Chapter 24

Sa bawat pagkakataon na nagkakaroon sila ng mga alalahanin, nagiging mas matatag ang kanilang ugnayan. Minsan, sa opisina, nagkukuwentuhan sila sa kanilang mga desk, nagtatawanan sa mga simpleng bagay, na nagdadala ng liwanag sa kanilang mga gawain.

Isang umaga, habang abala sa kanyang trabaho, napansin ni Abigail na tila nag-aalala si Nikolo. “Nikolo, anong nangyayari?” tanong niya, nakikinig sa boses ng kanyang kasintahan.

“May isang meeting tayong dapat paghandaan. Nakarating sa akin ang mga balita na may ibang kumpanya na gustong kunin ang ating mga ideya,” sagot ni Nikolo, ang kanyang mukha ay tila nag-aalala.

“Dapat tayong magplano ng maayos. Alam kong kaya natin ito, basta’t magtutulungan tayo,” sabi ni Abigail, nagtatangkang bigyang-lakas si Nikolo.

“Salamat, Abigail. Mas magaan ang pakiramdam ko kapag kasama kita,” sagot ni Nikolo, at nagpasya silang magplano para sa meeting. Ang bawat hakbang na kanilang pinagdaraanan ay nagdadala sa kanila ng mas malapit na ugnayan.

Sa araw