"Pasenya na, wala. Isang taga-bundok lang ako kaya hindi ko na kailangan ng mga ganyang teknolohiya para mabuhay," mapait na wika ng lalaki sa akin habang nakatalikod pa rin at iniilawan ang mga lamparang nakasabit."Kung ganoon ay wala na akong ibang magagawa. Hihintayin ko na lang dumating ang araw bukas. May kasama ka ba rito? Narinig ko kasing may kausap ka kanina?"I was wondering if he lived with someone else. Sigurado akong may narinig akong kausap niya kanina. Puro boses ng lalaki iyon."Oo pero, bumaba na siya. Pumasok na sa trabaho. Kung nagugutom ka ay pagtiisan mo na lamg muna ang hinanda kong lugaw. Bukas babalik si Erwan at magdadala ng pagkain."Ngayon ay hinarap ako ng lalaking kausap. Kahit na ang ilaw lang sa nakasabit na lampara ang nagliliwanag sa paligid ay kita ko parin ang malaking peklat sa mukha niya. Halos kalahati ng mukha niya ang peklat."Pagpasensiyahan mo na ang mukha ko. Kung natatakot ka ay huwag mo na lang akong pansinin. Kumain ka muna rito at ako ay
"Nakita ko nga pala ito sa bukana. Sa iyo ba ito, Twinkleann?" Nakita kong hawak ni Erwan ang red shoulder bag ko na ninakaw sa akin."Hinabol ko ang batang naghablot ng bag ko kaya napunta ako doon sa lugar na nawalan ako ng malay. Mukhang akin nga ito," sabi ko nang tingnan ang laman nito.Nasa loob pa rin naman ang lamang mga ID ko. Buti at ang pera lang ang kinuha."Pasensya tiningnan ko ang laman ng bag para makita kung may impormasyon ng may-ari at nakita ko ang ID mo. May nakita rin akong litrato ng isang batang lalaki, kapatid mo ba siya?" Usisa ni Erwan sa akin nang buksan ko ang wallet ko."Ah, ito ba?" Pinakita ko sa kanila ang litrato na nasa loob ng wallet ko. "Baby pic ito ni Ruan, tinago ko nang makita ko ito. Ang cute niya kasi," nahihiya kong amin sa kanila."Kuya Erick, ganito rin ba mukha ko ng bata pa ako? Hindi ko na maalala eh," napakamot sa ulo niya si Erwan habang nagtatanong sa kuya niya."Siguro kong mas maputi ka lang. Pero batang yagit ka lang noon eh kaya m
"I will be your husband and no one else. So accept this ring!" He shouted. Mas tumindi ang galit na nararamdaman ko ngayon. He never liked me. And asking me to accept this marriage proposal is too much.Naubos na lahat ng pagkagusto ko sa lalaking tinuturing akong ganito. I deserve better than him. He is using me like I am just someone he needs to get the throne he wants and so will I!I will make everyday of his life miserable and regret marrying me. Kaya ngayon, sisiguraduhin kong magmamakaawa siyang hiwalayan ko."Let's get married now! I won't marry you other than this day." I stand firm and accepted the ring. If I can't have a choice other than marrying him, then I should make him choose hell for marrying me."Bakit ang bigla naman? Di tuloy ako nakapaghanda. Saka ang wedding dress mo?" My bestfriend dramatically exclaimed. Ewan ko ba sa babaeng ito. I was raised to be independent. Isa ito sa dahilan kung bakit wala akong masyadong kaibigan. Crystal stayed with me."Kahit anong d
"On the way na ako. Hintayin mo ako sa labas."Agad kong pinutol ang tawag at agad na pinaandar ang bike para masundo na ang kaibigan.Hindi ito bago sa akin. Dahil sa kaunti lang ang tao sa ampunan, kami na mismo ni Crystal ang nagvolunteer na bumili ng mga kailangang gamit para sa mga bata. Mula nang namulat ako sa mundo ang ampunan na ang naging tirahan ko. Kaya ngayong nasa wastong edad na kami, gusto naming ibalik ang kabutihang natanggap namin.Malapit na akong makarating pero hindi ako makaraan dahil sa maraming nagsusulputang tao sa daan. Parang may hinahabol na kung sino."Padaan..." Pinilit kong dumaan sa kumpol ng tao."Ano ba naman? Baka hindi na natin sila makita," reklamo ng isang babae nang dumaan ako sa gitna nila. "Ang boyfriend ko, hinihintay na niya ako." Biglang naging malumanay ang boses niya nang naisip ang boyfriend.Nagpatuloy lang ako hanggang sa matanaw si Crystal na may maraming bitbit na plastic. Kumaway ako sa kanya pero hindi niya ako nakita. Imbes na sa
"Mag-ayos na kayo! Baka malate pa kayo."Sigaw ni Inang Maria sa amin. Papasok na kami sa eskwela pero itong mga bata nag-eenjoy pang manuod ng tv."Mamaya na Inang. May hinihintay pa ako. Hindi pa lumalabas si Trunks ko." Pati pala itong kaibigan kong feeling bata. Nanunuod din ng Dragon Ball GT. Ilang ulit na niyang pinanuod ang palabas pero sobra pa rin ang excitement niya. At inaangkin pa si Trunks."Tama na nga 'yan! Di ka pa rin ba nagsasawang manuod nyan?" Mahina kong pinalo si Crystal sa braso. "At kayong mga bulilit, tayo na dyan." Isa-isa ko silang pinapatayo."Ate Twink naman e."Wala silang nagawa dahil pinatay ko na ang tv para makapasok na. Kailangan pa naming ihatid ang mga bata sa kanilang classroom bago pumasok. Kaya baka kaming dalawa pa ang malate nito."Sige na. Alis na tayo mga bubwit." Hinila na rin ni Crystal ang mga bata. Buti at natauhan na rin siya.Nilalakad lang namin ang papuntang eskwelahan. Malapit lang din kasi sa bahay-ampunan.Kahit na maliit lang ang
"Saan mo ako dadalhin?"Hinihila pa rin niya ako papunta sa kung saan."I need your body." Walang prenong sabi niya habang patuloy akong hinihila.Halos malaglag ang panga ko sa mga salitang lumabas sa bibig niya. Kaya napahinto ako sa paglalakad dahilan ng pagkahinto rin niya."Anong sinabi mo?" Ulit ko sa kanya."Narinig mo ang sinabi ko. I don't like doing things twice." Hinarap niya ako. "What's your name?""Twinkle---""Twinkle, you will be compensated well. We'll pay you to---"Anong sinabi niya? Babayaran ako? Mukha ba akong bayarang babae?!Sinampal ko siya nang sobrang lakas."Bakit mo ak---""Kung inaakala mong mabibili mo lahat, nagkakamali ka. Hindi porket mayaman ka magagawa mo na akong bilhin! Oo gwapo ka pero hindi m---""I'm not planning to buy you, woman. You're the one who owes me now. Thanks for slapping me." Agad niya akong binuhat nang walang pasabi. Nababaliw na yata ang isang 'to."Ibaba mo ako! Ibaba mo ako!!"Pinaghahampas ko ang balikat niya pero hindi siya n
"Just stay here. Hintayin mo ako rito." Mabilis na sabi niya bago sinuot ang helmet.Kulay red na may konting white stripes ang suot niya ngayong jacket. Terno ito ng helmet niya at pati na rin ng kulay ng sasakyan niya.Halos tumalon ang puso ko nang tingnan niya akong muli bago siya pumasok sa kanyang sasakyan. Namalayan ko na lang na napahawak na pala ako sa dibdib ko para patahanin ang puso kong mabilis na tumitibok.Nakita ko ring sumakay ang pinsan niya sa kulay green na sasakyan na katabi lang ng sasakyan niya. Halata namang mga mamahalin ito.Mabilis nila itong pinaandar at nakita ko na lang ang mga sasakyan nila na humilera sa ibang naggagandahang sasakyan para hintayin ang hudyat para magsimula na ang karera.Sa isang malakas na pagpito ay nagsimula ang karera. Sa lawak ng lupain dito ngayon ko lang nalamang may ganitong race track palang nakatago rito.I feel like a stranger here. And this dress is way out of my style. This is not me."Guevarra's indeed a charmer. They can
"Everyone, please listen. We are invited to participate in the charity program funded by the Guevarra Group of Companies. So I am sending selected students to help and be a volunteer." Anunsyo ng department chair namin."Sir, ako very much willing! Ako piliin mo.""Count me, Sir Alfonso!""Ako rin, isali nyo ako!"Mabilis na tumayo ang mga kaklase kong babae habang ako ay kumokopya pa ng notes ng subject na hindi ko napasukan kahapon. Isang subject lang daw klase namin kahapon kasi nanuod rin ang mga instructor sa car racing."Kung ang mga Guevarra lang naman habol ninyo e, hindi kayo deserve magvolunteer." Sabi ng isang lalaki. Hindi ko na tiningnan kung sino.Andoon rin kaya siya? Baka hindi. Sa laki ng sakop nilang mga kompanya at tauhan, hindi na nila kailangan magkusang pumunta.Biglang may kumuha ng notes na kinukopyahan ko kaya napaangat ako ng tingin at nakita kong nasa harapan ko ang isang babae. Maganda siya kahit simple lang suot niya at walang make-up sa mukha. Isang v-neck
"Nakita ko nga pala ito sa bukana. Sa iyo ba ito, Twinkleann?" Nakita kong hawak ni Erwan ang red shoulder bag ko na ninakaw sa akin."Hinabol ko ang batang naghablot ng bag ko kaya napunta ako doon sa lugar na nawalan ako ng malay. Mukhang akin nga ito," sabi ko nang tingnan ang laman nito.Nasa loob pa rin naman ang lamang mga ID ko. Buti at ang pera lang ang kinuha."Pasensya tiningnan ko ang laman ng bag para makita kung may impormasyon ng may-ari at nakita ko ang ID mo. May nakita rin akong litrato ng isang batang lalaki, kapatid mo ba siya?" Usisa ni Erwan sa akin nang buksan ko ang wallet ko."Ah, ito ba?" Pinakita ko sa kanila ang litrato na nasa loob ng wallet ko. "Baby pic ito ni Ruan, tinago ko nang makita ko ito. Ang cute niya kasi," nahihiya kong amin sa kanila."Kuya Erick, ganito rin ba mukha ko ng bata pa ako? Hindi ko na maalala eh," napakamot sa ulo niya si Erwan habang nagtatanong sa kuya niya."Siguro kong mas maputi ka lang. Pero batang yagit ka lang noon eh kaya m
"Pasenya na, wala. Isang taga-bundok lang ako kaya hindi ko na kailangan ng mga ganyang teknolohiya para mabuhay," mapait na wika ng lalaki sa akin habang nakatalikod pa rin at iniilawan ang mga lamparang nakasabit."Kung ganoon ay wala na akong ibang magagawa. Hihintayin ko na lang dumating ang araw bukas. May kasama ka ba rito? Narinig ko kasing may kausap ka kanina?"I was wondering if he lived with someone else. Sigurado akong may narinig akong kausap niya kanina. Puro boses ng lalaki iyon."Oo pero, bumaba na siya. Pumasok na sa trabaho. Kung nagugutom ka ay pagtiisan mo na lamg muna ang hinanda kong lugaw. Bukas babalik si Erwan at magdadala ng pagkain."Ngayon ay hinarap ako ng lalaking kausap. Kahit na ang ilaw lang sa nakasabit na lampara ang nagliliwanag sa paligid ay kita ko parin ang malaking peklat sa mukha niya. Halos kalahati ng mukha niya ang peklat."Pagpasensiyahan mo na ang mukha ko. Kung natatakot ka ay huwag mo na lang akong pansinin. Kumain ka muna rito at ako ay
"Suki! Bili ka na ngayon. Tingnan mo ang sariwa ng mga gulay ko. Kakaangkat ko lang nito mula sa nagtatanim." Panay ang sigaw ng nagtitinda sa mga taong dumadaan."Nakabili na ako suki eh. Bukas babalik ako," sagot ng ginang na dumaan.Umaga pa lang ay marami na ang mga tao rito. Maraming nagtitinda sa gilid ng daan at marami na rin ang mga may bitbit ng plastic bag na pinamili. Ganito naman talaga sa palengke. At nataunan pang linggo ngayon kaya maraming namimili.At dahil sa init ng araw ay di mapagkakaila na pawisan na ng mga taong nandito. I can see some men curiously staring at me as I pass by on a small souvenier shop. But they continued their work after taking a glance.This place is just a small village. Siguro magkakakilala lang lahat ng mga tao rito. They can easily tell if someone is a stranger. Although, I am wearing a cap to hide myself, I still look different from them.Dito ang lugar na sinabi nila Isaac kung saan posible namin makita si Ruan. Isa itong palengke sa ibab
It's almost a week now since Ruan and I had a fight. In the first three days, I would purposely avoid bumping into Ruan in the house. Kaya hindi ako lumalabas ng kwarto ko kapag hindi pa umaalis si Ruan ng bahay. While he will just knock on my door once, before leaving. Siguro para ipaalam sa akin na aalis na siya.Habang ako ay nagkukulong lang sa bahay at pinagpapatuloy ang paggawa ko ng mga sketches ko. Marami-rami na rin akong nagawa pero parang hindi ko parin nakukuha na maging kuntento. I want draw more and satisfy myself.Bawat araw ay sobrang busy ko. Hindi ko na napapansin na lagi nang ginagabi ng uwi si Ruan pagdaan ng mga araw.Pagdating ng gabi, habang naghahanda na akong matulog ay saka ko pa naririnig ang pagbukas ng pinto ng kwarto niya na kaharap lang ng kwarto ko. Hindi ko na rin sinusubukan silipin kung ano ang lagay niya dahil sa pagod ko buong araw kakagawa ng mga sketches.Naging ganoon na ang daily routine namin hanggang isang araw. Things just changed so drasti
Ngayong araw ay pinili ko na lang na manatili sa bahay. I want to make use of this time to start sketching drafts for my dream fashion show. I finished my fine arts degree. At panahon na para magamit ko kung ano ang mga natutunan ko.I was sipping my green tea while holding my pencil and still stucked on what theme should I start.Nakaupo ako sa gilid ng bintana at tanaw ko ang mga matatayog na puno ng kahoy. All I can see are green and shades of brown.Aha! Should I try to recreate the trees in my dresses?Binalikan ko ang blangkong sketchpad ko at gumuhit ng katawan ng babae. Sunod na ginuhit ko ay ang mga korte ng dahon na nakapalibot sa bandang dibdib nito.It was a tube dress filled with leaves-like ornaments. It was beautiful and it made me smile.Naisip kong gamitin ang kayumangging kulay sa laylayan ng damit. The lower part of the dress is derived from circle skirt added with flower petal stitches. Using organza cloth on the lower skirt will give it more emphasis.My first dr
Nang makalabas kami sa horror mansion ay umupo kami sa isang bench na nasa harap ng carousel.May eyes are still sore from crying. Naging palpak na naman ang plano ko. Bumigay na naman ang mahinang Twinkle sa loob ko. Kapag lagi na lang ganito, masasanay na siyang laging nakadepende sa tulong ng iba. Ayaw ko na maging ganito na lang lagi.I want a strong and independent Twinkle."I'll get water for you." Tumayo si Ruan. Patalikod na siya nang biglang sinampal siya ng mascot na pikachu. Napahawak siya sa mukha at nilingon ang mascot."Bakit mo ako sinampal?" Ruan angrily asked but the mascot just stand there and pointed at me.Tinuro niya ako bago inilagay ang dalawang kamay sa gilid ng mukha niya at tinuro ng dalawang hintuturo niya ang lupa."What is he saying," Ruan confusedly asked."Hindi ako sigurado...but looking at his actions. Ah!" I now realized what the mascot is trying to say. "Sinampal mo siya kasi akala mo na pinaiyak niya ako?" Tanong ko sa mascot at tumango ito."I don'
Nasa entrance na kami ng theme park at ang dami na ng tao. Karamihan ay dala ang buong pamilya."Wear it." May pinatong si Ruan sa ulo ko.Nasa tapat na kami ng isang stall ngayon malapit sa entrance. Lumapit ako sa salamin na nandoon at nakita ang isang maliit na bulbasaur na nakalagay sa isang hairclip na nakaipit sa buhok ko.My favorite pokemon is bulbasaur. Kasi favorite color ko ang green. That is why I also love being with nature."Bagay sa girlfriend mo sir," puri ng dalagitang nagtitinda. "Bilhin niyo na. At ikaw maam, pili ka rin para sa boyfriend mo," alok ng dalagita sa paninda niya."Bibilhin ko na ang suot niya." Nag-abot ng pera si Ruan sa babae.Ang daya kong ako lang magpapakachildish na suotin ang ganitong bagay. Tiningnan ko ang hanay ng paninda at nakita ko ang isang Light Fury na kasing laki rin ng bulbasaur ko.This is perfect for him. Magkatulad sila ng mata. Pareho silang singkit."And this is for my baby," masayang sabi ko at inipit sa buhok niya ang cute na L
Ruan left so early in the morning. Hindi ko siya naabutan pag gising ko. He left me my breakfast in the table. A sandwich with ham and egg.Umupo ako sa mesa at kumain.Should I visit him? No, I mean, visit the company?My mind is still debating on what should I do when a heard a door bell.I went to see who is outside and saw a man behind a black car. Binuksan ko ang pinto nang bahagya."Magandang araw, maam. Pinapasundo po kayo ni Mrs. Guevarra," panimula nito."Mag-aayos muna ako. Pakihintay na lang po ako sandali."Mabilis akong nag-ayos. It's still early in the morning and she wants me there. I really have a bad feeling about this.Minutes later, I am now infront of the Guevarra's mansion. Mabilis akong pinagbuksan ni manang Lydia."Naku, hija, ang ganda-ganda mo na," masayang bungad niya."Hindi naman po," pagtanggi ko."Alam mo mas gusto kita kesa sa pumalit sa'yo rito. Ang arte kasi. Akala mo kung si---"Napatakip sa bibig niya si manang Lydia nang lumabas si Debbie.The evil
"Teacher! Teacher!"The kids shouted in chorus. Patapos na ang klase nila pero panay parin ang tawag nila kay Crystal dahil pinapatingnan nila ang mga ginuhit nila sa notebook."Ang galing mo naman Erica," papuri nito sa bata.Nasa labas lang kami ng pinto at naghihintay. Sumisilip lang ako sa bintana."Teacher nandito na po ang dalawang modelo," sabi ng isang batang lalaki matapos sumilip sa labas."Talaga? Sige kumain muna kayo at pagbalik ninyo iguguhit natin ang mga modelo natin.""Okay po!"Mabilis namang nagsilabasan ang mga bata at nilapitan ang mga magulang nila sa labas."Ang sigla naman ng mga estudyante mo. Nagmana sa teacher," komento ko ng pumasok sa classroom."Masaya silang natututo." Lihim na napangiti si Crystal nang makita sa likod ko si Ruan. "Magkasama pala kayo," halos patukso niyang banggit."May dala kami para sa mga bata." Inilagay ni Ruan sa isang mesa ang mga dalang plastic bag."Mas gaganahan silang magdrawing niyan.""Teacher! Gusto ko pong maging kasing ga