CHAPTER 1

Mainit pa rin ang panahon sa Manila sa buwan ng Setyembre at sa umaga at gabi lamang mararamdaman ang lamig ng huling bahagi ng tag init.

Madaling araw pa lang ay gising na si Aurora para maghanda ng almusal para sa pamilya ng kanyang nakakatandang kapatid. Tapos nagliligpit ito ng mga laruan sa sala, at nagwawalis ng sahig. Nang matapos ay, kumuha siya ng dalawang mainit na pandesal, dala niya rin ang kanyang mga personal na mga dokumento at tahimik na umalis sa bahay ng kanyang kapatid. .

"Mula ngayon, ang mga gastusin natin, maging ito man ay living expenses, o mortgage at car loan, ay ang mahal na. At ang iyong kapatid na babae na nakikitira dito ay kailangan magbayad na din, hindi na pwede ang libre sa panahon ngayon!”

Ito ang narinig ni Aurora sa sinabi ng kanyang bayaw nang mag-away ito ng kanyang Ate kagabi.

At upang hindi mahirapan ang kanyang ate, kinailangan niyang umalis sa bahay ng kanyang kapatid, naisip niya rin upang maging maayos ang Ate niya ay napagdesisyunan niyang magpakasal.

Ngunit ang problema ay gusto niya mang magpaksal ngayon ay wala naman siyang kasintahan kaya nagpasya siyang pumayag sa hiling ni Lola Gloria na pakasalan ang nakakatandang apo nito na si Franco Montefalco. Ang sabi ng Lola Gloria nahihirapan daw itong makahanap ng tamang babaeng pakakasalan dahil sa mahirap itong pakisamahan.

Habang naglalakad sa kalsada ay nagkataong may bus na nakaparada sa gilid nito. Humakbang si Aurora at nakita niya na ang rota nito ay dadaan sa City Civil Registry Department, sumakay siya ng bus.

Pumili siya ng upuan sa tabi ng bintana at umupo. Nang umandar na ang sasakyan, nanatili siyang nakatingin sa tanawin sa labas ng bintana.Makalipas ang dalawampung minuto, bumaba si Aurora mula sa bus sa harap mismo ng City Civil Registry Department.

"Aurora."

Pagbaba ng sasakyan, narinig ni Aurora ang isang pamilyar na boses, si Lola Gloria iyon.

"Lola Gloria."

Mabilis na naglakad si Aurora at nagbigay galang siya dito sa pamamagitan ng pagmamano, nang matapos ay napansin niya ang isang matangkad at seryosong lalaki na nakatayo sa tabi ni Lola Gloria, na maaaring si Franco Montefalco, ang taong pakakasalan niya.

Dahil sa halos malapit sila sa isa’t-isa ay mas nakita rin ni Aurora nang malinaw nitong mukha nitong Franco Montefalco, at hindi niya maiwasang hindi mamangha dito.

Ayon kay Lola Gloria, tatlumpu’t limang taong gulang na ang kanyang panganay na apo na si Franco Montefalco, subalit nahihirapan itong makahanap ng karelasyon, at hindi man lang magka nobya. Samantalang nagkakilala naman sina Lola Gloria at Aurora sa isang daan ng inalalayan at tinulungan ni Aurora ito papunta sa hospital. Nakita niya kasing bigla itong nahilo at muntik ng matumba sa gilid ng kalsada.

Matapos makilala ang isa't isa, labis na hinangaan ni Lola Gloria ang personalidad ni Aurora, at nang malaman niyang walang kasintahan si Aurora sa edad na bente syete, ay iminungkahi nito na bakit hindi na lang siya magpakasal sa apo nitong si Franco.

Simula noon ay laging iniisip ni Aurora na si Franco Montefalco ay nasa thirties na at hindi man lang nagkaroon ng kasintahan, siguro ay pangit ito. Kasi kung tutuusin, ayon kay Lola Gloria, ay isa itong executive ng kumpanya nila kaya impossible ang bagay na hindi ito makahanap ng kasintahan.

Sa kabilang banda naman kasi ang mga lalaking successful sa career kadalasan ay single pa rin, either mataas ang vision at masyadong mapili, o sobrang pangit, pangit na kahit mga gold digger ay hindi kayang patulan ito.

At ang buong akala ni Aurora ay ubod ng pangit si Franco Montefalco.

Ngunit ngayong nagkita na sila ay napagtanto niya na nagkakamali pa la siya, dahil si Franco Montefalco ay napaka gwapo, ngunit may malamig na ugali, nakatayo lang sa tabi ni Lola Gloria, na may malungkot na mukha, napaka-cool ng dating, pero nagpapalabas ng aura na hindi dapat malapitan ng mga estranghero.

Sa hindi kalayuan ay may nakaparada na itim na sasakyang pang negosyo, ang logo ng sasakyan ay M Corporation, hindi ito isang marangyang sasakyan na may milyun-milyong peso ang halaga, kaya naramdaman ni Aurora na posibleng magkasundo sila nito.

Alam ni Aurora na sobra siyang dependent sa Ate niya, siguro dahil sa ayaw niyang mawalay dito at sa mga pamangkin niya,Kaya siya may lakas ng loob at kapal ng mukha ng manirahan kasama ng kapatid niya. Sa katunayan, hindi naman masama ang kanyang kita sa bookstore. Siya at ang dati niyang kaklase at kaibigan ay nagbukas ng bookstore sa harap ng eskwelahan ng sa lungsod ng Maynila.

Sa kanyang mga bakanteng oras, ay may mga gadgets siya na pinamimili at binebenta ang mga ito online, at naging maganda ang bentahan.

Sa loob ng isang buwan, pagkatapos ibawas ang lahat ng mga gastos at gastos sa bookstore, ang mga kita ay ibinabahagi ng pantay-pantay sa kanya at sa kaibigan niya. Kaya kasama ang kita mula sa kanyang online na tindahan, ang kanyang buwanang kita ay pumapalo higit sa 20,000 pesos.

Gayunpaman, hindi alam ng kanyang bayaw ang kanyang kinikita. Ang akala nito ay hindi kumikita ang bookstore niya dahil masyadong maraming kompetensya, kaya hindi niya ito nagustuhan kahit na kailan.

Sa katunayan, binibigyan niya ang kanyang kapatid ng 10,000 pesos sa isang buwan, na ginagamit para sa pagkain at bayad sa upa. At pinakiusapan niya rin ang kanyang kapatid na itabi ang kalahati para magamit sa emergency, at huwag ipaalam sa kanyang bayaw.

Alam ng kapatid niya ang isa o dalawang bagay tungkol sa kanyang kita, at laging sinasabi sa kanya na huwag gumastos ng pera kung hindi naman kinakailangan at mag-ipon ng pera para makabili ng bahay sa loob ng dalawang taon upang magkaroon siya ng sariling matitirhan.

"Aurora, ito ang panganay kong apo na si Franco isang matandang binata at walang nobya sa edad na 35. Gayunpaman, kahit medyo malamig siya, maalalahanin naman ito. Iniligtas mo ang buhay ko at halos tatlong buwan na rin tayong magkakilala kaya, maniwala ka sa akin, hindi kita ipagkakalulo sa aking apo kung masama itong tao.”

Nakikinig si Franco sa paglalarawan ng kanyang lola tungkol sa kanya, at tumabi kay Aurora na may malalim at malamig na mga mata, ngunit hindi umimik.

Malamang sa sobrang daming beses na akong ni-reject ng lola ko kaya may immunity ako.

Alam ni Aurora na si Lola Gloria ay may tatlong anak na lalaki, at bawat isa sa tatlong anak na lalaki ay nagbigay sa kanya ng tatlong apo. Si Lola Gloria ay may siyam na apo sa kabuuan, ngunit wala siyang apo na babae. At ng sa panahon na iniligtas siya ni Aurora, ay nahulog ang loob niya dito at magkasundo sila sa isa’t-isa. Kaya itinuring niya si Aurora na parang tunay niya ring apo.

"Lola Gloria."

Bahagyang namula ang mukha ni Aurora, ngunit iniabot pa rin niya ang kanyang kanang kamay kay Franco, at nagpakilalang nakangiti: "Mr. Montefalco, hello, ako po si Aurora."

Subalit imbes na abutin nito ang kanyang kamay ay ang matatalim na mga tingin ni Franco Montefalco ay ibinigay nito kay Aurora na halos pasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa at pabalik-balik pa. At dahil dun ay pasimpleng tumikhim ng mahina si lola Gloria para paalalahanan ito. Kaya napilitan si Franco na abutin ang kamay ni Aurora at kinamayan ito.

Mahina at malamig din ang boses: "Franco Montefalco." pakilala nito.

Pagkatapos makipag kamay, itinaas ni Franco ang kanyang kamay. Sa pagtingin sa relo gamit ang kanyang kaliwang kamay, sinabi niya kay Aurora "Napaka-busy ko, bilisan natin."

Huminto si Aurora.

Nagmamadaling sinabi ni Lolo Gloria: "Pumasok na kayong dalawa at para maging pormal at legal ang lahat, maghihintay ako dito sa inyo.”

"Lola, sumakay ka na sa kotse, ang init sa labas."

sabi naman ni Franco habang tinutulungan si Lola Gloria pabalik sa sasakyan.

Habang pinagmamasdan ni Aurora ang mga kilos ni Franco, naniniwala si Aurora sa mga salita ni Lola Gloria. Si Franco Montefalco ay parang kakaiba, ngunit siya rin ay maalalahanin.

Samakatuwid dahil sa parehos na estranghero sa isa’t-isa sina Franco at Aurora ay sinabi ni Lola Gloria na mayroon siyang bahay sa ilalim ng kanyang pangalan, at ito ay bayad na ng buo. Kung pakakasalan niya si Franco, maaari siyang umalis sa bahay ng kanyang Ate, at makati tiyak ang kanyang kapatid na hindi niya kailangang patuloy na makipagtalo sa kanyang asawa ng dahil sa kanya.

Hindi nagtagal, bumalik si Franco sa tabi ni Aurora at sinabi sa kanya, "Tara na."

Nagsimula silang maglakad at huminto si Aurora sandali, pagkatapos ay tahimik na sinundan si Franco sa loob ng City Civil Registry Department.

Sa opisina ng pagpaparehistro ng kasal, pinaalalahanan din ni Franco si Aurora: "Miss Aurora, kung napipilitan ka lang ay pwede ka namang umatras, at kalimutan ang mga pinagsasabi ng aking lola, alam mo naman na ang kasal ay isang malaking bagay, hindi isang biro. "

Umaasa naman si Franco na aatras si Aurora dahil sa mga sinabi niya. Dahil ang totoo ay ayaw niyang magpakasal, lalo pa't magpakasal sa kakaibang babae na unang beses niya pa lang naman nakilala.

Si Aurora ay tulad ng inilarawan ng lola niya, bata, maganda, at medyo matalino, ngunit hindi sila magkakilala.

Ilang buwan na siyang kinausap ng kanyang lola tungkol dito. Siya ay pinalaki ng kanyang lola mismo, dahil masyadong abala naman ang kanyang mga magulang noong bata pa siya. Sa kanilang lahat na mga apo ay siya ang pinaka-matulungin sa kanyang lola. At sa paulit-ulit na hiling ng kanyang lola, wala siyang choice kundi pumayag at pumunta sa lugar kung saan siya ngayon.

"Dahil sa pumayag na ako, kaya’t hindi ko na babawiin pa ang mga sinabi ko."

Ilang araw din itong pinag-isipan ni Aurora bago siya magdesisyon, at ngayong nakapag desisyon na siya, hindi na niya ito aatrasan.