เด็กดื้อ 3/4

“ทั้งสองอย่างล่ะมั้ง อยากจะลองดูหน่อยไหมล่ะ”

พี่ราเรซก้มหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอของฉันอย่างบ้าคลั่ง แขนเล็กก็ดันเขาไว้ไม่อยู่ ฉันจึงใช้กำปั้นทุบที่ไหล่หนาแทน มือหนายึดมือบางของฉันทั้งสองข้างไปตรึงไว้กับเตียงนอน ทำให้ฉันไม่สามารถประทุษร้ายเขาได้อีก

ลิ้นชื้นลากไล้ไปมาตามไหล่ปลาร้าและลำคอ ทำให้ขนกายลุกชันด้วยความสยิวปนเสียว ปากหนาพรมจูบดูดแม้มที่ซอกคอขาวเนียนอย่างแรงจนร่างกายของฉันสะดุ้งโหยงด้วยความเจ็บ ปานว่าเขาตั้งใจจะดูดดึงผิวเนื้อหลุดออกมาซะให้ได้ พยายามเตะก็แล้วถีบก็แล้ว แต่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี ยิ่งฉันดิ้นเท่าไร ร่างหนาก็ยิ่งแนบชิดกับร่างบางของฉันมากขึ้นเท่านั้น ฉันแทบจะจมหายไปกับเตียงนอนได้แล้วมั้ง

“ปล่อยต้านะ พี่เรซ!!” ฉันร้องตะโกนสุดเสียง

เขาจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันไม่ใช่แฟนของเขา อีกอย่างฉันก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย

“ทำไมต้องปล่อย...”

พี่ราเรซหยุดการกระทำแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง ฉันกัดริมฝีปากล่างแน่นพยายามข่มอารมณ์โกรธเอาไว้สุดๆ ยังมีหน้ามาถามอีก..ว่าทำไมต้องปล่อย

“ต้ามีแฟนแล้ว พี่ไม่ควรทำแบบนี้กับต้า” ฉันตอบโดยที่ไม่หลบสายตาของเขาแม้แต่น้อย เขาคงคิดว่าฉันง่ายสินะ ถึงได้ทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้

“แล้วไง.. พี่เอา..ต้า พี่ไม่ได้เอาแฟนต้าสักหน่อย..”

“พี่เรซ!!” ฉันเรียกชื่อเขาเสียงดัง เผื่อมันจะทำให้เขาได้สติขึ้นมาบ้าง ว่าสิ่งที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้มันไม่สมควร

“ครับ กลัวลืมชื่อพี่เหรอ” พี่ราเรซยื่นหน้าเข้ามาถาม ฉันรีบเบือนหน้าหนีทันทีที่เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้

“ถ้าชื่อพี่มันจำยาก จะเรียก..ผัวขา ก็ได้นะ”

ฉันหันขวับกลับมามองหน้าพี่ราเรซอย่างตกใจ นี่เขาเป็นบ้าอะไรเนี้ย ใครมันจะกล้าไปเรียกเขาแบบนั้นกัน

“เก็บไว้ให้พี่ซินดี้เรียกเถอะค่ะ”

“แต่พี่อยากให้ต้าเรียก”

“ไม่!!”

ฉันปฏิเสธทันควันที่พี่ราเรซพูดจบ แล้วนั่น..มันยิ่งทำให้คนตรงหน้าแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด พี่ราเรซผละตัวออกเล็กน้อย แต่ก็ยังนั่งคร่อมร่างบางของฉันไว้อยู่ เขาถอดเสื้อยืดของตัวเองออกเผยให้เห็นซิกแพคที่เรียงตัวเป็นลอนคลื่นอย่างสวยงาม จากนั้นพี่ราเรซก็ปลดเข็มขัดออกพร้อมเกะเม็ดกระดุมกางเกงยีนที่เขาสวมอยู่ออกสามเม็ดเผยให้เห็นขอบกางเกงชั้นในแลดูเซ็กซี่ไปอีก นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่..ต้าหนิง สติอยู่ไหนกลับมาด่วน

“งั้นก็หยุดพี่ให้สิ เพราะพี่ไม่ปล่อยต้าไปง่ายๆ แน่”

มือหนาเอื้อมมือมาแกะกระดุมเสื้อของฉันออกอย่างรวดเร็ว ฉันรีบคว้ามือพี่ราเรซไว้แต่มันก็ไม่สามารถหยุดเขาได้

“อย่านะ พี่เรซ!!”

ฉันจิเล็บลงที่หลังมือหนาทั้งหยิกทั้งข่วน เพื่อให้เขาหยุดแต่มันก็ไม่เป็นผล เพราะเขาสามารถถอดชุดพร้อมบราปีกนกของฉันออกไปได้เหลือไว้เพียงกางเกงชั้นในที่ยังพอช่วยปกปิดช่วงล่างได้นิดหน่อย

พี่ราเรซใช้สายตาจ้องมองร่างกายของฉันตั้งแต่เนินอกลงมายังช่วงล่างด้วยสายตาแทะโลมสุดๆ ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันทีด้วยความอาย ฉันยกแขนขึ้นมากอดตัวเองไว้แน่น ถึงมันจะไม่สามารถปิดได้หมดแต่มันก็ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว ทำได้แค่กอดตัวเองไว้

“สวยจัง...” พี่ราเรซชม

“อย่ามองนะ...”

ฉันบอกเขาเสียงสั่นพร้อมกับหลับตาลงไม่กล้าสบตากับเขา ความรู้สึกในตอนนี้ มันทั้งอายทั้งกลัว ไม่เคยมีใครได้เห็นร่างกายของฉันมาก่อน แม้แต่พี่ไผ่เอง ถึงเราจะเป็นแฟนกันแต่ฉันก็ไม่เคยปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ใครสัมผัสหรือเห็นได้ง่ายๆ แต่ดูตอนนี้สิ เขาได้เห็นได้สัมผัสมันทำให้ฉันรู้สึกเกลียดตัวเองเข้าไปทุกทีที่ปล่อยให้เขาสัมผัสได้ง่ายๆ

“ลืมตา..”

ฉันหลับตาแน่นส่ายหน้าไปมาจนหัวสั่นตาม ทำให้ผมยาวสลวยกระจายไปทั่วเตียงนอน ไม่รู้ตัวเลยว่า มันยิ่งทำให้ตัวเองดูน่ามองเข้าไปอีก

ฉันไม่อยากเห็นสภาพของตัวเองในตอนนี้ มันน่าอายที่สุด ร่างกายแทบจะเปลือยเปล่าต่อหน้าเขาอยู่แล้ว ฉันกระชับอ้อมกอดตัวเองแน่นขึ้น

“ต้าหนิง..” พี่ราเรซพูดเสียงอ่อนลง ฉันไม่รู้หรอกว่าเขามีสีหน้ายังไงเพราะยังหลับตาอยู่

“อย่าทำกับต้าแบบนี้ ต้ากลัว..” ฉันบอกเขาเสียงสั่นเครือ

“ลืมตาก่อนสิ พี่ไม่ทำอะไรหรอก...”

คำพูดของเขาเชื่อได้ใช่ไหม ฉันยังลังเลอยู่ในใจแต่ก็ยอมลืมตาขึ้น แล้วฉันก็ตกหลุมพรางเขาอีกครั้ง ทันทีที่ลืมตาขึ้นมาก็สบเข้ากับตาคมพอดี นัยน์ตาของพี่ราเรซที่มองมายังฉันแลดูอ่อนโยนซะจนใจสั่น แววตาของพี่เขาดูโหยหาฉันเหลือเกิน มันทำให้ฉันหวั่นไหว

“กลัวพี่เหรอ”

พี่ราเรซโน้มตัวลงมาใช้แขนหนาทั้งสองข้างของเขาสอดผ่านหลังของฉันอย่างช้าๆ ขึ้นมาประคองหัวทุ่ย พร้อมกับรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน เขาทำให้ฉันเคลบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มแสนหวานที่สาวคนไหนได้เห็นเป็นต้องอ่อนระทวยให้แก่เขา

“กลัวพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ” พี่ราเรซถามอีกครั้งใบหน้าเต็มไปรอยยิ้มแสนหวาน

ฉันพยักหน้าหงักสองครั้งแทนคำตอบ พี่ราเรซยิ้มกรุ้มกริ่มส่งมาให้ ฉันถึงกับร้อนวาบไปทั่วไปหน้า ใจก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ทำไมจู่ๆ เขาถึงเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้ เขาทำให้ฉันหวั่นไหวจนน่าใจหาย อาการต่อต้านก่อนหน้านี้มันได้มลายหายไปแล้ว เพียงแค่พี่ราเรซส่งยิ้มหวานมาให้ นี่ฉันใจง่ายเกินไปหรือเปล่านะ...

“บอกมาสิ ว่าพี่น่ากลัวยังไง..”

พี่ราเรซขยิบตาให้หนึ่งที เขายังยิ้มหวานไม่เลิก นี่กะจะทำฉันละลายให้ได้เลยใช่ไหม

“พี่เรซใจร้าย..”

ฉันจิ้มนิ้วชี้ไปที่อกแกร่งข้างซ้ายที่ไร้ซึ่งอาภรปกปิดใดใดเพราะเขาถอดมันออกไปแล้ว พร้อมกับจ้องมองใบหน้าคมเข้มอย่างหวาดหวั่น

“ถ้าไม่อยากให้พี่ใจร้ายก็อย่าดื้อกับพี่สิ”

“ต้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย จะดื้อได้ไง”

“ก็แล้วทำไมเลิกเรียนแล้วไม่รอพี่ล่ะ หนีไปทำไม”

น้ำเสียงเหมือนจะดุนิดหน่อยแต่ใบหน้าคมก็ยังมีรอยยิ้มประดับอยู่มันทำให้ฉันเริ่มคายความกลัวลง นี่ไม่ใช่กับดักใช่ไหม..

“ก็ต้า... อายนิ”

ฉันเบือนหน้าหนีไปอีกทางไม่กล้าสบตากับเขา พี่ราเรซก็ยิ้มอยู่ได้ ฉันเริ่มจะอ่อนไหวแล้วนะ

“อายอะไรครับ”

เนะ! ยังจะมาถามอีก.. ดูแต่ล่ะอย่างที่เขาทำกับฉันสิ ฉันไม่หน้าด้านพอที่จะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรไปได้หรอกนะ..

“พี่เรซชอบรังแกต้า”

ฉันบอกเขาโดยที่ไม่มองหน้า เพราะฉันกลัวใจตัวเองเหลือเกิน กลัวว่ามันจะละลายไปกับรอยยิ้มแสนอ่อนโยนนั่น

“พี่มีวิธีที่จะทำให้ต้าไม่รู้สึกอาย ได้นะ..”

ฉันหันหน้ากลับมามองเขาด้วยสีหน้างุนงงอย่างไม่เข้าใจ มีวิธีแบบนั้นด้วยเหรอ ไม่เห็นจะเคยรู้มาก่อนเลย

“มองตาพี่สิ..”

ฉันทำตามอย่างว่าง่ายเพราะคิดว่ามันคือวิธีที่จะทำให้ฉันไม่ต้องรู้สึกอายเขาได้อีก แต่แล้ว..เมื่อได้สบตากับเขาหัวใจของฉันมันก็เต้นโครมครามแทบจะทะลุออกมา ใบหน้าคมเข้มเคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ เป่ารดผิวแก้มสร้างความปั่นป่วนให้ฉันไม่น้อย ดวงตาของเรายังสานเข้ากันอยู่ไม่ห่างมันเหมือนต้องมนต์สะกดให้ฉันมองแค่เขาเพียงคนเดียว ริมฝีปากหนาเลื่อนมาสัมผัสริมฝีปากบางของฉันอย่างแผ่วเบา เพียงแค่สัมผัสเบาๆ มันก็ทำให้ร่างกายของฉันอ่อนปวกเปียกโรยแรงไปอย่างน่าอัศจรรย์

สมองไม่สั่งการอะไรนอกจากให้ยอมเขาและตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น มือเล็กที่กอดตัวเองอยู่ค่อยๆ คายออกเปลี่ยนไปโอบกอดร่างหนาแล้วลูบไล้แผ่นหลังกว้างอย่างเผลอไผล ทำให้ร่างกายของเราแนบชิดกันมากขึ้น ฉันเผลอแอ่นอกขึ้นให้เม็ดทับทิมที่แข็งเป็นไตเสียดสีกับอกแกร่งให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“อื้อ....” พี่ราเรซพึมพำอย่างพอใจ

ฉันอยากเอาใจเขาบ้างด้วยการจูบตอบ แต่มันค่อนข้างสะเป๊ะสะแป๊ะไม่รู้ว่าควรจะจูบตอบยังไง และเหมือนพี่ราเรซจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันกำลังทำ เขาค่อยๆ ชักนำพาฉันไปทีล่ะนิดสอนรสจูบแสนหวานนี้ให้แก่ฉัน เขาทำให้ฉันลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น

ริมฝีปากหนาละจากริมฝีปากบางเลื่อนลงมาครอบครองเม็ดทับทิบที่แข็งเป็นไตกำลังแอ่นรอริมฝีปากหนาอย่างลืมอาย ริมฝีปากหนาเริ่มดูดเม้มเบาๆ อย่างเอาใจ

มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนลงไปลูบไล้วนหน้าท้องแบนราบเล่นแล้วค่อยๆ เลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ จนถึงขอบกางเกงชั้นใน นิ้วเรียวรั้งกางเกงชั้นในออกไปพ้นทาง มือหนาเลื่อนมาสัมผัสเข้ากับเนินเนื้อสาวอวบอิ่มที่เขาเคยได้สัมผัสมันไปแล้วก่อนหน้านี้

“อื้อออ พี่เรซ..”

นิ้วเรียวแวกวนเล่นอย่างหยอกล้อกับเส้นไหมอ่อนนุ่ม อาศัยจังหวะที่ฉันกำลังลุ่มหลงอยู่นั้น

“อ๊ะ..อื้มมม”

นิ้วเรียวก็แทรกเข้ามายังร่องฉ้ำแฉะถึงสองนิ้วมันทำให้ส่วนนั้นของฉันบีบรัดแน่นพร้อมกระตุกเป็นระยะ นิ้วหัวมือขยี้แรงกับจุดอ่อนไหวของร่างกาย ร่างกายช่วงร่างบิดเกร็งอย่างเร่าร้อนทันทีที่นิ้วเรียวขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วและแรง ฉันจิกเล็บลงที่แผ่นหลังกว้างอย่างต้องการระบายความรู้สึกหวาบหวาม ร่างกายฉันกระตุกเกร็งไปสองสามทีรู้สึกฉ่ำแฉะไปทั่วหน้าขา พี่ราเรซถอดนิ้วออกจากตัวของฉันแล้ววนเล่นอยู่บริเวณขาอ่อนด้านในสร้างความปั่นป่วนให้แก่ร่างกายฉันไม่หยุด

พี่ราเรซผละตัวออกถอยไปนั่งพิงหัวเตียง นั่งจ้องมองฉันอย่างมีเลศนัย แล้วรอยยิ้มกุ้มกริ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าของพี่ราเรซ

“ช่วยอะไรพี่หน่อยสิ”

“อะไรคะ..”