"Ahhh! Ahhh! Shit!" Napayapos ang isa kong kamay sa gilid ng bedsheet. Matindi ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko alam! Parang manganganak na yata ako. Sobrang sakit ng tiyan ko. "Ahhh! E-Eduard!" Napatayo ako sa gilid ng kama. Napahaplos ako sa aking tiyan. Gusto kong pigilan ang sakit na nararamdaman ko. Pero sahalip na mabawasan ito ay maslalo pa itong sumakit. Uli akong napaupo sa gilid ng kama. Pakiramdam ko nang hina ang mga tuhod ko. "Eduard! Ahhh!" Napaiyak na lamang ako sa aking kinauupuan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Sobrang sakit sa pakiramdam. "A-Alyana?" Nanlalaki ang mga mata ni Eduard nang pumasok ng kwarto. Nabitawan niya ang kasalukuyang inaayos na necktie. "Eduard... Eduard manganganak na yata ako? Ang sakit ng tiyan ko! Ahhh!" "W-What?" gusot ang mga kilay ni Eduard sa pagkabalisa. Natataranta siya. Hindi niya alam kung ano ang gagawin sa akin. "Dadalhin kita sa hospital ngayon na!" Agad niya akong binuhat sa aking kinauupuan. Napahawa
After Seven Years. Marami nang nagbago sa buhay ko. Wala palang imposible kapag maniniwala ka. Natutunan pa rin tumibok ng puso ko. Umunawa at magmahal ulit. Akala ko mananatili lang ang puso ko sa isang tao. Akala ko sa kaniya lang iikot ang mundo ko. Pero hindi pala doon nagtatapos ang lahat. May bago pa palang kabanata na naghihintay para sa akin. "Happy birthday mga anak ko! You're now seven years old already! Ang lalaki niyo na parang kailan lang!" Nakangiti lamang ako sa kanila. Kahit may lungkot at kirot sa puso ko. Sobrang saya ko pa rin ang makita sila. Nakasuot si Abby at Avery ng mamahaling gown. They became little princesses tonight. They have also crowns on their heads. Nagniningning sila sa harapan ng mga tao. Ito ang gustong mangyari ni Eduardo sa kaniyang mga anak. Ang minsang maging bulaklak sila sa paningin ng iba. "Happy birthday to you! Happy birthday happy birthday to you!" Nagulat na lamang si Abby at Avery nang lumabas ang kanilang Daddy Eduardo. Nag
"Daddy!" masiglang pagsigaw ni Avery sa kaniyang Daddy Eduard. Sinalubong niya ito. Kakapasok lang ni Eduard ng salas. Mula siya sa kompanya. Matamis nahalik ang iginawad ni Eduard kay Avery. Kahit kailan napakalambing na bata si Avery sa kaniyang ama. "Daddy matatapos ko na po itong i-drawing ang family picture na pinapagawa ni teacher! Maganda po ba?" Ipinakita ni Avery ang hawak niyang paper na may guhit niya. Naglalaman ito ng ilang family members. Walang kasing saya ang ngiti sa mga labi ni Avery. Pati kilay niya ay kumukumpas sa galak. "Wow! Ikaw ba ang may gawa nito?" may pagtatakang tanong ni Eduard bahang hindi makapaniwala. "Opo Daddy. Ako po ang gumawa niyan!" pagmamalaki ni Avery. "Ang galing mo naman anak! Hindi ko akalain na marunong ka palang mag-drawing." Napalingon naman ako kay Abby. Tahimik lamang ito habang gumuguhit ng larawan. Actually family picture din ang kaniyang ginagawa. Magkaklase kasi silang dalawa kaya pareho lang ang kanilang assignment. O
"You can do it Alyana! Kaya mo 'to okay!" I made myself proud. Puno ng kaba ang nararamdaman ng puso ko. Malakas din ang pagkalabog ng dibdib ko. Ito na nga ang panahon na hinihintay ko. Ang ipakilala ako ni Eduardo sa kompanya bilang behalf niya. Hindi ako sanay sa mga ganito. For the first time in my life. But I have no choice kundi ang harapin ito. I made myself elegant. Dahil sa suot ko I'm looks so sexy and hot woman. May pakitang cleavage din itong suot kong dress. From now on. I'm not Juliana anymore. I need to hide my identity. Kailangan kong gawin ito para protektahan ang sarili ko. I'm Alyana Cervantes now. Ang babaeng binago ang kaniyang sarili para takasan ang kaniyang nakaraan. Ayaw ko nang balikan pa ang nakaraan ko. Kung sino at kung ano ako noon. Ayaw ko nang maulit pa ang mga nangyari sa buhay ko. Gusto nang baguhin ang lahat para sa kasalukuyan. "Tonight. I will introduce to you. None other than. Alyana Cervantes. The wife of Mr. Eduardo Monteverd
"Alyana Cervantes! Are you marry me?" Bigla na lamang pumatak ang mga luha ko. This is really surprised me. Napakagat labi na lamang ako. Nakaluhod sa harapan ko ngayon si Eduard. Ibinibigay niya ang kaniyang wedding ring sa akin. Kita ko ang seryoso at maamo niyang mga tingin. Nagmamakaawa siya para tanggapin ko ang ibinibigay niya. Kahit maraming tao sa paligid. Kahit hindi niya kilala ang mga ito. Hindi siya nag-atubiling mag-propose sa akin. Para tuloy nasateleserye ang eksena. Maraming tao sa paligid ang nanunuod. Hindi man lang nahiya si Eduard. Akala ko kung ano ang gagawin namin dito ni Eduard. Dinala kasi niya ako rito pagkalabas namin sa kompanya. Hindi ko alam na magpu-propose siya sa akin. Sa tagal ng panahong lumipas. Ngayon lang niya ito ginawa sa akin. Pero ang lahat na saya sa puso ko. Bigla na lamang itong pinalo ng sakit. Napalitan ito ng lungkot at pag-aalala. Naalala ko tuloy ang mga panahon na nag-propose din sa akin si Alex. Mga panahon binibitawan niya a
"Now I open the table to select the next CEO of the Empire company." Kasalukuyang kaming nasa-conference ng kompanya. Pormal na binuksan ni Mr. Lee ang pag-select ng susunod na CEO ng Empire company. Lahat ng shareholders ng kompanya ay narito. Kailangan din nilang magsang-ayon kung sino ang mapipiling CEO. "We have two options. Mr. Alex Villioner and si Ms. Alyana Cervantes." Mr. Lee said. "Who want to choose Mr. Alex?" Tumaas naman ang ilang members ng kompanya. Nagkatinginan lamang kami ni Alex saglit. He had a mixed emotion at his face and a cold expression. Nakakapagtaka ang kaniyang kilos. Kinakabahan lamang ako habang nasatabi ko si Eduard. Malakas ang pagpintig ng puso ko. "Who want to choose Ms. Cervantes to be a CEO of this company?" Nagsitaasan naman ang karamihan ng members ng kompanya. Pati si Eduard tumaas din ng kamay. "Majority. The position will goes to Ms. Cervantes. She is now our new CEO of the company." Mr. Lee concluded the selection. "N
"Alyana!" pagsigaw ni Eduard sa likuran ko. Wala akong attention para lingunin siya. Nasasaktan ang puso ko. Parang binibiyak ang dibdib ko dahil sa sakit. Patuloy ang pagtakbo ko papalayo kay Eduard. Malakas lamang ang pagbugso ng ulan. Sobrang lamig ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung saan ako pupunta? Pinagdadaanan lamang ako ng mga sasakyan sa tabi ng kalsada. Napayakap na lamang ako sa aking sarili. Doon na ako napahagulhol sa pag-iyak. Gulong-gulo ang isipan ko. Para akong baliw habang umiiyak. "Alyana! Alyana mag-usap tayo!" rinig ko ang pagtawag ni Eduard papalapit sa akin. Napahinto ang mga paa ko sa pagtakbo. Nangangatog lamang ang tuhod ko. Dahan-dahan akong napaharap kay Eduard. Sumasabay lamang sa buhos ng ulan ang mga luha ko. Ang lamig sa pakiramdam. Naninigas ang katawan ko sa sobrang lamig. Pakiramdam ko huminto ang mga sandali. Pakiramdam ko hindi makagalaw ang mga paa ko. "Alyana! Alyana I want to talk to you if this is true, okay?" Nagsu
"Nag-away daw kayo ni Daddy! Nakita ko siyang natulog kagabi sa salas." Malungkot na dinampot ni Abby ang kaniyang school bag. Kasalukuyan silang aalis ngayon ni Avery para pumuntang University. Kahapon pa yong nangyari pero nandito pa rin yong sakit sa dibdib ko. Nandito pa rin yong lungkot. Hindi pa rin kami nagkakaayos ni Eduard. Gusto ko naman siyang puntahan at kausapin. Pero nag-aalinlangan ang puso ko. "Hmm. Ano po bang pinag-awayan niyo ni Daddy? Malungkot po siya kanina pa nang mapadaan ako sa salas. Parang ang bigat po ng kaniyang dinadala." Kita kong sa bawat tingin ni Abby sa mga mata ko. Nagsasaliksik siya ng kasagutan. Alam kong hindi kuweninto ni Eduard ang nangyari. Alam kong mahal na mahal niya ang kaniyang mga anak. Hindi niya hahayaan na madamay si Abby at Avery sa aming gusot. Alam kong sa ngayon ay hindi siya mapalagay. Marahan kong hinawakan ang mga kamay ni Abby. Dama ko ang pakikiisa niya sa lungkot na nararamdaman namin ni Eduard. Alam kong kahit h