Pagkalipas ng ilang oras, hindi pa rin mawala sa isip ni Abigail ang lahat ng nangyari. Tila ba ang bawat tingin ng mga tao ay may iba’t ibang kahulugan, bawat bulong ay nagdadala ng maraming haka-haka. Pero pinilit niyang hindi magpaapekto, patuloy siyang nakatuon sa trabaho, kahit pa nga may mga oras na nahuhuli niyang iniisip si Nikolo at ang posibleng mga magiging epekto ng kanilang relasyon.Habang abala siya sa pagbabasa ng mga report, biglang bumukas ang pinto ng kanyang opisina. Tumambad sa kanya si Nikolo, nakangiti ngunit kita ang pagod sa mukha.“Hey, okay ka lang ba?” bungad nito, isinara ang pinto at lumapit sa kanya. May halong lambing ang mga salita niya, tila ba sinisiguradong hindi gaanong naapektuhan si Abigail sa mga nangyari kanina.Ngumiti si Abigail, tinatago ang konting kaba sa dibdib. “Medyo overwhelmed pero okay naman. Hindi ko inakala na magiging ganito kabilis ang lahat ng ito.”Umupo si Nikolo sa harap niya, diretso siyang tinitigan na para bang sinisikap b
Abigail stood frozen, her thoughts swirling in a chaotic storm of uncertainty. Gusto niyang magtiwala kay Nikolo, pero paano kung tama ang kutob niya? Paano kung sa huli, hindi lang ang relasyon nila ang masasaktan, kundi pati ang lahat ng pinaghirapan ni Nikolo? Nakakakilabot isipin na baka maging dahilan siya ng pagkakawasak ng mundo ni Nikolo—mundo na siya rin ngayon ay bahagi.Naramdaman niya ang bahagyang paghigpit ng hawak ni Nikolo sa kanyang kamay. His touch was warm and reassuring, but even that couldn’t shake off the tension that clung to her like a heavy blanket. "I'll be back as soon as I can," he whispered, his voice laced with the calm authority she had grown used to. His dark eyes met hers, filled with unspoken promises, but they also carried a weight that worried her.Tumango si Abigail nang marahan, pero ang dibdib niya ay parang dinadaganan ng mabigat na bato. She had so many things she wanted to say, but the words just wouldn’t come out. Instead, she forced a small
As Abigail and Nikolo stepped out of the conference room, a sense of exhilaration surged between them. The approval from the board was not just a professional victory; it marked a pivotal moment in their relationship. “Where do you want to go to celebrate?” Nikolo asked, his eyes gleaming with excitement.Abigail thought for a moment. “How about that little Italian place around the corner? The one with the outdoor seating? I’ve been craving their tiramisu forever!”“Perfect choice,” he said, a smile breaking across his face. “Let’s go before I change my mind and dive into more work.”The walk to the restaurant was filled with light-hearted banter. They strolled closely, shoulders brushing, sharing inside jokes about their time spent preparing the proposal. Nikolo teased her about her habit of double-checking every detail, and she playfully shot back about his insistence on handling everything himself.When they arrived at the restaurant, the cozy ambiance enveloped them. Soft lightin
Makalipas ang ilang araw, ang buhay ni Abigail ay puno ng mga bagong hamon at pagsubok. Matapos ang kanilang pag-uusap ni Nikolo, nagdesisyon siyang harapin ang mga bagay na tila naiiwan na sa kanyang likuran. Sa kanyang opisina, nag-umpisa siyang makipag-ugnayan sa mga tao, hindi lamang bilang secretary kundi bilang isang taong may boses at opinyon. Isang umaga, nagdaos ng meeting si Nikolo kasama ang buong team. "Okay, guys, gusto kong i-update ang lahat sa ating mga proyekto," sabi niya, ang boses niya ay puno ng kumpiyansa. Nakatayo siya sa harap ng whiteboard, naglilista ng mga objectives at deadlines. Habang nakikinig, hindi nakaligtas kay Abigail ang kanyang mga kasamahan na nag-uusap sa likuran. "Bakit ang laki ng budget ng marketing? Saan napupunta ang mga pondo?" boses ng isang katrabaho na si Marvin, ang marketing head. “Gusto lang nilang maiba ang kanilang strategy,” sagot ni Mia, isang designer. "Baka may personal na dahilan si Nikolo."Narinig ito ni Abigail at nagpas
Kinabukasan, nagising si Abigail na may kaunting kaba sa kanyang dibdib. Habang nag-aalmusal, hindi siya mapakali, naiisip ang kanilang movie date ni Nikolo. “Baka hindi niya magustuhan ang pinili kong pelikula,” bulong niya sa sarili, habang tinitingnan ang orasan. Pagdating ng hapon, sinigurado niyang maayos ang kanyang suot. Simple ngunit eleganteng blouse at jeans ang kanyang pinili, at naglagay siya ng kaunting make-up. “Dapat maging confident,” aniya sa salamin. Sa wakas, nakaramdam siya ng kasiyahan habang naisip ang kanilang planong magkasama. Sumapit ang oras ng kanilang pagkikita. Magka-text sila ni Nikolo, at alam niyang excited na ito. “Hey Abigail! Ready ka na ba?” tanong ni Nikolo sa kanyang mensahe. “Ready na! Nasa labas na ako. Anong oras tayo aalis?” sagot ni Abigail, ang kanyang puso ay tila tumitibok nang mas mabilis.“Let’s go! Ang movie starts in an hour,” sagot ni Nikolo, at kaagad siyang bumaba mula sa kanyang apartment.Nang makita niya si Nikolo, nakasuot
Umaga na naman, at nagising si Abigail na puno ng excitement. Nakatanim sa isip niya ang magagandang alaala ng kanilang hiking adventure kasama si Nikolo. Habang nag-aayos siya ng kanyang gamit para sa trabaho, hindi maiwasan ng kanyang isip na balikan ang mga ngiti, tawanan, at mga pangako na umusbong sa kanilang kwento. “Kailan kaya tayo muling magkikita?” tanong niya sa kanyang sarili habang tinitingnan ang salamin.Pagdating sa opisina, agad siyang napansin ng mga katrabaho. “Abigail! Mukhang masaya ka today ah!” sabi ni Maya, ang kanyang malapit na kaibigan sa trabaho.“Ha? Oo, medyo! May nangyari kasi,” sagot ni Abigail, ang kanyang mga pisngi ay namumula. Sa isip niya, “Hindi ko pa masyadong maikwento, pero excited ako!”“Bakit, may boyfriend ka na?” tanong ni Maya, nag-iisa na sa kanyang pag-uusap.“Eh, um… parang ganun na nga!” nahihiyang sagot ni Abigail. Mabilis siyang umalis sa usapan upang hindi na ito lumalim pa. Nang makapasok sa kanyang cubicle, tinawagan agad niya si
Sa mga sumunod na linggo, tuloy-tuloy ang pagkikita nina Abigail at Nikolo. Ang kanilang relasyon ay unti-unting umusbong mula sa pagkakaibigan patungo sa mas malalim na koneksyon. Kadalasan, nag-uusap sila ng mahahabang oras sa telepono, nagbabahagi ng mga pangarap at takot, at hindi na nila namamalayan ang paglipas ng oras. Isang araw, nagpasya silang magdaos ng picnic sa isang magandang park sa labas ng lungsod. Habang pinaplanong mabuti ang kanilang dalang pagkain at mga laro, hindi maiwasan ni Abigail na kabahan. “Ano kayang magiging reaksyon ni Nikolo?” tanong niya sa kanyang sarili habang nag-aayos ng mga sandwich at prutas. Gusto niyang maging espesyal ang araw na ito at makagawa ng magagandang alaala.Pagdating nila sa park, agad na kumawala ang kanilang saya. Ang mga puno ay nagbigay ng lilim at ang mga ibon ay masayang nag-aawitan. “Wow, ang ganda dito!” sabi ni Nikolo, habang pinagmamasdan ang paligid. “Diba? Perfect na lugar para sa atin,” sagot ni Abigail, ang kanyang
Makalipas ang ilang linggo, nagdesisyon sina Abigail at Nikolo na magplano ng isang weekend getaway para sa kanilang dalawa. “Gusto ko sanang magkaroon tayo ng quality time. Magandang pagkakataon ito para mas makilala pa natin ang isa’t isa,” sabi ni Nikolo habang nag-uusap sila sa telepono.“Sounds great! Saan tayo pupunta?” tanong ni Abigail, puno ng excitement.“May isang resort sa tabi ng dagat. May magagandang tanawin at maraming activities. Parang perfect na lugar para sa atin,” sagot ni Nikolo.Nang dumating ang araw ng kanilang getaway, parehong masaya at excited si Abigail at Nikolo. Habang naglalakbay sila, damang-dama ang saya sa hangin. “Ang ganda ng paligid! Parang gusto kong sumigaw sa saya!” sabi ni Abigail habang tinitingnan ang mga tanawin sa labas ng sasakyan.“Hindi pa ito ang lahat. Wait until you see the beach!” sagot ni Nikolo, na puno ng saya.Pagdating nila sa resort, sinalubong sila ng mga magagandang tanawin ng puting buhangin at malinaw na dagat. “Wow! Ang g
Habang lumipas ang mga buwan, tuluyan nang naging magkasama sina Abigail at Nikolo sa kanilang misyon sa buhay. Ang kanilang outreach programs ay patuloy na lumago, at mas marami pang bata ang nakinabang mula sa mga proyekto nilang sinimulan. Sa isang araw ng sabado, nag-organisa sila ng isang malaking event sa plaza ng kanilang bayan. Nagtayo sila ng mga booth para sa iba't ibang workshops, at ang mga bata ay abala sa paglikha ng mga sining at crafts. Ang saya ng mga bata ay tila umaabot sa kalangitan, at ang mga ngiti nila ay nagbibigay ng liwanag sa bawat sulok.“Ngunit, huwag nating kalimutan ang mga volunteer natin,” sabi ni Abigail habang nag-aalaga sa mga bata. “Sila ang dahilan kung bakit nagiging posible ang lahat ng ito.”“Alam ko, at ang mga volunteers ay tulad ng pamilya na natin. Kaya naman nagplano akong pasalamatan sila sa isang espesyal na paraan,” sagot ni Nikolo, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa ideya.Nagdesisyon silang magdaos ng isang volunteer appreciati
Mula sa araw na iyon, nag-umpisa ang bagong chapter ng buhay ni Abigail at Nikolo. Ang kanilang partnership ay umabot na hindi lamang sa propesyonal na aspekto kundi pati na rin sa kanilang mga puso. Sa bawat proyekto na kanilang sinimulan, mas nagiging matibay ang kanilang ugnayan. Ang mga bata sa foundation ay hindi lamang naging inspirasyon kundi nagbigay-daan din sa kanilang pagmamahalan.Habang patuloy ang kanilang mga workshops, nagdesisyon silang magdaos ng isang malaking event—ang "Araw ng Pag-asa," na layuning makalikom ng pondo para sa kanilang mga susunod na proyekto. Pinaghandaan nila ito nang mabuti, mula sa pagbuo ng mga partnerships sa ibang NGOs hanggang sa pag-aanyaya ng mga kilalang personalidad na magiging guest speakers sa event."Abigail, sa tingin mo ba, makakakuha tayo ng sapat na suporta para sa event?" tanong ni Nikolo habang nag-aayos ng mga detalye sa kanilang meeting. "Oo, sa tingin ko. Marami na tayong nakilala na willing tumulong. Kapag napakita natin an
Nang lumipas ang mga araw pagkatapos ng matagumpay na event, unti-unting bumalik sa normal ang mga gawain sa foundation. Ngunit para kay Abigail at Nikolo, nagkaroon ng bagong ritmo sa kanilang samahan. Nagsimula silang magplano ng iba pang proyekto na makakatulong sa mga bata at sa kanilang mga pamilya.“Abigail, paano kung magdaos tayo ng workshop para sa mga magulang? Para matutunan nila kung paano makatutulong sa kanilang mga anak sa pag-aaral?” mungkahi ni Nikolo habang nag-uusap sila sa isang coffee shop. “Magandang ideya 'yan! Puwede nating ipaliwanag ang mga bagay na makakatulong sa kanila sa mga eskwelahan,” sagot ni Abigail, ang kanyang mukha ay nagliliwanag sa pag-iisip ng mga posibilidad.“May mga kakilala akong teachers na puwede nating imbitahin para mag-talk. Tulong-tulong tayo para maipahayag ang halaga ng edukasyon,” dugtong ni Nikolo.Habang nag-uusap, unti-unting sumisibol ang isang panibagong damdamin kay Abigail. Nakikita niya kay Nikolo ang dedikasyon at malasaki
Habang patuloy ang kanilang mga gawain sa foundation, napansin ni Abigail ang unti-unting pag-usbong ng isang espesyal na ugnayan kay Nikolo. Madalas na silang magkasama sa mga event at brainstorming sessions, at hindi niya maikakaila ang saya na dulot nito sa kanya. Sa bawat ngiti at tawa, unti-unti nilang nakilala ang isa't isa sa mas malalim na antas.Isang umaga, habang nag-aasikaso sila ng mga dokumento para sa susunod na proyekto, napansin ni Nikolo ang mga kulay ng paligid. “Alam mo, Abigail, minsan naiisip ko kung gaano tayo ka-blessed na magkaroon ng ganitong opportunity. Ang bawat bata na natutulungan natin ay isang hakbang patungo sa mas magandang kinabukasan,” sabi niya, habang ang kanyang mga mata ay puno ng inspirasyon.“Talaga! Lalo na kapag nakikita mong nagbabago ang mga bata. Nakaka-inspire,” sagot ni Abigail, nahulog ang tingin niya sa mga larawan ng mga bata na nakadikit sa bulletin board. “Sa totoo lang, hindi lang sila ang natutulungan natin; tayo rin, sa ating mg
Mula sa mga pagsubok na kanilang hinarap, naging mas matatag ang kanilang samahan. Sa bawat tagumpay na naabot, muling nagpatuloy ang kanilang pag-usad sa mga proyekto ng foundation, nagbigay inspirasyon hindi lamang sa mga batang tinutulungan nila kundi pati na rin sa buong komunidad.Isang araw, habang nag-uusap sila sa kanilang opisina, nagkaroon ng isang napakaespesyal na ideya si Abigail. “Nikolo, naisip ko lang, paano kung mag-organisa tayo ng isang community festival? Isang araw na puno ng mga aktibidad na magbibigay kaalaman sa mga tao tungkol sa mga proyekto natin at mga paraan kung paano pa sila makakatulong?” tanong niya, puno ng sigla.“Magandang ideya 'yan! Puwede tayong maglagay ng mga booths para sa iba't ibang proyekto, mga palaro, at mga raffle para makalikom tayo ng pondo,” sagot ni Nikolo, nagtatanong na rin sa mga posibilidad.“Exhibits din! Mag-set up tayo ng mga exhibits ng mga artwork ng mga bata mula sa mga workshop natin. Maipapakita natin ang mga talento nila
Habang patuloy ang pag-unlad ng kanilang relasyon, mas naging matatag si Abigail at Nikolo sa kanilang mga proyekto. Pinili nilang ipagpatuloy ang kanilang misyon sa foundation, na may bagong sigla at inspirasyon mula sa kanilang pagtutulungan. Ngayon, higit pa sa mga meeting at outreach programs, nagkaroon sila ng mas malalim na pag-uusap at pagkakaintindihan.Isang araw, nagdesisyon silang magkaroon ng isang retreat para sa kanilang mga volunteers. “Magandang pagkakataon ito para makapag-bonding tayo at magplano ng mas marami pang proyekto,” mungkahi ni Nikolo habang nag-aayos ng mga detalye. “Oo, gusto ko 'yan! Parang magiging mas masaya tayo kapag sama-sama tayo sa isang masayang lugar,” sagot ni Abigail, napuno ng excitement. Ang retreat ay nakatakdang ganapin sa isang beachfront resort, na nagbibigay-daan para sa masayang mga aktibidad at mas malalim na mga talakayan. Pagdating ng araw ng retreat, ang lahat ay puno ng saya at sigla. Habang ang mga volunteers ay nag-aayos ng ka
Nang makabalik sila sa bahay ni Abigail, nakaramdam sila ng pagod mula sa mga aktibidad, pero masaya at puno ng kasiyahan. Ang mga ngiti ng mga bata at ang tawanan ng kanilang mga kasamahan ay tila nagbibigay ng enerhiya sa kanila. “Sana lagi tayong ganyan,” sabi ni Nikolo, nakangiti habang binubuksan ang pintuan.“Ang saya talaga! Ang dami pang gustong sumali sa susunod na outreach,” sagot ni Abigail, nag-aayos ng ilang gamit sa mesa.Umupo sila sa sofa at nagpalitan ng kwentuhan tungkol sa mga paborito nilang bahagi ng araw. “Isa pa, ang galing ng mga volunteers natin! Nakakatuwa silang makita na sabik na tumulong,” ani Nikolo, bumabalik sa mga alaala ng ngiti ng mga bata habang sila’y naglalaro.“Yung feeding program, ang saya! Ang daming bata ang nasiyahan,” tugon ni Abigail. “Pati yung mga magulang, nakikigulo sa saya. Parang pamilya tayong lahat.”“Sa totoo lang, napaka-fulfilling ng araw na ito. Para tayong nagkaroon ng malaking party, pero mas may kabuluhan,” sabi ni Nikolo. T
Habang naglalakad sila sa ilalim ng mga bituin, ang hangin ay nagdadala ng sariwang simoy na tila nagpapalakas ng kanilang damdamin. Tumingin si Abigail kay Nikolo, ang kanyang puso ay puno ng saya. “Sobrang saya ko sa araw na ito. Parang isang panaginip,” sabi niya, pinapanood ang mga bituin sa langit.“Hindi pa ito tapos, Abigail. Marami pang mangyayari sa atin,” sagot ni Nikolo, nakangiti habang hawak ang kamay ni Abigail. “Nais ko sanang mas marami tayong gawin na makakatulong sa iba. Gusto kong i-explore ang lahat ng pwedeng gawin natin.”“Alam mo, tuwing kasama kita, nagiging mas madali ang lahat. Parang ang lahat ay posible,” tugon ni Abigail, nahihiya ngunit puno ng pag-asa. Nagpatuloy sila sa paglalakad, nag-uusap tungkol sa kanilang mga pangarap. “Gusto kong magkaroon tayo ng sariling foundation someday. Isang lugar kung saan makakatulong tayo sa mga bata at sa mga nangangailangan,” mungkahi ni Nikolo. “Ang ganda ng idea na ‘yan! Sobrang saya kung mangyayari ‘yan,” sabi ni
Sa mga sumunod na linggo, unti-unting umusbong ang bagong dinamika sa pagitan ni Abigail at Nikolo. Minsan, nag-uusap sila sa tanghalian, kung minsan naman ay nagiging mas magaan ang kanilang pakikitungo sa trabaho. Sa bawat pagkakataon na magkasama sila, nadarama ni Abigail na unti-unting bumubukas ang kanyang puso. Isang araw, nagpasya si Abigail na sorpresahin si Nikolo sa kanyang opisina. May dalang maliit na cake si Abigail, isang simpleng pasalubong upang ipagdiwang ang kanilang unang buwan bilang magka-kilala. “Surprise!” sabi niya nang buksan ang pintuan ng opisina ni Nikolo. Napatingin si Nikolo sa kanya, nakangiti, “Wow, Abigail! Ang sweet mo naman!” Inilagay ni Abigail ang cake sa mesa at naghanda silang magdiwang. “Alam kong hindi naman ito malaking bagay, pero gusto ko lang ipaalam na masaya ako na nakilala kita,” sabi niya, nakangiti. “Masaya ako na nandito ka, Abigail. Salamat!” sagot ni Nikolo habang naghuhugas ng kamay. “Tara, kumain tayo.”Habang nag-enjoy sila