Ex-Husband's Regret

Lumabas ako ng sasakyan at dahan-dahang naglakad papunta sa mansion. Nanginginig ang mga kamay ko at pawis na pawis ako.Hindi ko pa rin lubos maisip na tapos na. Na finally, hiwalay na kami. Ang patunay nito ay nasa handbag ko. Nandito ako para dalhin ang final papers sa kanya at kunin si Noah.Pagpasok sa bahay, sinundan ko ang tunog ng mga boses pero huminto ako nang marinig ko ang usapan sa kusina.Ngayon, malinaw kong naririnig ang mga boses at ang mga salitang iyon ay parang yelo sa kaluluwa ko.“Bakit hindi ka makakasama sa akin at kay mommy?” tanong ni Noah sa kanyang ama.Ang mga nanginginig kong kamay ay pumunta sa dibdib ko. Nasasaktan ako sa lungkot ng boses niya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya, pero ang diborsiyo ay hindi maiiwasan.Isang pagkakamali ang aming kasal. Lahat tungkol sa amin ay pagkakamali. Matagal ko nang nakita ang katotohanan.“Alam mo kung bakit, Noah. Hindi na kami magkasama ng mommy mo,” sagot niya na malumanay.Nakakabaliw. Sa buong panahon ng kas

Umupo ako sa malamig na upuan ng ospital, humihinga ng malalim. Si Mother ay patuloy na umiiyak at hindi matigil. Para akong sinasaksak sa puso sa kanyang kalagayan. Alam ko na mahirap mawala ang lalaking mahal mo sa ganitong hindi inaasahang paraan.Sobrang nakakagulat pa rin. Inaasahan kong makakabawi siya, pero ngayon patay na siya at hindi ko alam kung paano dapat makaramdam.Hindi kami nagkakasundo, at kahit na galit siya sa akin, mahal ko siya. Siya ang ama ko, kaya paano ko siya hindi mamahalin?“You okay?” tanong ni Rowan nang umupo siya sa tabi ko.Dumating siya mga isang oras na ang nakararaan at ito ang unang pagkakataon na nakausap niya ako mula nang dumating siya. Hindi ko alam kung paano sasagutin ang pag-aalala na ipinapakita niya. Hindi niya kailanman pinahalagahan ang nararamdaman ko noon.“Yeah,” sagot ko.Hindi ako umiyak mula nang malaman ang balita. Baka ito ay belated shock o baka nauubos na ang mga luha ko para sa kanya. Sa ngayon, ginagawa ko ang lahat para man

May nararamdaman akong kakaiba sa loob ko nang makita kong nakahandusay si Ava, ang ex-wife ko at ina ng anak ko, na may sugat sa malamig na lupa ng sementeryo. Isang damdaming hindi ko akalaing mararamdaman para sa kanya.Nang makita kong may mga lalaking may baril na nakatutok sa amin, hindi na ako nag-isip. Alam kong ligtas si Noah sa mga magulang ko, kaya't instinct na lang ang kumilos at nilapitan ko si Emma. Handang-handa akong mamatay para sa kanya.Naka-relief ako nang tumakbo ang mga shooter nang makita ang pulis, pero ang saya ko’y panandalian lang. Nang marinig kong sumigaw ang isa sa mga opisyal para sa ambulansya, bumaling ako, nag-aalala kung sino ang nasaktan. Pero hindi ko inasahan na si Ava ang nakahandusay, at ang makita siyang nasaktan ay halos nagpatumba sa akin.Mabilis ang mga pangyayari pagkatapos nun. Dumating ang ambulansya at hindi pinayagan ng opisyal si Ava na umalis hangga't hindi siya natiyak na ligtas sa mga kamay ng doktor. Nainis ako sa pagtanggi niyan