"Alyana Cervantes! Are you marry me?" Bigla na lamang pumatak ang mga luha ko. This is really surprised me. Napakagat labi na lamang ako. Nakaluhod sa harapan ko ngayon si Eduard. Ibinibigay niya ang kaniyang wedding ring sa akin. Kita ko ang seryoso at maamo niyang mga tingin. Nagmamakaawa siya para tanggapin ko ang ibinibigay niya. Kahit maraming tao sa paligid. Kahit hindi niya kilala ang mga ito. Hindi siya nag-atubiling mag-propose sa akin. Para tuloy nasateleserye ang eksena. Maraming tao sa paligid ang nanunuod. Hindi man lang nahiya si Eduard. Akala ko kung ano ang gagawin namin dito ni Eduard. Dinala kasi niya ako rito pagkalabas namin sa kompanya. Hindi ko alam na magpu-propose siya sa akin. Sa tagal ng panahong lumipas. Ngayon lang niya ito ginawa sa akin. Pero ang lahat na saya sa puso ko. Bigla na lamang itong pinalo ng sakit. Napalitan ito ng lungkot at pag-aalala. Naalala ko tuloy ang mga panahon na nag-propose din sa akin si Alex. Mga panahon binibitawan niya a
"Now I open the table to select the next CEO of the Empire company." Kasalukuyang kaming nasa-conference ng kompanya. Pormal na binuksan ni Mr. Lee ang pag-select ng susunod na CEO ng Empire company. Lahat ng shareholders ng kompanya ay narito. Kailangan din nilang magsang-ayon kung sino ang mapipiling CEO. "We have two options. Mr. Alex Villioner and si Ms. Alyana Cervantes." Mr. Lee said. "Who want to choose Mr. Alex?" Tumaas naman ang ilang members ng kompanya. Nagkatinginan lamang kami ni Alex saglit. He had a mixed emotion at his face and a cold expression. Nakakapagtaka ang kaniyang kilos. Kinakabahan lamang ako habang nasatabi ko si Eduard. Malakas ang pagpintig ng puso ko. "Who want to choose Ms. Cervantes to be a CEO of this company?" Nagsitaasan naman ang karamihan ng members ng kompanya. Pati si Eduard tumaas din ng kamay. "Majority. The position will goes to Ms. Cervantes. She is now our new CEO of the company." Mr. Lee concluded the selection. "N
"Alyana!" pagsigaw ni Eduard sa likuran ko. Wala akong attention para lingunin siya. Nasasaktan ang puso ko. Parang binibiyak ang dibdib ko dahil sa sakit. Patuloy ang pagtakbo ko papalayo kay Eduard. Malakas lamang ang pagbugso ng ulan. Sobrang lamig ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung saan ako pupunta? Pinagdadaanan lamang ako ng mga sasakyan sa tabi ng kalsada. Napayakap na lamang ako sa aking sarili. Doon na ako napahagulhol sa pag-iyak. Gulong-gulo ang isipan ko. Para akong baliw habang umiiyak. "Alyana! Alyana mag-usap tayo!" rinig ko ang pagtawag ni Eduard papalapit sa akin. Napahinto ang mga paa ko sa pagtakbo. Nangangatog lamang ang tuhod ko. Dahan-dahan akong napaharap kay Eduard. Sumasabay lamang sa buhos ng ulan ang mga luha ko. Ang lamig sa pakiramdam. Naninigas ang katawan ko sa sobrang lamig. Pakiramdam ko huminto ang mga sandali. Pakiramdam ko hindi makagalaw ang mga paa ko. "Alyana! Alyana I want to talk to you if this is true, okay?" Nagsu
"Nag-away daw kayo ni Daddy! Nakita ko siyang natulog kagabi sa salas." Malungkot na dinampot ni Abby ang kaniyang school bag. Kasalukuyan silang aalis ngayon ni Avery para pumuntang University. Kahapon pa yong nangyari pero nandito pa rin yong sakit sa dibdib ko. Nandito pa rin yong lungkot. Hindi pa rin kami nagkakaayos ni Eduard. Gusto ko naman siyang puntahan at kausapin. Pero nag-aalinlangan ang puso ko. "Hmm. Ano po bang pinag-awayan niyo ni Daddy? Malungkot po siya kanina pa nang mapadaan ako sa salas. Parang ang bigat po ng kaniyang dinadala." Kita kong sa bawat tingin ni Abby sa mga mata ko. Nagsasaliksik siya ng kasagutan. Alam kong hindi kuweninto ni Eduard ang nangyari. Alam kong mahal na mahal niya ang kaniyang mga anak. Hindi niya hahayaan na madamay si Abby at Avery sa aming gusot. Alam kong sa ngayon ay hindi siya mapalagay. Marahan kong hinawakan ang mga kamay ni Abby. Dama ko ang pakikiisa niya sa lungkot na nararamdaman namin ni Eduard. Alam kong kahit h
"E-Eduard! Ahhh!" I softly roar his name. Gusto kong pinigilan ang kamay ni Eduard sa balikat ko pero huli na ang lahat. Tuluyan na niyang nahubad ang suot ko. Napasulyap na lamang ako sa kaniya. Cold itong nakatingin sa akin. I saw his desire on his cold eyes. Marahang itong napalunok. Kita ko ang pagtaas baba ng kaniyang Adam's apple. Ang hot niya kahit napakalamig niya sa mga mata ko. Nakakalunod ang bawat titig niya sa pagkababae ko. Pakiramdam ko lalamunin niya ako ng buhay. Lumakas ang pagpintig ng puso ko. Para itong tatakas sa dibdib ko. Muling ipinagpatuloy ni Eduard ang paghalik sa balikat ko. Dama ko ang paghagod ng kaniyang malambot na mga labi. He pressed his lips against my shoulder. His hand explored at my back. Sabay pag-unlocked niya ng bra ko. Napaharap naman ako sa kaniya. Napalunok siya nang mapatitig sa mga labi ko. Napakasersoyo ang bawat tingin niya sa akin. Halos manigas ako sa aking kinatatayuan. Mariin niya akong siniil ng halik. Patuloy ang paghal
"Ahhh! A-Alex b-bitawan mo ako!" Naglalakad ako papasok ng kompanya nang hatakin ako ni Alex papasak ng kotse niya. Isinara niya ang pinto at agad siyang sumakay. "A-Alex ano 'to? Alex?" pagsigaw ko sa kaniya. Pero tila hindi niya ako narinig. Natataranta lamang ako. Agad niyang pinaharorot ang sasakyan para umalis. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin? No! Nababaliw na siya! Maaga sana akong papasok sa kompanya. Pero hindi ko akalain na gagawin ito sa akin ni Alex. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat. Halos paliparin niya ang sasakyan sa daan. Wala siyang pakialam kung makasagasa siya ng tao. Napakawalang puso niya talaga. "Alex! Alex itigil mo na 'to! Pakiusap!" Sa halip na pakinggan ako ni Alex sa pagsigaw ko. Masbinilisan pa niya ang pagpapatakbo ng sasakyan. Lord! Tulungan niyo po ako! Ayaw ko pang mamatay! Please! "Alex? Alex ano ba?" Seryoso lamang si Alex sa kaniyang pagmamaneho niya. Wala siyang attention para lingunin ako. Bigla na lamang pumatak ang mga l
Bigla na lamang pumatak ang ulan habang nakaharap kami ni Alex. May kasama itong malamig na pagbugso ng hangin."Why are you so coward?" pumapatak lamang ang luha ko. Ang sakit sa dibdib kaya gusto ko siyang insultuhin.I shook my head. Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Alex. Gusto ko siyang harapin ngayon kung ano ang gusto niya."J-Juliana!" mahinang pagtawag niya sa pangalan ko at napailing.Biglang naging malamig ang kaniyang reaksyon. Nakita kong may luhang pumatak mula sa gilid ng kaniyang mga mata.Umiiyak siya? Nasasaktan siya sa mga sinabi ko? Bakit siya nasasaktan? Duwag! Bastard! "Juliana I'm sorry! H-Hindi ko sinasadya! Hindi ko sinasadyang masaktan ka! I'm sorry!"Bigla na lamang naging malakas ang buhos ng ulan. Hindi ko magawang tumakbo para iwan si Alex. Sa halip nakatayo lamang ako.Nagmamakaawa siya? Gusto niyang humingi ng sorry? May puso din pala siya! Bakit hindi niya ako sumbatan ngayon? Bakit hindi niya ako saktan? Kasi iyon naman ang gusto niya."Juliana!
Amelia's POV Dumadagundong habang malakas ang pagbugso ng ulan sa labas. Napasilip ako sa window just to see the car that coming closer. It was my husband. Mag-iisang oras pa lang ako nang nakauwi ako dito sa mansion. Mabuti na lang hindi ako inabot ng ulan sa labas. Suddenly seemed the pain deepen inside my heart. Killing the smile on my lips. Damn! It's hurts! Unexplainable! There's something bothering in my mind from time to time. Hindi ako matahimik. Naguguluhan ako sa mga nangyayari. Bumukas ang pinto at pumasok si Alex. Basang-basa ang kaniyang suot. Para siyang sinalubong ng bagyo. He is cold when he passing on my way like a stranger. Para akong patay sa mga mata niya. Dumaan lamang siya sa may gawi ko at pumunta siya ng banyo. I crossed my hands in my chest. Studying my husband reaction. Why he is cold? Ang lamig niya sa paningin ko. Ilang buwan na siyang ganito sa akin kaya nagtatataka na ako. Cold and emotionless. Sometimes I asked myself what happened to my