Habang patuloy ang pag-unlad ng kanilang coffee shop, unti-unting nagiging mas masigla ang atmospera ng kanilang lugar. Sa likod ng mga ngiti ng mga customer at masiglang tunog ng musika, may mga araw din na puno ng pagdududa at mga pagsubok. Isang araw, nagkaroon ng malaking event ang coffee shop para sa isang lokal na charity. Naghanda si Abigail ng maraming mga special treats, at abala si Nikolo sa pag-aasikaso sa mga bisita. Sa gitna ng kagalakan, hindi maiwasan ni Abigail na mag-alala sa posibilidad na muling makatagpo si Marco. Habang nag-i-setup sila, lumapit si Nikolo kay Abigail at sabi, “Nervous ka ba? Ang dami ng mga tao.” “Medyo, pero mas excited ako. Gusto kong ipakita sa kanila kung gaano natin pinaghirapan ito,” sagot ni Abigail, na nakatingin sa mga dekorasyon at mga bisitang unti-unting dumadagsa.“Alam mo, kahit ano pa man ang mangyari, nandito ako para sa iyo,” sabi ni Nikolo, na may ngiti sa kanyang mukha. Sa kabila ng kanyang determinasyon, nag-alala si Abigai
Habang lumalapit ang araw ng kompetisyon, ang coffee shop ni Abigail at Nikolo ay naging mas abala. Ang hangin ay puno ng pag-asa at sabik na mga tao, ngunit sa likod ng kanilang ngiti, may mga alalahanin na nagkukubli. Sa kabila ng lahat ng paghahanda, naiisip ni Abigail ang mga posibleng hadlang na maaaring makaharap nila.Isang umaga, habang abala sila sa paggawa ng mga bagong recipe, bumukas ang pinto ng coffee shop at pumasok si Marco. Ang kanyang presensya ay tila isang nag-aalimpuyong hangin na pumasok sa kanilang masayang mundo.“Abigail, gusto kitang makausap. Mahalaga ito,” ani Marco, na tila nag-aalala. Nagtitigan ang dalawa. Sa likod ng kanyang mga ngiti, nandoon ang isang pangamba. Naramdaman ni Nikolo ang bigat ng sitwasyon. “Teka, anong kailangan mo, Marco?” tanong niya, sa tono ng pagprotekta.“Gusto ko lang sanang ipaliwanag ang mga bagay-bagay. Hindi kita iniwan, Abigail. Masakit ang nangyari, at nais kong makipag-usap,” sagot ni Marco, umaasang marinig ang puso ni
Nang lumipas ang ilang linggo, patuloy na lumalago ang Kape’t Kwento. Ang kanilang espesyal na inumin ay naging paborito ng marami, at ang mga kwento ng kanilang customer ay tila naging bahagi na ng kanilang pamilya. Sa tuwing may bagong dumadating, mayroong mga bagong alaala at bagong kwento na nag-uumpisa.Ngunit sa likod ng tagumpay, nagiging mas kumplikado ang relasyon ni Abigail at Nikolo. Habang nagiging malapit sila sa isa’t isa, tila may mga bagay na hindi pa nila lubusang naipapahayag. Sa mga gabi ng pagtatrabaho, nagiging mas madalas ang mga pagtitig nila sa mata ng isa’t isa, at ang mga simpleng ngiti ay nagdadala ng mga damdaming hindi nila kayang ipagsigawan.Isang umaga, habang nag-aasikaso sila ng mga order, tinawag ni Nikolo si Abigail. “Abigail, pwede ba kitang makausap saglit?” tanong niya, ang boses ay may halong kabang. “Oo, anong meron?” tanong niya, medyo nag-aalala sa tono ni Nikolo.“Gusto ko sanang ipaalam sa iyo na nagplano akong magtayo ng coffee shop sa ib
Habang patuloy na umuusad ang mga araw sa Kape’t Kwento, unti-unting nagiging mas masalimuot ang mga relasyon sa loob ng coffee shop. Si Abigail ay abala sa pag-aasikaso ng mga gawain, ngunit sa likod ng kanyang ngiti at determinasyon, patuloy ang kanyang pag-iisip tungkol sa kanyang sitwasyon kasama sina Nikolo at Marco. Minsan, nagkakaroon siya ng pagkakataong makausap si Nikolo ng masinsinan. Nasa isang tahimik na bahagi ng coffee shop, umiinom sila ng kape habang pinaplano ang mga susunod na hakbang para sa kanilang pop-up store. “Abigail, gusto kong malaman mo na seryoso ako sa ating relasyon. Pero alam kong mahirap itong pagsabayin sa ating trabaho. Paano natin ito gagawin?” tanong ni Nikolo, ang mga mata ay puno ng sinseridad at pag-asa.“Gusto ko ring maging seryoso, Nikolo. Pero natatakot ako na baka masira ang ating samahan, lalo na kung may mangyaring hindi maganda,” sagot ni Abigail, ang kanyang boses ay naglalaman ng pangamba.“Handa akong ipaglaban ito. Pero dapat tayo
Patuloy ang mga aktibidad sa Kape’t Kwento, unti-unting naging bahagi ng pang-araw-araw na buhay nina Abigail, Nikolo, at Marco ang kanilang mga desisyon at damdamin. Sa kabila ng kasiyahan sa kanilang trabaho, nagdadala ito ng mga hindi natapos na usapan na tila bumubulong sa kanila sa tuwing nagkakasama sila.Isang umaga, habang nag-aayos si Abigail ng mga produkto sa coffee shop, napansin niyang naglalakad si Marco patungo sa kanya. Ang mga mata nito ay puno ng determinasyon. “Abigail, gusto ko sanang makausap ka tungkol sa susunod na event,” simula ni Marco, ang boses ay tahimik ngunit may tinge ng urgency.“Ah, sure! Anong nasa isip mo?” tanong ni Abigail, na nag-aalala na baka may mas malalim na layunin ang paglapit nito.“Nais ko sanang ipagpatuloy ang mga ideya natin. Pero gusto ko ring malaman kung paano natin maiiwasan ang anumang hindi pagkakaintindihan, lalo na sa pagitan nating tatlo,” sagot ni Marco, ang tono ay puno ng sinseridad.Nakatitig si Abigail sa mga mata ni Ma
Habang nagpatuloy ang kanilang pag-uusap, nakaramdam si Abigail ng init sa kanyang dibdib. Tila nagiging mas maliwanag ang lahat, at unti-unting naaalis ang mga pangambang bumabalot sa kanyang isip. “Sige, maging tapat tayo. Wala nang mga lihim,” sabi niya, ang kanyang tinig ay puno ng determinasyon.Nakita ni Nikolo na seryoso si Abigail. “Mahalaga ito sa atin. Ayaw naming masira ang anumang magandang meron tayo,” sabi nito, ang mga mata niya ay nakatuon kay Abigail. “Anong plano natin?” tanong ni Marco, ang kanyang tono ay puno ng kasabikan. “Kung mayroon mang nararamdaman, dapat natin itong pag-usapan nang masinsinan.” Nag-isip si Abigail. “Gusto kong malaman kung anong nararamdaman niyo, at kung anong maaari nating gawin tungkol dito,” sagot niya. “Alam ko na marami tayong pinagdaraanan, pero handa akong makinig.” Si Nikolo ang unang nagsalita. “Abigail, sa simula pa lang, alam kong may espesyal na koneksyon tayo. Ikaw ang nagbigay sa akin ng inspirasyon para ipagpatuloy ang mg
Pumailanlang ang isang malalim na katahimikan sa kanilang paligid, tila nag-aantay sa susunod na hakbang. Ang mga bituin sa langit ay nagniningning, sumasalamin sa mga bagong pag-asa at pangarap na umuusbong sa kanilang puso. “Paano tayo mag-uumpisa?” tanong ni Abigail, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aasam at pagdududa. “Paano natin ipapakita sa isa’t isa ang tunay na nararamdaman natin?”Nagsimula si Marco, ang kanyang tinig ay puno ng pasensya. “Sa tingin ko, ang pinakamahalaga ay ang maging tapat tayo sa bawat isa. Magkaroon tayo ng mga regular na pag-uusap, at ipahayag natin ang lahat—mga pangarap, takot, at mga hangarin natin.”“Pero paano kung may mga pagkakataong may hindi tayo pagkakaintindihan?” tanong ni Nikolo, ang kanyang boses ay naglalaman ng pag-aalala. “Minsan, mahirap ang mga damdamin, at baka hindi tayo magkasundo sa lahat.”“Dapat tayong maging handa na makinig at umunawa sa isa’t isa,” sagot ni Abigail, ang kanyang boses ay nagiging matatag. “Kailangan nating
Habang ang mga araw ay lumipas, patuloy na lumalalim ang ugnayan ni Abigail at Nikolo. Palagi silang magkasama sa opisina, naglalaro ng mga laro sa kanilang mga break, at nag-uusap ng mahahabang kwento tungkol sa kanilang mga pangarap at mga takot. Sa bawat tawanan at bawat kwentuhan, unti-unti ring nahuhubog ang kanilang mga damdamin.Isang araw, habang nasa coffee break sila, nagtanong si Marco, “Anong ginagawa niyo mamaya? Gusto niyo bang mag-bowling? Para naman makapag-bonding tayo!”“Magandang idea yan! Matagal na akong hindi nakapag-bowling,” sagot ni Abigail, na puno ng kasiyahan. “Okay! Pero ‘wag niyong kalimutan na ako ang mananalo,” sabay na sabi ni Nikolo, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa sigla.Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti, nag-aalala si Abigail. Sa mga oras na kasama siya ni Nikolo, parang may mga hindi na naipapahayag na damdamin na nag-aalab sa kanyang puso. Tila ba nagiging mas mahirap ang bawat pagkakataon na sila ay magkasama dahil sa pangambang mahulog