ลับหลัง 1/2

“เราเป็น..” พี่ซินดี้กำลังจะตอบ

“เพื่อนสมัยมัธยมพี่นะ” แต่พี่ไผ่กลับชิ่งตอบซะก่อน แล้วพี่ซินดี้ก็หันมามองหน้าพี่ไผ่แปลกๆ

“แล้วสองคนรู้จักกันได้ไง” พี่ซินดี้หันมาถามฉัน

“เราเป็นแฟนกัน” พี่ไผ่ตอบแทน

“จริงเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะหาแฟนได้น่ารักขนาดนี้” พี่ซินดี้หันไปคุยกับพี่ไผ่

“ทำไมล่ะ ฉันจะมีแฟนน่ารักๆ ไม่ได้หรือไง”

“งั้นก็ดูแลเขาให้ดีๆล่ะ ผู้หญิงเขาชอบผู้ชายเอาใจใส่”

“ต้าหนิงไม่ใช่คนเรื่องมาก และฉันก็เอาใจใส่แฟนฉันอยู่แล้ว”

ทำไมฉันรู้สึกเหมือนสองคนนี้กำลังเถียงกันโดยทางอ้อมนะ ใบหน้าที่กำลังปั้นยิ้มใส่กันนั่นอีก

“ต้าอิ่มแล้วค่ะ” ฉันพูดโพล่ขึ้น เมื่อพวกเขาไม่ยอมเลิกจิกกัดกันด้วยสายตาสักที

“กลับบ้านกัน เพื่อนพี่น่าจะไปรอที่สนามแล้วล่ะ” พี่ไผ่บอก

“จะไปไหนกันต่อเหรอ” พี่ซินดี้ถามขึ้น

“ออ ที่บ้านต้ามีสนามหญ้าเทียมให้เช่านะคะ พี่ไผ่นัดกับเพื่อนๆ ไว้ว่าจะไปเตะฟุตบอลกัน” ฉันพูดกระจายต่อมความอยากรู้ให้พี่ซินดี้ฟัง

“ขอไปด้วยสิ คือซินดี้อยากไปเที่ยวบ้านน้องต้าหนิงอ่ะ ไปได้ไหม” พี่ซินดี้หันมาถามฉัน

“ได้ค่ะ” ฉันก็ต้องตอบตกลงอยู่แล้ว ใครมันจะกล้าปฏิเสธ แต่ดูเหมือนว่าพี่ไผ่จะไม่ค่อยพอใจอยู่นะ

บนรถ...

“คบกันมากี่ปีแล้ว” พี่ซินดี้ถามขึ้น เธอนั่งอยู่ที่เบาะหลัง

“สามปี” พี่ไผ่ตอบ

“นานเหมือนกันนะเนี้ย แล้วนายทำอะไรอยู่ตอนนี้” พี่ซินดี้หันไปถามพี่ไผ่

“เล่นฟุตบอล”

“นี่เอาจริงเหรอ ฉันนึกว่านายแค่เล่นๆ ซะอีก”

ฉันเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างแปลกใจกับคำพูดเมื่อกี้ของพี่ซินดี้ มันเหมือนกับว่าพวกเขาเคยรู้จักและสนิทกันมากกว่านั้น เหมือนจะรู้ใจกันด้วยซ้ำไป

“พี่ไผ่เขาเป็นนักกีฬาทีมชาติค่ะ เล่นแก่งมากๆ ด้วย” ฉันหันไปบอกพี่ซินดี้

“ว๊าว.. เก่งขนาดนั้นเชี่ยว”

ทีที คลับ

เมื่อถึงบ้านของฉันพี่ไผ่ก็แยกตัวไปหาเพื่อนที่สนาม พี่ซินดี้ก็เดินตามพี่ไผ่ไปด้วย ฉันเดินเข้ามาในร้านกาแฟเพื่อสวัสดีม๊า แต่พอก้าวเท้าเข้ามาเท่านั้นแหละ ฉันก็ต้องชะงัก นิ่ง ลืมหายใจไปชั่วขณะ เพราะมีสายตาอาฆาตส่งมาให้นะสิ พี่ราเรซ... เฮียโต้งกับพี่บิ๊กไบค์ พี่เลโอ กำลังนั่งเล่นเกมมือถือกันอยู่ที่โต๊ะในร้านกาแฟ

ฉันเดินก้มหน้าก้มตามองพื้นกระเบื้องรีบเดินขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็วไม่กล้าสบตาเขา พอก้าวเท้าเข้ามาในห้องได้ฉันก็ยืนถอนหายใจยาวๆ อย่างโล่งอก เขาโกรธฉันจริงๆด้วย... เฮ้ออออออออ

ฉันเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าก่อนเข้าห้องน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมายังชั้นล่าง และก็เจอม๊าอยู่หลังร้านกำลังจัดของอยู่

“คิดถึงจังเลย” ฉันเดินเข้าไปสวมกอดม๊าจากด้านหลัง

“อ้าว กลับบ้านได้แล้วเหรอ นึกว่าจะติดเพื่อนจนลืมม๊าซะแล้ว” มาม๊าแกล้งทำน้อยใจ

“ไม่ลืมหรอกค๊า..” ฉันหอมแก้มม๊าไปหนึ่งที

“มาก็ดีล่ะ ไปเฝ้าหน้าร้านให้หน่อย เดี๋ยวม๊าเช็กของตรงนี้แป๊บหนึ่ง”

“รับทราบค่ะ”

พอเดินออกมาหน้าร้านฉันก็ไม่เจอพวกพี่ชายและเพื่อนๆ ของเขาแล้ว สงสัยจะอยู่ที่สนามกันหมด ลูกค้าในร้านก็มีไม่กี่คน ฉันจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นไปพลางๆ

“กลับมาแล้วเหรอต้า” เสียงป๊าทักขึ้น

“ค่ะป๊า”

“งั้นก็ดีเลย ไปทำความสะอาดห้องอาบน้ำที่สนามสามให้หน่อย วันนี้แม่บ้านเขาลาครึ้งวัน”

“เนะ ทำไมเป็นต้าล่ะ ห้องอาบน้ำมีน้อยห้องซะที่ไหน ใครจะไปทำคนเดียวไหวล่ะค่ะ” ฉันแอบโวยนิดหน่อย อะไรกันกลับมาบ้านทั้งทีก็ใช้ไปทำความสะอาดห้องอาบน้ำซะล่ะ

“ไปๆ อย่าบ่น ช่วยป๊าหน่อย”

“แล้วใครจะเฝ้าร้านล่ะ”

“ก็ป๊าไง” แล้วป๊าของฉันก็ฉีกยิ้มมาให้

“ป๊าอ่ะ!”

ป๊านะป๊า ใช้มาได้.. ให้มาทำความสะอาดห้องอาบน้ำ มือฉันซีดพอดี ก็ได้แต่ทำไปบ่นไปแหละ จะว่าไปห้องอาบน้ำก็ไม่ได้สกปรกอะไรมากทำแป๊บเดียวก็เสร็จล่ะ

ซ่า.....

มีคนใช้อยู่เหรอ ฉันทำความสะอาดจนมาถึงห้องอาบห้องสุดท้าย ซึ่งยังมีคนใช้อยู่ เดี๋ยวให้เขาใช้เสร็จแล้วค่อยกลับมาทำใหม่ดีกว่า ฉันกำลังจะหันตัวกลับ ถังใส่อุปกรณ์ทำความสะอาดดันลื่นหลุดมือซะงั้น..

ตุบ!! ซวยแล้ว...

“ใครอยู่ข้างนอก” หึ.. ทำไมเสียงคุ้นหูจัง เขาตะโกนออกมาจากห้องอาบน้ำ

“อย่าพึงออกไปนะ ช่วยหยิบผ้าขนหนูมาให้หน่อยว่างอยู่บนม้านั่งอ่ะ” ชัดเลย.. พี่ราเรซ

ฉันบีบจมูกแกล้งดัดเสียงเล็กเสียงน้อยไม่ให้เขาจำเสียงได้

“ตรงไหนค๊า... (เสียงดัด) ”

“ต้าหนิง!!”

“ห๊ะ!! รู้ได้ไงอ่ะ” ฉันว่าฉันดัดเสียงเนียนๆ แล้วนะ

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าห้องอาบน้ำผู้ชายหรอกนะ ถ้าไม่ใช้เจ้าของสถานที่” นั่นสินะ ก็นี่มันบ้านฉันนิ

“แสนรู้..” ฉันเลยแขวะเข้าให้

“ชมพี่บ่อยแบบนี้ เดียวก็ให้รางวัลซะเลยนิ” พี่ราเรซตะโกนตอบมา

“ไม่อยากได้”

“แต่อยากให้”

“ไม่เอา”

“จะเอา”

แล้วฉันจะมายืนตะโกนเถียงข้ามประตูกับเขาทำไมเนี้ย

ตึก ตึก เสียงเท้าหนักๆ เดินเข้ามาให้ห้องอาบน้ำ

“มีคนมา ต้าไปก่อนนะ” ฉันกำลังจะหมุนตัววิ่งออกไปจากห้องอาบน้ำ

ปึก!! แกร็ก!!

แล้วร่างของฉันก็ถูกร่างหนารั้งเข้ามาอยู่ในห้องอาบน้ำกับเขาเรียบร้อยแล้ว ฉันได้แต่ยืนนิ่ง ไม่กล้าขยับ ความอุ่นร้อนจากอกแกร่งแผ่ซ่านมาสู่ผิวด้านหลังของฉันพร้อมกับหยดน้ำที่เกาะตามตัวเขาไหลซึมผ่านเสื้อยืดฉันเข้ามา เพราะร่างกายกำยำที่อยู่ด้านหลังของฉัน ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยสักชิ้น ความร้อนรุ่มในร่างกายของฉันเริ่มก่อตัวขึ้นมากองอยู่บนใบหน้า ฉันยืนหลับตาปี๋ ไม่กล้ามองอะไรทั้งสิ้น

“วันนี้เล่นดีมากเลยมึง ไอ้ไผ่”

“แบบนี้ครองตำแหน่งตัวจริงแน่นอน”

“สมพรปากเถอะครับ” เสียงพี่ไผ่ตอบเพื่อนของเขา

สักพักก็มีเสียงฝีเท้าหนักเดินออกไป ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู

“ไผ่” เสียงพี่ซินดี้

“เธอจะตามฉันไปถึงไหนซินดี้” เสียงพี่ไผ่เหมือนจะรำคาญ

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะตามนายหรอก ฉันแค่มีเรื่องจะคุยด้วย”

“เรื่องอะไร”

“ก็เรื่องแฟนนายไง”

“ทำไม”

“นายควรจะดูแลต้าหนิงให้ดีๆ หน่อย ไม่ใช่ปล่อยให้มายุ่งกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้” แอบนินทาฉันเหรอ ยัยซินดี้

“ต้าหนิงไม่ใช่คนแบบนั้น”

“เหรอ ไม่ใช่แบบนั้น แบบที่ว่ามาจูบกับผู้ชายของฉันหน้าตาเฉยนะเหรอ”

“หมายความว่าไง”

“ก็หมายความอย่างที่พูดแหละ ต้าหนิงจูบกับราเรซของฉัน ต่อหน้าต่อตาฉันด้วย”

คำว่า..ราเรซของฉัน.. ทำให้ฉันหันตัวมามองหน้าพี่ราเรซอย่างโกรธเคือง โดยลืมไปว่าในตอนนี้พี่ราเรซยังเปลือยกายอยู่ ซึ่งพี่ราเรซก็ส่ายหน้าจ้าละหวั่นปฏิเสธในคำพูดของพี่ซินดี้

“ต้าหนิงไม่ทำแบบนั้นแน่นอน มีแต่ไอ้เรซนั่นแหละ ที่เป็นคนทำซะมากกว่า” พี่ไผ่เถียงพี่ซินดี้กลับ

พี่ราเรซก็ขยับปากพูดแบบไม่มีเสียง ซึ่งอ่านปากได้ว่า “แสน..รู้...” เขาแอบว่าพี่ไผ่

“ดูนายจะเชื่อใจแฟนนายมากเลยนะ”

“แน่นอน”

“และถ้าฉันเดาไม่ผิด นายก็ยังไม่ได้เธอด้วยงั้นสิ” ฉันถึงกับตาโตอย่างตกใจกับคำถาม เพื่อนกันเขาถามกันแบบนี้เหรอ

“แล้วเธอล่ะ ได้มันรึยัง ไอ้เรซนั่น”

“ครั้งสองครั้ง”

เหมือนร่างฉันโดนชัตเตอร์รัวๆ กับคำว่า ครั้งสองครั้ง ฉันเงยหน้าจ้องมองหน้าพี่ราเรซตาเขม็ง จิกเล็บลงกับแขนหนาแล้วก็ลากเป็นทางยาว พี่ราเรซนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่ยอมปริปากร้องออกมา เลือดไหลซิบเป็นทางยาวจากการโดนฉันข่วน

“เอามันไม่อยู่สินะ”

“ก็เพราะแฟนนายมาสร้างความวุ่นวายไง ไม่งั้นเขาก็สนใจแค่ฉันแล้ว”

“ยอมรับเถอะว่าเธอมันไม่ได้เรื่อง ไม่ถึงใจมัน” เสียงพี่ไผ่พูดเยาะเย้ย

“ไม่ถึงใจเหรอ ลองดูหน่อยไหมล่ะ เมื่อก่อนนะฉันทำให้นายถึงใจแค่ไหน ลืมไปแล้วเหรอ ที่รัก”

“เรื่องมันผ่านไปแล้ว อือ..จะพูดขึ้นมาอีกทำไม” เสียงพี่ไผ่เริ่มแผ่วเบาเหมือนกำลังทำอะไรสักอย่าง ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“ฉันเด็ดกว่าแฟนนายเยอะ นายก็รู้”

แล้วฉันก็ได้ยินเสียงที่ไม่คาดคิด ดังขึ้นอยู่ด้านนอกนั้น พี่ไผ่กับพี่ซินดี้...