Mula sa mga pagsubok na kanilang hinarap, naging mas matatag ang kanilang samahan. Sa bawat tagumpay na naabot, muling nagpatuloy ang kanilang pag-usad sa mga proyekto ng foundation, nagbigay inspirasyon hindi lamang sa mga batang tinutulungan nila kundi pati na rin sa buong komunidad.Isang araw, habang nag-uusap sila sa kanilang opisina, nagkaroon ng isang napakaespesyal na ideya si Abigail. “Nikolo, naisip ko lang, paano kung mag-organisa tayo ng isang community festival? Isang araw na puno ng mga aktibidad na magbibigay kaalaman sa mga tao tungkol sa mga proyekto natin at mga paraan kung paano pa sila makakatulong?” tanong niya, puno ng sigla.“Magandang ideya 'yan! Puwede tayong maglagay ng mga booths para sa iba't ibang proyekto, mga palaro, at mga raffle para makalikom tayo ng pondo,” sagot ni Nikolo, nagtatanong na rin sa mga posibilidad.“Exhibits din! Mag-set up tayo ng mga exhibits ng mga artwork ng mga bata mula sa mga workshop natin. Maipapakita natin ang mga talento nila
Habang patuloy ang kanilang mga gawain sa foundation, napansin ni Abigail ang unti-unting pag-usbong ng isang espesyal na ugnayan kay Nikolo. Madalas na silang magkasama sa mga event at brainstorming sessions, at hindi niya maikakaila ang saya na dulot nito sa kanya. Sa bawat ngiti at tawa, unti-unti nilang nakilala ang isa't isa sa mas malalim na antas.Isang umaga, habang nag-aasikaso sila ng mga dokumento para sa susunod na proyekto, napansin ni Nikolo ang mga kulay ng paligid. “Alam mo, Abigail, minsan naiisip ko kung gaano tayo ka-blessed na magkaroon ng ganitong opportunity. Ang bawat bata na natutulungan natin ay isang hakbang patungo sa mas magandang kinabukasan,” sabi niya, habang ang kanyang mga mata ay puno ng inspirasyon.“Talaga! Lalo na kapag nakikita mong nagbabago ang mga bata. Nakaka-inspire,” sagot ni Abigail, nahulog ang tingin niya sa mga larawan ng mga bata na nakadikit sa bulletin board. “Sa totoo lang, hindi lang sila ang natutulungan natin; tayo rin, sa ating mg
Nang lumipas ang mga araw pagkatapos ng matagumpay na event, unti-unting bumalik sa normal ang mga gawain sa foundation. Ngunit para kay Abigail at Nikolo, nagkaroon ng bagong ritmo sa kanilang samahan. Nagsimula silang magplano ng iba pang proyekto na makakatulong sa mga bata at sa kanilang mga pamilya.“Abigail, paano kung magdaos tayo ng workshop para sa mga magulang? Para matutunan nila kung paano makatutulong sa kanilang mga anak sa pag-aaral?” mungkahi ni Nikolo habang nag-uusap sila sa isang coffee shop. “Magandang ideya 'yan! Puwede nating ipaliwanag ang mga bagay na makakatulong sa kanila sa mga eskwelahan,” sagot ni Abigail, ang kanyang mukha ay nagliliwanag sa pag-iisip ng mga posibilidad.“May mga kakilala akong teachers na puwede nating imbitahin para mag-talk. Tulong-tulong tayo para maipahayag ang halaga ng edukasyon,” dugtong ni Nikolo.Habang nag-uusap, unti-unting sumisibol ang isang panibagong damdamin kay Abigail. Nakikita niya kay Nikolo ang dedikasyon at malasaki
Mula sa araw na iyon, nag-umpisa ang bagong chapter ng buhay ni Abigail at Nikolo. Ang kanilang partnership ay umabot na hindi lamang sa propesyonal na aspekto kundi pati na rin sa kanilang mga puso. Sa bawat proyekto na kanilang sinimulan, mas nagiging matibay ang kanilang ugnayan. Ang mga bata sa foundation ay hindi lamang naging inspirasyon kundi nagbigay-daan din sa kanilang pagmamahalan.Habang patuloy ang kanilang mga workshops, nagdesisyon silang magdaos ng isang malaking event—ang "Araw ng Pag-asa," na layuning makalikom ng pondo para sa kanilang mga susunod na proyekto. Pinaghandaan nila ito nang mabuti, mula sa pagbuo ng mga partnerships sa ibang NGOs hanggang sa pag-aanyaya ng mga kilalang personalidad na magiging guest speakers sa event."Abigail, sa tingin mo ba, makakakuha tayo ng sapat na suporta para sa event?" tanong ni Nikolo habang nag-aayos ng mga detalye sa kanilang meeting. "Oo, sa tingin ko. Marami na tayong nakilala na willing tumulong. Kapag napakita natin an
Habang lumipas ang mga buwan, tuluyan nang naging magkasama sina Abigail at Nikolo sa kanilang misyon sa buhay. Ang kanilang outreach programs ay patuloy na lumago, at mas marami pang bata ang nakinabang mula sa mga proyekto nilang sinimulan. Sa isang araw ng sabado, nag-organisa sila ng isang malaking event sa plaza ng kanilang bayan. Nagtayo sila ng mga booth para sa iba't ibang workshops, at ang mga bata ay abala sa paglikha ng mga sining at crafts. Ang saya ng mga bata ay tila umaabot sa kalangitan, at ang mga ngiti nila ay nagbibigay ng liwanag sa bawat sulok.“Ngunit, huwag nating kalimutan ang mga volunteer natin,” sabi ni Abigail habang nag-aalaga sa mga bata. “Sila ang dahilan kung bakit nagiging posible ang lahat ng ito.”“Alam ko, at ang mga volunteers ay tulad ng pamilya na natin. Kaya naman nagplano akong pasalamatan sila sa isang espesyal na paraan,” sagot ni Nikolo, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa ideya.Nagdesisyon silang magdaos ng isang volunteer appreciati
Isang fresh graduate ng Business Management si Abigail Acosta sa edad na bente anyos, pansamantalang nagtatrabaho sa café ng kanyang auntie upang kumita, lalo na’t mag-isa na lang siya sa buhay matapos pumanaw ang kanyang mga magulang dahil sa katandaan. Ngayon, siya na lang ang bumubuhay sa sarili niya.Sa araw na ito, nagmamadali siyang tapusin ang trabaho sa café, bitbit niya ang maliit na paper bag na may lamang paborito nilang pagkain, excited na mabawi ang mga araw na hindi sila nagkita. Alam niyang naging abala siya sa trabaho, kaya't gusto niyang bumawi at sorpresahin si Zion Lukas, ang boyfriend niya sa loob ng apat na taon. Naging boyfriend niya si Zion sa kolehiyo, pareho silang nag-aral ng Business Management. Basketball player ito sa campus, naging mabilis ang relasyon nila, sinagot niya ito agad dahil likas na gwapo si Zion.Simula noong nagsimula ng magtrabaho si Abigail sa café ng kanyang auntie, halos wala na siyang oras kay Zion. Madalas siyang pagod at abala sa mga
Isang buwan na ang nakalipas mula nang maganap ang gabing iyon. Nakatayo si Abigail sa loob ng banyo ng isang cafe, nanginginig ang kamay habang hawak ang pregnancy test kit. Nakita niya ang dalawang linya na malinaw na nagsasabing buntis siya. Hindi siya makapaniwala."Hindi… hindi pwede," bulong niya sa sarili, habang halos manginig ang kanyang katawan. Napalunok siya, at naramdaman niyang parang bumagsak ang buong mundo sa kanya.Paulit-ulit niyang inalala ang mga pangyayari noong gabing iyon—ang sandaling nakilala niya si Nikolo sa bar. Halos hindi na sila nag-usap matapos ang gabing iyon. Isang estranghero lang si Nikolo, at ngayon, eto siya, dala ang isang responsibilidad na hindi niya inaasahan.Bago niya pa nalaman ang balitang ito, ilang linggo na siyang nakakaramdam ng kakaiba sa kanyang katawan. Una, nagiging matamlay siya sa mga oras na dati ay aktibo siya. Madalas na siyang nakaupo sa gilid ng mesa, nagpapahinga, habang nararamdaman ang biglaang pagkahilo tuwing umaga. Ma
"Zeke, anak, binilin ko muna sa tita Amanda, ha? Kailangan kong lumabas sandali," sabi ni Abigail habang hawak ang kamay ni Zeke, ang kanyang limang taong gulang na anak. “Why, Mommy?” tanong ni Zeke, ang mga mata nito ay puno ng pag-aalala.“May kinakailangan lang akong ayusin, pero nandiyan naman si Tita Amanda. Maglalaro kayo, diba?” Pinisil ni Abigail ang kamay ng anak upang makapagbigay ng kaunting ginhawa.“Okay, Mommy!” sagot ni Zeke, bahagyang ngumiti.Pagkatapos umalis ni Zeke kasama si Amanda, nagdesisyon si Abigail na hindi na magpatumpik-tumpik. Napansin niyang madalas na nagkakasakit si Zeke nitong mga nakaraang buwan, at sa sunod-sunod na pagkahospital nito, halos ubos na ang kanyang ipon. Kailangan niyang makahanap ng mas magandang trabaho, at hindi sapat ang kinikita niya sa café."Bakit nga ba hindi ko subukan ang mga malalaking kompanya?" tanong niya sa sarili habang naglalakad patungo sa kompanya.May mga balita siyang narinig na nagha-hire sila ng mga bagong emple