Alyana's POV "E-Eduard! M-Mali ang hinala mo! Hindi ako sumama kay Alex para pagtaksilan ka!" Walang emosyon si Eduard habang nakatalikod. Patay ang damdamin niya sa mga sinabi ko. Nag-aatubili man akong nilapitan siya pero nagpakatatag ako. Malakas lamang ang pag-untag ng puso ko dahil sa kaba at takot. Alam kong nasasaktan ka Eduard! Alam kong hindi mo matanggap ang mga nangyari. Alam kong basag ang mundo mo at nahihirapan ka. Napahaplos ako sa balat ng aking braso. Malamig lamang ang agos ng hangin dahil sa umuulan sa labas. Hindi ko mawari ang panahon. Marahang napaharap si Eduardo sa akin. May pagkainis lamang ito sa mga labi niya. Kinamumuhian niya ako base on his looks. Simula nang makauwi kami rito sa mansion mula hospital. Hindi ko na siya makausap ng matino. Palagi na lang siyang galit sa akin. Feeling ko napakasama kong tao para sa kaniya. Pakiramdam ko isa akong mortal na kaaway niya. Napatitig ako sa mapupulang mga labi niya. May ilang pasa sa gilid ng labi niya
Iniwan ko na lamang si Eduard nang mga sandaling iyon. Nadudurog ang puso ko sa sakit. Napaupo ako sa sofa nang pumasok ako ng salas. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Hindi ko kayang awatin ang mga luha ko. Ang sakit! Ang sakit-sakit sa pakiramdam! Sumisikip ang dibdib ko! Hindi ako makahinga! Pakiramdam ko nanmanhid ang dibdib ko dahil sa pag-iyak ko. Lubos akong nasasaktan. Napahilamos ako sa aking munting mga mata. Tumatakas lamang ang mga luha ko sa kawalan. Muli akong napahikbi sa pag-iyak. Sobrang naghihinagpis ang puso ko. Hindi man lang ako magawang maunawaan ni Eduard sa puntong kailangan ko ang pag-unawa niya! Ang hirap! Ang hirap-hirap tanggapin! Luhaan ang sarili ko sa bagay na iyon. Nasasaktan ang puso ko pero wala siyang pakiramdam sa nararamdaman ko. Akala ko mahal niya ako? Akala ko hindi niya ako kayang mawala? Pero bakit natittiis niya ako? Bakit hinahayaan niya lang akong masaktan! Muli akong napahagulhol sa pag-iyak! Sobra akong nagsisisi. Kasalanan k
Alex's POV I can't breathe easily. The pain lingered in my fragile heart. I feel I'm melting right away. No! Not for now! I can't! I need her! I love her! Hindi ko siya kayang mawala sa buhay ko! Ang babaeng pinapangarap ko. What happened to me? Bakit ginugulo ako ng aming mga alaala? Nababaliw na ba ako? Nasisiraan na ba ako ng bait? No! Nanlalamig ang mga kamay ko. Para akong nilalason ng aking pakiramdam. Parang sinasaksak ang dibdib ko nang paulit-ulit. "Alright! Let's begin to solve this mess about the company issue." Kasalukuyang nasa-conference ng Empire company ang lahat. Tahimik ang buong paligid. Napakamisteryoso para pag-usapan ang sigalot na ito. Pormal na sinimulan ni Mr. Lee ang meeting para ayusin ang gulo. Gulo kung saan ikakabagsak ng buong Empire company. Ikinagulat ng lahat ng miyembro ng kompanya ang pagsabog ng issue in 24 hours ago. Hindi sila makapaniwala. "Eduard Monterverde will resign as a chairman of this Empire company." Mr. Lee conf
Abby's POV "Ahh, shit!" Bigla na lamang nanlaki ang mga mata ko sa kuryusidad nang tumilapon ang tray sa harapan ni Avery. Hindi ko alam kung saan galing ang tray na iyon dahil sa daming estudyante dito sa canteen. Catch attention ang eksena kaya ang lahat ng estudyante sa paligid ay napalingon sila sa amin. Kuryusidad ang nasa mga mata nila. "What happened ?" tanong ng iilan. All students forming around us para makipag-usisa sa nangyari. Bullying is free in this university kaya akala nila may binubully na naman. "Paharang-harang ka kasi sa dadaanan ng tao. Yon tuloy nagmukha kang pinaliguan ng sardinas," Oo, walang iba kundi si Briana. Ang anak ng kabit ng Dad ko. Napairap tuloy ito kay Avery habang diring-diri. Tila ikinatuwa niya ang nangyari. Napatingin ako sa uniform ni Avery. Nabuhusan ito ng juice at spaghetti. Nagmukha tuloy basahan ang hitsura niya. "Sa susunod tumingin ka naman sa dinadaanan mo! Tanga ba, bitch?" Nakita kong napairap pa ulit si Briana. Sekretong
"Hands off me!" singhal sa akin ni Briana nang awatin ko. Dumadagundong ang boses niya. Tila isa akong basura sa kaniyang mga mata para itaboy. Nanlalaki ang kaniyang mga mata sa pagkamuhi sa amin ni Avery. "Ipinagtatanggol mo siya? Isa ka pa din Abby. Tinatakpan mo ang kasinungalingan ng kapatid mo." sigaw sa pagmumukha ko ni Briana. Halos manuklaw siya sa sobrang galit. I shook my head. Hindi ko alam kung ano ang nagawa ko. Ganoon na lamang ang galit sa akin ni Briana. Naramdaman kong bahagyang pumatak ang mga luha ko. Hindi ko siya maunawaan. Halos durugin niya ako sa kaniyang mga tingin. Siguro kung isa lang akong basura? Siguro matagal na niya akong inapak-apakan. Is that the way her parents disciple her? Ang sama ng ugali niya. "Mga basura," pagsigaw ni Briana sa harapan namin. Napatingin ito sa kaniyang sarili. Puno ng dumi ang kaniyang uniform. Ngayon alam niya ang pakiramdam ang tapunan ng pagkain, ang maligo sa sauce ng spaghetti. Masakit at nakakahiya. Hindi
"Dahil sa ginawa niyo pwede kayong ma-kick-out or ma-suspended sa University Of Asia." Nasaharapan lamang kami ni Ms. Dean at pinagsesermonan na animo'y mga bata. Nakasalamin siya at medyo may edad na. Hindi ko pa rin maiwasan pumatak ang mga luha ko. Napalingon ako kay Avery, sa aking kapatid. Nakahawak lamang ito sa kaniyang dibdib para takpan ang sira at madungis niyang uniporme. Hindi rin ako nabigong sulyapan si Briana dahil kagagawan niya ito. Confident ito sa pagkakatayo niya at nakita ko pang pasekretong napairap. Hanggang ngayon masaya pa rin siya. Hindi siya natatakot kahit ma-kick-out or ma-suspended. Sabagay mayaman sila. Kahit saan niya gustuhin umaral ay mararating niya. Her parents willing to paid everything for her future. Pero sa isang tulad niyang bulok ang ugali kahit sinong university ay tatanggihan siya. Mabuti na lang galing siya sa mayamang pamilya dahil kung hind, baka kung saan siya pinulot ngayon dahil sa ugali niya. Dahil sa isang exclusive univ
Alyana's POV "What happened to her? Bakit ganiyan ang hitsura mo anak, Avery?" Nanlalaki ang mga mata ni Eduardo sa kuryusidad nang makita ang sitwasyon ng kaniyang anak. Kararating lang namin ng mansion. Hindi makaimik si Avery at Abby sa tanong ng kanilang ama. Walang emosyon lamang ang dalawa nang bumungad ng sala. "Ano ang nangyari sa kanila? Tell me? Bakit ganiyan ang hitsura ng anak natin, hon?" Sa pagkakataong hinarap ako ni Eduardo para alamin ang katotohanan. Ramdam kong hindi na siya mapakali sa kaniyang kinatatayuan. Alam kong sa puntong ito. Bilang ama si Eduardo ay kailangan niyang malaman kung ano ang katotohanan. Masakit ito sa kaniyang makitang parang pulubi si Avery sa hitsura. Kahit ako ay naaawa sa kalagayan ng anak namin. Nadudurog ang puso ko sa hitsura ni Avery. Para siyang pinaliguan ng putik. "What happened to her? Ano?" muling pagsulong ni Eduardo. May galit ito sa kaniyang mga mata. Sa palagay niya hinayaan ko lang ang anak namin na magkaganoon? Akala
"Ganoon ba talaga ang tingin mo sa akin? Isang maruming asawa? Walang karapatan maging malinis kahit minsan." Isinugod ko ang mga salitang iyon sa pagmumukha ni Eduardo. Hindi ko matanggap sa sarili kong tiningnan niya ako bilang maruming babae. Akala ko mahal niya ako? Akala ko hindi niya ako kayang masaktan? Akala ko nirerespeto niya ako bilang asawa? Akala ko matatanggap niya ang ako ng buo? Pero hindi pala! Isa palang kaladkarin na babae ang tingin niya sa akin bilang asawa. Ang sakit! Parang sinaksak at piniraso ang puso ko sa kirot. Para akong pinapatay ng sakit sa dibdib ko. Nanunumbalik tuloy ang lahat na nangyari sa akin. Nang mga panahong durog na durog ako. Mga panahong wala akong masasandalan na kahit sino? Isa ba itong pananginip? Nakakatakot naman! Sana'y magising ang puso kong naiidlip sa sakit! Hindi ko kayang harapin ang lahat ng ito. Pakiramdam ko nanlambot ang mga buto ko sa paa! Lubos akong nagsisisi! Ano bang klasing buhay ang pinasok ko? Is this hell? No!