Habang nagpatuloy ang kanilang pag-uusap, nakaramdam si Abigail ng init sa kanyang dibdib. Tila nagiging mas maliwanag ang lahat, at unti-unting naaalis ang mga pangambang bumabalot sa kanyang isip. “Sige, maging tapat tayo. Wala nang mga lihim,” sabi niya, ang kanyang tinig ay puno ng determinasyon.Nakita ni Nikolo na seryoso si Abigail. “Mahalaga ito sa atin. Ayaw naming masira ang anumang magandang meron tayo,” sabi nito, ang mga mata niya ay nakatuon kay Abigail. “Anong plano natin?” tanong ni Marco, ang kanyang tono ay puno ng kasabikan. “Kung mayroon mang nararamdaman, dapat natin itong pag-usapan nang masinsinan.” Nag-isip si Abigail. “Gusto kong malaman kung anong nararamdaman niyo, at kung anong maaari nating gawin tungkol dito,” sagot niya. “Alam ko na marami tayong pinagdaraanan, pero handa akong makinig.” Si Nikolo ang unang nagsalita. “Abigail, sa simula pa lang, alam kong may espesyal na koneksyon tayo. Ikaw ang nagbigay sa akin ng inspirasyon para ipagpatuloy ang mg
Pumailanlang ang isang malalim na katahimikan sa kanilang paligid, tila nag-aantay sa susunod na hakbang. Ang mga bituin sa langit ay nagniningning, sumasalamin sa mga bagong pag-asa at pangarap na umuusbong sa kanilang puso. “Paano tayo mag-uumpisa?” tanong ni Abigail, ang kanyang mga mata ay puno ng pag-aasam at pagdududa. “Paano natin ipapakita sa isa’t isa ang tunay na nararamdaman natin?”Nagsimula si Marco, ang kanyang tinig ay puno ng pasensya. “Sa tingin ko, ang pinakamahalaga ay ang maging tapat tayo sa bawat isa. Magkaroon tayo ng mga regular na pag-uusap, at ipahayag natin ang lahat—mga pangarap, takot, at mga hangarin natin.”“Pero paano kung may mga pagkakataong may hindi tayo pagkakaintindihan?” tanong ni Nikolo, ang kanyang boses ay naglalaman ng pag-aalala. “Minsan, mahirap ang mga damdamin, at baka hindi tayo magkasundo sa lahat.”“Dapat tayong maging handa na makinig at umunawa sa isa’t isa,” sagot ni Abigail, ang kanyang boses ay nagiging matatag. “Kailangan nating
Habang ang mga araw ay lumipas, patuloy na lumalalim ang ugnayan ni Abigail at Nikolo. Palagi silang magkasama sa opisina, naglalaro ng mga laro sa kanilang mga break, at nag-uusap ng mahahabang kwento tungkol sa kanilang mga pangarap at mga takot. Sa bawat tawanan at bawat kwentuhan, unti-unti ring nahuhubog ang kanilang mga damdamin.Isang araw, habang nasa coffee break sila, nagtanong si Marco, “Anong ginagawa niyo mamaya? Gusto niyo bang mag-bowling? Para naman makapag-bonding tayo!”“Magandang idea yan! Matagal na akong hindi nakapag-bowling,” sagot ni Abigail, na puno ng kasiyahan. “Okay! Pero ‘wag niyong kalimutan na ako ang mananalo,” sabay na sabi ni Nikolo, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa sigla.Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti, nag-aalala si Abigail. Sa mga oras na kasama siya ni Nikolo, parang may mga hindi na naipapahayag na damdamin na nag-aalab sa kanyang puso. Tila ba nagiging mas mahirap ang bawat pagkakataon na sila ay magkasama dahil sa pangambang mahulog
Sa paglipas ng mga araw, habang unti-unting bumabalik sa normal ang buhay ni Nikolo, nagdesisyon silang mag-plano ng isang getaway upang magpahinga mula sa stress ng trabaho at mga problema. Pinili nilang pumunta sa isang resort sa baybayin na kilala sa magagandang tanawin at mga aktibidad sa tubig.“Gusto ko lang sanang makalimot sa lahat ng stress sa trabaho. Excited na akong makasama ka,” sabi ni Abigail, ang kanyang mga mata ay nagliliwanag sa kagalakan.“Ganun din ako. Parang ang tagal na nating hindi nagkaroon ng break. Ito ang pagkakataon nating mag-enjoy at makapag-relax,” tugon ni Nikolo, na tila masaya na magkaroon ng oras para sa kanila.Pagdating nila sa resort, agad nilang nakita ang mala-paraisong tanawin—malinis na puting buhangin at asul na tubig na bumabalot sa baybayin. Napaka-refreshing ng hangin, at ang ambiance ng lugar ay talagang nakakaakit.“Wow, ang ganda dito! Parang hindi ko mahanap ang tamang salita para ilarawan ito,” sabi ni Abigail habang naglalakad sila
Naging mas matatag ang relasyon nina Abigail at Nikolo. Sa bawat araw na lumilipas, unti-unti nilang nalamang nahaharap ang mga hamon na dumarating sa kanilang daan. Mula sa mga proyekto sa opisina hanggang sa kanilang personal na buhay, sinubukan nilang pagtuunan ng pansin ang bawat pagkakataon na makasama ang isa't isa.Isang araw, habang naglalakad si Abigail papunta sa opisina, naisip niya ang lahat ng mga bagay na nangyari sa kanila ni Nikolo. Sa kabila ng mga pagsubok, ramdam niya ang saya at kapanatagan sa kanilang relasyon. Hindi niya akalain na ang isang dating boss na mahigpit ay magiging kasintahan at kaibigan na handang umintindi at makinig sa kanya.Pagdating niya sa opisina, nahanap niya si Nikolo na abala sa kanyang desk. “Hey, good morning!” sabi niya, na may ngiti sa kanyang mukha. “Good morning! Ready for our presentation later?” tanong ni Nikolo, habang nakatingin sa mga dokumento sa kanyang harapan.“Ready na ako! Ang gusto ko lang ay sana maging maayos ang lahat,
Sa bawat pagkakataon na nagkakaroon sila ng mga alalahanin, nagiging mas matatag ang kanilang ugnayan. Minsan, sa opisina, nagkukuwentuhan sila sa kanilang mga desk, nagtatawanan sa mga simpleng bagay, na nagdadala ng liwanag sa kanilang mga gawain.Isang umaga, habang abala sa kanyang trabaho, napansin ni Abigail na tila nag-aalala si Nikolo. “Nikolo, anong nangyayari?” tanong niya, nakikinig sa boses ng kanyang kasintahan.“May isang meeting tayong dapat paghandaan. Nakarating sa akin ang mga balita na may ibang kumpanya na gustong kunin ang ating mga ideya,” sagot ni Nikolo, ang kanyang mukha ay tila nag-aalala.“Dapat tayong magplano ng maayos. Alam kong kaya natin ito, basta’t magtutulungan tayo,” sabi ni Abigail, nagtatangkang bigyang-lakas si Nikolo.“Salamat, Abigail. Mas magaan ang pakiramdam ko kapag kasama kita,” sagot ni Nikolo, at nagpasya silang magplano para sa meeting. Ang bawat hakbang na kanilang pinagdaraanan ay nagdadala sa kanila ng mas malapit na ugnayan.Sa araw
Sa kanilang tagumpay sa presentasyon, tila nag-iba ang ihip ng hangin sa opisina. Ang mga tsismis tungkol sa kanilang relasyon ay unti-unting naglaho, at nakaramdam sina Abigail at Nikolo ng kaunting kapayapaan. Subalit, alam nilang hindi pa tapos ang laban; may mga darating na bagong pagsubok na magtutuklas sa kanilang ugnayan.Makalipas ang ilang linggo, nagpasya si Abigail na imbitahan si Nikolo sa isang dinner date upang ipagdiwang ang kanilang mga tagumpay. Gusto niyang makuha ang atensyon niya sa isang mas personal na paraan, malayo sa mata ng mga tao sa opisina. Habang nag-aayos siya sa kanyang kwarto, nag-iisip siya kung anong klaseng damit ang dapat niyang isuot. Pinili niya ang isang simpleng pulang dress na akma sa kanyang katawan at nagbibigay-diin sa kanyang ganda. Pinaunlakan niya ang sarili ng kaunting makeup, umiiwas sa labis na pagkamahalay, at naglagay ng kaunting pabango."Maganda ba ako?" tanong niya sa kanyang sarili sa salamin, at napangiti sa kanyang repleksyon.
Kinabukasan, nagising si Abigail na tila mas magaan ang pakiramdam. Kahit na ramdam pa rin niya ang bigat ng mga tsismis at paninira sa kanilang opisina, tila hindi na ito makaaapekto sa kanya ng husto. Alam niyang kasama niya si Nikolo, at ang kanilang relasyon ay mas malakas pa sa anumang intriga. Habang inaayos niya ang kanyang mga gamit para sa trabaho, tinawagan siya ni Nikolo."Good morning," bati ni Nikolo sa kabilang linya, ang boses nito ay malambing at may halo ng saya. "Nasa office ka na ba?""Papunta na, ikaw?" sagot ni Abigail habang sinisilip ang sarili sa salamin, inaayos ang buhok bago tuluyang umalis ng bahay."Magkita tayo mamaya, may sasabihin ako," sagot ni Nikolo, na tila may laman ang kanyang boses.Abigail, kahit medyo kinakabahan, ay sumagot ng "Sure, anong oras?""After lunch. I have a meeting this morning, pero kailangan kitang makausap. May... importanteng bagay," ani Nikolo, na tila mas seryoso kaysa dati.Nagpatuloy si Abigail sa kanyang gawain sa opisina,