EPILOGUE

CLARISSA

(15 years later)

“Clarissa, pakilagay ito sa mesa,”

“Mommy, wala pa po ba si kuya?”

Napabuntong hininga siya. “Ewan ko ba dito sa kuya mo, sinabi ng agahan nila umuwi pero hanggang ngayon, wala pa rin,”

Natawa ako. “Prena, hindi ka pa nasanay sa anak nating iyon,” natatawang sabi ni tiyang Ysabel na kakapasok lang ng kusina kasama ng mga maids sa likuran niya.

Lumapit si mommy kay tiyang at isinabit niya ang kamay niya sa kamay ni tiyang. “Alam mo bang ang panyong ginawa mo?”

“Talaga ba? Magbenta kayo ako sa mga amega mo?”

Natawa nalang ko at napailing sa kanilang dalawa. “Tawagan ko lang si kuya mom, tiyang,” paalam ko pero hindi yata nila ako narinig na.

Isang dial palang sinagot na agad ni kuya Aru ang tawag. “Nasaan ka na ba kuya?”

“Easy lang little sis. Malapit na kami diyan. Nandiyan ba si tiyang?”

“Kanina pa. At lagot ka sa kanila ni mommy pagpunta mo dito. Ang tagal mong dumating e,”

“Traffic kasi sa langit kanina e. Hindi makadaan ang airplane na sinasakya