ตอนที่ 10 เด็กน้อยอยากลอง NC25+

-สายฟ้า ทอร์ค-

-6.30น-

เวลาอาหารเช้าที่เมื่อก่อนผมแทบจะไม่เคยลงมากินเลยเพราะตื่นไม่ทัน แต่เดี๋ยวนี้ผมลงมาเป็นคนแรกทุกวัน

“ไงเฮีย ได้ข่าวว่าเมื่อคืนไปป่วนที่ผับมาหรอ”

ไอ้นาวาเดินมาถึงก็แซวผมเลย ถ้าลองนาวารู้เรื่องเมื่อคืนแล้วทุกคนก็น่าจะรู้ด้วย เดี๋ยวซักพักก็จะต่อคิวกันลงมา

“กูไปนะไม่แปลก แต่ได้ข่าวว่าเมื่อคืนเวรมึงแต่กูไปไม่เห็นหัวใครซักคนเลย”

“โห่..เฮีย ผมเข้านะครับ แต่แค่เข้าช้านิดหน่อยเอง”นาวายิ้มเหมือนไม่น่าพูดเรื่องนี้ขึ้นมา แต่ไม่ทันแล้ว

“ครั้งหน้าอย่าให้เป็นแบบนี้อีก”ผมเตือน ถึงแม้ว่าเราจะมีผู้จัดการที่ไว้ใจได้แต่ยังไงก็ต้องเข้าไปอยู่ดี นี่ยังดีที่เป็นผมที่รู้ ถ้าเป็นไอ้พายุละก็ นาวาโดนสั่งดองเวรเป็นอาทิตย์แน่ๆ

“ครับเฮีย!!”

นาวาทำท่าตะเบ๊ะแบบกวนๆแล้วไปหยิบข้าวเข้าที่บ้านใหญ่เตรียมให้มานั่งกิน

“ว่าแต่...ทำไมช่วงนี้เฮียตื่นเช้าจัง ปกติเวลานี้ต้องเป็นเฮียพายุไม่ใช่หรอที่นั่งอยู่ตรงนี้”อยู่ๆนาวาก็ถามขึ้นมา

ก็ใช่!!!ถ้าเป็นแต่ก่อนก็คงเป็นพายุ เพราะมันเจ้าระเบียบนอนตรงเวลาตื่นตรงเวลา ทุกอย่างต้องมีแพลน แต่ตอนนี้ผมมีพอใจแล้วไง ก็เหมือนมีตารางเวลาทุกวัน

“ที่เฮียเขาตื่นเช้า ก็เพราะว่าต้องคอยไปรับไปส่งซ้อไง แค่นี้มึงก็ไม่รู้เรื่อง”นาวินเดินลงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เข้ามาสมทบ

“อ๋อ...แบบนี้นี่เอง”

ไอ้สองแฝดยิ้มกวนๆ จนหน้าสั่งดองเวรซักเฝ้าผับซักสองอาทิตย์

“เออ...ว่าแต่เฮีย วันนี้พี่พอใจไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ เฮียจะไปไหนแต่เช้า”

“มึงรู้ได้ไงว่าพอใจไม่มีเรียน”

“ผมคือใคร น้องรหัสพี่พอใจนะครับ ก็ต้องรู้ตารางเรียนกันเป็นธรรมดา”

“อืม”

ผมไม่ได้ตอบอะไรนาวินเพราะเดี๋ยวมันก็ถามต่ออีกให้มันจบๆไปดีกว่า วันนี้พอใจไม่มีเรียนอย่างที่นาวินมันว่านั่นแหละ แต่ผมตื่นเช้าจนชินก็เลยลงมานั่งกินข้าวเช้าและจะขึ้นมาทำงาน

วันที่ผมไม่มีเรียนผมก็ต้องทำงาน

“ไม่ให้พี่ไปรับแน่นะ”ผมกดส่งข้อความไปหาพอใจอีกครั้ง เพราะวันนี้เราตกลงกันว่าพอใจจะมาหาผมที่บ้าน แต่ผมบอกว่าจะไปรับเธอก็ไม่ยอมบอกจะมาเอง

-พอใจ ทอล์ค-

“พอใจขับรถไปเองค่ะ พี่แค่ส่งโลเคชั่นมาก็พอ”ฉันตอบพี่สายฟ้า แล้วรีบเข้าไปอาบน้ำเพื่อไปหาเขาที่ตึกSC

-ตึกSC-

“บอกแล้วใช่ไหมว่าจะไปรับ”

พี่สายฟ้าเดินลงมารับด้วยหน้าที่บึ้งขั้นสุด เพราะฉันบอกว่าออกจากคอนโดตั้งแต่8โมง แต่กว่าจะมาถึงปาเข้าไปเกือบ11โมง ทั้งๆที่คอนโดฉันก็ไม่ได้ไกลจากที่นี่เท่าไหร่

“ก็พอใจรู้ว่าพี่สายฟ้าต้องทำงาน เลยไม่อยากกวน ไม่โกรธนะคะ”

ฉันเดินไปเกาะพี่สายฟ้าแล้วเอาหน้าเกยไว้บนไหล่แบบอ้อนๆ

“แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้พี่สั่งให้ไหม”

“ไม่เป็นไรคะ พอใจยังไม่หิว”

ฉันแอบกินนมกับขนมระหว่างขับรถมาแล้ว เลยไม่ค่อยหิวเท่าไหร่

วันนี้จริงๆฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาทำอะไรเพราะพี่สายฟ้าบอกแค่ว่าอยากให้มาอยู่เป็นเพื่อน ส่วนฉันไหนๆก็ไม่ได้ทำอะไรแล้วก็เลยลองเปลี่ยนที่นั่งเล่นจากคอนโดตัวเองมาเป็นที่นี่

ฉันนั่งเฝ้าพี่สายฟ้าทำงานทั้งวัน นอนดูซีรี่ย์ไปเกือบ3เรื่อง จนถึงเวลาอาหารเย็น

“ลงไปกินข้าวกัน”พี่สายฟ้าปิดคอมแล้วชวนลงไปข้างล่าง เพราะครัวอยู่ที่ชั้น1

ฉันเริ่มอยากให้มีครัวในห้องเหมือนที่พี่สายฟ้าอยากให้มีแล้วสิ ฉันยังดูซีรี่ย์ไม่จบเลย แต่ก็ต้องยอมลงมากับเขา

“เราจะกินอะไรกันหรอคะ มีแม่ครัวมาทำให้หรอ”

ฉันถามด้วยความสงสัยเพราะเมื่อตอนเช้าตอนที่ฉันมาก็เห็นแต่ครัวโล่งๆ ไม่เห็นมีแม่บ้านหรือพ่อครัวอะไรเลย

“อืม...ไม่แน่ใจ ถ้าพายุอยู่มันก็จะเป็นคนทำ แต่ถ้าพายุไม่อยู่ที่บ้านใหญ่ก็จะส่งมา”

“งั้นก็หมายความว่าพวกพี่ๆต้องมาอยู่ทานข้าวเย็นพร้อมกันด้วยหรอคะ”

“ไม่หรอก ใครอยู่ก็ลงมา ส่วนใครออกไปทำงานก็ไปหากินกันเอาเอง”

ติ๊งงง(เสียงลิฟต์บอกว่าถึงชั้น1)

ฉันเดินตามพี่สายฟ้าออกมาจากลิฟต์ ก่อนเราจะเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง ที่คาดว่าหน้าจะเป็นห้องกินข้าวเพราะมีโต๊ะกลมๆโต๊ะใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง และบวกกับกลิ่นอาหารที่หอมฟุ้ง ซักพักพี่พายุก็เดินถือถาดออกมา

“วันนี้ไม่มีใครอยู่เลยหรอ”พี่สายฟ้าพาฉันไปนั่งที่โต๊ะแล้วหันไปถามพี่พายุ

“ก็มีนายมีฉันมีพอใจนาวินนาวาและก็ไอ้ธารา”ธาราคือฝาแฝดคนที่สี่

“อยู่กันเยอะจังว่ะ ไม่มีงานการทำกันหรือไง”

“ก็วันนี้ที่ผับเวรไอ้ดินส่วนอีกสามตัวที่เหลือเดี๋ยวก็คงตามเข้าไป”พี่พายุตอบคำถามพร้อมจัดโต๊ะไปด้วย ฉันอยากจะช่วยแต่พี่สายฟ้าห้ามไว้ บอกว่าพี่พายุชอบทำทุกอย่างในครัวเอง

“อืม...หวังว่าอยู่รวมกันจะไม่พากันสร้างเรื่องอีกนะ”

ฉันนั่งฟังทั้งสองคนคุยกัน ดูไม่เหมือนนักศึกษาปี3เลย เหมือนพ่อกับแม่ที่ช่วยกันดูแลลูกๆมากกว่า

“หิวๆๆๆๆ”เสียงนาวินดังมาแต่ไกล ก่อนทั้งสามคนที่เหลือจะปรากฏตัว

พวกเรานั่งกินข้าวไปคุยกันไป พี่ใหญ่ทั้งสามคนส่วนใหญ่ชอบพูดเรื่องเครียดๆ ฉันเลยหันไปคุยกับนาวินนาวา

“ถ้าซ้อได้ลองดื่มวันช็อตของพี่พายุนะ...”นาวินนาวายกนิ้วโป้งขึ้นมาพร้อมกัน

“คุยอะไรกัน วันช็อตอะไร”พี่สายฟ้าหันมาสนใจพวกเรา

“ก็เหล้าที่เป็นสูตรเฉพาะของเฮียพายุไง ที่เฮียทำให้ผมลองวันนั้นอะ”

“อ่อ...”พี่พายุพยักหน้า

“ทำให้พอใจลองได้ไหมคะ พอใจอยากลอง”ฉันลองขอพี่พายุ ซึ่งเขาก็ทำหน้านิ่งๆแล้วมองที่พี่สายฟ้า

“มันคือเหล้านะพอใจ”พี่สายฟ้าทำหน้าดุ เหมือนฉันเป็นเด็กๆกินเหล้าไม่ได้อย่างนั้นแหละ

“รู้...แต่พอใจอยากลอง”

“ถ้าอยากลองก็จะทำให้ รอแปป”พี่พายุลุกขึ้นเดินไปที่บาร์เครื่องดื่ม แล้วทำอะไรไม่รู้ดูวุ่นวาย

“ขอพวกผมคนละแก้วด้วยนะเฮีย”นาวินนาวาขอด้วย

“เบาๆนะไอ้พายุ”พี่สายฟ้าตะโกนบอก ซึ่งฉันไม่รู้ว่าพี่พายุรู้เรื่องไหม เพราะไม่เห็นจะว่าอะไรเลย ซักพักเครื่องดื่มน้ำสีอมฟ้าอมเขียวก็มาวางตรงหน้า

“ห้ามค่อยๆจิบ ต้องดื่มทีเดียวให้หมดแก้ว”

“ขอบคุณค่ะ”ฉันรีบแก้วเล็กๆนั้นมา แล้วหันไปยิ้มให้ทุกคนหนึ่งทีก่อนจะ กระดกรวดเดียวหมดแก้ว

อึก!!!

“เห็นไหมพี่บอกแล้วว่าอย่ากิน”พี่สายฟ้าช่วยรับแก้วเปล่าไปวาง ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนวิญญาณจะออกจากร่างเลย มันวูบวาบๆ

“อร่อย!!!”รสชาติดี แต่ก็อย่างที่บอกมันวูบๆวาบๆยังไงไม่รู้

“พอๆขึ้นไปข้างบนกันได้แล้ว”พี่สายฟ้าดึงให้ฉันลุกขึ้นแล้วเดินตามเขาขึ้นมาบนห้อง

วันช็อตของพี่พายุแรงมากจริงๆจนถึงตอนนี้อาการนั้นก็ยังอยู่เลย

“กินน้ำเยอะๆนะพอใจ ไอ้ที่เรากินเข้าไปจะได้ดีขึ้น”พี่สายฟ้ายื่นแก้วน้ำมาให้ ฉันรีบมาแล้วดื่มรวดเดียวหมดแต่อาการก็ยังไม่ดีขึ้น

ตอนนี้เริ่มรู้สึกดีดอยากทำนู่นอยากทำนี่ไปหมด พี่สายฟ้านั่งทำงานฉันก็คอยวนเวียนเข้าไปใกล้ๆ

-สายฟ้า ทอร์ค-

ผมมองพอใจเดินไปเดินมาในห้อง ดูสิว่าจะหยุดเมื่อไหร่ วันช็อตของพายุผมก็เคยกินนะ มันก็ไม่แรงเท่าไหร่แต่ทำไมพอใจถึงดูกระวนกระวายขนาดนี้

“ทำอะไรอยู่คะ”พอใจเดินมายืนข้างๆ แล้วมองงานที่ผมทำอย่างสนใจ

“กินน้ำที่พี่ให้หมดแล้วใช่ไหม”

“หมดแล้วค่ะ”พี่ใจพยักหน้าแล้วเอาหน้าก้มลงมาใกล้ๆ

“ทำอะไร”จนผมต้องถามกลับเพราะตอนนี้พอใจขยับเข้ามาใกล้จนแทบจะแทรกเข้ามาตรงที่นั่งผมแล้ว

“ก็ดูงานพี่สายฟ้าไงคะ ว่าทำยังไง”พอใจเปิดเอกสารไปๆมาๆก่อนจะแทรกตัวขึ้นมานั่งบนตัก

“อยากรู้ไปทำไมว่าทำยังไง จะช่วยหรอ”

ผมจับขยับพอใจให้นั่งเอียงๆเพื่อที่จะได้เห็นหน้าเธอชัดๆ สีหน้างงๆเมื่อกี้ได้หายไปแล้วเหลือแต่สีของเด็กขี้สงสัย เอ๊ะ!!!หรือจะเด็กขี้เมาดี

“พอใจขอคิดดูก่อนนะคะว่าจะช่วยดีไหมน้าาา”พอใจเอียงมาซบไหล่ผม เธอจะรู้ไหมนะว่าไม่ควรทำแบบนี้

“พี่ว่าตอนนี้พอใจเมาแล้วนะ ไปนอนพักดีไหมครับ”

“ไม่เอา พอใจไม่ง่วงพอใจไม่อยากนอน”

“งั้น..พอใจอยากจะทำอะไร”

อาการแบบนี้ผมรู้ได้ทันทีว่าพอใจเมา แต่ไม่คิดว่าเมาแล้วจะอ้อนแบบนี้ งอแงทั้งซบทั้งกอด จนผมกลัวว่าความตั้งใจและความอดทนที่จะไม่มีอะไรกับพอใจมันจะหมดลง ผมไม่อยากนอนกับพลอยง่ายๆเพราะผมรักเธอ อยากทำให้เธอมีค่ามากกว่าเรื่องบนเตียง แต่ดูพอใจทำกับผมสิ

“วันนั้นพี่ยังสอนพอใจไม่เสร็จเลยนะ”

“สอนอะไร พี่เคยสอนอะไร”ผมเอามือโอบพอใจไว้หลวมๆเพราะกลัวพอใจขยับไปขยับมา เดี๋ยวจะไปกองอยู่ที่พื้น

“ก็วันนั้นที่เรือไงคะ ที่พอใจขอให้พี่สายฟ้าสอนพอใจจูบ พอใจว่ามันยังไม่จบเลยนะ”พอใจใช้มือแหวกที่ปกเสื้อเชิ้ตผมแล้วลูบไปลูบมา

“ไม่จบยังไง”ผมจ้องหน้าพอใจดูสิว่าพอใจจะตอบยังไง

“ก็...พอใจว่ามันมากกว่านั้น คนเป็นแฟนกันก็ต้องทำมากกว่านั้นสิ”

“มากกว่านั้น..หมายถึงบนเตียงหรอ”

“อื้อ”พอใจพยักหน้า

ยัยเด็กหื่นพอเหล้าเข้าปากก็หื่นเฉยเลย ทั้งๆที่ปกติพอใจไม่ใช่คนแบบนี้ค่อนข้างหวงตัวด้วยซ้ำ

“พี่ว่าตอนนี้พอใจต้องไปนอนก่อน ตื่นมาแล้วค่อยว่ากันนะครับ”ผมช้อนตัวพอใจมาไว้ในอ้อมแขนเตรียมจะพาไปนอน แต่อยู่ๆพอใจก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ฮึก!!!พี่สายฟ้ารังเกียจพอใจหรอ”

“ไม่ใช่แบบนั้นแต่...พี่”ผมแค่อยากให้เวลาระหว่างเรามากกว่านี้ กลัวว่ารีบไปพอใจจะคิดว่าผมหวังแค่ตัวเหมือนที่ผมทำกับผู้หญิงที่ผ่านๆมา

“งั้นก็ทำสิคะ พอใจอยากให้พี่สายฟ้าทำ”พอใจกอดคอผมแน่นแล้วเอาหน้าถูไปถูมา

จนบางอย่างที่อยู่ใต้กางเกงพองตัวขึ้นมาจนผมรู้สึกอึดอัดแต่ก็พยายามข่มใจ

“พะ...พอใจ พี่ว่าตอนนี้พอใจกำลังไม่มีสตินะ เอาไว้พอใจหายเมาแล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่ ถ้าพอใจยังต้องการเหมือนเดิมพี่ก็จะทำให้ ตกลงไหม”

ผมพยายามตกลงกับพอใจ แต่เหมือนเธอจะไม่ฟังที่ผมพูดเลย

“ไม่เอา..พอใจอยากให้พี่สายฟ้าทำตอนนี้ นะคะๆ”พอใจพูดแล้วกระเด้งตัวขึ้นลง จนแก่นกายของผมพองเต็มกางเกง

“อื้อ...พอใจ”....