadasal na sana hindi ko pagsisihan ang pagsama ko sa dalawang Guevarra na'to?
"Sigurado ka bang mananalo?" May pag-aalalang tanong ng isang Guevarra.
Ngayon ko lang nakitang nawala ang ngisi niya sa buong oras na kasama nila ako. Biglang lumabas ang kaba sa dibdib ko. Maski siya na pinsan niya hindi nga sigurado.
Paano na ako ngayon?
"Si Dryle hindi rin makakasali." Dagdag niya pa.
Walang-hiya sila!
Gusto ko silang awayin pero nanlambot ako nang muling nagsalita ang lalaking dahilan kung bakit ako narito.
"I will win against them. At kung may mangyari man dahilan na matalo ako andyan ka naman." Sabi niya sa pinsang nag-aalala.
"Ba't ngayon pa kasi nagka-lbm ang walang-hiyang Dryle na 'yon!" Mahinang maktol ng isa.
"Just stay here. Hintayin mo ako rito." Mabilis na sabi niya bago sinuot ang helmet.Kulay red na may konting white stripes ang suot niya ngayong jacket. Terno ito ng helmet niya at pati na rin ng kulay ng sasakyan niya.Halos tumalon ang puso ko nang tingnan niya akong muli bago siya pumasok sa kanyang sasakyan. Namalayan ko na lang na napahawak na pala ako sa dibdib ko para patahanin ang puso kong mabilis na tumitibok.Nakita ko ring sumakay ang pinsan niya sa kulay green na sasakyan na katabi lang ng sasakyan niya. Halata namang mga mamahalin ito.Mabilis nila itong pinaandar at nakita ko na lang ang mga sasakyan nila na humilera sa ibang naggagandahang sasakyan para hintayin ang hudyat para magsimula na ang karera.Sa isang malakas na pagpito ay nagsimula ang karera. Sa lawak ng lupain dito ngayon ko lang nalamang may ganitong race track palang nakatago rito.I feel like a stranger here. And this dress is way out of my style. This is not me."Guevarra's indeed a charmer. They can
"Everyone, please listen. We are invited to participate in the charity program funded by the Guevarra Group of Companies. So I am sending selected students to help and be a volunteer." Anunsyo ng department chair namin."Sir, ako very much willing! Ako piliin mo.""Count me, Sir Alfonso!""Ako rin, isali nyo ako!"Mabilis na tumayo ang mga kaklase kong babae habang ako ay kumokopya pa ng notes ng subject na hindi ko napasukan kahapon. Isang subject lang daw klase namin kahapon kasi nanuod rin ang mga instructor sa car racing."Kung ang mga Guevarra lang naman habol ninyo e, hindi kayo deserve magvolunteer." Sabi ng isang lalaki. Hindi ko na tiningnan kung sino.Andoon rin kaya siya? Baka hindi. Sa laki ng sakop nilang mga kompanya at tauhan, hindi na nila kailangan magkusang pumunta.Biglang may kumuha ng notes na kinukopyahan ko kaya napaangat ako ng tingin at nakita kong nasa harapan ko ang isang babae. Maganda siya kahit simple lang suot niya at walang make-up sa mukha. Isang v-neck
Two months have passed since I last saw Ruan and his cold face.Marami na rin ang nagbago simula nang mangyari ang pag-amin ko. May mga taong laging pumupunta sa ampunan para kausapin sina Inang. At sinabihan ako ni Inang Sica na ililipat nila ako ng paaralan sa susunod na semester. At dahil daw malayo sa ampunan ang bago kong papasukan, kailangan kong tumira sa bahay ng sponsor ko. Libre naman daw lahat at wala na raw akong dapat gawin kundi ang mag-aral ng mabuti.Gusto kong tumanggi pero alam ko naman na wala akong kakayahang magdesisyon sa mga bagay na iyon. Nakikinabang lang ako kaya dapat sundin ko ang gusto ng sponsor."Friend, mamimiss kita! Chat na lang tayo lagi ah." Mahigpit na niyakap ako ni Crystal na naluluha pa."'Wag ka ngang umiyak. Hindi naman ako mawawala. Lilipat lang. Tsaka dadalawin ko kayo pag may oras ako.""Promise mo 'yan ate Twink ah!" Ngayon naman ang mga makukulit na bubwit ang mahigpit na kumakapit sa baywang ko."Promise." Umupo ako para mayakap silang l
"One! Two! Three! Four! Five!"Totoo pala na ang boring ng mansyon na 'to. Walang mga bulilit na maingay at ang kaibigan kong feeling bata. Di ako sanay na ang tahimik.Kaya naman binibilang ko na lang ang bawat baitang ng mala-stairway to heaven na hagdanan para pampalipas oras. I'm counting every step I take."Six. Seven. Eight. Nine. Ten." Patuloy kong pagbibilang."Twenty." May sumabay sa pagbibilang ko at nagpatuloy pa rin ako."Twenty...twenty!?"Huminto ako nang magsink-in sa utak ko na mali ang bilang at saka napansin kong may tao na rin sa gilid ko."Anong twenty? Hindi ka ba marunong magbilang?" Nakapameywang kong sabi sa kanya.He's no other than Zooey Ruan Guevarra. Mas cute ang Ruan so I prefer calling him that. Hindi masungit pakinggan."Sinabi ko bang nagbilang ako? You should learn by now to never assume unless otherwise stated." Sabi niya habang patuloy sa pagbaba sa hagdanan. At ilang sandali lang ay tumigil siya at humarap sa direksyon ko. "You now have less than tw
"Alam kong hindi dapat ako makialam sa'yo but let me tell you this," basag ni Ruan sa katahimikan habang nasa hapag-kainan kami.Napaangat ako nang tingin sa kanya. Seryoso siyang nakatingin na rin sa akin."Never trust someone you just met. You never know what their motives on befriending you," sabi niya bago inumin ang isang basong tubig sa harap niya."Alam ko kung ano ang punto mo. Hindi ako kagaya niyo na mga alta. Walang mag-aabalang makipagkaibigan sa mga katulad ko. I know. Naiintindihan kita kaya huwag kang mag-alala."Alam ko naman na wala akong kwenta sa paningin ng mga tulad nila. At hindi naman ako naghahangad ng maraming kaibigan."Can't you tell the difference between what I said and what you said? Hindi ko alam na ganyan kababa ang tingin mo sa sarili."Tumayo siya at iniwan ako sa mesa.Siya na ang tama! Ang baba na nga ng tingin ko sa sarili ko kaya bakit pa kailangan niyang ipamukha."Senorita, kung tapos na kayo lilinisin na namin ang mesa."Nagising ako ang diwa k
"Anong kabaliwan ito?"Ngayon medyo kalmado na ako pero naguguluhan parin."Nababaliw na nga siguro ako," sagot naman niya bago sumandal at itinuon ang tingin sa labas.I can sense something different from him. Hindi siya ang typical na suplado at masungit na Ruan. Seryoso lang siyang nakatingin sa labas ng sasakyan. Hindi kumikibo at parang may malalim na iniisip.Pero ba't ganito? Parang lumulundag ang puso ko sa saya habang tahimik na tinitingnan lang siya."Let's run away somewhere."Hinarap niya ako at tiningnan ako sa mata. I was quite taken aback."Ha? Anong sabi mo?! Run away? Kasama pa ako? Nababaliw ka ba talaga?"Hindi ako mapakaling itanong sa kanya kung totoo ba talaga ang sinasabi niya."I'm starting to..." He said after taking a deep breath.Hindi siya kumibo. He's just staring at me with a wondering look. Naiilang tuloy akong tingnan siya na ganito ang ayos namin."You looked like a monkey right now. Your hair is a mess."Tinulak niya ako palayo sa kanya."Aba, akala m
Nagising ako nang may narinig na ingay sa labas ng kwarto. Parang may kung anong nahulog kaya lumabas na ako.Inaantok akong lumabas. Kinukusot ko pa nga ang mata ko para tuluyan na akong magising."Hurry up. May klase pa tayo."Nakita kong nakasuot ng apron si Ruan. Nagluluto ba siya?"Bilis. Baka iwan pa kita.""O-o heto na!"Tumakbo ako para mag-ayos ng sarili bago pumunta sa mesa.Pero bago pa ako makaupo ay sinilip ko muna kung totoong si Ruan ba talaga ang nagluto. Kung ganoon nga e ito ang kauna-unahang pagkakataon na pinagluto ako ni Ruan. At kami lang talaga nandito sa bahay.Parang newly wed lang? Ano ba ba't kinikilig ako?!Dahan-dahan akong naglakad papuntang kusina nang napahinto ako."Mom, don't worry I will. Ako ang bahala sa kanya. And I will marry Debbie. So you don't have to worry."Teka, tama ba narinig ko? Saka iyong Debbie ba na sinasabi ni Ruan na papakasalan niya ay..."Kanina ka pa dyan?"Napaangat ako ng tingin. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko."A-ano k
"That is not the right thing to do!" Ruan shouted at me behind the door.Teka lang, naririnig niya ba ang iniisip ko ngayon? Anong hindi tama? Yung pigilan ko ang puso ko na gustuhin siya? Aist, ginugulo niya talaga ako! Bakit ba ang lakas ng tama ko? Nababaliw na ba ako? Puso ko pahinga ka muna dyan ha, huwag kang tatakbo nang mabilis, maglakad ka lang pag nasa harapan mo ang crush mo. Bumangon ako at pumunta sa pintuan para buksan si Ruan. Huminga ako nang malalim at binukasan ang pinto. "Akala ko masisira pa ang pintuang 'yan." Ruan stared at me with his deep and dark chinito eyes. Nasa harap ko siya at nakataas na naman ang kilay. Akala niya bang hindi ko siya tatarayan dahil crush ko siya, este crush siya ng puso ko. Mali siya! "A-anong hindi tama?" Humalukipkip ako. Tinaasan ko rin siya ng kilay. Siya lang ba ang marunong? Hindi ako papatalo sa kanya. "Ano bang sinasabi mo? Kumain na tayo. Nalipasan ka na yata." Napakamot siya sa ulo niya bago niya ako hilahin papunta sa