Pagkalipas ng tatlong taon ay nagbalik siya, at narinig ko siyang pinag-uusapan ang tungkol sa dovorce. Wala siyang sinabi kahit na matapos niyang makuha ang aking pagkabirhen bago siya umalis. Sobrang sakit ng naramdaman ko. Hindi niya ako binigyan ng pagkakataong maging mabuting asawa para sa kanya, pero gusto niya pa rin akong hiwalayan. Hindi dahil mahal ko siya, kundi dahil inakala kong naging tapat ako sa kanya habang siya naman ay nagpakasaya kasama ang kanyang kalaguyo. Ngunit nagawa pa niyang magreklamo na parang ako ang sumakal sa kanya. Galit na galit ako. Sisiguraduhin kong mahihirapan sila ng kanyang kalaguyo na makumbinsi ako sa diborsyo. Pero bakit parang iba ang ikinikilos niya? Bakit nakakaramdam ako ng pagkasabik sa tuwing magkakadikit kami?
View MoreJeffersonEnjoy na enjoy si Celina sa trabaho niya sa Arts and Crafts, at natutuwa ako na gusto niya doon. Akala ko kasi hindi niya magugustuhan, lalo na’t nag-away kami kamakailan lang.Pero mukhang dahil lang ‘yon sa nalaman niya na may kasama akong ibang babae sa araw mismo ng aming annniversary kung saan nag-effort pa siyang maghanda.Kung hindi lang dahil doon, tingin ko tatanggapin niya 'yung trabaho kasi related naman sa designing. Kinuwento niya sa’kin kung ano ang nangyari noong unang araw niya at inamin ko, nagselos ako. Dalawang araw akong nagdamdam kasi hindi niya sinabi sa lahat na asawa niya ako.Yung request niya na isama si Mr. Sunji sa project, medyo naguluhan ako noong una. Pero nung ipinaliwanag niya, doon ko lang talaga na-gets. Ayaw niyang may mag-isip na kaya siya napasama sa project ay dahil sa koneksyon niya sa’kin. Kaya pala niya muling inimbitahan si Mr. Sunji dahil gusto niyang patunayan na kaya niya ‘yon sa sariling sikap.Iniisip ko tuloy kung anong nangya
Celina“Hi, Celina.” Bati sa’kin ni Noris nang makita namin siya sa sala at mukhang hinihintay niya talaga kami. Nakatayo pa siya ro’n sa dulo ng hagdanan habang pababa kami.“Hey,” sagot ko naman habang sinulyapan ang asawa kong halatang wala sa mood. “Good morning,” dagdag ko pa. “Kumain ka na ba? Sumabay ka na rin sa ‘min,” aya ko habang nakatitig siya sa’kin na para bang gusto akong tunawin sa titig. Gusto kong matawa, pero nagpigil ako.“Sure,” sagot ni Noris sabay lakad papunta sa dining area. Nandito na rin lang siya, at hindi ko naman siya pwedeng paalisin, ‘di ba? Kakain lang kami, ‘yun lang ‘yon.“Anong ginagawa mo rito?” tanong agad ni Jefferson habang naupo kami. Inilagay niya ang itlog at bacon sa plato ko, gaya ng palagi niyang ginagawa. Dapat nga ako ang gumagawa no’n para sa kanya, pero gusto niya kasi na siya ang nag-aasikaso sa’kin sa ganitong paraan.“Wala lang,” sagot ni Noris, at napaangat ang kilay ko. Tumingin ako sa kanya, tapos kay Jefferson. Umubo ako nang ma
CelinaNakakatawa talaga kung gaano karaming babae ang gustong agawin ang asawa ko. Aminin natin, pogi na, mayaman pa. Lahat ng hanap mo sa lalaking papakasalan, nasa kanya na.Pero nakakainis lang kasi parang sobra ang pagkagusto nila, tipong handa silang agawin siya sa akin. Excuse me? Never mangyayari ‘yon. Simula nang sabihin niyang mahal niya ako at sinabi ko ring mahal ko siya ay mas naging possessive pa ako sa kanya.Obvious na may gusto sa kanya ang sekretarya niya. Kaya dapat lang iparamdam ko sa kanya kung sino ang tunay na nagma-may-ari kay jefferson.Nag-away nga kami dahil sa kanya. Oo na, nagseselos ako. Kung hindi lang niya sinabi na kaya niya pinilit na magka-share sa architectural firm nna 'yon ay dahil sa akin, siguro hindi ko siya basta-basta mapapatawad. Sino ba naman ang hindi mata-touch, ‘di ba? Lahat ginagawa niya para sa akin. Gusto niya na maabot ko ang best version ng sarili ko.At isa pa, ang bawat haplos niya, grabe. Nakaka-addict. Wala pang lalaking nakapa
Pagkatapos ay dumiretso si Celina sa kanilang kwarto para mag-ayos at siguraduhing maganda siya. Wala siyang pakialam kung mainis man si Jefferson sa presensya niya mamaya basta makita lang niya ang sekretarya nito.Alas-onse na, at sigurado siyang aabot siya sa kompanya sa tamang oras, kaya hindi na niya inabala pang ipaalam kay Jefferson ang pagbisita niya. Para sa kanya, wala rin namang saysay iyon.Pagpasok niya sa kompanya, agad siyang binati ng lahat, at gumanti naman siya ng ngiti bago sumakay sa elevator. Sakto pa lang niyang pipindutin ang close button nang marinig niyang may humabol. Paglingon niya, si Daria pala."Ma'am Celina! I'm so glad to see you!" masiglang bati nito."Same here," sagot niya, saka napatingin sa hawak nitong takeout."Ah, para kay Sir Jefferson 'to," paliwanag ni Daria bago pa siya makapagtanong, sabay ipinakita ang lunch box. "Mukhang mamahaling lunch na naman ang kakainin ko ngayon!" dagdag nito, tuwang-tuwa, kaya napatawa na lang si Celina."Sure ka
Third PersonSobra ang naging pasasalamat ni Jefferson nang patawarin siya ni Celina. Talagang kinabahan siya na baka tumagal ang kanilang away dahil ito ang unang beses na nagkaroon sila ng hindi pagkakaunawaan.Nang maisip niyang nagseselos na ang asawa niya, isinumpa niya sa sarili na hinding-hindi na siya gagawa ng kahit ano na makakapagparamdam kay Celina ng insecurity. Kahit hindi niya makita ang dahilan para magselos ito dahil para sa kanya, si Celina na ang perpektong babae.Kinabukasan, pagdating niya sa opisina, agad niyang hinanap ang cellphone niya. Naguguluhan siya kung saan niya naiwan iyon, dahil alam niyang hindi siya umaalis nang wala ito."Sir," bati ng sekretarya niyang si Bree pagkapasok niya sa opisina. Tumango lang siya rito habang patuloy na kinakalkal ang mga drawer, umaasang aksidente niya lang itong nailagay doon."Yung cellphone n’yo, Sir," sabi ni Bree, kaya agad siyang napatingin dito. "Naiwan n’yo sa mesa ko nung isang araw at kahapon ng umaga ko lang nak
JeffersonNanlaki ang mga mata ko. Hindi ko inaasahan na ganito lang siya kasimple. Sobra ba akong nag-isip? Hindi, nakita ko ‘yon sa mga mata niya, masaya siya tuwing gumagawa siya ng mga disenyo. Ang layout ng country club ay sobrang ganda. Nang mahimasmasan ako, sinundan ko siya. Una akong bumalik sa kwarto namin, pero nang hindi ko siya makita, bumaba ako sa dining hall. Buti na lang at naroon na siya, kumakain ng almusal. Pagkaupo ko, inilapag ni Susane ang isang plato sa harapan ko. Tahimik akong naghintay, sinubukang hanapan ng tiyempo ang sarili ko para makipag-usap sa kanya. “Huwag mo nang subukan. Ayoko makipag-usap. Gusto ko lang ng katahimikan,” diretsong sabi niya bago pa man ako makapagsalita. Napabuntong-hininga na lang ako at nagdesisyong hayaang lumipas muna ang inis niya. Sana pagbalik ko galing trabaho, sasalubungin na niya ako ng isang mainit at possessive na halik. Habang kumakain, narealize kong ito rin pala ‘yung mga pagkaing nakita kong tinatago nina Susane
Jefferson Kinaumagahan, nagising ako at agad na tumingin sa tabi ko sa kama pero wala si Celina. Napalinga ako sa paligid at tinawag siya, pero walang sagot. Kinabahan ako at dali-daling lumabas ng kwarto, nag-aalalang baka iniwan niya ako. Hinanap ko si Susane. "Nakita mo ba si Celina?" tanong ko. "Nasa study room," sagot niya. Agad akong nagmamadaling pumunta roon. Nakalock ang pinto, at hindi siya sumasagot kahit anong katok ko. Kinuha ko ang spare key at binuksan ito. Napatingin ako sa usual niyang pwesto sa office table at chair ko pero wala siya. Nandoon lang ang drawing tablet niya. Napansin ko na bukas ang pinto ng verandah kaya lumabas ako, at doon ko siya nakita. Doon lang ako nakahinga nang maluwag. Paglingon niya sa akin, sinamaan niya ako ng tingin bago muling bumalik sa pagpinta sa harap niya. Mukhang galit pa rin siya. "Maaga pa, kumain ka na ba?" tanong ko. Sinubukan kong gawing casual ang tono ko, pero pakiramdam ko hindi ako naging convincing. Kinakabahan ako na
Jefferson"Celina, please naman, ayusin na natin 'to. Ayokong matulog na galit ka sa’kin. Please, ‘wag mo namang palakihin ‘to," sabi ko, pilit na pinapalambot ang boses ko, pero hindi niya ako pinansin. Sa halip, bigla siyang tumayo mula sa kama, at matalim akong tinitigan, parang punyal na tumatarak sa dibdib ko ang tingin niya. "Akala mo pinalalaki ko lang ‘to?" Ang tinig niya’y puno ng hinanakit na ayaw ko sanang maramdaman niya para sa akin. "Hindi ‘yon ang ibig kong sabihin," mabilis kong sagothabang pilit ko siyang inaabot upang mayakap ngunit mabilis din siyang umiwas. "Gusto ko lang pag-usapan natin ‘to. Masama ba ‘yon?" Tumawa siya, mapait at walang bahid ng saya. "Sige, ano? Ano’ng gusto mong sabihin?" Napalunok ako. "Gusto kong humingi ng tawad." Hindi niya ako sinagot agad. Tila sinusukat niya ang katapatan ko,halata naman din sa itsura niya na talagang nasasaktan siya. "At sa tingin mo, dahil lang sa isang sorry, magiging okay na lahat? Matutulog tayo nang parang wa
Jefferson Ang trip namin sa Miami ay naging sobrang laking tulong sa relasyon namin ni Celina. Para kaming nagkaroon ng bagong simula. Mas bukas, mas totoo. Pagbalik namin, mas naging malapit kami sa isa’t isa. Mas mainit, mas matindi. Minsan, siya pa mismo ang nag-iinitiate, at gustong-gusto ko ‘yun. Wala nang awkwardness o pag-aalinlangan sa pagitan namin. Kapag magkasama kami, para kaming dalawang taong walang ibang mundo kundi ang isa’t isa. Kaya niyang makasabay sa akin at alam kong hindi lang ito tungkol sa pisikal na aspeto. Mas malaya na siyang magsalita, mas naipapahayag na niya ang nararamdaman niya, at gano’n din ako sa kanya. Hindi na namin kailangang magtago ng kahit ano. Habang lumilipas ang mga araw, nagiging mas wild at creative ang mga lambingan namin, at mas lalo lang akong nae-excite sa kanya. Hindi ko akalaing mararamdaman ko ulit ito. Ang ganitong klase ng pagmamahal na may halong kasabikan, respeto, at matinding pagnanasa. Hinahayaan niya akong gawin ang gust
Jefferson's POV"Marry her, and you will have all my shares in the company," sabi ni Dad na nakakapagpainit ng ulo ko. Alam naman niya na may girlfriend na ako pero heto siya at gusto niyang magpakasal ako sa ibang babae?Simulat simula ay hindi siya nangialam sa buhay ko lalo na sa lovelife ko. Lagi niyang sinasabi na tiwala siya sa mga desisyon ko at hinding hindi pakikialaman ang personal kong buhay. Pero heto sya ngayon singing different tune.“At kung hindi ako pumayag?” Syempre ay kailangan kong itanong iyon kahit na may palagay na ako kung ano ang magiging consequences. Confident akong tanungin siya dahil I know na alam niya ang capabilities ko at hindi dahil sa ako ay anak niya. “I-o-offer ko ito kay Noris.” Kulang ang salitang shock para ilarawan ang nararamdaman ko. Hindi ko ma-imagine ang bastardong iyon na namumuno sa kumpanya namin, kumpanyang pinaghirapan ko rin. Ganun ba siya kadesperadong maikasal sa kahit na sino sa amin ang kung sino mang babaeng iyon? “Alam mong i...
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments