Chapter 65

Avery's POV

"Daddy!" pumatak na lamang ang mga luha ko sa hindi ko namamalayan. Napahikbi na lamang ako sa pag-iyak. Nag-uunahan lamang ang mga luha ko sa pagbagsak.

Pakiramdam ko minaso ang puso ko at labis na nagdurugo ito sa kirot at sakit. I can't imagine myself crying again dahil sa kalagayan ni Daddy.

"Anak I'm sorry!" nangingiyak niyang sambit sabay pagyakap sa amin ni Abby. Napahikbi kami sa kaniyang balikat.

Ramdam ko ang paghagod ni Daddy sa aming buhok. Nakita namin ang kaniyang sitwasyon. Alam kong ginagawa niya ito para palakasin kami dahil alam niyang hindi namin kakayanin ang makitang ganito ang kalagayan niya.

Ramdam namin ang pagmamahal niya bilang ama sa bawat paghagod ng kaniyang kamay. Alam kong sa mga segundong ito ay labis siyang nasasaktan. Labis ang kaniyang pangungulila na hindi kami makasama.

Kahit ako hindi ko matanggap na ito ang nangyari sa kaniya. Napaka-unpredictable ng mga pangyayari. Hindi ko inasahan ang lahat ng ito.

Kumawala si Daddy sa