Chapter 2

Celina's POV

“Wala kang karapatang tumanggi, sa ayaw at sa gusto mo ay magpapakasal ka kay Jefferson Scott,” sabi ni Daniel. 

“Bigyan nyo ako ng magandang dahilan para pumayag ako sa kahibangan nyo.” sagot ko na may kasamang pagpipigil dahil nanggigil talaga ako sa kanya, actually, sa kanilang mag asawa. Adoptive father ko siya. Noong nasa ampunan ako ay gusto ko ng kahit na sinong maaaring kumuha sa akin doon.

Nang dumating siya, kasama ang asawang si Lalaine para ampunin ako, pakiramdam ko ay ako na ang pinakamasayang tao sa mundo. Parang lahat ng kahilingan ko ay natupad, alam mo yon, parang iyon na ang katuparan ng lahat ng pangarap ko. Pero wala pa lang dapat ikasaya.

Sila na yata ang pinaka worst na taong nakilala ko. Sa murang isipan ay inalila nila ako. Nagkaroon sila ng libreng katulong ng dahil sa akin. Ang mabuti na lang ay napwersa ko sila na patapusin ako ng pag-aaral sa kundisyon na gagawan ko sila ng pabor. At mukhang iyon ang gagamitin nila ngayon para mapasunod ako.

“Utang na loob mo sa amin ang diploma mo. Sinabi mo na kapag dumating ang panahon ay gagawin mo ang aming kahilingan basta legal,.” ang sabi ni Daniel kaya naman napatingin ako dito at napapalatak, sabi ko na nga ba eh.

“Ito ang gusto nyong isukli ko sa inyo na dapat ay hindi naman talaga? Kasal ang pinag-uusapan natin dito. Ang buong buhay ko pagkatapos nito. Impyerno na nga ang makasama kayo tapos gusto nyo akong matali sa isang kasal na pwedeng sumira sa buong buhay ko?” Galit na galit na ako kaya naman hindi ko na napigilan ang aking sarili.

Halos namingi ako sa pagkakasampal sa akin ni Lalaine. “Ang kapal ng mukha mo! Wala kang karapatang sumagot at sigawan kami!” galit niyang sabi. Gusto kong gumanti pero alam kong mapapasama lang din ako kung gagawin ko iyon kaya naman sinikap kong pakalmahin ang sarili ko at ng makapag-isip ng tama.

“Sige, pumapayag na ako pero kailangan nating gawan ito ng kasulatan. Baka mamaya ay kung ano na naman ang hilingin nyo sa akin.”

Nakangisi ako dahil nakita kong nagulat sila bago sumimangot. Talagang balak nilang samantalahin ang pabor na sinabi ko sa kanila.

“Kailangan nyong ilagay sa kasulatan na bayad na ako sa lahat lahat ng utang ko na sinasabi ninyo at wala na akong kahit na anong obligasyon sa inyo. Kailangan nyo ding ilagay na malaya na ako mula sa inyo.” Tapos ay naglakad na ako papunta sa hagdanan, ngunit bigla akong may naalala.

“Huwag nyo ring kalimutang ilagay sa kasulatan na hindi na kayo kailanman lalapit sa akin or hihingi ng kahit na ano in the future. Kapag ready na ang contract at pinirmahan nyo na ay tsaka ko pa lang din ito pipirmahan.” Tapos ay tuluyan na akong umakyat papunta sa akin silid.

Ni-lock ko agad ang aking silid pagpasok ko dahil baka kung ano pa ang maisipan nilang mag asawa. Galit na galit ako at gusto kong sumigaw. Hindi ko akalaing sa ganitong paraan nila ako babawian.

Siguro ay mabuti na ito kaysa ang patuloy na manirahan kasama nila. Baka mamaya ay kung ano pang kasamaan ang gawin nila sa akin eh mahirap na. Wala akong kalaban laban sa kanila. Sana lang ay maayos ang mapapangasawa ko. Hindi ko iniisip na magiging langit sa piling niya dahil mukhang pilit lang ang kasal namin. Pero sana naman ay makatao ito. 

Ako si Celina Nicholson. Ulilang lubos hanggang sa ampunin ako ng mag asawang Daniel at Lalaine mula sa orphanage. Akala ko ay simula na iyon ng magandang buhay, ngunit mali ako. Maling mali dahil sobrang sama nilang dalawa. Kaya siguro hindi sila biniyayaan ng sarili nilang anak. Sa kasawiang palad, ako ang sumalo ng kasamaan nila.

Wala akong masyadong maalala tungkol sa biological parents ko, sobrang bata ko pa kasi ng mawala sila. Basta ang natatandaan ko ay may phobia ako sa huge body of water. Ayaw na ayaw ko ang magbiyahe sa dagat. Kahit na sa swimming pool ay natatakot ako dahil sa dagat namatay ang mga magulang ko. 

Sa kapatid naman ay wala din. Hindi ko matandaan kung may kasama ba akong iba maliban sa parents ko ng mangyari ang sakuna. The rest ng childhood ko ay sa ampunan na at sa bahay na ito. Sa impyernong bahay na ito.

Lagi akong binubully ng kapwa ko bata sa ampunan kasama ang aking matalik na kaibigang si Xia pero sinikap kong hindi sila mabigyan ng kasiyahan sa ginagawa nila. Lagi akong pumapalag at lumalaban na nauuwi sa parusa. Kaya gustong gusto kong makaalis ng ampunan na ‘yon. Napaka unfair nila. Kahit na pare pareho naman kaming mga ulila kung hindi man iniwan ng mga magulang ay may favoritism pa rin sila.

Siguro ay ganito talaga ang buhay. Hindi patas. No matter how hard you try, the more you dig your own grave deeper. Habang nagpapakabait ka ay lalo ka naman din nilang kakawawain.

Hindi ko na hahayaang mangyari iyon at ipaglalaban ko na ang kaligayahan ko. Pangako ko sa sarili ko na hinding hindi na ako magpapaapekto sa mga taong nasa paligid at tanging ang sarili ko lang din ang mamahalin ko. Kaya pumayag na rin ako sa kasalang ito dahil maaaring ito na rin ang maging daan upang tuluyan na akong makakawala sa mag-asawang iyon.

Isang linggo lang ang lumipas ay natanggap ko na ang agreement galing sa aking mga adoptive parents. Matapos kong pirmahan ay dinala ko iyon sa isang abogado na kakilala ng naging kaibigan ko noong college. Hindi ako tanga at nakakaunawa ako ng mga bagay bagay. Pero may mga eksperto na maaaring makapag paliwanag sa akin ng mga nais kong malaman.

Matapos na masiguro ko na maayos na ang lahat ay gumawa ako ng maraming kopya at binigyan sila ng isa. Ako naman ay nagtabi pa ng ilan para sa future. Kung sakaling atakihin ng pagkagahaman ang mag-asawang demonyo att maisipan pa akong balikan.

Ngayon ay malaya na ang pakiramdam ko. Hindi ko alam kung magkano ang nakuha nila sa pagpapakasal nila sa akin sa lalaking iyon na hindi ko naman kilala, att wala na rin akong balak alamin. Wala na akong pakialam sa kanila.

Later ay kakatagpuin ko si Mr. John Scott, ang aking father-in-law to be. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip niya at pinili niya ako para sa kanyang anak. Hindi ko rin alam kung paano niya ako nakilala dahil hindi ko matandaan na nagkita na kami or nagkakilala na kami.

Sinabihan akong magkikita daw kami ng mga bandang 4 kaya naman lumakad na ako. I work as a freelance designer at hindi iyon alam ng mga demonyo kong adoptive parents. Ang buong akala lang nila ay nagtatrabaho ako ng part-time bilang crew.

Kumikita na ako para sa sarili ko at malaki-laki na rin ang naipon ko na inilalaan ko para sa pagtakas sa dalawang iyon. Pero ngayon ay magiging malaya na ako na hindi ko na kailangan pang gumastos ng malaki at mag-alala pa dahil sa kasal na sinang-ayunan ko.

Dumating ako sa café kung saan ko dapat na kakatagpuin si John. Hinbdi ako umaasa ng kahit na ano sa kanya because he’s a total stranger to me. Naupo ako sa iisa sa mga available na mesa at naghintay. Hindi na ako nag-aksaya ng panahon na lumingon-lingon at hanapin ang matanda dahil naisip kong alam na rin naman niya kung sino ako at siya na rin ang kusang lalapit sa akin.

Gaya ng inaasahan ko, makalipas lamang ang ilang saglit ay may lumapit na sa akin.

“Hello, Celina.” Tinignan ko ang nakangiting lalaki na sa tingin ko ay nasa kanya ng 50’s. Hindi niya hinintay na btiin ko siya at basta na lang din naupo sa upuang katapat ng sa akin.

It didn't bother me; I was just confused dahil mukhang mabait ssiya sa akin at hindi ako sanay ng ganon. Mukhang naghihintay lang siya ng tugon ko dahil nakaupo lang siya at nanatiling nakatingin sa akin.

"You must be Mr. John Scott," I said, and he smiled once again.

"I'm happy that you know my name," he replied.

"Daniel and Lalaine told me," I said as I looked at him. "Why?" I asked afterward.

"What do you mean?" He asked, confused.

"Bakit gusto mo akong ipakasal sa anak mo? Is he disabled? Impotent? Ugly? Worthless? " tanong ko na tinawanan lang niya ng malakas habang sige ang pag-iling.

"None of that matches my son. He was the complete opposite of everything that you said,” tugon niya.

"Then why? I don't have any special talent, skills, or whatever to be worthy of marrying your godly son. " I told him.

"I am not looking for a goddess for a daughter-in-law. I was just curious about you. That's it,” nakangiti niyang sagot na ikinataas ng kilay ko. Mukha ba akong tanga sa paningin niya?

"You know that I don't believe you, right?" I asked him. His smile turned into laughter. I didn't feel scared of him at all. He looks funny to me, and I'm pretty sure he finds me amusing.

"I guess I don't have to worry about you after all. You are feisty and perfectly capable of taking care of yourself. " He said, relieved.

"I had been doing that for the last, what, ahm... 14 years of my life. Considering I had been living with two monsters, over the years, I learned to love no one else but myself.” Tinapat ko na siya since mukha namang alam na rin niya ang kalagayan ko sa kamay ng mag-asawang Nicholson.

"Then you can perfectly handle my son. Despite your description of him being godly, he was a total jerk, not to me, but I'm sure to you. Hindi niya rin gustong makasal, so I will have to tell you in advance that your marriage won't be heaven. Pero it won't be a total hell either. He never hurt women. That's what I can assure you. Physically, I mean, because emotionally, I'm sure a lot of women have cried over him." He informed me.

"Then what will happen if I marry your womanizer son?" I asked.

“You will have to live with him. You know, we own a big company, so you will be wealthy as well. You will be assigned as the President while he is the CEO. I hope you two will work well together for the betterment of the company and the people who work behind it," he said.

"I cannot promise you, but I will try my very best to stop him if he ever cheats on you. Though he never cheated on any of his girlfriends, he was generous to them. But, I cannot say the same to you for being his wife through an arranged marriage," he added.

"I understand."

“Kung sakaling makipag-deal siya sayo, make sure na hindi ka matatalo. Although Iw ant you to fulfill your duties as his wife, alam ko rin naman na magde-depend iyon sa aking anak.”

Tumango ako sa kanya at ngumiti dahil parang alam ko na kung ano ang napasukan ko. Tumayo na si John sa kanyang kinauupuan at mukhang aalis na.

"I have arranged a date for you two later at 7 in the Clandestine Hotel and Restaurant. Please be on time; he hates lazy people. " John said.

"Oh, what to do? I am very lazy. " I told him, and he laughed as he left.

Sinundan ko siya ng tingin habang papalayo at narealize ko na papasa pa siyang modelo sa kanyang edad dahil sa gandang lalaki at tindig niya.

Natampal ko ang aking noo ng maalala kong hindi ko man lang siya inalok ng kahit na ano. Hay naku, John, ang malas mo sa mamanugangin.

Para hindi ko na kailangan pang gumastos ng pamasahe ay nanatili na lang ako sa café at nag-sketch para sa aking next project. Mayayaman ang mga client ko na mula sa ibang bansa kaya naman mga willing magbayad ng kahit na magkano. Nakatapos ako ng ila din bago ako napatingin sa oras.

Now, it's time to face the godly womanizer.