Isang fresh graduate ng Business Management si Abigail Acosta sa edad na bente anyos, pansamantalang nagtatrabaho sa café ng kanyang auntie upang kumita, lalo na’t mag-isa na lang siya sa buhay matapos pumanaw ang kanyang mga magulang dahil sa katandaan. Ngayon, siya na lang ang bumubuhay sa sarili niya.Sa araw na ito, nagmamadali siyang tapusin ang trabaho sa café, bitbit niya ang maliit na paper bag na may lamang paborito nilang pagkain, excited na mabawi ang mga araw na hindi sila nagkita. Alam niyang naging abala siya sa trabaho, kaya't gusto niyang bumawi at sorpresahin si Zion Lukas, ang boyfriend niya sa loob ng apat na taon. Naging boyfriend niya si Zion sa kolehiyo, pareho silang nag-aral ng Business Management. Basketball player ito sa campus, naging mabilis ang relasyon nila, sinagot niya ito agad dahil likas na gwapo si Zion.Simula noong nagsimula ng magtrabaho si Abigail sa café ng kanyang auntie, halos wala na siyang oras kay Zion. Madalas siyang pagod at abala sa mga
Isang buwan na ang nakalipas mula nang maganap ang gabing iyon. Nakatayo si Abigail sa loob ng banyo ng isang cafe, nanginginig ang kamay habang hawak ang pregnancy test kit. Nakita niya ang dalawang linya na malinaw na nagsasabing buntis siya. Hindi siya makapaniwala."Hindi… hindi pwede," bulong niya sa sarili, habang halos manginig ang kanyang katawan. Napalunok siya, at naramdaman niyang parang bumagsak ang buong mundo sa kanya.Paulit-ulit niyang inalala ang mga pangyayari noong gabing iyon—ang sandaling nakilala niya si Nikolo sa bar. Halos hindi na sila nag-usap matapos ang gabing iyon. Isang estranghero lang si Nikolo, at ngayon, eto siya, dala ang isang responsibilidad na hindi niya inaasahan.Bago niya pa nalaman ang balitang ito, ilang linggo na siyang nakakaramdam ng kakaiba sa kanyang katawan. Una, nagiging matamlay siya sa mga oras na dati ay aktibo siya. Madalas na siyang nakaupo sa gilid ng mesa, nagpapahinga, habang nararamdaman ang biglaang pagkahilo tuwing umaga. Ma
"Zeke, anak, binilin ko muna sa tita Amanda, ha? Kailangan kong lumabas sandali," sabi ni Abigail habang hawak ang kamay ni Zeke, ang kanyang limang taong gulang na anak. “Why, Mommy?” tanong ni Zeke, ang mga mata nito ay puno ng pag-aalala.“May kinakailangan lang akong ayusin, pero nandiyan naman si Tita Amanda. Maglalaro kayo, diba?” Pinisil ni Abigail ang kamay ng anak upang makapagbigay ng kaunting ginhawa.“Okay, Mommy!” sagot ni Zeke, bahagyang ngumiti.Pagkatapos umalis ni Zeke kasama si Amanda, nagdesisyon si Abigail na hindi na magpatumpik-tumpik. Napansin niyang madalas na nagkakasakit si Zeke nitong mga nakaraang buwan, at sa sunod-sunod na pagkahospital nito, halos ubos na ang kanyang ipon. Kailangan niyang makahanap ng mas magandang trabaho, at hindi sapat ang kinikita niya sa café."Bakit nga ba hindi ko subukan ang mga malalaking kompanya?" tanong niya sa sarili habang naglalakad patungo sa kompanya.May mga balita siyang narinig na nagha-hire sila ng mga bagong emple
KABADO si Abigail nang bumaba siya mula sa taxi. Pinagmasdan niya ang mataas at modernong gusali ng Aurelia Innovations—malaki, elegante, at makapangyarihan ang dating. Para sa iba, maaaring isang ordinaryong araw lang ito ng pagtatrabaho, ngunit para kay Abigail, ito ang simula ng isang bagong kabanata. Hindi lang ito trabaho—ito ang pagkakataon niyang makabangon para sa anak niyang si Zeke. Alam niyang hindi madali, ngunit kailangan niyang maging matatag.Huminga siya nang malalim bago pumasok sa gusali. "Kaya mo 'to, Abigail," bulong niya sa sarili habang tinahak ang daan papunta sa reception. Hindi niya maiwasang mapangiti ng bahagya. Sa wakas, may trabaho na siya ulit, at isang oportunidad na magbibigay sa kanila ng mas magandang buhay.Pagdating niya sa reception area, agad siyang binati ng receptionist na naka-ngiti. "Good morning! Ikaw ba si Abigail?" tanong ng babae habang tumitingin sa listahan ng mga bagong empleyado.“Oo, ako nga po,” sagot ni Abigail, pinipilit na iwaksi
Abala si Abigail sa pagtapos ng mga huling dokumento para sa araw na iyon. Isang linggo pa lang ang nakakalipas mula nang magsimula siya bilang secretary ni Nikolo De Silva, ngunit ramdam na ramdam na niya ang bigat ng trabaho. Siksik sa mga meetings, deadlines, at mga special requests mula sa boss niya. Madalas, hindi na siya nakakauwi nang maaga. Wala na siyang oras para kay Zeke—ang kanyang anim na taong gulang na anak—at lalong wala na rin siyang oras para sa sarili. Hindi niya rin masyadong nadadala ang sarili niya sa opisina—ang focus niya ay laging nasa trabaho at sa paghahabol ng oras. Nakakakaba ang bagong responsibilidad, lalo pa’t may mga pagkakataon na nararamdaman niya ang tension sa tuwing nagkakasalubong ang kanilang mga mata ni Nikolo, ang ama ni Zeke, na walang alam tungkol sa anak nila. Pero wala siyang choice. Kailangan niyang patuloy na magtrabaho rito para sa kinabukasan nila ng kanyang anak.Napabuntong-hininga siya habang nag-aayos ng mga papeles sa kanyang lam
Kinabukasan, pagkagising ni Abigail, halos hindi siya makabangon. Ang mga alalahanin tungkol kay Nikolo at ang tensyon ng mga nakaraang araw ay nagdulot sa kanya ng matinding pagod. Pero sa kabila ng lahat, mayroon siyang obligasyon—ang kanyang anak na si Zeke. Kailangan niyang muling muling buhayin ang kanyang pananaw sa buhay at iwanan ang mga problema sa opisina, kahit sandali.Mabilis siyang bumangon, sinubukang ipakita ang ngiti sa kanyang mukha kahit na sa loob ay naguguluhan pa rin siya. "Zeke! Oras na para mag-almusal!" sigaw niya sa kanyang anak. Nagmamadali itong pumasok sa kusina, sabay hawak sa kanyang tiyan na mukhang nagugutom na. "Anong pagkain natin, Nanay?" tanong ni Zeke, punung-puno ng sigla habang umuusok ang kanyang mga mata."Nagprepare ako ng pancakes at itlog. Sige, tulungan mo ako," sabi ni Abigail, sabay ngiti habang sinisimulang ihanda ang almusal. Pinilit niyang maging masaya, at tila nagtagumpay siya nang makita ang ngiti ni Zeke. Ang mga maliliit na baga
Nagising si Abigail sa tunog ng malakas na ulan. Habang nag-aalmusal, nakatingin siya sa bintana, nalulumbay sa mga ulap na tila nag-aanyaya ng mas madilim na mga alaala. Sabi niya sa sarili, “Parang hindi nagbago ang mundo. Nandiyan pa rin ang mga katanungan at takot.” Ngunit kailangan niyang maging handa. Nakatakdang magkaroon ng isang malaking presentation ang kumpanya, at ito ang magiging pagkakataon para sa kanya na ipakita ang kanyang galing kay Nikolo. Ang presentation ay magiging mahalaga sa pag-unlad ng kanyang karera at pati na rin sa kanilang relasyon bilang boss at secretary.Nang makarating siya sa opisina, ramdam na ramdam ang tensyon sa hangin. Isang mabilis na tawag mula kay Nikolo ang nagpatibay sa kanyang nervyos. “Abigail, kailangan natin mag-usap bago ang presentation,” sabi nito sa telepono, ang boses ay may halong pagka-urgency. “Okay po, sir. Nandiyan na ako,” sagot niya, nagtutok sa kanyang mga gamit habang naglalakad papunta sa kanyang opisina. Sa isip niya,
Pagkatapos ng kanilang meeting, nagpasya si Nikolo na bigyan ng maliit na celebration ang kanilang team. “Abigail, gusto mo bang sumama sa akin para sa isang kape mamaya? May gusto akong ipaalam sa iyo,” ani Nikolo, na tila nag-aalinlangan ngunit puno ng tiyaga.“Sure, sir! Anong oras?” tanong niya, tila hindi mapigilang sumiklab ang kanyang puso.“Mga alas-tres. Dito tayo magkikita sa café sa tapat ng opisina,” sagot ni Nikolo bago ito umalis sa kanyang desk. Habang abala si Abigail sa kanyang mga gawain, ang kanyang isip ay puno ng mga tanong. “Bakit may gustong sabihin si Nikolo? Ano kaya iyon?” Sa bawat tanong, unti-unting tumitibok ang kanyang puso sa excitement at kaba.Pagdating ng alas-tres, naglakad siya papunta sa café. Ang hangin ay malamig at sariwa, habang ang ulan ay patuloy na bumabagsak. Naramdaman niya ang tila isang simbolo ng bagong simula.Sa loob ng café, agad niyang nakita si Nikolo na nakaupo sa isang sulok, tila nag-aantay. “Abigail! Salamat sa pagpunta,” sabi