Chapter 44

Nang makabalik sila sa bahay ni Abigail, nakaramdam sila ng pagod mula sa mga aktibidad, pero masaya at puno ng kasiyahan. Ang mga ngiti ng mga bata at ang tawanan ng kanilang mga kasamahan ay tila nagbibigay ng enerhiya sa kanila. “Sana lagi tayong ganyan,” sabi ni Nikolo, nakangiti habang binubuksan ang pintuan.

“Ang saya talaga! Ang dami pang gustong sumali sa susunod na outreach,” sagot ni Abigail, nag-aayos ng ilang gamit sa mesa.

Umupo sila sa sofa at nagpalitan ng kwentuhan tungkol sa mga paborito nilang bahagi ng araw. “Isa pa, ang galing ng mga volunteers natin! Nakakatuwa silang makita na sabik na tumulong,” ani Nikolo, bumabalik sa mga alaala ng ngiti ng mga bata habang sila’y naglalaro.

“Yung feeding program, ang saya! Ang daming bata ang nasiyahan,” tugon ni Abigail. “Pati yung mga magulang, nakikigulo sa saya. Parang pamilya tayong lahat.”

“Sa totoo lang, napaka-fulfilling ng araw na ito. Para tayong nagkaroon ng malaking party, pero mas may kabuluhan,” sabi ni Nikolo. T