"Attention everyone! You have to start making your tents now so we can proceed to our other activities today," malakas na utos ng head director gamit ang megaphone mula sa toktok ng isang building habang nasa baba ang lahat. Nasa loob kami ng isang malawak na kagubatan ngayon. Kanya-kanya nang nagsilapitan sa kanilang mga kagrupo ang mga tao. Ako na lang ang natitirang nakatayo. Hinanap ko ngayon si Khian. Baka may masalihan akong kilala niya. Wala naman kasi akong kaibigan sa classroom na babae. Outcast ako madalas sa room. Hiniwalay ang camp ng mga babae at lalaki. Nasa mababang parte kami habang nasa taas ang mga lalaki. Umakyat pa ako para lang mahanap siya. Medyo naka porma na ang mga tent nila rito. Nagtatawanan lang ang ilan sa kanila habang ang iba naglalaro sa mga cellphone nila. Lahat ay nagkukulitan. "Kaninong girlfriend ba 'to?" sigaw ng isa sa mga nakapansin sa akin sa kampo nila. Bigla namang nahiyawan ang iba kaya tinamaan ako ng hiya. Bakit naman kasi ako sumali
"It's nice to finally meet you, Twinkle," masaya akong binati ng isang magandang babae na sa tingin ko ay kasing edad ko lang.Akala ko ang lolo ko ang makikita ko ngayon kaya hindi ko mapigilang mabigla sa kung sino man itong nagpakilala sa akin."She's Debbie," sambit ni Ruan nang napansing hindi ako kumibo sa babae."Zooey and I used to play when we are young. He's...""Bakit mo pala ako gustong makausap? May kailangan ka ba sa akin?" putol ko sa babae.Kung hindi ako nagkakamali, siya ang Debbie na nakasulat ang pangalan sa pintuan na nakita ko sa isang bahay nila Ruan.Todo ngiti pa siya habang inaalala ang mga moments nila. Akala niya siguro gusto kong pakinggan ang mga maliligayang araw niya, sorry pero hindi ako mahilig manghalungkat ng nakaraan ng iba.At sino ba siya? Anong kinalaman ko sa kanya?"Ako ang pinadala ni lolo para kamustahin ka. May inaasikaso pa kasi siya kaya next month pa siya makakabalik sa bansa." She smiled again."Lolo?" Confused ako. Akala ko ba wala ako
"Bravo!"Matapos kong pagbabarilin ang mga babae ay lumapit sa akin si Tristan at todo palakpak. Manghang-mangha siya sa ginawa. "Ang bakla niyo kasi. Akala ko ba gusto niyo manalo." Taas-noo ko siyang sinabihan."Si Isaac ang bakla, akala ko mamatay na ako kanina," depensa ni Tristan na ngayon ay nasa tabi ko na."Bumalik na nga kayo sa pwesto niyo. Ang dami pa nating kalaban. Huwag muna tayo magsaya. Hindi pa tapos ang laban," malakas na sigaw sa amin ng dakilang playboy na si Isaac.Ayaw niya pang tanggapin na nabakla siya kanina. Muli kaming bumalik sa second floor at nag-abang doon. Medyo tahimik na sa ngayon. Wala na ang malakas na putukan. Siguro ay naghahanda pa ang mga kalaban sa pag-atake nila. Dapat ay hindi kami makampante."Sugurin niyo ang mga Guevarra!" Ilang sandali lang ay narinig namin ang utos ng isang lalaki sa kanyang mga kasamahan. Unti-unti nang lumalapit sa amin ang grupo ng mga lalaki at nagsimula nang magpaputok. Ngunit ilang sandali lang ay may nagpaputo
"You need to go abroad, Twinkle. Kailangan mong umalis sa bansa. You can finish your study abroad and you will be with your grandfather," Ruan's mother explained.The Guevarra's, Ruan's parents have talked to me. They already arranged my flight and all I need to do is follow them."Bakit po agad-agad? Nasa ospital pa si Debbie. Kailangan pa niyang magpagaling bago kami bumiyahe. Unang nasabi sa akin na si Debbie ang sasama sa akin pero ngayong naaksidente siya, hindi ko na alam kung ano talaga ang plano nila sa pag-alis ko sa bansa.I was really confused right now. Bakit parang gusto nila akong umalis agad?Ruan's mother, grabbed my hands and carefully massaged it. "No, hija. You will go alone. May maghahatid sayo sa airport at may susundo rin sa'yo pagdating mo doon. Debbie will stay here until she recovers. She needs to be taken care of, and we can do that for her here. "Your grandfather is waiting for you, he wants to see you safe. We will make sure you are safe." Mr. Guevarra ad
"Bye bye!"After everything we did, Yvonne and I went to our favorite place to eat our favorite cake.I ordered my favorite red velvet cake while Yvonne choose her fave ube cake."I'll never get tired of their cakes here. And aside from their cakes, the place looks romantic."Nagsimula na naman si Yvonne sa mga pantasya niya. She always said that she wants her love story to be fairytale-like."Keep dreaming," wika ko habang nililibot ang tingin sa paligid.There are pictures hanged around the place. They said that those pictures are taken during their opening month. And cute flower pots are placed in the center of each tables. There are written messages placed on them too.I was busy looking around when someone in a wheelchair came in. It was Debbie. She was smiling while Ruan is at her back pushing her.Napatayo ako. And they saw me."Twinkle! Andito ka pala. Kakarating lang namin ni Ruan." Debbie happily said. "We planned to surprise you but I guess we failed." Nilingon niya si Ruan
'These stars always reminded me of you.'Ruan's words last night bugged me whole night. I was not able to sleep well. But I need to get up early. I'll have to make preparations for tonight's party.Pumunta ako sa kusina habang naglalakad na parang zombie para magkape. Naubutan ko si Alfred na nagkakape na."Can you make coffee for me?" Antok na sabi ko sa kanya. Umupo ako sa harap niya at pinatong ang ulo sa mesa."May gagamba." He suddenly said and it made me jump and shake so hard.Ayaw na ayaw kong makakita ng gagamba. Lalo na naiimagine ko na kumakapit ito sa katawan ko."Asan?!" Todo talon ako at waksi sa mga braso ko."Oh ayan. Gising ka na. Kailangan mo pa ba ng kape?"Nahinto ako sa kakatalon nang makitang nakangisi si Alfred."Gising na nga ang kaluluwa ko. Salamat sa'yo!" Pagalit na sabi ko bago umupo ulit. "Gusto ko parin ng kape."Hiniyaan ko siyang gawan ako ng kape. Hindi naman ako palautos sa mga katulong dito. Pag si Alfred okay lang kasi tinuturing ko na rin siyang ka
I lost! I lost!Akala ko na nakalimutan ko na lahat. Bakit ba ganito? Ako lagi ang talo. Can I win atleast? Can someone defend me like how...I suddenly saw myself jumping from a high place. It seems like my soul has left my body. My heart beats so fast that I almost can't breath. I will die. No, I can't die!Napabalikwas ako at nakitang nasa kwarto lang ako. Panaginip lang pala. Sandali lang, bakit parang may mali?I looked around my room and I started to collect tiny bits of my memories last night.Last night...we had a drink. Nag-inuman lang kami hanggang...hanggang sa wala na akong maalala.Who brought me here? Si Yvonne? I should call her.I dialed Yvonne's number."Hey, are you home? When did you leave? Are you alright?""Wait, let me take a breath first. I think I got a headache..." I can hear her murmuring something."Anong sabi mo? Hindi kita marinig.""Let me just sleep. I will call you back." Agad na pinutol ni Yvonne ang tawag.Bumangon ako pero nakaramdam ako ng pagkahilo
"What are you planning now?" Pukaw ni Alfred habang yakap ko ang vase kung saan nakalagay ang mga abo ni lolo.We are on a plane going back to Philippines. Alfred choose to continue his work as my butler because just like me, he has no real family to comeback to. And I don't mind living with him. I always treat him as a family. We only have each others back now."I want to start all over again.""Paano ang kompanya? The company is in the brink of bankruptcy. And right now, your competitor, GRT Electronics is making a move in acquiring the remaining shares in the company. If this goes on, you will lost your grandfather's company.""I will protect what lolo have left me."I will do everything to protect the company. I will not disappoint him. Ipaglalaban ko ang kompanya.We headed straight in our newly bought house after the plane landed.It was a simple house in the middle of a forest but it was still beautiful. We can hear birds chirping and trees are swaying as the cold wind blows. T