Alex's POV"Malinis na ang lahat. Hindi ka na makakagat ng aso na iyon. Hindi na rin siya makakatahol pa. Kahit anong gawin niya pa. Hindi na siya makakalabas sa bilangguan. Doon na siya mabubulok habang buhay."Napasulyap ako kay Mr. Lim. Nakipagkita ako sa kaniya matapos akong makalabas mula sa hospital kahapon. Tanging band aid na lang ang nagsisilbing bakas sa pisngi ko dahil sa ginawa ni Eduardo. Masakit pa ito at makirot.Pinaglalaruan ko lamang ang wine na hawak ko kanina pa. I let out a heavy breath. Sa wakas nakaganti na rin ako kay Eduardo. Nagkakamali siya na ako ang binangga niya.Napaiwas ako ng tingin kay Mr. Lim at napatalikod mula sa kaniya. May ngiting tagumpay lamang sa mga labi ko. Naisahan ko na siya. Ang buong akala niya ay hindi ako papalag sa ginawa niya."Good to hear Mr. Lim, kahit kailan hindi mo ako binigo. Sobra kang maaasahan sa lahat ng mga kaso. Dapat hindi na siya makahanap pa ng butas para hindi na makalabas ang hayop na yon. Make sure na doon na siya
Alyana's POV"Eduard... Eduard gagawa ako ng paraan para makalabas ka rito. Hindi ko hahayaan na makulong ka habang buhay."Nanunubig lamang ang mga mata ko dahil sa mga luhang kusang tumatakas sa aking mga mata. Parang baliw ako habang tumatangis sa pag-iyak sa harapan ni Eduard.Hindi ko kayang makitang ganito ang sitwasyon niya. Hindi ko siya matitiis na nasaloob siya ng mga rehas na ito. Hindi kakayanin ng konsiyensya ko.Hindi ko pinangarap ang bagay na ito para kay Eduard. Hindi siya nababagay sa ganitong kalagayan, sa ganitong lugar. Hindi siya masamang tao para makulong. Hindi siya mamamatay tao. Marahan kong hinaplos ang mukha ni Eduard. Nananabik lamang akong mahawakan ko ang kaniyang mukha. Sa pagkakataong ito ay patuloy na umaagos ang mga luha ko. Hindi ko maiwasan ang hindi mapahibik ng malakas."Eduard! Eduard patawarin mo ako! Hindi ko sinasadya. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nakulong ka. Ako ang dahilan kung bakit naging ganito ang buhay mo." I shook my head.
Avery's POV "Daddy!" pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagbagsak. Pakiramdam ko minaso ang puso ko at labis na nagdurugo ito sa kirot at sakit. I can't imagine myself crying again dahil sa kalagayan ni Daddy. "Anak I'm sorry!" nangingiyak niyang sambit sabay pagyakap sa amin ni Abby. Napahikbi kami sa kaniyang balikat. Ramdam ko ang paghagod ni Daddy sa aming buhok. Nakita namin ang kaniyang sitwasyon. Alam kong ginagawa niya ito para palakasin kami dahil alam niyang hindi namin kakayanin ang makitang ganito ang kalagayan niya. Ramdam namin ang pagmamahal niya bilang ama sa bawat paghagod ng kaniyang kamay. Alam kong sa mga segundong ito ay labis siyang nasasaktan. Labis ang kaniyang pangungulila na hindi kami makasama. Kahit ako hindi ko matanggap na ito ang nangyari sa kaniya. Napaka-unpredictable ng mga pangyayari. Hindi ko inasahan ang lahat ng ito. Kumawala si Daddy sa
Alyana's POVNapasulyap ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang nakatanaw sa labas ng sasakyan. Ang layo ng iniisip niya. Tila labis siyang nangungulila dahil pauwi na kami galing kay Eduard.Kanina pa siya hindi kumikibo. Lungkot lamang ang masisilayan sa mga mata niya. Alam kong masakit para sa kaniya ang lahat. Alam kong nasasaktan siya ang makitang ganoon ang sitwasyon ng kaniyang ama.Si Avery naman ay nasa may gawi ko. Tila inaantok ito kaya walang kibo. Tahimik lamang ito habang nakasandal ang kaniyang ulo sa kaniyang upuan. Natutulog siya.Hindi maiwasan pumatak ang ilang mga luha ko. Ang saki-sakit ang makitang nagkakaganito ang mga anak ko. Dala na siguro ito sa pangungulila sa kanilang ama. Masakit din na hindi nila makasama si Eduard. Hindi sila sanay na hindi nila nakikita ang kanilang ama.Bahagya kong pinunas ang mga luha ko. Bumabalik tuloy sa isipan ko ang masasayang mga sandaling kasama namin si Eduard. Tila walang kupas ang sayang iyon. Nagtatawanan sa bawat isa. W
"I have a nice day pero sinisira mo Juliana. Nandito ka ba para sirain ang araw ko? O andito ka para sa asawa mo? Hindi ka ata nadadala Juliana." Oo, pinuntahan ko ang walang kwenta kong ex-husband na si Alex dito sa Empire company para makausap siya. Pero tila mahirap niyang ibigay ang bagay na hinihingi ko sa kaniya. Nakaharap lamang siya sa window at nakatanaw sa labas ng building. His black suit made him perfect and elegant. Maayos na maayos ang kaniyang suot. Maayos din ang kaniyang tindig.Masama ang ihip ng panahon ngayon. Malakas ang pag-ulan sa labas. Malamig ang simoy ng hangin sa buong paligid. Maririnig din ang pagdagundong sa labas ng building company. Nakakatakot ang pagiging tahimik ni Alex habang hawak niya ang glass. Napakalamig niya kung saan siya nakatayo. Ibang-iba na nga siya sa Alex na nakilala ko noon.Malamig na napagala ang aking mga mata sa paligid ng opisina niya. Malinis na malinis ang opisina niya, neat and clean, well-organized rin ang mga files niya.
"A-Alex! F-Faster! Ohhh!" I'm currently reaching the penthouse when my feet shattered in fear. No! "Ahhh! Hmm! Ohhh! Shit!" What the hell is happening in this unit? I slowly bite my lips? Growls echoed and shattering inside the room. "Ohhh! You... You're so huge! H-Harder, please!" A woman moans again lustfully. Tila sabik na sabik ang babaeng salubungin ang pag-ulos ng lalaki. Parang inaangkin ang lahat-lahat mula sa kaniya. I desperately hold the door. My hands trembled down with fear. "Fuck! Ohhh! A-Alex! I want more..." Suddenly I pushed the door in. My eyes widened in shock. "No!" I whispered, shaking my head. "J-Juliana?" Alex asked in frightened as he turned his eyes in my direction. His eyes widened terribly. It seemed he saw a monster in his sight. He hurriedly wears his underwear, then the woman pulls the blanket to scoop her naked body. "You fucking womanizer Alex!" I yelled at him with so much anger, my tears drops in every second. I'm so deva
"No!" My heart thuds painfully in my chest as my tears fall endlessly. I shook my head terribly. Suddenly widened my eyes. My fears crawled on my throat. "H-Huwag Alex!" As I glowled in frightened. As Alex ever did. He's a ruthless husband. Wala siyang pinapatawad kapag nagagalit. I know he wants to suffer me at all. "No!" It will be worsen. It's fucking hell. Palagi na lang ganoon ang ginagawa niya sa akin. Ayaw ko na! Hindi ko na kayang magtiis sa pananakit niya. "Alam mo kung bakit ako nagloko Juliana? Because you never give me a child who will honor my legacy." Nanlalamig lamang ang mga luha ko. Kailangan ba talaga niyang ipamukha sa akin ang mga salitang iyon? Paulit-ulit na lang? "Oo, hindi kita mabigyan ng anak Alex. Pero hindi iyon sapat na dahilan para lokohin mo 'ko!" Nagsusumamo at sumisigaw ang damdamin ko. Hindi ko mapigilan ang pag-iyak ko. Sobra akong nasasaktan. "Niloko kita kasi may pagkukulang ka! Hinanap ko ang pagkukulang na iyon sa iba Juliana!" "Fuc
"Just tell me who's the bastard trying to kill you? Don't be afraid! I just want help you right away!" Yakap-yakap ko lamang ang sarili ko. I felt my whole system went froze due of so much cold. I snapped glanced with this stranger billionaire. I caught his darken eyes with sexy lips, even his perfect jawline. Ang lamig niya sa paningin ko. Panay lamang ito sa kaniyang pagnananeho. Ngayon ko lang napansin na sport car pala ang kaniyang sasakyan. He is definitely a billionaire. Paano niya nalaman na may taong gustong patayin ako? Ang misteriyoso niya para malaman iyon! Hindi nga siya simpling tao sa mundo. Marunong din siya magbasa ng galaw at isip ng tao. "Hmm!" I'm hesitating. I want to tell out everything but.... Bigla na lamang akong nanlamig. I kept my words with my heart. Hindi ko siya kilala para ikuwento ko ang lahat sa kaniya. Kailangan kong maging maingat sa mga sasabihin ko. "Hmm. Ibaba mo na lang ako rito! S-Salamat!" nahihiyang tugon ko at napayuko. Nananatil