Galit na si Marso.
Nanlalaki ang mata ni Clarissa sa ginawa ko. Umawang pa nga ang labi niya sa gulat pero hindi ko mapapalampas ang ginawa niya kay Rod. “HA-YUUUP KA!” Malakas na sigaw niya ngunit inunahan ko siyang sampalin. “Hindi ako ang asawa pero anong klaseng babae ka? Bakit mo pinabayaan si Rod? Ngayon, may gana ka pang magalit? Kasi blinock niya ang ATM cards mo?” Tumingin siya kay Rod. “So nagkabalikan pala kayo ng kabit mo, Rod?” Sinampal ko ulit siya sa galit ko na tinawag niya akong kabit. Napahawak siya sa pisngi niya. “Kailanman hindi ako kabit. Ano man ako noon, iyon ay dahil wala akong kapangyarihan para ipaglaban ang karapatan ko.” Pinagtanggol ko si Rod pero matapos kong sampalin si Clarissa, malakas na hinablot ni Rod ang kamay ko. “Anong ginagawa mo?” kunot noong tanong niya. Natulala ako. “Rod, sinasaktan ka ng babaeng yan!” Ang sabi ko. “Asawa ko ang sinasampal mo,” puno ng gigil na sabi niya. Natigilan ako at parang napahiya. Nakita ko ang ngisi sa labi ni Clarissa. “
Mas naging masungit at tahimik si Rod. Pero madalas, hindi niya ako pinapansin. Isang linggo na ako sa kaniya at ginagawa ko pa rin ang trabaho ko. Ang alalayan siya sa lahat ng oras. “Rod,” tawag ko nang makapasok ako sa kwarto niya. “Gusto mo bang maglakad?” “Ayaw ko,” simpleng sagot niya. “Maganda ang panahon sa labas. Hindi na gaanong mainit. Halika labas tayo para ma exercise mo ang mga paa mo.” Binalingan niya ako ng nakamamatay na tingin. “Sawa ka na ba na alagaan ako? Kaya atat na atat ka na gumaling ako? Bakit? Gusto mo ng umalis? Umalis ka kung gusto mo.” Napaawang ang labi ko sa galit niya. “Hindi mo naman kailangan magalit. Tinatanong lang naman kita. Kung ayaw mo, ayos lang.” Nang maisarado ko ang pintuan ng kwarto niya, doon lang ako nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Ilang araw ko na siyang sinusuyo, ayaw naman niya akong palapitin sa kaniya. Naging bato na ba ang puso niya? Kaaway na ba ako sa mga mata niya? Nakakatayo na siya at nakakahakbang
“Anong ginagawa mo dito, ma?” tanong ni Rod sa itaas. Ngumuso si attorney. “Why so cold anak? Sinusungitan mo ba itong si Marcha?” tanong ni attorney. “Sus, kunwari ka pa ah.” Tumingin lang si Rod sa akin. “Stop bluffing ma,” aniya. Nginisihan siya ni attorney. “Ano ba kasing problema, anak? Kapag itong si March umalis, kawawa ka.” Tumingin ako kay Rod at masama na itong nakatingin sa mama niya pero si attorney, ayon, parang wala lang. “Mabuti ngang umalis siya. May asawa na siya hindi ba?” galit na niya. Masama pa itong nakatingin sa akin. Hindi ko naman siya inaaway at isa pa, hindi ko nakakalimutan ang sinabi niya sa akin kanina na slut daw ako. “Kung sabagay.. May asawa na si Marcha. Tie kayo,” ani ni attorney at tumawa pa. Mas lalong hindi na maipinta ang mukha ni Rod. “Oh gabi na rin. Uuwi na rin ako,” ang sabi ni attorney sa amin. Umakyat muna siya sa itaas para puntahan si Rod. “Malapit ka ng makalakad anak. Naigagalaw mo na ang mga paa mo.” Nakangiting sabi ni attor
Nagmulat ako ng mata nang maramdaman ko na may kung anong bagay ang dumampi sa gilid ng labi ko. Nang magmulat ako ng mata, nakita ko si Rod na mahimbing na natutulog sa hita ko. Nasa sofa pa rin kaming dalawa ngayon. “Rod,” tawag ko sa kaniya. Nagmulat siya ng mata. Akala ko babangon ulit siya, pero nagulat ako ng makitang pumikit ito. Matutulog ulit siya? Nakagat ko ng mariin ang labi ko. Wala ba siyang plano na tumayo? “Tayo na Rod, magluluto na ako.” Ang sabi ko sa kaniya. Tapos kailangan pa niyang maligo. Nakasimangot ang mukha niya ng umupo siya sa sofa. “Maayos na ang pakiramdam mo?” ang tanong ko. “Wala naman akong sakit,” pagsusungit niya. Ngumuso ako. Balik na naman yata kami sa dati. “Luto ako lomi. Gusto mo?” “Lomi? Not the quick chow, right?” Naitikom ko ang labi ko sa sinabi niya. Naalala pa niya yun? “Masarap naman yung quick chow, ah?” sabi ko, pinipigilang matawa. Ayaw niya sa quick chow. Sinamaan niya ako ng tingin. Natatawa akong lumapit sa kaniya at it
(Back to past) “March, iwan mo na si Rod,” ang sabi ni Juni habang nasa auditorium kami para sa graduation practice. Umiling ako. “Kaya ko pa naman Juni,” “March naman.. Alam mo bang balita na na kabit ka raw ni Rod?” “Sinong nagsabi?” “Narinig kong sabi ni dad,” aniya. Natahimik ako. “Iyon ang pinakalat ni Clarissa.. Mabuti sana kung nag-iingat kayo ni Rod e hindi e. Makikita ko nalang kayo magkasama sa kahit saan e alam mo naman na engage na ang tao at kilalang tao siya.” Tumingin ako sa harapan. Paano ko naman iiwan si Rod? E hindi ko na nga yata kaya mabuhay na hindi siya kasama. “Sabi niya magta-tanan kami,” “WHAT?” gulat na sabi niya. “Pero hindi ako pumayag kasi kung umalis siya, mawawalan siya ng mana.” “Kailan ka niya inaya?” tanong ni Junisa. “A month ago,” tipid na sagot ko. “Oh my God! Nababaliw na si Rod,” para ng maiihi na sabi niya sa akin. Sumasakit na nga ang ulo niya. “Pero alam mo ba Juni na gusto kong sumama sa kaniya,” matapos kong sabihin iyon, bigla
“Paano ka nakarating doon? Sinusundan mo ba kami?” ang tanong ko. “That’s my tita’s coffee shop. Hindi ko alam na doon pala kayo pumunta ng boyfriend mo.” “Anong ginagawa mo doon? Don’t tell naisipan mo lang na pumunta doon?” “Sandali lang,” aniya at hinarap ako. Nakabalik na kami ng boarding house. “Hindi ko kayo sinusundan kung iyan ang naiisip mo. Nagkataon lang na umorder ako ng kape kay tita dahil kailangan ko pang matapos ang project na ginagawa ko para sa isang client.” Nagta-trabaho na siya? Hindi ba studyante pa siya? Napatingin ako sa hawak niya, kape nga. “Nagkataon na walang mag deliver kaya ako na ang pinapunta niya doon. Then nakita kita at si Rod. Since I know what happened to you, kaya tinulungan na kita.” Pinagsingkitan ko siya ng mata. “Bakit? Anong alam mo sa nangyari sa amin?” “That you’re a mistress,” seryoso at walang halong biro na sabi niya. Napaawang ang bibig ko. Kahit pala sa kaniya, umabot iyon. Sabagay, ano bang tawag sa akin? “Right. Mistress ng
(BACK TO PRESENT) “You can walk by yourself now?” “I guess so,” Rod said habang sinusubukang maglakad mag-isa na wala ng gamit na saklay. Lumapad ang ngiti ko nang makita siyang nakakalakad na nga. Pumalakpak ako sa tuwa. It’s Saturday morning at mula no’ng hinintay niya akong makauwi nong galing ako sa office, masasabi kong naging maayos na ang trato niya sa akin. “Sige, punta ka dito. Hihintayin kita,” ani ko at excited na tumayo saka pumunta sa dulo palayo sa kaniya habang nakataas ang dalawang kamay. Ngumuso siya sa akin, pinipigilan na huwag matawa. That’s when I realize na ginagawa ko siyang toddler. Nahihiya kong ibinaba ang dalawang kamay ko. “Ah- hehe,” “Watch me,” sabi niya. Tumango ako ulit at tumingin sa kaniya. Naglakad siya ulit palapit sa akin ng dahan-dahan. Nakakalakad na siya ng maayos. Ibig bang sabihin nito, tapos na ang papel ko sa buhay niya? Lumaki ang ngiti ko nang makalapit siya sa akin at nahawakan niya ako. “Very good,” sabi ko, tinutukso siya gaya
LINGGO, nasa labas ako ng kwarto ni Rod dahil magpapa-alam ako sa kaniya na aalis na ako pero bago pa man ako kumatok, narinig ko siyang may kausap sa phone. “I don’t believe her at all. Akala ko talaga ayos na kami but she lied. Hindi na siya ang dating March na nakilala ko,” hindi ko alam sinong kausap niya. “No. Itutuloy ko ang plano ko sa kaniya,” dagdag niya. Hindi ko na tinuloy ang sasabihin ko. Umalis na ako ng walang paalam sa kaniya. Whatever Rod is planning, sana hindi iyon ang dahilan para sukuan ko siya. Umuwi ako sa bahay ni Eya kung nasaan ang mga anak ko. Tumambad sa akin ang mga bata na naglalaro sa sala. “MAMA!!” Sigaw nila at dinumog ako ng sabay. “Naku! Iyang quintuplets mo sobrang miss ka na,” nakangiting sabi ni Karen. “Nasaan sina Sy?” tanong ko sa kaniya. “Umalis sila ni Eya. Si Juni, dinalaw ang pamilya sa Tagoloan,” ah okay. “Mama, up!” Napangiti ako sa sinabi ni AJ. “Kamusta na ang baby girl ni mama ah?” tanong ko. “Mama, miss na miss na po kita. B