Chapter 1

Isang fresh graduate ng Business Management si Abigail Acosta sa edad na bente anyos, pansamantalang nagtatrabaho sa café ng kanyang auntie upang kumita, lalo na’t mag-isa na lang siya sa buhay matapos pumanaw ang kanyang mga magulang dahil sa katandaan. Ngayon, siya na lang ang bumubuhay sa sarili niya.

Sa araw na ito, nagmamadali siyang tapusin ang trabaho sa café, bitbit niya ang maliit na paper bag na may lamang paborito nilang pagkain, excited na mabawi ang mga araw na hindi sila nagkita. Alam niyang naging abala siya sa trabaho, kaya't gusto niyang bumawi at sorpresahin si Zion Lukas, ang boyfriend niya sa loob ng apat na taon. Naging boyfriend niya si Zion sa kolehiyo, pareho silang nag-aral ng Business Management. Basketball player ito sa campus, naging mabilis ang relasyon nila, sinagot niya ito agad dahil likas na gwapo si Zion.

Simula noong nagsimula ng magtrabaho si Abigail sa café ng kanyang auntie, halos wala na siyang oras kay Zion. Madalas siyang pagod at abala sa mga responsibilidad sa trabaho, kaya't hindi na sila gaanong nagkikita o nagkakausap. Naramdaman ni Abigail ang unti-unting paglayo ni Zion dahil sa kakulangan ng oras nilang magkasama. Kaya naman, naisipan niyang bumawi. Naisipan niyang sorpresahin si Zion sa condo niya.

Nang makarating siya sa condo, kinakabahan man, nangingibabaw ang saya sa puso niya. Pinindot niya ang doorbell, ngunit walang sumagot. Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto gamit ang duplicate key na binigay ni Zion sa kanya.

Pagkapasok, nakita niya ang mga sapatos na nakakalat sa sala, ngunit hindi ang paborito ni Zion. Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib habang tumingin siya sa paligid. Tahimik ang buong lugar—parang may kakaiba. Nang marating niya ang kwarto at tuluyang buksan ang pinto, natulala siya.

Natulala si Abigail Acosta, hindi makagalaw, habang nanlalamig ang buong katawan niya. Nakikita niya sa harap mismo ng mga mata niya si Zion—ang taong minahal at pinagkatiwalaan niya ng buong puso—nakikipagniig sa ibang babae. Ang tunog ng kanilang mga tawa at bulong ng pagnanasa ay parang bangungot na hindi niya magising. Napakabilis ng tibok ng puso niya, parang sasabog sa sobrang sakit.

"ZION!" sigaw ni Abigail, puno ng galit at poot. Para siyang bulkan na sumabog, hindi na napigilan ang sarili.

Nagulat si Zion, mabilis na bumangon mula sa kama, ngunit halatang hindi agad alam kung ano ang sasabihin o gagawin. Ang babae, mabilis na nagtakip ng kumot, ngunit hindi pa rin mapigilan ang takot at gulat sa mukha niya. "Abigail, wait—hindi ito—"

"HUWAG MONG SABIHING HINDI ITO KUNG ANO ANG NAKIKITA KO!" halos pasigaw na wika ni Abigail, nanginginig sa galit. Hindi niya kayang kontrolin ang emosyon niya. "AKALA KO MAHAL MO AKO! AKALA KO TAYO—"

"Abigail, please," pakiusap ni Zion habang nagpupumilit bumangon at magbihis, "hindi mo naiintindihan—"

"ANONG HINDI KO NAIINTINDIHAN?!" Lumapit siya kay Zion, halos idikit ang mukha niya dito, ang mga mata niya nag-aapoy sa galit. "KITA KO SA HARAP KO! IKAW AT SIYA! KAYO!"

Nanatiling tahimik ang babae sa kama, halatang naguguluhan at kinakabahan, habang si Zion, wala nang masabi. Tumayo siya roon, walang maipaliwanag, at iyon ang lalong nagpataas ng galit ni Abigail.

"I trusted you," bulong ni Abigail, ang boses biglang humina ngunit puno ng sakit. "Minahal kita ng buo... at ganito mo ako tatratuhin?" Puno ng luha ang mga mata niya, ngunit hindi niya hinayaang tumulo. Tumalikod siya, hinabol ng tanong ang isip niya kung paano nagawa ni Zion ang ganito. Walang kasinungalingan ang makakapagtakip sa katotohanan ng nakita niya.

Hindi na siya tumingin pa ulit. Pinilit niyang ibalik ang dignidad niya, kahit na parang nawawala na ang buong pagkatao niya. Mabilis niyang tinapos ang lahat. "We're done."

Mahapdi ang mga mata ni Abigail, puno ng luha na hindi bumabagsak. Pinipigilan niya ang galit at poot na bumubulusok sa dibdib niya. Paano niya nagawa ito sa akin? Puno ng sama ng loob, tinalikuran niya ang eksena at mabilis na umalis ng condo ni Zion. Hindi siya sanay gumawa ng eksena, pero ngayon, ito na ang huling straw.

Nanginginig ang katawan niya nang lumabas siya sa malamig na hangin ng gabi. Walang direksyon siyang naglakad, puno ng gulo ang isip.

Kailangan niya ng alak, desisyon niya. Kailangan niyang kalimutan, kahit pansamantala, ang bigat sa puso niya. Natagpuan niya ang sarili sa isang bar na malapit sa condo ni Zion. Ang ilaw ng neon sign at ang tunog ng musika mula sa loob ay tila perfect distraction sa bagyong nararamdaman niya.

Pumasok si Abigail sa bar, mabilis na lumapit sa counter. "Tequila shot, please," mahina niyang sabi sa bartender. Hindi siya mahilig uminom, pero ngayon, tila kailangan niya ito. Isa... dalawa... tatlong shot... hanggang mawalan na siya ng bilang. Unti-unti nang nawawala ang sakit sa dibdib niya, napapalitan ng init at manhid na pakiramdam. Natawa siya ng kaunti, hindi dahil masaya siya, kundi dahil sa wakas, hindi na niya nararamdaman ang sakit.

"Wala kang kwenta, Zion. Hindi mo ako deserve." Bulong niya sa sarili.

Doon niya nakita—ang tall, gwapong estrangherong nakasandal sa bar, nakatingin sa kanya ng matalim at intensong mga mata. Parang may magnet sa pagitan nila. Kahit maraming tao, siya lang ang napansin ni Abigail. Napalunok siya. Di niya maikakaila ang hatak ng lalaki—mala-diyos ang itsura nito, mala-krimen ang kagwapuhan.

Bago pa siya makapag-isip, nasa tabi na niya ang lalaki. "Mukhang may mabigat na pinagdadaanan ka," sabi nito, ang boses malalim, parang isang pabulong na agos ng malamig na hangin.

"You could say that," lasing niyang sagot, halos hindi na kontrolado ang dila dahil sa dami ng nainom. Di niya alam kung bakit pero parang safe siya sa presensya ng estranghero. Safe enough na kalimutan ang sakit at pagtaksil na naganap. Safe enough to let go.

Sumilay ang kakaibang emosyon sa mga mata ng estranghero habang tinitignan siya. Lumapit pa ito, halos magkadikit na ang mga labi nila. "Baka makatulong ako na makalimot ka," bulong nito, ang boses mapang-akit.

Hindi alam ni Abigail kung dahil sa alak o dahil sa galit kay Zion, pero hindi siya tumanggi. Hinayaan niyang hawakan siya ng estranghero, marahan siyang inalalayan palayo sa ingay ng bar. Di nagtagal, nasa hotel room na sila—isang marangyang suite na mukhang pag-aari ng isang taong makapangyarihan.

Pagkapasok sa kwarto, nagbago ang atmosphere. Nararamdaman ni Abigail ang tensyon sa hangin habang unti-unting nilalapit ng estranghero ang mukha nito sa kanya. Kinilabutan siya nang maramdaman ang mga kamay nito sa kanyang pisngi, ang init ng balat nito laban sa kanya. Gusto niyang kalimutan ang lahat—ang sakit, ang pagtataksil. At ang lalaking ito, tila handang ibigay ang lahat ng hinahanap niya ngayong gabi.

Mabilis ang mga pangyayari—naghalikan sila nang puno ng pagnanasa, parang wala nang bukas. Naghubaran sila, mga kasuotan na parang nawawala sa bawat halik at haplos. Nang mahulog sila sa kama, parehong baliw sa init at pagkagutom para sa isa't isa, wala na silang pakialam sa mundo.

Hinanap ni Abigail ang sarili sa bawat haplos ng lalaki. Ang bawat halik nito, ang bawat galaw, ay parang nagpapaalala sa kanya na buhay pa siya. Buo siya. Hindi siya kayang sirain ng pagtataksil ni Zion. Sa gabing iyon, wala ng mahalaga kundi ang sarap at comfort na dulot ng katawan ng estranghero.

"You want this?" the stranger rasped on her ear as he playfully teased her aching opening by gently sliding his shaft up and down on her puffy labia.

"Yes!" she happily cried. "Please..."

Tumawa ang gwapong estranghero saka siya iginiya paharap. "Let me enjoy you a little more before I come."

Bumaba ang mga labi nito sa kanyang bibig. His lips were soft and warm and his mouth tasted like tequila.

The kiss he granted her was short as his lips immediately went down her neck. He deliciously nibbled her skin, making her moan and hitch her breath. Mula sa kanyang leeg, unti-unting bumaba ang mga labi nito sa kanyang dibdib.

Napasabunot siya sa itim nitong buhok nang isubo nito ang isang dunggot ng kanyang dibdib. Wet and hot, his tongue laved circles around her sensitive peak, driving shockwaves of pleasure straight down her womb.

Her grip on his shoulders tightened as his lips traveled down her rib, her taut stomach, and finally down the creamy folds between her thighs. The stranger nuzzled her engorged clit. He breathed warm air on her entrance then took in the sweet smell of her v-gina before pushing two fingers at once inside her weeping hole.

Mula sa mabagal na pagbaon at paghila ng mga daliri ay bumilis nang bumilis iyon. She bucked her hips in response. The heat scorching her veins intensified and the finger-f-cking she received wasn't enough to satiate her needs

Iniangat niya nang bahagya ang pang-itaas na bahagi ng katawan upang panoorin ang ginagawa nito sa kanya. Sinalubong ang mga mata niya nang mataman nitong titig habang patuloy ang paglalaro ng dila nito sa kanyang ari.

Watching him intently with stifled moans, she thought of two perfect words to describe him. Dangerous and delicious. Those adjectives were the two words that came into her mind. She never thought she could use those words in one sentence, but that was the only way she could describe him at that moment.

His gaze was heated with dark desire. Tila naiintindihan nito ang nasa isip niya kaya hinugot na nito ang mga daliri mula sa kanya saka siya itinulak sa kanyang balikat. The pads of his fingers were damp with her juices as he forced her to lay her back flat on the bed sheets. Humawak ang mga kamay nito sa kanyang mga hita at pinalawak ang pagkakabuka ng mga iyon. Without a word, he pushed himself inside her in a swift motion.

They both groaned in unison.

Both their bodies became sticky and glistening with sweat. Their moans filled the room until both of them groaned loudly when they finally reached their climax in synchrony. Bumagal na ang pag-indayog ng kanilang mga balakang. The man made a few more slow thrusts then she felt hot liquid gushing inside her convulsing sex. After draining himself inside her, he pulled out and collapsed on top of her.

Parehas silang humahangos.

Magaang humalik sa panga niya ang estranghero. "God, that was good," bulong nito. Ramdam din niya ang pagngiti nito sa kanyang balat.

Minutes passed, the man pulled away and stood up.

"I'll just clean up."

Her body was too tired that all she could manage was a small nod. She watched him walk away on his back and hot damn, he was built. From his corded arms, his back was ripped with strong muscles, and he had such a nice ass too.

Gustuhin man niya na pagmasdan pa ito ay unti-unti nang nanlabo ang kanyang paningin. That was probably the effects of the alcohol she had that was now in synergism to her afters-x exhaustion.

Her eyelids felt heavy like lead and she was fast asleep.

Kinabukasan, paggising ni Abigail, bumalik ang katinuan. Nakita niyang nakatulog pa ang lalaki sa tabi niya, mukhang kampante at payapa.

Anong ginawa niya?

Pinilit niyang hindi isipin, ngunit ang kahihiyan ay mabilis na bumalot sa kanyang buong katawan. Hindi siya ganitong klaseng babae—hindi siya basta-basta nagpapaubaya.

Dahan-dahan siyang bumangon mula sa kama, umiiwas sa lalaking natutulog. Sinuot niya ang mga damit na nagkalat sa sahig, mabilis na inayos ang sarili, at walang lingon-likod na lumabas ng kwarto habang ang estranghero ay mahimbing pang natutulog.

Habang naglalakad siya sa mga abalang kalye ng lungsod, naramdaman pa rin niya ang bigat ng ginawa niya. Nais niyang kalimutan ang nangyari, ngunit hindi niya magawa. Pero ang susunod na pangyayari ay mas magpapatigil sa puso niya.

Pag-angat ng tingin niya, nakita niya ang isang billboard na tumambad sa harap niya. Isang malaki at pamilyar na mukha ang nandoon—ang lalaking kasama niya kagabi.

Napatigil siya, halos hindi makapaniwala.

Ang pangalan ng lalaki ay nakalagay sa ilalim ng malaking billboard: Nikolo Saavedra, kasabay ng salitang "CEO."

Nanghina ang tuhod ni Abigail. Hindi siya makapaniwala. Ang lalaking kasama niya kagabi ay hindi lang basta estranghero—isa siyang napakakapangyarihang tao.