Chapter 3

Third Person

Nagpunta si Celina sa Clandestine at pagpasok niya ng restaurant ay pinigilan siya ng waitress. “Excuse me, this part of the restaurant is off-limits,” sabi ng staff sa kanya na tinanguan lang ni Celina bago sinabing may reservation siya.

"Reservation under Mr. John Scott," Celina said, and the waitress glared at her na hindi niya nagustuhan kaya naman inikutan niya ito ng mga mata dahil pakiramdam niya ay parang minamaliit siya ng kaharap.

"If you are going to look down on me, you better look at yourself first. Remember what you are here for," she said. Ginabayan na siya ng waitress para papunta sa table kung nasaan ang kanyang kakatagpuin habang hindi naman makatingin na sa kanya ang staff dala ng hiya.

Pagpasok niya sa private room ang nadatnan niya si Jefferson na simangot at mukhang madilim na ang mukha sa paghihintay sa kanya. Napangiti si Celina sa loob loob dahil nga nagawa niyang mapaghintay ang isang Jefferson Scott na ayaw sa mga late. Jefferson looked at her and didn't say a word, so she just sat opposite him. 

You're late," he said. 

"I am not applying for the job, so I don't need to be punctual," Celina answered.

Kumunot ang noo ni Jefferson dahil sa sinabi niya at hindi napigilan ang magkomento.

"Do you need to apply for a job so you can be punctual? Isn't that necessary for everyday living?" Hindi siya sigurado kung kaharap na nga niya ang babaeng sinasabi ng kanyang ama dahil ang babaeng kaharap niya ay taliwas sa inaasahan niya.

"Hindi lahat ay namumuhay ng kagaya ng sayo,” tugon ni Celina.

"Do you usually talk that way to other people?" Jefferson asked her.

"I thought I was meeting my future husband and not my future employer," Celina rebutted.

"I am indeed your employer. You will be working for me as my wife," sagot ni Jefferson na tila nauubusan na ng pasensya sa dalaga.

"Are we going to eat or will we just continue talking like this?" Celina said and took the dish in front of Jefferson, saying, "Gusto kong subukan ito, sigurado naman ako na natikman mo na ang lahat ng klase ng pagkain na mayroon ang restaurant na ito so you don’t mind kung tikman ko na ang mga ito, right?" tanong pa niya bago sinubo ang piraso ng steak na hiniwa niya.

"Hmm, it's good," she said as she savored the flavor of the steak. Wala namang nagawa si Jefferson kung hindi ang pabayaan siya at isipin kung bakit naisipan ng kanyang ama na ipakasal siya sa babaeng kaharap.

"Can't you eat properly? Aren't you feeling shy when a man is watching you and you eat that way? " tanong ni Jefferson na balak sana siyang ipahiya dahil sa napaka unlady-like na paraan niya ng pagkain.

Tumingin sa paligid si Celina na tila may hinahanap.

“Tayo lang dalawa ang nandito di ba?” tanong niyang tila naninigurado na ikinataka naman ni Jefferson.

"Don't you have eyes? Can't you see that it's just us?" sarkastiko niyang tanong.

"Just as I thought, so where is the man you are talking about that I had to be shy of?" Celina asked, confused at napaka inosente pa ng pagkakasabi niya.

Hindi nakasagot si Jefferson, hindi siya makapaniwala na ang isang babaeng katulad ni Celina at tatratuhin siya ng ganon. ‘Gaano kataas ang standard niya sa lalaki?’ Naisip niyang itanong ngunit mas pinili na lang niyang manahimik at hintaying matapos ang dalaga sa pagkain.

“Do on, talk.” Tapos ng kumain ang dalaga at ngayon ay mattamang nakatingin na kay Jefferson at naghihintay ng kanyang sasabihin.

Tinignang mabuti ng lalaki si Celina at naisip niyang napaka-straight forward niya. Para sa kanya ay hindi rin mukhang tanga ang dalaga kaya naisip niyang papayag ito sa gusto niyang mangyari.

"Kung legal ang io-offer mo ay pwede akong pumayag. Pero kung hindi, forget about it.”

"What made you think that I would be asking you to do illegal things?" Jefferson asked, annoyed.

"Comprehension, Mr. Jefferson. You should work on that.” Nakataas ang mga kilay at iiling-iling pa si Celina ng sabihin iyon na nagpa-irita sa lalaki.

"I had a woman I love," he said.

"Dapat ba mahalin ko rin siya?" Celina asked sarcastically.

"Can't you listen first?"

“Hindi ba pwedeng diretsahin mo na? Hindi ko kailangang marinig ang lovelife mo dahil wala naman akong pakialam doon. Mamili ka kung papakasalan mo ba ako o hindi!" inis na sabi ni Celina dahil ayaw niya ng mga paligoy-ligoy na usapan.

“Don't you dare raise your voice at me, you gold digger?" Jefferson told her angrily.

Natawa ng malakas si Celina. Kung meron mang bagay sa mundo na ayaw niya, ‘yon ay ang pera. Kung hindi lang kailangan niya ng bubong sa kanyang ulo, pagkain at kung hindi lang lahat na lang sa mundo ay may bayad, ni hawak ay hindi niya gagawin doon.

"Gold digger? Tinawag mo akong gold digger? Eh anong tawag sayo? Lalaking ipinagpalit ang girlfriend na sinasabing mahal ng dahil sa kumpanya? Mag-ingat-ingat ka sa pagsasalita mo. Hindi ako ang tipo ng tao na basta na lang magpapatapak dahil lang meron kang pera. I have been through a lot at balewala na sa akin ang kung tumira ako sa lansangan. Hindi porke’t nasa iyo na ang lahat ay hindi na kita kayang labanan. Hindi lang sa pera dapat labanan ang taong mapera, alam mo ba?” galit na sabi ni Celina.

Jefferson was speechless. Hindi niya akalain na kayang sumagot sa kanya ni Celina sa pag-aakala na mahirap ito kagaya ng sinabi ng kanyang ama kaya iniisip niya na mangingimi ito na makipag-usap sa kanya.

Ulila na siya na inampon ng mga Nicholson. Dahil iyon ang alam niya, naisip niya na madali lang siyang kausap but he was wrong.

Ang sama ng naging tingin ni Celina kay Jefferson at marami pa sana siyang gustong sabihin ngunit pinigilan na niya ang sarili. Kailangan niyang maikasal sa lalaki upang tuluyan na siyang makakawala sa mag-asawang Nicholson.

Ayaw na niyang manirahan kasama ang dalawa dahil sa pag-aalala na baka may gawin silang hindi maganda att wala siyang magawa o lakas para labanan sila.

"If you want to get married, say your terms and I will listen. Huwag mo ng subukan na isisi pa sa akin ang paghihiwalay niyo ng girlfriend mo. Hindi lang ikaw ang anak ng Diyos kaya huwag kang mag-expect ng best of both worlds,” sabi ni Celina sa mahinahong tinig.

Sinikap niyang maging kalmado kahit na sa tingin niya ay napaka-ipokrito ni Jefferson para isisi sa kanya ang lahat. "I can do my duties responsibly and at the same time I won't be a burden to you," she added. Jefferson looked at her and thought for a while.

"You wanted to work this out?" he asked.

"No, I wanted us to be civil and respectful to each other," Celina told him.

"Why?" 

"What do you mean, why?"

"Why do you agree to this marriage?"

"May dahilan din ako. You are willing to marry me now because of your company, right? Then I was willing to get married to you so I could leave the family I have without worry."

"What do you mean?"

"Exactly what my words mean. I'd rather deal with a godly womanizer like you than with them,” tugon ni Celina

"Wait. What? A godly womanizer? Where did that come from? " Jefferson asked, confused.

“Ang ama mo na lang ang tanungin tungkol dyan, hindi ako magaling magpaliwanag ng mga hindi naman importanteng bagay. Ngayon, payag ka ba o hindi?”

Nalito si jefferson, ang akala niya ay siya ang magdadala ng usapan ngunit kabaligtaran ang nangyari. He thought Celina was easy to deal with and let his guard down, so he couldn't say a word.

"What? Has the cat got your tongue?" Celina pressured him to answer.

"You had the deal. I expect you to be a dutiful wife to me," Jefferson told her.

"Fine by me," Celina answered until she remembered something.

“Siya nga pala, pagdating sa babae, nahala ka kung mambabae ka pero siguraduhin mong hindi mo iyon ipangangalandakan or hindi mo ipapaalam sa akin. Kahit na arranged marriage lang ito, ayaw ko sa asawang manloloko.”

"I don’t cheat and make sure that you’re not too. Whether I knew it or not, you are not allowed to even look at any man!” tugon ni Jefferson. Hindi siya kailanman nag-cheat sa kahit sinong naging girlfriend niya at higit sa lahat, he values marriage the most.

"Deal. I don't like men either, " Celina said with a smile.Nagtaka si Jefferson sa sinabi ng babae ngunit nag desisyon na huwag ng intindihin iyon.