"Saan mo ako dadalhin?"
Hinihila pa rin niya ako papunta sa kung saan.
"I need your body." Walang prenong sabi niya habang patuloy akong hinihila.
Halos malaglag ang panga ko sa mga salitang lumabas sa bibig niya. Kaya napahinto ako sa paglalakad dahilan ng pagkahinto rin niya.
"Anong sinabi mo?" Ulit ko sa kanya.
"Narinig mo ang sinabi ko. I don't like doing things twice." Hinarap niya ako. "What's your name?"
"Twinkle---"
"Twinkle, you will be compensated well. We'll pay you to---"
Anong sinabi niya? Babayaran ako? Mukha ba akong bayarang babae?!
Sinampal ko siya nang sobrang lakas.
"Bakit mo ak---"
"Kung inaakala mong mabibili mo lahat, nagkakamali ka. Hindi porket mayaman ka magagawa mo na akong bilhin! Oo gwapo ka pero hindi m---"
"I'm not planning to buy you, woman. You're the one who owes me now. Thanks for slapping me." Agad niya akong binuhat nang walang pasabi. Nababaliw na yata ang isang 'to.
"Ibaba mo ako! Ibaba mo ako!!"
Pinaghahampas ko ang balikat niya pero hindi siya natitinag.
"Oy, sabi ko sa'yo maghanap ka ng tutulong at hindi mangkidnap." Natigil ako nang may narinig na ibang boses.
"O, heto. Magsawa ka sa katawan niya." Binaba niya ako sa harap ng lalaking nakangiti nang napakaloko.
Sinipa ko siya pero agad niyang hinawakan ang dalawang braso ko.
"Is this what you expect, huh, woman?" Nilapit niya ang mukha sa akin kaya natigilan ako. Sobrang lapit na niya sa mukha ko. Na isang kilos ko pa ay baka mahalikan ko na siya.
Napapikit ako pero isang malakas na halakhak ang nagpamulat sa akin.
"Tss, sorry for failing your expectation." He smirked. Tinapik niya ang balikat ko bago ngumiti. Hindi ko maitatanggi na mas naging gwapo siya.
Ang walang ka-emo-emosyong mukha niya napalitan ng sobrang liwanag na ngiti.
His smile make my heart race. Halos marinig ko na ang bawat pagtibok ng puso ko.
Siya na ba? Siya na ba ang pinili ng puso ko?
"Can we start now? Kanina pa tumatawag si Mike. Baka madagdagan pa ang parusa natin pag di tayo umabot." Aya ng isa kaya natauhan ako. Wala na rin sa harap ko ang kasama niya. Andoon na siya gilid may tinitingnan.
"Ano ba maitutulong ko sa inyo? Tsaka may klase pa ako."
"Wag kang mag-alala, exempted ka na sa klase mo buong araw," paliwanag noong isa.
Wow, ha! Agad-agad exempted ako. Sino ba sila sa inaakala nila? Dean?
"Sigurado kayo? Hindi ninyo ako niloloko?"
"Hindi. I'm a man of his word. At nagsasabi ako ng totoo." Medyo madramang sabi ng isa.
Siguro tulungan ko na lang sila. Tutal late na rin ako pagpapasok pa. Kokopya na lang ako ng notes kay Crystal.
"Wear this." Iniabot sa akin ang isang napakatingkad na damit. Kulay asul na off-shoulder na mini dress. Saka isang maskara.
"Saktong-sakto talaga sa kanya. She is the best choice!" Papapuri noong isa.
Hindi ko maitanggi na nakaramdam ako ng kaunting kilig sa sinabi niya.
Best choice raw ako. I never imagine that I would become a best choice to anyone. Dahil kahit kailan ay hindi ko naranasang ako ang pinili. I was always an option. Who would have choose someone like me? Someone who is left behind. Someone who knows nothing about her origin.
"Halika ka na. Everyone is waiting." Kinaladkad na naman ako sa kung saan.
Sana hindi ko ito pagsisihan. Na pumayag akong tulungan sila kahit hindi ko alam kung ano talaga ipapagawa sa akin.
Dumaan kami sa likod ng campus at papunta sa isang stage. Maingay ang lugar pero mas umingay nang makatungtong na kami sa stage. Hindi ko alam na may ganito palang lugar dito.
Marami ang tao. At marami sa kanila ang mga estudyante rin. May nakikita rin akong magagarbong sasakyan na nakaparada.
Sana lang hindi narito si Crystal. Kasi pag nagkataon na andito nga siya baka tadtarin ako ng tanong. Saka baka pagnakita pa niya akong ganito ang suot baka pagtawanan pa ako.
"Ladies and gentlemen! Let us all welcome the handsome gentlemen of the Guevarra clan!" Matinis na pag-anunsyo ng isang bakla pagdating namin.
"We are here in behalf of our grandfather to iniate this fund raising event through car racing." Saad ng lalaking laging nakangisi.
"I guess, lahat ng inimbitahan naming lumahok ay dumating na. So shall we start!"
Isang masipang palakpakan ang narinig ko. Bumaba kami bago may magsalita.
"I will double my bet." Rinig kung sabi ng isang lalaki na nakasandal sa isang kulay berdeng sasakyan. Mukha rin itong mamahalin. "Since ido-donate rin naman namin ang makukuhang premyo, why not include that girl as a prize? Para naman may matira pa sa amin." Nakangising sabi ng lalaki na sa akin na ngayon nakatitig.
Natatakot ako sa mga titig niya. Para bang hinuhubaran niya ako sa isip niya. Nanginig bigla ang tuhod ko at naramdaman ko na lang ang isang mahigpit na hawak sa aking braso.
"She's here...for that. So who else is willing to double their bet for this beautiful lady?"
I am speechless. Kanina lang ay sinampal ko pa siya dahil pinagmukha niya akong bayarang babae pero inakala kong nagbibiro lang sila kaya naman nagdesisyon akong tulungan sila. Pero ngayon para akong bagay na inu-auction.
Aangal na sana ako nang tinapig niya ako palapit sa kanya at bumulong sa taenga ko.
"Don't worry, I'll save you. I'll win you. Hindi ka mapupunta sa iba. Sisiguraduhin kong ako ang mananalo sa'yo. If not, I will not stop the race until I get you."
Halos hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Imbes na magalit ako dahil ginawa nila akong pusta ay hindi ko magawa. Mas nangibabaw ang kilig ko. Parang may kumikiliti sa tiyan ko.
Jusko ikakamatay ko yata ito.
"Count me."
"Same for me."
"Triple sa akin."
Nagsimula na nga ang mala-auction na tawaran.
Hanggang kailan ba ako titigil sa pagdadasal na sana hindi ko pagsisihan ang pagsama ko sa dalawang Guevarra na'to?
"Sigurado ka bang mananalo?" May pag-aalalang tanong ng isang Guevarra.
Ngayon ko lang nakitang nawala ang ngisi niya sa buong oras na kasama nila ako. Biglang lumabas ang kaba sa dibdib ko. Maski siya na pinsan niya hindi nga sigurado.
Paano na ako ngayon?
"Si Dryle hindi rin makakasali." Dagdag niya pa.
Walang-hiya sila!
Gusto ko silang awayin pero nanlambot ako nang muling nagsalita ang lalaking dahilan kung bakit ako narito.
"I will win against them. At kung may mangyari man dahilan na matalo ako andyan ka naman." Sabi niya sa pinsang nag-aalala.
"Ba't ngayon pa kasi nagka-lbm ang walang-hiyang Dryle na 'yon!" Mahinang maktol ng isa.
"Just stay here. Hintayin mo ako rito." Mabilis na sabi niya bago sinuot ang helmet.Kulay red na may konting white stripes ang suot niya ngayong jacket. Terno ito ng helmet niya at pati na rin ng kulay ng sasakyan niya.Halos tumalon ang puso ko nang tingnan niya akong muli bago siya pumasok sa kanyang sasakyan. Namalayan ko na lang na napahawak na pala ako sa dibdib ko para patahanin ang puso kong mabilis na tumitibok.Nakita ko ring sumakay ang pinsan niya sa kulay green na sasakyan na katabi lang ng sasakyan niya. Halata namang mga mamahalin ito.Mabilis nila itong pinaandar at nakita ko na lang ang mga sasakyan nila na humilera sa ibang naggagandahang sasakyan para hintayin ang hudyat para magsimula na ang karera.Sa isang malakas na pagpito ay nagsimula ang karera. Sa lawak ng lupain dito ngayon ko lang nalamang may ganitong race track palang nakatago rito.I feel like a stranger here. And this dress is way out of my style. This is not me."Guevarra's indeed a charmer. They can
"Everyone, please listen. We are invited to participate in the charity program funded by the Guevarra Group of Companies. So I am sending selected students to help and be a volunteer." Anunsyo ng department chair namin."Sir, ako very much willing! Ako piliin mo.""Count me, Sir Alfonso!""Ako rin, isali nyo ako!"Mabilis na tumayo ang mga kaklase kong babae habang ako ay kumokopya pa ng notes ng subject na hindi ko napasukan kahapon. Isang subject lang daw klase namin kahapon kasi nanuod rin ang mga instructor sa car racing."Kung ang mga Guevarra lang naman habol ninyo e, hindi kayo deserve magvolunteer." Sabi ng isang lalaki. Hindi ko na tiningnan kung sino.Andoon rin kaya siya? Baka hindi. Sa laki ng sakop nilang mga kompanya at tauhan, hindi na nila kailangan magkusang pumunta.Biglang may kumuha ng notes na kinukopyahan ko kaya napaangat ako ng tingin at nakita kong nasa harapan ko ang isang babae. Maganda siya kahit simple lang suot niya at walang make-up sa mukha. Isang v-neck
Two months have passed since I last saw Ruan and his cold face.Marami na rin ang nagbago simula nang mangyari ang pag-amin ko. May mga taong laging pumupunta sa ampunan para kausapin sina Inang. At sinabihan ako ni Inang Sica na ililipat nila ako ng paaralan sa susunod na semester. At dahil daw malayo sa ampunan ang bago kong papasukan, kailangan kong tumira sa bahay ng sponsor ko. Libre naman daw lahat at wala na raw akong dapat gawin kundi ang mag-aral ng mabuti.Gusto kong tumanggi pero alam ko naman na wala akong kakayahang magdesisyon sa mga bagay na iyon. Nakikinabang lang ako kaya dapat sundin ko ang gusto ng sponsor."Friend, mamimiss kita! Chat na lang tayo lagi ah." Mahigpit na niyakap ako ni Crystal na naluluha pa."'Wag ka ngang umiyak. Hindi naman ako mawawala. Lilipat lang. Tsaka dadalawin ko kayo pag may oras ako.""Promise mo 'yan ate Twink ah!" Ngayon naman ang mga makukulit na bubwit ang mahigpit na kumakapit sa baywang ko."Promise." Umupo ako para mayakap silang l
"One! Two! Three! Four! Five!"Totoo pala na ang boring ng mansyon na 'to. Walang mga bulilit na maingay at ang kaibigan kong feeling bata. Di ako sanay na ang tahimik.Kaya naman binibilang ko na lang ang bawat baitang ng mala-stairway to heaven na hagdanan para pampalipas oras. I'm counting every step I take."Six. Seven. Eight. Nine. Ten." Patuloy kong pagbibilang."Twenty." May sumabay sa pagbibilang ko at nagpatuloy pa rin ako."Twenty...twenty!?"Huminto ako nang magsink-in sa utak ko na mali ang bilang at saka napansin kong may tao na rin sa gilid ko."Anong twenty? Hindi ka ba marunong magbilang?" Nakapameywang kong sabi sa kanya.He's no other than Zooey Ruan Guevarra. Mas cute ang Ruan so I prefer calling him that. Hindi masungit pakinggan."Sinabi ko bang nagbilang ako? You should learn by now to never assume unless otherwise stated." Sabi niya habang patuloy sa pagbaba sa hagdanan. At ilang sandali lang ay tumigil siya at humarap sa direksyon ko. "You now have less than tw
"Alam kong hindi dapat ako makialam sa'yo but let me tell you this," basag ni Ruan sa katahimikan habang nasa hapag-kainan kami.Napaangat ako nang tingin sa kanya. Seryoso siyang nakatingin na rin sa akin."Never trust someone you just met. You never know what their motives on befriending you," sabi niya bago inumin ang isang basong tubig sa harap niya."Alam ko kung ano ang punto mo. Hindi ako kagaya niyo na mga alta. Walang mag-aabalang makipagkaibigan sa mga katulad ko. I know. Naiintindihan kita kaya huwag kang mag-alala."Alam ko naman na wala akong kwenta sa paningin ng mga tulad nila. At hindi naman ako naghahangad ng maraming kaibigan."Can't you tell the difference between what I said and what you said? Hindi ko alam na ganyan kababa ang tingin mo sa sarili."Tumayo siya at iniwan ako sa mesa.Siya na ang tama! Ang baba na nga ng tingin ko sa sarili ko kaya bakit pa kailangan niyang ipamukha."Senorita, kung tapos na kayo lilinisin na namin ang mesa."Nagising ako ang diwa k
"Anong kabaliwan ito?"Ngayon medyo kalmado na ako pero naguguluhan parin."Nababaliw na nga siguro ako," sagot naman niya bago sumandal at itinuon ang tingin sa labas.I can sense something different from him. Hindi siya ang typical na suplado at masungit na Ruan. Seryoso lang siyang nakatingin sa labas ng sasakyan. Hindi kumikibo at parang may malalim na iniisip.Pero ba't ganito? Parang lumulundag ang puso ko sa saya habang tahimik na tinitingnan lang siya."Let's run away somewhere."Hinarap niya ako at tiningnan ako sa mata. I was quite taken aback."Ha? Anong sabi mo?! Run away? Kasama pa ako? Nababaliw ka ba talaga?"Hindi ako mapakaling itanong sa kanya kung totoo ba talaga ang sinasabi niya."I'm starting to..." He said after taking a deep breath.Hindi siya kumibo. He's just staring at me with a wondering look. Naiilang tuloy akong tingnan siya na ganito ang ayos namin."You looked like a monkey right now. Your hair is a mess."Tinulak niya ako palayo sa kanya."Aba, akala m
Nagising ako nang may narinig na ingay sa labas ng kwarto. Parang may kung anong nahulog kaya lumabas na ako.Inaantok akong lumabas. Kinukusot ko pa nga ang mata ko para tuluyan na akong magising."Hurry up. May klase pa tayo."Nakita kong nakasuot ng apron si Ruan. Nagluluto ba siya?"Bilis. Baka iwan pa kita.""O-o heto na!"Tumakbo ako para mag-ayos ng sarili bago pumunta sa mesa.Pero bago pa ako makaupo ay sinilip ko muna kung totoong si Ruan ba talaga ang nagluto. Kung ganoon nga e ito ang kauna-unahang pagkakataon na pinagluto ako ni Ruan. At kami lang talaga nandito sa bahay.Parang newly wed lang? Ano ba ba't kinikilig ako?!Dahan-dahan akong naglakad papuntang kusina nang napahinto ako."Mom, don't worry I will. Ako ang bahala sa kanya. And I will marry Debbie. So you don't have to worry."Teka, tama ba narinig ko? Saka iyong Debbie ba na sinasabi ni Ruan na papakasalan niya ay..."Kanina ka pa dyan?"Napaangat ako ng tingin. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko."A-ano k
"That is not the right thing to do!" Ruan shouted at me behind the door.Teka lang, naririnig niya ba ang iniisip ko ngayon? Anong hindi tama? Yung pigilan ko ang puso ko na gustuhin siya? Aist, ginugulo niya talaga ako! Bakit ba ang lakas ng tama ko? Nababaliw na ba ako? Puso ko pahinga ka muna dyan ha, huwag kang tatakbo nang mabilis, maglakad ka lang pag nasa harapan mo ang crush mo. Bumangon ako at pumunta sa pintuan para buksan si Ruan. Huminga ako nang malalim at binukasan ang pinto. "Akala ko masisira pa ang pintuang 'yan." Ruan stared at me with his deep and dark chinito eyes. Nasa harap ko siya at nakataas na naman ang kilay. Akala niya bang hindi ko siya tatarayan dahil crush ko siya, este crush siya ng puso ko. Mali siya! "A-anong hindi tama?" Humalukipkip ako. Tinaasan ko rin siya ng kilay. Siya lang ba ang marunong? Hindi ako papatalo sa kanya. "Ano bang sinasabi mo? Kumain na tayo. Nalipasan ka na yata." Napakamot siya sa ulo niya bago niya ako hilahin papunta sa
"Nakita ko nga pala ito sa bukana. Sa iyo ba ito, Twinkleann?" Nakita kong hawak ni Erwan ang red shoulder bag ko na ninakaw sa akin."Hinabol ko ang batang naghablot ng bag ko kaya napunta ako doon sa lugar na nawalan ako ng malay. Mukhang akin nga ito," sabi ko nang tingnan ang laman nito.Nasa loob pa rin naman ang lamang mga ID ko. Buti at ang pera lang ang kinuha."Pasensya tiningnan ko ang laman ng bag para makita kung may impormasyon ng may-ari at nakita ko ang ID mo. May nakita rin akong litrato ng isang batang lalaki, kapatid mo ba siya?" Usisa ni Erwan sa akin nang buksan ko ang wallet ko."Ah, ito ba?" Pinakita ko sa kanila ang litrato na nasa loob ng wallet ko. "Baby pic ito ni Ruan, tinago ko nang makita ko ito. Ang cute niya kasi," nahihiya kong amin sa kanila."Kuya Erick, ganito rin ba mukha ko ng bata pa ako? Hindi ko na maalala eh," napakamot sa ulo niya si Erwan habang nagtatanong sa kuya niya."Siguro kong mas maputi ka lang. Pero batang yagit ka lang noon eh kaya m
"Pasenya na, wala. Isang taga-bundok lang ako kaya hindi ko na kailangan ng mga ganyang teknolohiya para mabuhay," mapait na wika ng lalaki sa akin habang nakatalikod pa rin at iniilawan ang mga lamparang nakasabit."Kung ganoon ay wala na akong ibang magagawa. Hihintayin ko na lang dumating ang araw bukas. May kasama ka ba rito? Narinig ko kasing may kausap ka kanina?"I was wondering if he lived with someone else. Sigurado akong may narinig akong kausap niya kanina. Puro boses ng lalaki iyon."Oo pero, bumaba na siya. Pumasok na sa trabaho. Kung nagugutom ka ay pagtiisan mo na lamg muna ang hinanda kong lugaw. Bukas babalik si Erwan at magdadala ng pagkain."Ngayon ay hinarap ako ng lalaking kausap. Kahit na ang ilaw lang sa nakasabit na lampara ang nagliliwanag sa paligid ay kita ko parin ang malaking peklat sa mukha niya. Halos kalahati ng mukha niya ang peklat."Pagpasensiyahan mo na ang mukha ko. Kung natatakot ka ay huwag mo na lang akong pansinin. Kumain ka muna rito at ako ay
"Suki! Bili ka na ngayon. Tingnan mo ang sariwa ng mga gulay ko. Kakaangkat ko lang nito mula sa nagtatanim." Panay ang sigaw ng nagtitinda sa mga taong dumadaan."Nakabili na ako suki eh. Bukas babalik ako," sagot ng ginang na dumaan.Umaga pa lang ay marami na ang mga tao rito. Maraming nagtitinda sa gilid ng daan at marami na rin ang mga may bitbit ng plastic bag na pinamili. Ganito naman talaga sa palengke. At nataunan pang linggo ngayon kaya maraming namimili.At dahil sa init ng araw ay di mapagkakaila na pawisan na ng mga taong nandito. I can see some men curiously staring at me as I pass by on a small souvenier shop. But they continued their work after taking a glance.This place is just a small village. Siguro magkakakilala lang lahat ng mga tao rito. They can easily tell if someone is a stranger. Although, I am wearing a cap to hide myself, I still look different from them.Dito ang lugar na sinabi nila Isaac kung saan posible namin makita si Ruan. Isa itong palengke sa ibab
It's almost a week now since Ruan and I had a fight. In the first three days, I would purposely avoid bumping into Ruan in the house. Kaya hindi ako lumalabas ng kwarto ko kapag hindi pa umaalis si Ruan ng bahay. While he will just knock on my door once, before leaving. Siguro para ipaalam sa akin na aalis na siya.Habang ako ay nagkukulong lang sa bahay at pinagpapatuloy ang paggawa ko ng mga sketches ko. Marami-rami na rin akong nagawa pero parang hindi ko parin nakukuha na maging kuntento. I want draw more and satisfy myself.Bawat araw ay sobrang busy ko. Hindi ko na napapansin na lagi nang ginagabi ng uwi si Ruan pagdaan ng mga araw.Pagdating ng gabi, habang naghahanda na akong matulog ay saka ko pa naririnig ang pagbukas ng pinto ng kwarto niya na kaharap lang ng kwarto ko. Hindi ko na rin sinusubukan silipin kung ano ang lagay niya dahil sa pagod ko buong araw kakagawa ng mga sketches.Naging ganoon na ang daily routine namin hanggang isang araw. Things just changed so drasti
Ngayong araw ay pinili ko na lang na manatili sa bahay. I want to make use of this time to start sketching drafts for my dream fashion show. I finished my fine arts degree. At panahon na para magamit ko kung ano ang mga natutunan ko.I was sipping my green tea while holding my pencil and still stucked on what theme should I start.Nakaupo ako sa gilid ng bintana at tanaw ko ang mga matatayog na puno ng kahoy. All I can see are green and shades of brown.Aha! Should I try to recreate the trees in my dresses?Binalikan ko ang blangkong sketchpad ko at gumuhit ng katawan ng babae. Sunod na ginuhit ko ay ang mga korte ng dahon na nakapalibot sa bandang dibdib nito.It was a tube dress filled with leaves-like ornaments. It was beautiful and it made me smile.Naisip kong gamitin ang kayumangging kulay sa laylayan ng damit. The lower part of the dress is derived from circle skirt added with flower petal stitches. Using organza cloth on the lower skirt will give it more emphasis.My first dr
Nang makalabas kami sa horror mansion ay umupo kami sa isang bench na nasa harap ng carousel.May eyes are still sore from crying. Naging palpak na naman ang plano ko. Bumigay na naman ang mahinang Twinkle sa loob ko. Kapag lagi na lang ganito, masasanay na siyang laging nakadepende sa tulong ng iba. Ayaw ko na maging ganito na lang lagi.I want a strong and independent Twinkle."I'll get water for you." Tumayo si Ruan. Patalikod na siya nang biglang sinampal siya ng mascot na pikachu. Napahawak siya sa mukha at nilingon ang mascot."Bakit mo ako sinampal?" Ruan angrily asked but the mascot just stand there and pointed at me.Tinuro niya ako bago inilagay ang dalawang kamay sa gilid ng mukha niya at tinuro ng dalawang hintuturo niya ang lupa."What is he saying," Ruan confusedly asked."Hindi ako sigurado...but looking at his actions. Ah!" I now realized what the mascot is trying to say. "Sinampal mo siya kasi akala mo na pinaiyak niya ako?" Tanong ko sa mascot at tumango ito."I don'
Nasa entrance na kami ng theme park at ang dami na ng tao. Karamihan ay dala ang buong pamilya."Wear it." May pinatong si Ruan sa ulo ko.Nasa tapat na kami ng isang stall ngayon malapit sa entrance. Lumapit ako sa salamin na nandoon at nakita ang isang maliit na bulbasaur na nakalagay sa isang hairclip na nakaipit sa buhok ko.My favorite pokemon is bulbasaur. Kasi favorite color ko ang green. That is why I also love being with nature."Bagay sa girlfriend mo sir," puri ng dalagitang nagtitinda. "Bilhin niyo na. At ikaw maam, pili ka rin para sa boyfriend mo," alok ng dalagita sa paninda niya."Bibilhin ko na ang suot niya." Nag-abot ng pera si Ruan sa babae.Ang daya kong ako lang magpapakachildish na suotin ang ganitong bagay. Tiningnan ko ang hanay ng paninda at nakita ko ang isang Light Fury na kasing laki rin ng bulbasaur ko.This is perfect for him. Magkatulad sila ng mata. Pareho silang singkit."And this is for my baby," masayang sabi ko at inipit sa buhok niya ang cute na L
Ruan left so early in the morning. Hindi ko siya naabutan pag gising ko. He left me my breakfast in the table. A sandwich with ham and egg.Umupo ako sa mesa at kumain.Should I visit him? No, I mean, visit the company?My mind is still debating on what should I do when a heard a door bell.I went to see who is outside and saw a man behind a black car. Binuksan ko ang pinto nang bahagya."Magandang araw, maam. Pinapasundo po kayo ni Mrs. Guevarra," panimula nito."Mag-aayos muna ako. Pakihintay na lang po ako sandali."Mabilis akong nag-ayos. It's still early in the morning and she wants me there. I really have a bad feeling about this.Minutes later, I am now infront of the Guevarra's mansion. Mabilis akong pinagbuksan ni manang Lydia."Naku, hija, ang ganda-ganda mo na," masayang bungad niya."Hindi naman po," pagtanggi ko."Alam mo mas gusto kita kesa sa pumalit sa'yo rito. Ang arte kasi. Akala mo kung si---"Napatakip sa bibig niya si manang Lydia nang lumabas si Debbie.The evil
"Teacher! Teacher!"The kids shouted in chorus. Patapos na ang klase nila pero panay parin ang tawag nila kay Crystal dahil pinapatingnan nila ang mga ginuhit nila sa notebook."Ang galing mo naman Erica," papuri nito sa bata.Nasa labas lang kami ng pinto at naghihintay. Sumisilip lang ako sa bintana."Teacher nandito na po ang dalawang modelo," sabi ng isang batang lalaki matapos sumilip sa labas."Talaga? Sige kumain muna kayo at pagbalik ninyo iguguhit natin ang mga modelo natin.""Okay po!"Mabilis namang nagsilabasan ang mga bata at nilapitan ang mga magulang nila sa labas."Ang sigla naman ng mga estudyante mo. Nagmana sa teacher," komento ko ng pumasok sa classroom."Masaya silang natututo." Lihim na napangiti si Crystal nang makita sa likod ko si Ruan. "Magkasama pala kayo," halos patukso niyang banggit."May dala kami para sa mga bata." Inilagay ni Ruan sa isang mesa ang mga dalang plastic bag."Mas gaganahan silang magdrawing niyan.""Teacher! Gusto ko pong maging kasing ga