"Just tell me who's the bastard trying to kill you? Don't be afraid! I just want help you right away!"
Yakap-yakap ko lamang ang sarili ko. I felt my whole system went froze due of so much cold. I snapped glanced with this stranger billionaire. I caught his darken eyes with sexy lips, even his perfect jawline. Ang lamig niya sa paningin ko. Panay lamang ito sa kaniyang pagnananeho. Ngayon ko lang napansin na sport car pala ang kaniyang sasakyan. He is definitely a billionaire. Paano niya nalaman na may taong gustong patayin ako? Ang misteriyoso niya para malaman iyon! Hindi nga siya simpling tao sa mundo. Marunong din siya magbasa ng galaw at isip ng tao. "Hmm!" I'm hesitating. I want to tell out everything but.... Bigla na lamang akong nanlamig. I kept my words with my heart. Hindi ko siya kilala para ikuwento ko ang lahat sa kaniya. Kailangan kong maging maingat sa mga sasabihin ko. "Hmm. Ibaba mo na lang ako rito! S-Salamat!" nahihiyang tugon ko at napayuko. Nananatiling yakap ko ang aking sarili. Nilalamig na ako kanina pa. Naramdaman kong tumigil ang sasakyan. Rinig kong bumuga siya ng hangin sa airy. I want to look into his eyes but I felt frightened. But definitely managed myself to be calm. "You sure that I wanna leave you here? Madilim na ang paligid! May matutuluyan ka ba?" Napalingon ako sa kaniya. Malamig lamang siyang nakatingin sa kalagayan ko. Bumaba ang paningin ko sa dibdib niya. Nahihiya akong tumingin sa kaniyang mga mata. Ramdam ko ang lamig sa katawan ko. Binabalot ko lamang ang sarili ko ng aking mga braso. Napaiwas ako ng tingin. Bigla na lamang namuo ang mga luha sa mga mata ko. Pero...! Bago pa ito bumagsak. Agad ko na itong pinunas. Ang sakit lang sa pakiramdam na niloko ako ni Alex. Siya pa ang may ganang saktan ako. Hindi ko na matiis ang mga pananakit niya sa akin. Lagi na lang niyang sinusumbat ang mga pagkukulang ko. Napahikbi ako sa pag-iyak. Hindi ako makasagot. Pakiramdam ko naninigas ang panga ko sa lamig. "I know there's something bothering you! Pero kung wala kang matutuluyan. You come with me!" Saglit na namagitan ang katahimikan sa pagitan namin. Pinipigilan ko lamang na kumawala ang mga luha ko. "Sa totoo lang! W-Wala akong mapupuntahan! Pero... S-Salamat sa alak mo!" Bahagya akong napakusot sa aking mga mata. Hindi ko mawari na ganito na lang palagi ang nangyayari sa buhay ko. Kapalaran ko ba talagang maging ganito? Sinasadya ba ito ng tadhana? Kita kong hinubad niya ang suot niyang tuxedo. Nagulat na lamang ako nang isuklob niya ito sa akin. Kahit hindi ko siya kilala. Gusto niya akong ingatan dahil sa kalagayan ko. Napakabuti niyang tao. Gusto kong sumama sa kaniya. Wala na akong choice para tumanggi pa. Since wala na rin naman akong matutuluyan ngayong gabi. Sa tingin ko mabait naman siyang tao. Pwede naman siyang pagkatiwalaan. "I you have a problem! You don't have to keep it! Nandito ako! Pwede kitang tulungan kahit anong oras!" Gusto ko pa sanang pagpasalamat pero nanahimik na lamang ako. Sa hindi ko inaasahan. Binalot na lang ako ng kuryusidad nang makarating kami sa isang mansion. Hindi ako makapaniwala. Dito siya nakatira? Ang ganda ng paligid parang hardin sa palasyo. Very artistic. Elegante ang mga disenyo. He is a billionaire man in the world. Puno pala ng sekreto ang pagkatao niya. Nagulat na lang ako nang pagbuksan niya ako ng pinto. Automatic naman akong napababa ng sasakyan. "Come with me! This my mansion!" Naglakad na ito papalayo mula sa akin. Sumunod na lamang ako sa kaniya. Wala ba siyang kasama dito? Wala akong nakikitang tao kahit isa! Ang boring ng buhay niya kung iisipin! "You can stay here! Just wait!" turan niya nang makapasok kami ng salas. Natuon naman ang pasin ko sa paligid para antayin siya. Hindi ko alam kung saan siya pumunta. Tinanggal ko ang tuxedo niya at inilapag ko ito sa table na nasaharapan ko. Muli kong niyakap ang sarili ko. "Suutin mo 'to! Kanina ka pa nilalamig baka lagnatin ka!" Automatic naman akong napalingin. May hawak siyang damit at ibinibigay niya ito sa akin? Nag-aatubili akong kinuha ito. May pagtataka lamang sa isipan ko. Pangbabae ang damit na ibinigay niya? Ibig sabihin may babae dito sa mansion? Hindi kaya may asawa siya? "Nandoon sa right side ang banyo!" huling tugon niya bago iniwan ako. Ang lamig lamang niya kumilos. Nakita kong may hinugot siyang baril mula sa kaniyang baywang. Inilapag niya ito sa ibabaw ng mesa. Bakit may baril siya? Hinubad niya rin ang kaniyang long sleeve. I swallowed hard. Lumakas ang pagtibok ng puso ko. Kitang-kita ng mga mata ko ngayon ang magandang katawan niya. Even his veins in his muscles. Sa sobrang takot ko. Hindi ko alam kung pano ako nakarating ng banyo. Pilit kong pinakalma ang sarili ko. Agad akong bumihis. Bumagay rin ang damit sa sarili ko. Medyo kita nga lang ang cleavage ko. Nang bumalik ako ng salas. Nakabihis na siya. He staring from afar, having unreachable emotion. Tipong may pinagdadaanan siya. Bahagya siyang napalingon sa akin nang maramdaman ang presensya ko. Ngayon ko lang napagtanto na he is a perfect. "You can have your dinner or wine?" Dahil sa may hawak siyang whiskey kaya inalok niya ako. He simply drink in the whiskey on the glass. Kita ko ang paglagok niya. He is hot but cool. Suddenly reminisced what Alex did while ago. Mga sandaling umiiyak ako at nagmamakaawa. I can't even restrain myself from this pain. Suddenly my tears falling apart from my eyes. Kumuha ako ng whiskey para inumin ito. Gusto kong burahin ang sakit sa dibdib ko. Nagulat na lamang siya dahil sa paglagok ko. Nakailang glass pa ako ng whiskey. Tila nakaramdam ako ng pagkahilo. My vision become blurry. "Hey! Enough!" pagpigil niya sabay tabig ng braso ko. "Let me more!" asik ko with a poker face. He suddenly caught me in his arms when I fall where I stand. Nagdikit tuloy mga labi namin. Imagine one inch away before he kiss me. Marurupok ang bawat titig niya sa akin. Tuluyang nabitawan ng kamay ko ang glass. Narinig ko na lamang ang pagbasag nito. Napahawak ako sa batok niya then I kissed him. Sanay na sanay siyang makipaghalikan para tumugon sa mga labi ko. His hand explored around my waist and pulling me even closer to him. Hindi niya pinakawalan ang mga labi ko. He laid me on the bed, folding my hands over my head. Gumapang ang kaniyang labi mula sa leeg ko patungong panga. "Ohhh! S-Shit!" I feel his manhood in my entrance."What the hell? I have a night with this billionaire?"My eyes widened in shock. Damn! This mafia lying beside me.Dahil sa takot at kaba. Mabilis kong inalis ang kamay kong nakalapat sa dibdib niya.I felt so embarrassed! What the hell I'm doing? I never know him even!Suddenly mesmerized what happened last night. We have already sex? Oh no! This is wrong! I promised that I never betray my husband Alex but... Lord forgive me!Napaupo ako and I pulled the blanket to scoop myself. Banayad ang pagkalito sa mga mata ko.Ano ang ginagawa ko dito sa loob ng kwarto niya? Hindi ko siya kilala para maibigay ko sa kaniya ang sarili ko!I began to sob with a piece of tear. Nagsisisi ako! Napakalaking kasalanan ang nagawa ko!Sa kalagitnaan ng aking paghikbi. Naramdaman kong bumangon siya sa may gawi ko.Napahagod ako sa aking munting mga mata. Gusto kong magpanggap na hindi ako umiiyak. Hindi ako apektado sa nangyari kagabi.Alam kong pinagmamasdan niya ako ngayon. Hindi ko magawang lumingon sa
"Thanks God! You're awake!" I caught his face when I woke up, I cringe slightly, wondering where am I? Malamig ang mga titig ng lalaki sa akin. May kasama itong pag-aalala sa kalagayan ko. Shit! Pamatay titig kung makatingin siya. Hindi rin niya pinalampas titigan ang mga labi ko. Napaiwas na lamang ako ng tingin mula sa kaniyang mga labi. He staring at me in a very cold way. Bahagya akong napaupo mula sa aking pagkakahiga. Inalalayan niya pa ako para mapaayos ang aking lagay. Asan ako? Is this hospital? Oh no! Sino ang nagdala dito sa akin? Paano ako nakarating dito? Hindi ko maalala! Bigla na lamang sumabog ang mga nangyari kahapon sa isipan ko. Nawalan ako ng malay? Iyon ang huling natandaan ko! "Ahhh! S-Shit!" As I muttered in pain. Medyo masakit ang ulo ko. Matamlay rin ang pakiramdam ko. Hindi ko mawari kung ano ang nararamdaman ko sa ngayon. Para akong lutang sa airy. "Are you Okay? Bigla ka na lang nahimatay! Ano bang nangyari?" his angelic voice was so cool int
It's been five months ago. My tears fall easily as I found myself crying again. Pangungulila ang nararamdaman ng puso ko. I felt hopeless and nobody cares. Nandito ako ngayon sa south Center Hospital. Nagpa-ultrasound ako kay baby at nagpa-DNA-test na rin. Ilang buwan na lang lalabas na si baby sa sinapupunan ko. Makikita ko na siya at mahahaplos. Hindi ko alam! Naguguluhan ako sa sitwasyon ko. Hawak ko ngayon ang ultrasound at DNA-test ng anak ko. Ginawa ko ito para maging malinaw ang lahat. Para malaman ko ang katotohanan. Pero bigla na lamang akong ginulantang ng resulta. Hindi si Eduardo ang ama ng bata. Is this true? No! Hindi ko alam kung paano ko ito sasabihin kay Eduardo? Kung paano ko ito ipapaliwanag sa kaniya! Hindi ako makapaniwala sa nabasa ko. Nanlalaki lamang ang mga mata ko sa katotohanan. Siya ang tumatayong ama ng bata. Alam niya na siya ang ama nito. I know how glad he is as a father of my child. Kumilos na lamang ang mga paa ko para puntahan si Eduard
"Ahhh! Ahhh! Shit!" Napayapos ang isa kong kamay sa gilid ng bedsheet. Matindi ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko alam! Parang manganganak na yata ako. Sobrang sakit ng tiyan ko. "Ahhh! E-Eduard!" Napatayo ako sa gilid ng kama. Napahaplos ako sa aking tiyan. Gusto kong pigilan ang sakit na nararamdaman ko. Pero sahalip na mabawasan ito ay maslalo pa itong sumakit. Uli akong napaupo sa gilid ng kama. Pakiramdam ko nang hina ang mga tuhod ko. "Eduard! Ahhh!" Napaiyak na lamang ako sa aking kinauupuan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Sobrang sakit sa pakiramdam. "A-Alyana?" Nanlalaki ang mga mata ni Eduard nang pumasok ng kwarto. Nabitawan niya ang kasalukuyang inaayos na necktie. "Eduard... Eduard manganganak na yata ako? Ang sakit ng tiyan ko! Ahhh!" "W-What?" gusot ang mga kilay ni Eduard sa pagkabalisa. Natataranta siya. Hindi niya alam kung ano ang gagawin sa akin. "Dadalhin kita sa hospital ngayon na!" Agad niya akong binuhat sa aking kinauupuan. Napahawa
After Seven Years. Marami nang nagbago sa buhay ko. Wala palang imposible kapag maniniwala ka. Natutunan pa rin tumibok ng puso ko. Umunawa at magmahal ulit. Akala ko mananatili lang ang puso ko sa isang tao. Akala ko sa kaniya lang iikot ang mundo ko. Pero hindi pala doon nagtatapos ang lahat. May bago pa palang kabanata na naghihintay para sa akin. "Happy birthday mga anak ko! You're now seven years old already! Ang lalaki niyo na parang kailan lang!" Nakangiti lamang ako sa kanila. Kahit may lungkot at kirot sa puso ko. Sobrang saya ko pa rin ang makita sila. Nakasuot si Abby at Avery ng mamahaling gown. They became little princesses tonight. They have also crowns on their heads. Nagniningning sila sa harapan ng mga tao. Ito ang gustong mangyari ni Eduardo sa kaniyang mga anak. Ang minsang maging bulaklak sila sa paningin ng iba. "Happy birthday to you! Happy birthday happy birthday to you!" Nagulat na lamang si Abby at Avery nang lumabas ang kanilang Daddy Eduardo. Nag
"Daddy!" masiglang pagsigaw ni Avery sa kaniyang Daddy Eduard. Sinalubong niya ito. Kakapasok lang ni Eduard ng salas. Mula siya sa kompanya. Matamis nahalik ang iginawad ni Eduard kay Avery. Kahit kailan napakalambing na bata si Avery sa kaniyang ama. "Daddy matatapos ko na po itong i-drawing ang family picture na pinapagawa ni teacher! Maganda po ba?" Ipinakita ni Avery ang hawak niyang paper na may guhit niya. Naglalaman ito ng ilang family members. Walang kasing saya ang ngiti sa mga labi ni Avery. Pati kilay niya ay kumukumpas sa galak. "Wow! Ikaw ba ang may gawa nito?" may pagtatakang tanong ni Eduard bahang hindi makapaniwala. "Opo Daddy. Ako po ang gumawa niyan!" pagmamalaki ni Avery. "Ang galing mo naman anak! Hindi ko akalain na marunong ka palang mag-drawing." Napalingon naman ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang gumuguhit ng larawan. Actually family picture din ang kaniyang ginagawa. Magkaklase kasi silang dalawa kaya pareho lang ang kanilang assignment. O
"You can do it Alyana! Kaya mo 'to okay!" I made myself proud. Puno ng kaba ang nararamdaman ng puso ko. Malakas din ang pagkalabog ng dibdib ko. Ito na nga ang panahon na hinihintay ko. Ang ipakilala ako ni Eduardo sa kompanya bilang behalf niya. Hindi ako sanay sa mga ganito. For the first time in my life. But I have no choice kundi ang harapin ito. I made myself elegant. Dahil sa suot ko I'm looks so sexy and hot woman. May pakitang cleavage din itong suot kong dress. From now on. I'm not Juliana anymore. I need to hide my identity. Kailangan kong gawin ito para protektahan ang sarili ko. I'm Alyana Cervantes now. Ang babaeng binago ang kaniyang sarili para takasan ang kaniyang nakaraan. Ayaw ko nang balikan pa ang nakaraan ko. Kung sino at kung ano ako noon. Ayaw ko nang maulit pa ang mga nangyari sa buhay ko. Gusto nang baguhin ang lahat para sa kasalukuyan. "Tonight. I will introduce to you. None other than. Alyana Cervantes. The wife of Mr. Eduardo Monteverd
"Alyana Cervantes! Are you marry me?" Bigla na lamang pumatak ang mga luha ko. This is really surprised me. Napakagat labi na lamang ako. Nakaluhod sa harapan ko ngayon si Eduard. Ibinibigay niya ang kaniyang wedding ring sa akin. Kita ko ang seryoso at maamo niyang mga tingin. Nagmamakaawa siya para tanggapin ko ang ibinibigay niya. Kahit maraming tao sa paligid. Kahit hindi niya kilala ang mga ito. Hindi siya nag-atubiling mag-propose sa akin. Para tuloy nasateleserye ang eksena. Maraming tao sa paligid ang nanunuod. Hindi man lang nahiya si Eduard. Akala ko kung ano ang gagawin namin dito ni Eduard. Dinala kasi niya ako rito pagkalabas namin sa kompanya. Hindi ko alam na magpu-propose siya sa akin. Sa tagal ng panahong lumipas. Ngayon lang niya ito ginawa sa akin. Pero ang lahat na saya sa puso ko. Bigla na lamang itong pinalo ng sakit. Napalitan ito ng lungkot at pag-aalala. Naalala ko tuloy ang mga panahon na nag-propose din sa akin si Alex. Mga panahon binibitawan niya a