Chapter 8

Pagkatapos ng kanilang meeting, nagpasya si Nikolo na bigyan ng maliit na celebration ang kanilang team. “Abigail, gusto mo bang sumama sa akin para sa isang kape mamaya? May gusto akong ipaalam sa iyo,” ani Nikolo, na tila nag-aalinlangan ngunit puno ng tiyaga.

“Sure, sir! Anong oras?” tanong niya, tila hindi mapigilang sumiklab ang kanyang puso.

“Mga alas-tres. Dito tayo magkikita sa café sa tapat ng opisina,” sagot ni Nikolo bago ito umalis sa kanyang desk.

Habang abala si Abigail sa kanyang mga gawain, ang kanyang isip ay puno ng mga tanong. “Bakit may gustong sabihin si Nikolo? Ano kaya iyon?” Sa bawat tanong, unti-unting tumitibok ang kanyang puso sa excitement at kaba.

Pagdating ng alas-tres, naglakad siya papunta sa café. Ang hangin ay malamig at sariwa, habang ang ulan ay patuloy na bumabagsak. Naramdaman niya ang tila isang simbolo ng bagong simula.

Sa loob ng café, agad niyang nakita si Nikolo na nakaupo sa isang sulok, tila nag-aantay. “Abigail! Salamat sa pagpunta,” sabi