Na miss ko talaga siya e update. HAHA
MARCH “Let’s go?” sabi ni ate at tumango ako. Hinawakan niya ang kamay ko saka niya pinaandar ang sasakyan niya paalis papunta sa bahay ng lolo ni Clark. Kinakabahan ako. Pero nakita at nakilala ko na naman si lolo Renan sa tagal ng panahon na magkakilala kami ni ate at Clark. At masasabi kong sobrang spoiled talaga ako sa kaniya. Akala ko ay natural lang siyang ganoon pero ngayon, alam ko na bakit kakaiba ang kabaitan niya sa akin at sa mga anak ko. Nagring ang phone ko at nakita kong tumatawag si mama. “Ma?” “Papunta na kayo sa lolo niyo?” “Opo ma at kasama ko si ate,” “Are you okay anak?” Tumingin ako kay ate bago sumagot ng “yes ma, I’m okay,” Narinig ko ang pagbuntong hininga nito sa kabilang linya. “Ma, I’m fine. Huwag na kayong mag-alala sa akin,” “Hindi ko maiwasang mag-alala anak lalo pa’t-" hindi na natuloy ni mama ang sasabihin niya.. Naiintindihan ko kung mahirap sa kaniya na pagkatiwalaan muli si Sr. Renan kahit pa ilang taon na ang lumipas. “Ma, kasama ko n
MARCH Pagpasok namin sa kwarto kung nasaan ang lolo Renan, napahinto kami nang makita siyang nakaupo sa kama at tinitignan ang sarili sa maliit na salamin. “Gwapo na ba ako?” sabi niya sa assistant niya. Tumingin ako sa tabi ko, nakita kong nalukot ang mukha ng kuya ko habang nakatingin sa lolo namin. “Dapat gwapo ako oras na magkita kami ng isa ko pang apo,” sabi niya. “Bakit hindi naman siya nagpagwapo no’ng ako ang kinita niya?” bulong bulo ni Clark sa tabi ko/ “LO!” Tumingin si lolo Renan sa gawi namin at agad umaliwalas ang mukha niya nang makita niya ako. “Ang apo ko!” Sabi niya at tumayo pero nakaalalay ang mga nurses papunta sa akin. “Hello po,” nahihiya kong sabi. “Apo, sa wakas, nandito ka na,” sabi pa niya. “Lo, apo mo rin ako,” sabi ni Clark pero hindi siya pinansin ni lolo Renan. “Parang isang beses pa niyang nakita ang paborito niyang apo ah,” si Clark na agad kinurot ni Ate Clarissa. “Tumahimik ka nga love,” ate “Bitter ka lang e,” Rod Sinimangutan silang da
MARCH “Ma, si kuya DJ ayaw akong samahan sa mall,” sumbong ni Farrah. Mainit ang ulo ko dahil kagabi pa hindi umuuwi si Rod. Kasama niya si kuya, Symon, Yu at Kin. Sinabi ko ng umuwi siya ng maaga pero nilasing ng walangho kong kapatid. “DJ?” Tumayo si Daniel at naglalambing na tumabi sa akin. Binata na ang boys ko pero kung umasta, parang bata pa rin. “Ma, huwag ako please.. Ayoko,” “Kuya, bakit ayaw mo kasi?” “Dahil kasama mo for sure ang baliw mong kaibigan,” nakangusong sabi ni Daniel. “Farrah, ang ate Alexa mo nalang ang isama mo,” sabi ko at wala siyang choice kun’di ang pumayag sa sinabi ko. Nang umalis si Farrah sa harapan namin, tumingin ako kay DJ. Nagpeace sign siya agad. “Ma, pupunta ka ba kay lolo ngayon?” “Bakit?” “Can I come?” “At bakit nga?” Lumapit siya sa tenga ko at may ibinulong. “Lolo has a treasure,” Pinagsingkitan ko siya nang mata at saka ko na namalayan na kumpleto na pala ang mga anak ko sa harapan. “Anong ginagawa niyo?” tanong ko. Nakasuot s
LAST AUTHOR’S NOTE Hi everyone, this is your Ms. A. I’m no longer putting some special chapters here to avoid any confusion. Nag end na po talaga ang story sa Epilogue. Naglagay lang ako ng SC to prolong the story a bit para may ma e look forward kayo na medyo related kina March at Clarissa. Iyong special chapters, medyo confusing na yata sa ibang readers so ayaw ko naman magkaganoon, that’s why, I’m ending it here. Ganoon pa man, nagpapasalamat ang puso ko sa inyo na sinamahan niyo ako sa journey ko dito. See you sa story ni Aru. Hope nandoon pa rin kayo. Kitakits sa April! This is indeed a long journey noh? September tayo unang nagkilala sa story ni March at nagtatapos sa 2024. Haha. Basta, mahal ko kayong lahat. Thank you po talaga. --Love, bulalakaw. (Ang story ni Aru ay series, remember the friends of Clark na si Hut, Jed, at Fero? Iyong business nila na Ship of Temptation ang gagawin kong series. Si Aru ang mauuna sa kanila (the first member) at isusulat ko siya sa 3rd po
“Mama, are we gonna stay in the room again?” my 6 year old son-EJ asked me. “EJ, come here. Mama will have a visitor,” DJ said to his brother. Ngumiti ako sa kanila. “Please, you know that it’s dangerous to go outside, right?” The four of them nodded. “EJ, DJ, come here. Stop asking mama,” CJ said annoyed. Napangiti ako. Among of his brothers, siya talaga iyong masungit. Bigong lumapit ang dalawa sa kapatid nila while BJ just smirked at them. Boys.. Napailing ako. “Kuya, can you help me in this one?” then here’s the princess of our little household, holding her doll that was given by her tita ninang. The boys stood up para tulungan ang bunso naming si AJ. I cannot remember how I made them out of my tummy. Sobrang dami nila to the point na kailangan akong e CS. I thought I won’t survive but thanks God, all of us were alive. Giving birth to quintuplets was not a joke. I thought it just happened in the movie but no. It’s true. It happened to me. My case is rare. I gave birth to 4
“Come and take a look of my house, Marcha. From now on, ito na ang bahay mo ah?” nakangiiting tugon sa akin ni Attorney Manilou habang nililibot ako sa bahay nila. “A-Ano po…Maraming salamat po sa pagpapatuloy sa akin dito,” ang sabi ko. “Don’t mention it. Your mom and I are very close friends dati. By the way, I’m so sorry for your loss,” mahinahong sabi niya. Kamamatay lang ni mama no’ng nakaraang linggo at wala akong malilipatan dahil wala naman akong ibang kaanak maliban sa kaniya. “Ayos lang po,” ang sabi ko. “Halika, baka gutom ka na..” Ang sabi niya sa akin at hinila ako papasok sa kusina nila. Naabutan ko doon ang isang lalaki na matanda lang yata sa akin ng dalawang taon. 21 na ako at huling year nalang makaka-graduate na sa business ad kaya alam kong hindi ako magtatagal sa bahay na ito. Nagkatinginan kami nong lalaki na sa tingin koy anak ni Attorney. “Andito ka pala Rod,” ang sabi ni attorney. Rod ba ang pangalan niya? Nagkatinginan kami sa mata. Bahagya akong nag
Hindi ako lumabas buong magdamag matapos kong bigyan ng tubig si Rod. Nakatulog siya sa couch matapos ko siyang balikan.Naging matiwasay naman ang buhay ko sa loob ng isang linggo. Nag-aaral ako sa isa sa prestigious school dito sa Cagayan de Oro sa harapan ng Lifestyle District.Matapos ng klase, dumiretso ako sa katabing mall na walking distance lang sa pinapasukan ko. Hindi ako makapili ano ang bibilhin kong inumin. Binigyan naman ako ni attorney ng pera, baon ko at malaking halaga ito.Hindi naman niya problema ang pagpapaaral sa akin dahil bayad na ako sa tuition dahil scholar ako ng skwelahan. Kaya medyo busy ako at kailangan kong sumasali sa events bilang bayad sa pagpapaaral sa akin.Papunta ako ng fourth floor para makakain nalang kahit ng Beef Siopao pero sa railings sa itaas, nakita kong nakadungaw sa akin si Rod. Sa tabi niya naroon ang isang magandang babae na nagsasalita sa tabi niya.Panay tango lang siya habang nakatitig sa akin. Kinakabahan ako kaya binaling ko nalan
“Where’s your resume?” ang sabi ni Rod habang busy ako sa research dito sa ibabaw ng kama. Halos mapatalon ako sa gulat nang makita siya sa labas ng kwarto ko.“You didn’t close the door. I presumed you intend to open it.”“H-Hindi totoo yan. Nakalimutan ko lang,” ang sabi ko at nagmamadaling pumunta sa harapan niya para sana isarado ang pinto pero natigilan ako at napatitig sa kaniya.Isasarado ko ang pinto? E nasa harapan na siya nakatayo. Anong gagawin ko?“Pagsasaraduhan mo ‘ko ng pintuan?” tinaasan niya ako ng kilay.“Wala pa akong resume,” kinakabahang sabi ko sa kaniya.“What are you doing? Can I come?” ang sabi niya. Hindi pa man ako nakasagot nasa kama ko na siya, nakaupo habang nakatingin sa research ko.Tumango-tango siya at binasa ang mga nasulat ko doon.Napaiwas tingin ako sa kaniya at pilit pinapakalma ang sarili ko. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Nabibingi na ako sa sobrang lakas.Bakit ba kinakabahan ako sa tuwing kaharap ko siya? Is this normal? O nababaliw na ako sa