"Ahhh! A-Alex b-bitawan mo ako!" Naglalakad ako papasok ng kompanya nang hatakin ako ni Alex papasak ng kotse niya. Isinara niya ang pinto at agad siyang sumakay. "A-Alex ano 'to? Alex?" pagsigaw ko sa kaniya. Pero tila hindi niya ako narinig. Natataranta lamang ako. Agad niyang pinaharorot ang sasakyan para umalis. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin? No! Nababaliw na siya! Maaga sana akong papasok sa kompanya. Pero hindi ko akalain na gagawin ito sa akin ni Alex. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Halos paliparin niya ang sasakyan sa daan. Wala siyang pakialam kung makasagasa siya ng tao. Napakawalang puso niya talaga. "Alex! Alex itigil mo na 'to! Pakiusap!" Sa halip na pakinggan ako ni Alex sa pagsigaw ko. Masbinilisan pa niya ang pagpapatakbo ng sasakyan. Lord! Tulungan niyo po ako! Ayaw ko pang mamatay! Please! "Alex? Alex ano ba?" Seryoso lamang si Alex sa kaniyang pagmamaneho niya. Wala siyang attention para lingunin ako. Bigla na lamang pumatak ang mga l
Bigla na lamang pumatak ang ulan habang nakaharap kami ni Alex. May kasama itong malamig na pagbugso ng hangin."Why are you so coward?" pumapatak lamang ang luha ko. Ang sakit sa dibdib kaya gusto ko siyang insultuhin.I shook my head. Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Alex. Gusto ko siyang harapin ngayon kung ano ang gusto niya."J-Juliana!" mahinang pagtawag niya sa pangalan ko at napailing.Biglang naging malamig ang kaniyang reaksyon. Nakita kong may luhang pumatak mula sa gilid ng kaniyang mga mata.Umiiyak siya? Nasasaktan siya sa mga sinabi ko? Bakit siya nasasaktan? Duwag! Bastard! "Juliana I'm sorry! H-Hindi ko sinasadya! Hindi ko sinasadyang masaktan ka! I'm sorry!"Bigla na lamang naging malakas ang buhos ng ulan. Hindi ko magawang tumakbo para iwan si Alex. Sa halip nakatayo lamang ako.Nagmamakaawa siya? Gusto niyang humingi ng sorry? May puso din pala siya! Bakit hindi niya ako sumbatan ngayon? Bakit hindi niya ako saktan? Kasi iyon naman ang gusto niya."Juliana!
Amelia's POV Dumadagundong habang malakas ang pagbugso ng ulan sa labas. Napasilip ako sa window just to see the car that coming closer. It was my husband. Mag-iisang oras pa lang ako nang nakauwi ako dito sa mansion. Mabuti na lang hindi ako inabot ng ulan sa labas. Suddenly seemed the pain deepen inside my heart. Killing the smile on my lips. Damn! It's hurts! Unexplainable! There's something bothering in my mind from time to time. Hindi ako matahimik. Naguguluhan ako sa mga nangyayari. Bumukas ang pinto at pumasok si Alex. Basang-basa ang kaniyang suot. Para siyang sinalubong ng bagyo. He is cold when he passing on my way like a stranger. Para akong patay sa mga mata niya. Dumaan lamang siya sa may gawi ko at pumunta siya ng banyo. I crossed my hands in my chest. Studying my husband reaction. Why he is cold? Ang lamig niya sa paningin ko. Ilang buwan na siyang ganito sa akin kaya nagtatataka na ako. Cold and emotionless. Sometimes I asked myself what happened to my
Alyana's POV "I hate this fucking life." humihikbing pagdabog ni Eduard. Sinipa niya ang upuan sa kaniyang harapan. Humihikbi siya na parang bata. Nanlaki ang mga mata ko sa kuryusidad. Lubos ang aking pagkagulat. Bahagya akong napalunok. Damn! What happened to him? Bakit siya naglalasing dito sa terrace? Lumakas ang pagpintig ng puso ko. Kinakabahan ako sa puntong ito. Nanginginig ang mga paa kong lumapit kay Eduard. Nagtataka lamang ako kung bakit niya ito ginagawa? Hindi naman siya naglalasing before. Bakit kaya? May pinagdadaanan ba siya? "E-Eduard? W-What happened?" malamig kong pag-usisa na bumasag sa kaniya. Dahan-dahan siyang napaharap sa akin. Alam niyang ako iyon kaya napaharap siya. Hawak-hawak lamang niya ang alak. Malamig ang mga titig niya sa akin. Hindi ko maunawaan kung bakit? He smirked with bitterness. May pagkainis sa mga labi niya. Tila nagtatampo ito. Muli niyang nilagok ang alak sa glass. Hindi niya mabalase ang kaniyang sarili. Parusay-
"Pupuntahan ko siya at papatayin! Hindi kita mapapatawad Alex sa ginawa mo." Nanlilisik lamang ang mga mata ni Eduard sa pagkamuhi. Galit ang numumuo sa kaniyang puso. Kumilos ang kaniyang mga paa para sugurin si Alex. Napakuyom ang kaniyang kamao sa galit. Gusto niyang pumatay ng tao. "Dad!" pagtawag ni Abby pero hindi ito ni lingon ni Eduard. Patuloy siyang lumabas ng mansion. Dumating rin si Avery. Nanlalaki ang kaniyang mga mata sa gulat. Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. Alam kong hindi maintindihan ni Avery ang nangyayari. Alam kong nagtatanong siya ngayon. Kuryusidad ang nasa mga mata niya. Agad akong pinuntahan ni Abby. Pumapatak lamang ang mga luha niya. Napahaplos ako sa aking buhok. Pakiramdam ko dumilim ang paningin ko. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Ang sakit-sakit ng nararamdaman ko. I shook my head. Napayakap ako kay Abby. Napahikbi ako sa kaniyang mga bisig. Umiiyak lamang ako na parang baliw. Lumapit rin sa amin si Avery at niyakap kami. Hindi niya rin
"Ako na lang ang barilin mo Alex!" Nanlaki sa kuryusidad ang mga mata ni Alex. Marahan siyang napalunok sa gulat. Hindi siya makapaniwalang ipagtatanggol ko si Eduard kahit buhay ko ang kapalit. Handa kong ibuhis ang buhay ko para sa taong pinakamamahal ko. Nanginginig ang mga kamay ni Alex sa paghawak ng baril. Hindi niya ako kayang barilin. Hindi niya kayang pakawalan ang baril na hawak niya. Alam kong pagmamahal ang kahinaan ng puso niya. Alam kong pagmamahal ang nararamdaman niya sa akin. Alam kong hindi pa siya nakalimot sa mga alaalang pinagsaluhan namin. Sa mga nananabik na mga sandaling magkasama kami. Alam kong minsan na niya akong minahal. Naging parte na ako ng buo niyang pagkatao. Hanggang ngayon nasasaktan parin siya. Nahihirapan at nagdurusa. Baliw ang puso niya pagdating sa pagmamahal. "Alex! Alex please! Makinig ka sa akin kahit sandali lang! Makukulong ka kapag nakapatay ka! Alex ayaw kong mangyari iyon! Hindi ko kayang mawala ka!" Desperadang lamang
"Walang kapatawaran ang ginawa nila Amelia! Ginawa nila akong tanga! Pati pamilya ko sinira nila!" Halos durugin ni Eduard si Alex sa kaniyang mga mata. Mortal na kaaway ang tingin ni Eduard kay Alex. Matalik silang magkaibigan bilang magkasosyo sa kompanya. Ngunit sinira ang kanilang pagkakaibigan dahil sa ginawa ni Amelia. Inisip ni Amelia na babalikan ako ni Alex. Kaya nagawa niya ang bagay na iyon. Hindi niya inisip ang magiging resulta nito. Napaka-selfish niyang tao. Puso lang niya ang kaniyang iniisip. Wala siyang pakiramdam sa nararamdaman ng iba. "Dad! Pakiusap! Hayaan niyo na po sila! Isipin niyo na lang po kami! Nandito kami para sa iyo! Mahal na mahal ka po namin. Kami ang iyong pamilya." Dahan-dahang napalingon si Eduard kay Abby. May panlalamig ang mga mata nito. Nakita niyang nagmamakaawa ang kaniyang anak! Nasasaktan ang makitang nagkakaganoon siya. Malamig lamang ang mga mata ni Eduard habang nakatingin ito kay Abby. Nasasaktan ang puso niya sa pagkakataong it
Amelia's POV "What the fuck Amelia? Are you out of mind para gawin iyon? Nasisiraan ka na ba talaga?" Kasalukuyang nagwawala si Alex. Hindi niya makontrol ang kaniyang sarili na hindi bumitaw ng nakakasugat na mga salita. Parang dinabog ang puso ko ng kirot. Hindi makatarungang tanggapin ang mga katagang iyon. Habang tumatagal ang pagsasamahal namin ni Alex. Nakikita ko unti-unti ang reyalidad sa buhay namin. Masakit yakapin. Malungkot akong lumingon kay Briana. Marahan kong kinuha ang kaniyang mga kamay. Malamig lamang ang mga ito. "Sige na anak. Iwan mo na kami ng Daddy mo! Bumihis ka na! Ako na ang bahala sa kaniya! Kakausapin ko siya, okay!" Hindi mapakali si Briana sa harapan ko. Gusto niyang lapitan si Alex at pakalmahin. Sobra siyang nag-aalala. Nanginginig siya dahil sa lamig. Basang-basa ang kaniyang katawan ng ulan. Hindi ko maiwasan makaramdam ng awa sa kaniya. Mabuti na lang wala na ang pamilyang Monteverde sa labas. Dahil kung hindi, magkamatayan si Alex at Eduar
"I have a nice day pero sinisira mo Juliana. Nandito ka ba para sirain ang araw ko? O andito ka para sa asawa mo? Hindi ka ata nadadala Juliana." Oo, pinuntahan ko ang walang kwenta kong ex-husband na si Alex dito sa Empire company para makausap siya. Pero tila mahirap niyang ibigay ang bagay na hinihingi ko sa kaniya. Nakaharap lamang siya sa window at nakatanaw sa labas ng building. His black suit made him perfect and elegant. Maayos na maayos ang kaniyang suot. Maayos din ang kaniyang tindig.Masama ang ihip ng panahon ngayon. Malakas ang pag-ulan sa labas. Malamig ang simoy ng hangin sa buong paligid. Maririnig din ang pagdagundong sa labas ng building company. Nakakatakot ang pagiging tahimik ni Alex habang hawak niya ang glass. Napakalamig niya kung saan siya nakatayo. Ibang-iba na nga siya sa Alex na nakilala ko noon.Malamig na napagala ang aking mga mata sa paligid ng opisina niya. Malinis na malinis ang opisina niya, neat and clean, well-organized rin ang mga files niya.
Alyana's POVNapasulyap ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang nakatanaw sa labas ng sasakyan. Ang layo ng iniisip niya. Tila labis siyang nangungulila dahil pauwi na kami galing kay Eduard.Kanina pa siya hindi kumikibo. Lungkot lamang ang masisilayan sa mga mata niya. Alam kong masakit para sa kaniya ang lahat. Alam kong nasasaktan siya ang makitang ganoon ang sitwasyon ng kaniyang ama.Si Avery naman ay nasa may gawi ko. Tila inaantok ito kaya walang kibo. Tahimik lamang ito habang nakasandal ang kaniyang ulo sa kaniyang upuan. Natutulog siya.Hindi maiwasan pumatak ang ilang mga luha ko. Ang saki-sakit ang makitang nagkakaganito ang mga anak ko. Dala na siguro ito sa pangungulila sa kanilang ama. Masakit din na hindi nila makasama si Eduard. Hindi sila sanay na hindi nila nakikita ang kanilang ama.Bahagya kong pinunas ang mga luha ko. Bumabalik tuloy sa isipan ko ang masasayang mga sandaling kasama namin si Eduard. Tila walang kupas ang sayang iyon. Nagtatawanan sa bawat isa. W
Avery's POV "Daddy!" pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagbagsak. Pakiramdam ko minaso ang puso ko at labis na nagdurugo ito sa kirot at sakit. I can't imagine myself crying again dahil sa kalagayan ni Daddy. "Anak I'm sorry!" nangingiyak niyang sambit sabay pagyakap sa amin ni Abby. Napahikbi kami sa kaniyang balikat. Ramdam ko ang paghagod ni Daddy sa aming buhok. Nakita namin ang kaniyang sitwasyon. Alam kong ginagawa niya ito para palakasin kami dahil alam niyang hindi namin kakayanin ang makitang ganito ang kalagayan niya. Ramdam namin ang pagmamahal niya bilang ama sa bawat paghagod ng kaniyang kamay. Alam kong sa mga segundong ito ay labis siyang nasasaktan. Labis ang kaniyang pangungulila na hindi kami makasama. Kahit ako hindi ko matanggap na ito ang nangyari sa kaniya. Napaka-unpredictable ng mga pangyayari. Hindi ko inasahan ang lahat ng ito. Kumawala si Daddy sa
Alyana's POV"Eduard... Eduard gagawa ako ng paraan para makalabas ka rito. Hindi ko hahayaan na makulong ka habang buhay."Nanunubig lamang ang mga mata ko dahil sa mga luhang kusang tumatakas sa aking mga mata. Parang baliw ako habang tumatangis sa pag-iyak sa harapan ni Eduard.Hindi ko kayang makitang ganito ang sitwasyon niya. Hindi ko siya matitiis na nasaloob siya ng mga rehas na ito. Hindi kakayanin ng konsiyensya ko.Hindi ko pinangarap ang bagay na ito para kay Eduard. Hindi siya nababagay sa ganitong kalagayan, sa ganitong lugar. Hindi siya masamang tao para makulong. Hindi siya mamamatay tao. Marahan kong hinaplos ang mukha ni Eduard. Nananabik lamang akong mahawakan ko ang kaniyang mukha. Sa pagkakataong ito ay patuloy na umaagos ang mga luha ko. Hindi ko maiwasan ang hindi mapahibik ng malakas."Eduard! Eduard patawarin mo ako! Hindi ko sinasadya. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nakulong ka. Ako ang dahilan kung bakit naging ganito ang buhay mo." I shook my head.
Alex's POV"Malinis na ang lahat. Hindi ka na makakagat ng aso na iyon. Hindi na rin siya makakatahol pa. Kahit anong gawin niya pa. Hindi na siya makakalabas sa bilangguan. Doon na siya mabubulok habang buhay."Napasulyap ako kay Mr. Lim. Nakipagkita ako sa kaniya matapos akong makalabas mula sa hospital kahapon. Tanging band aid na lang ang nagsisilbing bakas sa pisngi ko dahil sa ginawa ni Eduardo. Masakit pa ito at makirot.Pinaglalaruan ko lamang ang wine na hawak ko kanina pa. I let out a heavy breath. Sa wakas nakaganti na rin ako kay Eduardo. Nagkakamali siya na ako ang binangga niya.Napaiwas ako ng tingin kay Mr. Lim at napatalikod mula sa kaniya. May ngiting tagumpay lamang sa mga labi ko. Naisahan ko na siya. Ang buong akala niya ay hindi ako papalag sa ginawa niya."Good to hear Mr. Lim, kahit kailan hindi mo ako binigo. Sobra kang maaasahan sa lahat ng mga kaso. Dapat hindi na siya makahanap pa ng butas para hindi na makalabas ang hayop na yon. Make sure na doon na siya
"Ano po ang nangyari? Bakit po hinuli nila si Daddy? Mommy sagutin niyo po kami."I cupped my face. Hindi ko alam kung sasabihin ko ang totoo. Hindi ko alam kung matatanggap ni Abby at Avery ang nangyari?Alam kong masasaktan siya. Alam kong hindi nila ito kayang tanggapin sa puso nila. I shook my head. Nakatingin lamang sila sa akin at naghihintay ng kasagutan. Hindi nila ako maintindihan kung bakit umiiyak ako kanina pa?"Anak! Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang lahat? Sana matanggap niyo. Nag-away kasi ang Daddy niyo at si Alex sa Empire company. Nag-away sila dahil sa akin."Napayakap na lamang ako kay Abby. Niyakap ko na lamang silang dalawa. Doon na ako napahagulgol sa kanilang balikat. Pakiramdam ko pinagtaksilan ko si Eduard. Ang sama-sama ko."Anak I'm sorry! Hindi ko sinasadya! Hindi ko alam na mag-aaway sila dahil sa akin."Nanlamig na lamang ang puso ko sa kirot. Pinipiga ang puso ko sa sakit. Sinasaksak ang puso ko. Dinudurog ang damdamin ko. Hindi ko matanggap. A
Alyana's POV"Eduard natatakot ako. Paano kung may mangyari kay Alex? Paano kung napatay mo siya? Sa tingin mo hindi ka babalikan ng pamilyang Villioner? Masama silang kaaway noon pa."Hindi ako mapakali. Nahihilo na ako kakalakad at kakaisip ko rito sa mansion. Nag-aalala ako dahil sa ginawa ni Eduard. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko?"Handa akong makipagpatayan Alyana para sa pamilya ko. Hindi ako papayag na saktan nila at apihin ang mga mahal ko sa buhay. Hinding-hindi ko sila mapapatawad."Seryosong pagbigkas ni Eduardo. Buo ang kaniyang loob sa kaniyang desisyon na handa niyang ipaglaban ang kaniyang pamilya hanggang sa dulo ng kamatayan.Napakuyom siya ng kaniyang mga kamao. Seryoso siyang nakatingin sa mga mata ko. Wala siyang takot na nararamdaman kahit kapiraso.I shook my head. Hindi ako makapaniwala. Ibang Eduard ang nakikita ko ngayon. Walang takot sa kamatayan. Handa siyang bumuhis ng buhay para sa kaniyang pamilya.Pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko nama
Alex's POV "Ahhh! Shit!" Napahawak ako sa aking sintido nang magising ako. Masakit lamang ang aking ulo. Pumipintig ito sa kirot. Nanlalaki ang mga mata ko. "Alex! Sobra akong nag-alala sayo, mabuti nagising ka na. May masakit pa ba sayo? Nasaktan ka ba?" Napalingon ako sa asawa ko kay Amelia. Sobra ang pag-aalala ang makikita sa kaniyang mga mata. Hindi siya mapakali sa harapan ko. Marahan niyang hinaplos ang mukha ko. Napalunok na lamang ako habang nakaupo. Para akong mahilo dahil sa sitwasyon ko. Masakit ang lalamunan ko. "Anong nangyari? Nag-away raw kayo ni Alex sa kompanya. Tinawagan nila ako para puntahan ka rito. Hindi ako mapalagay Alex. Akala ko hindi ka na magigising." Dama ko ang tinding pag-aalala ni Amelia sa akin. Kahit nasasaktan ko siya kung minsan wala lang iyon sa kaniya. Masgugustuhin niya pangkausapin ako at damayan. Hindi niya ako matiis. I hate her as my wife. Hindi ko siya magawang mahalin. Pero sa kabila ng lahat ay nandiyan pa rin siya para sa
"Ahhh!" napasigaw na lamang ako nang biglaang tumilapon ang pinto. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Umiiyak lamang ako."Eduard!" sambit ko nang lapitan ako ni Eduardo. Pag-aalala ang nakikita sa kaniyang mga mata. Hindi ko inaasahan ang agarang pagpunta niya rito para iligtas ako.Humihikbi lamang ako sa dibdib niya habang yakap ko siya. Maingat niyang hinaplos ang buhok ko. I feel safe with him."Bitiwan mo siya. Hindi mo siya asawa Eduard. Ako ang tunay niyang asawa. Ginagamit ka lang ni Juliana pero ang totoo hindi ka niya mahal."Napahiwalay kami ni Eduard. Pareho kaming napaharap kay Alex. Nanginginig lamang ako sa takot. Hindi ko maikalma ang sarili ko."Hayop ka Alex. Pinagkatiwalaan kita. Wala kang utang na loob. Isa kang manloloko. Hindi ka dapat pagkatiwalaan. Sinira mo ang tiwala kong ibinigay sayo. Hindi ko inaakalang magagawa mo ito sa akin pero nagawa mo."Dumagundong na lamang ang boses ni Eduard dahil sa galit niya kay Alex. Nakakuyom ang mga kamao nito. Handa siyang