"Pupuntahan ko siya at papatayin! Hindi kita mapapatawad Alex sa ginawa mo." Nanlilisik lamang ang mga mata ni Eduard sa pagkamuhi. Galit ang numumuo sa kaniyang puso. Kumilos ang kaniyang mga paa para sugurin si Alex. Napakuyom ang kaniyang kamao sa galit. Gusto niyang pumatay ng tao. "Dad!" pagtawag ni Abby pero hindi ito ni lingon ni Eduard. Patuloy siyang lumabas ng mansion. Dumating rin si Avery. Nanlalaki ang kaniyang mga mata sa gulat. Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. Alam kong hindi maintindihan ni Avery ang nangyayari. Alam kong nagtatanong siya ngayon. Kuryusidad ang nasa mga mata niya. Agad akong pinuntahan ni Abby. Pumapatak lamang ang mga luha niya. Napahaplos ako sa aking buhok. Pakiramdam ko dumilim ang paningin ko. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Ang sakit-sakit ng nararamdaman ko. I shook my head. Napayakap ako kay Abby. Napahikbi ako sa kaniyang mga bisig. Umiiyak lamang ako na parang baliw. Lumapit rin sa amin si Avery at niyakap kami. Hindi niya rin
"Ako na lang ang barilin mo Alex!" Nanlaki sa kuryusidad ang mga mata ni Alex. Marahan siyang napalunok sa gulat. Hindi siya makapaniwalang ipagtatanggol ko si Eduard kahit buhay ko ang kapalit. Handa kong ibuhis ang buhay ko para sa taong pinakamamahal ko. Nanginginig ang mga kamay ni Alex sa paghawak ng baril. Hindi niya ako kayang barilin. Hindi niya kayang pakawalan ang baril na hawak niya. Alam kong pagmamahal ang kahinaan ng puso niya. Alam kong pagmamahal ang nararamdaman niya sa akin. Alam kong hindi pa siya nakalimot sa mga alaalang pinagsaluhan namin. Sa mga nananabik na mga sandaling magkasama kami. Alam kong minsan na niya akong minahal. Naging parte na ako ng buo niyang pagkatao. Hanggang ngayon nasasaktan parin siya. Nahihirapan at nagdurusa. Baliw ang puso niya pagdating sa pagmamahal. "Alex! Alex please! Makinig ka sa akin kahit sandali lang! Makukulong ka kapag nakapatay ka! Alex ayaw kong mangyari iyon! Hindi ko kayang mawala ka!" Desperadang lamang
"Walang kapatawaran ang ginawa nila Amelia! Ginawa nila akong tanga! Pati pamilya ko sinira nila!" Halos durugin ni Eduard si Alex sa kaniyang mga mata. Mortal na kaaway ang tingin ni Eduard kay Alex. Matalik silang magkaibigan bilang magkasosyo sa kompanya. Ngunit sinira ang kanilang pagkakaibigan dahil sa ginawa ni Amelia. Inisip ni Amelia na babalikan ako ni Alex. Kaya nagawa niya ang bagay na iyon. Hindi niya inisip ang magiging resulta nito. Napaka-selfish niyang tao. Puso lang niya ang kaniyang iniisip. Wala siyang pakiramdam sa nararamdaman ng iba. "Dad! Pakiusap! Hayaan niyo na po sila! Isipin niyo na lang po kami! Nandito kami para sa iyo! Mahal na mahal ka po namin. Kami ang iyong pamilya." Dahan-dahang napalingon si Eduard kay Abby. May panlalamig ang mga mata nito. Nakita niyang nagmamakaawa ang kaniyang anak! Nasasaktan ang makitang nagkakaganoon siya. Malamig lamang ang mga mata ni Eduard habang nakatingin ito kay Abby. Nasasaktan ang puso niya sa pagkakataong it
Amelia's POV "What the fuck Amelia? Are you out of mind para gawin iyon? Nasisiraan ka na ba talaga?" Kasalukuyang nagwawala si Alex. Hindi niya makontrol ang kaniyang sarili na hindi bumitaw ng nakakasugat na mga salita. Parang dinabog ang puso ko ng kirot. Hindi makatarungang tanggapin ang mga katagang iyon. Habang tumatagal ang pagsasamahal namin ni Alex. Nakikita ko unti-unti ang reyalidad sa buhay namin. Masakit yakapin. Malungkot akong lumingon kay Briana. Marahan kong kinuha ang kaniyang mga kamay. Malamig lamang ang mga ito. "Sige na anak. Iwan mo na kami ng Daddy mo! Bumihis ka na! Ako na ang bahala sa kaniya! Kakausapin ko siya, okay!" Hindi mapakali si Briana sa harapan ko. Gusto niyang lapitan si Alex at pakalmahin. Sobra siyang nag-aalala. Nanginginig siya dahil sa lamig. Basang-basa ang kaniyang katawan ng ulan. Hindi ko maiwasan makaramdam ng awa sa kaniya. Mabuti na lang wala na ang pamilyang Monteverde sa labas. Dahil kung hindi, magkamatayan si Alex at Eduar
Alyana's POV "E-Eduard! M-Mali ang hinala mo! Hindi ako sumama kay Alex para pagtaksilan ka!" Walang emosyon si Eduard habang nakatalikod. Patay ang damdamin niya sa mga sinabi ko. Nag-aatubili man akong nilapitan siya pero nagpakatatag ako. Malakas lamang ang pag-untag ng puso ko dahil sa kaba at takot. Alam kong nasasaktan ka Eduard! Alam kong hindi mo matanggap ang mga nangyari. Alam kong basag ang mundo mo at nahihirapan ka. Napahaplos ako sa balat ng aking braso. Malamig lamang ang agos ng hangin dahil sa umuulan sa labas. Hindi ko mawari ang panahon. Marahang napaharap si Eduardo sa akin. May pagkainis lamang ito sa mga labi niya. Kinamumuhian niya ako base on his looks. Simula nang makauwi kami rito sa mansion mula hospital. Hindi ko na siya makausap ng matino. Palagi na lang siyang galit sa akin. Feeling ko napakasama kong tao para sa kaniya. Pakiramdam ko isa akong mortal na kaaway niya. Napatitig ako sa mapupulang mga labi niya. May ilang pasa sa gilid ng labi niya
Iniwan ko na lamang si Eduard nang mga sandaling iyon. Nadudurog ang puso ko sa sakit. Napaupo ako sa sofa nang pumasok ako ng salas. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Hindi ko kayang awatin ang mga luha ko. Ang sakit! Ang sakit-sakit sa pakiramdam! Sumisikip ang dibdib ko! Hindi ako makahinga! Pakiramdam ko nanmanhid ang dibdib ko dahil sa pag-iyak ko. Lubos akong nasasaktan. Napahilamos ako sa aking munting mga mata. Tumatakas lamang ang mga luha ko sa kawalan. Muli akong napahikbi sa pag-iyak. Sobrang naghihinagpis ang puso ko. Hindi man lang ako magawang maunawaan ni Eduard sa puntong kailangan ko ang pag-unawa niya! Ang hirap! Ang hirap-hirap tanggapin! Luhaan ang sarili ko sa bagay na iyon. Nasasaktan ang puso ko pero wala siyang pakiramdam sa nararamdaman ko. Akala ko mahal niya ako? Akala ko hindi niya ako kayang mawala? Pero bakit natittiis niya ako? Bakit hinahayaan niya lang akong masaktan! Muli akong napahagulhol sa pag-iyak! Sobra akong nagsisisi. Kasalanan k
Alex's POV I can't breathe easily. The pain lingered in my fragile heart. I feel I'm melting right away. No! Not for now! I can't! I need her! I love her! Hindi ko siya kayang mawala sa buhay ko! Ang babaeng pinapangarap ko. What happened to me? Bakit ginugulo ako ng aming mga alaala? Nababaliw na ba ako? Nasisiraan na ba ako ng bait? No! Nanlalamig ang mga kamay ko. Para akong nilalason ng aking pakiramdam. Parang sinasaksak ang dibdib ko nang paulit-ulit. "Alright! Let's begin to solve this mess about the company issue." Kasalukuyang nasa-conference ng Empire company ang lahat. Tahimik ang buong paligid. Napakamisteryoso para pag-usapan ang sigalot na ito. Pormal na sinimulan ni Mr. Lee ang meeting para ayusin ang gulo. Gulo kung saan ikakabagsak ng buong Empire company. Ikinagulat ng lahat ng miyembro ng kompanya ang pagsabog ng issue in 24 hours ago. Hindi sila makapaniwala. "Eduard Monterverde will resign as a chairman of this Empire company." Mr. Lee conf
Abby's POV "Ahh, shit!" Bigla na lamang nanlaki ang mga mata ko sa kuryusidad nang tumilapon ang tray sa harapan ni Avery. Hindi ko alam kung saan galing ang tray na iyon dahil sa daming estudyante dito sa canteen. Catch attention ang eksena kaya ang lahat ng estudyante sa paligid ay napalingon sila sa amin. Kuryusidad ang nasa mga mata nila. "What happened ?" tanong ng iilan. All students forming around us para makipag-usisa sa nangyari. Bullying is free in this university kaya akala nila may binubully na naman. "Paharang-harang ka kasi sa dadaanan ng tao. Yon tuloy nagmukha kang pinaliguan ng sardinas," Oo, walang iba kundi si Briana. Ang anak ng kabit ng Dad ko. Napairap tuloy ito kay Avery habang diring-diri. Tila ikinatuwa niya ang nangyari. Napatingin ako sa uniform ni Avery. Nabuhusan ito ng juice at spaghetti. Nagmukha tuloy basahan ang hitsura niya. "Sa susunod tumingin ka naman sa dinadaanan mo! Tanga ba, bitch?" Nakita kong napairap pa ulit si Briana. Sekretong