ลับหลัง 2/2

“ฉันเด็ดกว่าแฟนนายเยอะ นายก็รู้”

แล้วฉันก็ได้ยินเสียงที่ไม่คาดคิด ดังขึ้นอยู่ด้านนอกนั้น พี่ไผ่กับพี่ซินดี้

“อ๊ะ..ไผ่”

“แรงอีก อ๊ะ..” เสียงเก้าอี้นั่งดัง เอี๊ยด อ๊าด ทำให้ฉันแสบแก้วหู

“อ่า..ซินดี้..” เสียงพี่ไผ่ครางต่ำ

ฉันถึงหน้าแดงขึ้นมาอย่างกั้นไม่อยู่ พวกเขาทำอะไรกัน แสลงหูที่สุดเลย แต่ที่หนักกว่าด้านนอกก็คงจะเป็นพี่ราเรซในตอนนี้ สีหน้าเริ่มบิดเบี้ยวเหมือนกำลังเก็บกดอะไรสักอย่าง ฉันรับรู้ถึงบางอย่างที่แข็งขึงกำลังจ่ออยู่ที่หน้าท้องของฉัน

“พี่ไม่ไหวแล้วต้า..” เสียงพี่ราเรซกระซิบแหบพร่าชิดริมหู เรียกขนในกายให้รุกชันอย่างซาบซ่าน

พี่ราเรซจับเสื้อยืดฉันถอดขึ้นออกทางศีรษะ มือหนาปลดตะขอบราออกในทันที แขนแกร่งข้างหนึ่งรั้งเอวบางฉันเข้าไปชิดตัว ริมฝีปากหนาก้มลงมาครอบครองยอดอกดูดเม้มอย่างรุนแรง มืออีกข้างก็เลื่อนต่ำลงเข้าไปในกางเกงชั้นใน ส่งนิ้วเรียวเข้าไปสะกิดกับจุดอ่อนไหวกลางกาย พี่ราเรซง้อข้อมือเข้าออกอย่างรัวเร็ว เรียวขางามเริ่มสั่นนิดๆ ทรงตัวไม่อยู่ เพราะโดนพี่ราเรซเล้าโลมทั้งบนและล่างอย่างจาบจ้วง เมื่อพี่ราเรซถอดมือออกจากกางเกง ร่างฉันก็ซุดฮวบลงแต่ยังดีที่แขนแกร่งรับไว้ได้ทัน

พี่ราเรซดันร่างของฉันให้ชิดผนังห้องอาบน้ำ มือหนาปลดกางเกงนอกและในลงพร้อมกันในคราเดียว ตามมาด้วยร่างสูงที่ค่อยๆ คุกเข่าลงตรงหน้า เขาจับเรียวขางามข้างหนึ่งให้พาดกับบ่าแกร่ง แล้วใบหน้าคมก็ซุกเข้ามากลางกายทันที

“อื้อ...” ฉันยกมือข้างหนึ้งขึ้นมากัดนิ้วชี้เพื่อปิดกั้นเสียงตัวเอง ส่วนมืออีกข้างก็เลือนลงไปสานเข้ากับเรือนผมของคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า ลิ้นร้ายปาดปายไปทั่วโถงถ้ำ ดูดเม้มแรงกับจุดเสียว ฉันถึงกับเกร็งไปทั้งตัวเมื่อพี่ราเรซกระทำกับส่วนนั้นอย่างร้อนแรง

ร่างหนาเลื่อนตัวขึ้นมายืนเต็มความสูง ทำให้ฉันแลดูตัวหดลงในทันที พี่ราเรซบดจูบที่ริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อน เขาขยับเข้ามาบังร่างของฉันจนมิด ขาข้างหนึ่งถูกเขาจับยกขึ้นเกี่ยวเข้ากับสะโพกหนา พร้อมกับดันความแข็งขึงเข้ามาจนสุด ฉันโอบกอดร่างหนาไว้แน่น เมื่อพี่ราเรซเริ่มขยับช่วงล่างจากช้าๆ เปลี่ยนมาเร็วขึ้น

“อือออ อุ๊บ..” ฉันกลั้นเสียงไม่อยู่ พี่ราเรซจึงโฉบริมฝีปากลงมาปิดปากของฉันไว้ พร้อมกับบดจูบอย่างเร่าร้อน ฉันจิกเล็บลงกับแผ่นหลังกว้างอย่างแรงเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน

“อื้อออ” ฉันครางอยู่ในลำคอ แต่เหมือนว่าร่างหนาจะยังไม่ถึง เพราะพี่ราเรซยังไม่หยุดขยับสะโพก เขากระแทกเข้ามาอีกสองสามครั้งแล้วก็รีบถอดแก่นกายออกอย่างรวดเร็ว รับรู้ถึงความอุ่นวาบรดที่ต้นขาด้านใน เขาไม่ได้ป้องกันนี่เอง

ฉันค่อยๆ คุกเข่าลงตรงหน้าพี่ราเรซ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา พี่ราเรซแสดงสีหน้าสงสัยว่าฉันคุกเข่าทำไม และก็ไม่ปล่อยให้เขาได้สงสัยนาน ฉันค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียส่วนปลายปัดปายคราบสีขาวขุ่นก่อนจะอ้าปากรับมันเข้ามาอยู่ในโพรงปากของฉัน แค่อยากทำความสะอาดให้ ที่เขายอมรั่งนอกก็เพราะเพื่อฉัน ก็เลยอยากเอาใจบ้าง

ฉันเงยหน้าขึ้นมองพี่ราเรซ ซึ่งตอนนี้กำลังยืนกัดริมฝีปากล่างหลับตาพริ้มเหมือนเด็กน้อยกำลังฝันหวาน พอได้เห็นแบบนี้แล้ว ก็ดูน่ารักไปอีกแบบเฮะ ดูไร้พิษสงจัง

“พอแล้วครับ เดี๋ยวได้ต่ออีกยกนะ” พี่ราเรซกระซิบบอกเสียงเบา มือหนาจับไหล่ฉันให้ยืนขึ้น พร้อมกับมองหน้าฉันด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น ฉันยืนเม้มปากอย่างเขินอาย ทำอะไรลงไปก็ไม่รู้

“ปากเรอะเนะ”

มือหนาเชยคางมนให้เชิดขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ริมฝีปากหนาทาบทับริมฝีปากบางได้ถนัด สัมผัสครั้งนี้มันอ่อนนุ่มละมุนละไม รู้สึกว่าร่างกายของฉันเริ่มจะเสพติดเขาขึ้นทุกวันๆ แล้วล่ะ

“ใส่เสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวอีก” พี่ราเรซถอดริมฝีปากออกแล้วพูดกับฉัน พร้อมกับก้มลงไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ให้

“ต้าใส่เองได้” ฉันแย้งเขาเสียงเบาหวิว กลัวคนด้านนอกจะได้ยิน

“อย่าดื้อ” พี่ราเรซส่งสายตาดุมาให้

ฉันจำต้องยอมให้เขาใส่ให้กว่าจะเรียบร้อยก็หาเศษหาเลยฉันไปในตัวด้วย ฉันแนบหูลงประบานประตูเพื่อฟังว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั้นได้ออกไปกันหรือยัง เสียงเงียบมากจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่มันเต้นดัง ตึกๆ ๆ อยู่ในหัว

“ต้าออกไปก่อน หยิบผ้าขนหนูมาให้พี่ด้วย”

ฉันค่อยๆ แง้มประตูออกเบาๆ ชะโงกหน้าโผล่ออกไปก่อน เพื่อดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แล้วจริงๆ ฉันเดินออกมาหยิบผ้าขนหนูแล้วหันไปยื่นให้พี่ราเรซ แต่พี่ราเรซกลับยืนนิ่งอยู่ในห้องอาบน้ำไม่ยอมรับไปสักที

“เอาไปสิ จะยืนโชว์อีกนานไหม” ฉันเลยแขวะเข้าให้

“เช็ดให้หน่อย” ไม่ใช่แค่พูดอย่างเดียว แถมส่งสายตาออดอ้อนมาให้ด้วย แล้วใครมันจะไปใจแข็งได้ล่ะ

ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องอาบน้ำอีกครั้ง เพื่อเช็ดตัวให้คนตัวโต ฉันค่อยๆ ซับหยดน้ำที่มันเกาะร่างหนาเป็นเม็ดเล็กระยิบระยับยามต้องกระทบกับแสงนีออน ไม่รู้ว่าน้ำหรือเหงือกันแน่

“ต้าไปก่อนนะ เดี๋ยวป๊าสงสัย”

“ครับ ฟอดดดดด” พี่ราเรซโน้นตัวลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่

“คนบ้า..” ฉันยกมือขึ้นกุมแก้มตัวเอง แล้วก็รีบวิ่งออกมาจากห้องอาบน้ำ

ฉันเดินกลับเข้ามาในร้านก็เจอกับม๊าอยู่หลังเคาร์เตอร์ เมื่อมองไปยังโต๊ะนั่งก็เห็นพี่ไผ่กับเพื่อนๆ นั่งดื่มเครื่องดื่มกันอยู่ แต่ไม่เห็นพี่ซินดี้แล้ว มองไปโต๊ะข้างๆ กันก็เจอกันกลุ่มของเฮียโต้งกำลังนั่งเล่นเกมโทรศัพท์แข่งกันอยู่ ฉันเข้าไปหาม๊าที่หลังเคาร์เตอร์ เพื่อดูว่ามีอะไรให้ฉันช่วยอีกไหม

“ทำไม มึงอาบน้ำนานจังว่ะ” เสียงพี่เลโอพูดขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองตามทันที เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พี่ราเรซส่งยิ้มมาให้ ฉันรีบหลบตาเขาทันที สาเหตุที่เขาอาบน้ำช้านะเหรอ... จู่ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาที่แก้มเนียน

“น้ำบ้านไอ้โต้งเย็นดี พอได้อาบแล้วมันสดชื่น...” พี่ราเรซตอบอย่างทะเล้น พร้อมกับนั่งลงข้างเฮียโต้ง

“เหรอว่ะ กูไม่เห็นจะรู้สึกเลย” เฮียโต้งหันไปคุยกันพี่ราเรซ

“ก็คงไม่เย็นซู้ซ่าเท่าน้ำแถวบ้านคุณปู่กูหรอก” พี่ราเรซยิ้มอย่างมีเลสนัย

“ไอ้เชี้ย เรซ..” แล้วเฮียโต้งก็ยิ้มตาม ฉันไม่เคยเห็นเฮียยิ้มแบบนี้มาก่อนเลย แปลกจัง..

“แล้วแขนมึงไปโดนอะไรมา” พี่บิ๊กไบค์ถามพี่ราเรซ

ฉันทำทีไม่สนใจ แต่ก็เงี่ยหูรอฟังจากสุดฤทธิ์

“แมวน้อยข่วน” พี่ราเรซตอบ

“บ้านกูไม่ได้เลี้ยงแมว” เฮียโต้งบอก

“สงสัยมันหลงมา หลงเข้ามาในห้องอาบน้ำกูด้วย”

“พลวด!! แอ้กๆ ๆ” ฉันกำลังดูดโกโก้ปั่นอยู่ก็สำลักทันที พี่ไผ่รุกขึ้นจากที่นั่งวิ่งมาหาฉันหลังเคาร์เตอร์อย่างรวดเร็ว ฉันแอบชำเลืองมองหน้าพี่ราเรซ ซึ่งเขาก็ส่งยิ้มหวานมาให้อย่างจงใจ

“เป็นอะไรรึเปล่า” พี่ไผ่ถามขึ้นพลางลูบหลังให้ฉันเบาๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ต้าแค่สำลักน้ำเฉยๆ” ฉันหันไปยิ้มแห้งๆ ให้พี่ไผ่ อย่างอายๆ ก็เขาเล่นแสดงความเป็นห่วงซะขนาดนี้ แต่พอหันหน้าไปที่โต๊ะของเฮียโต้งฉันก็ชะงักอีกรอบ เมื่อเจอกับสายตาดุดันของพี่ราเรซ

“เบาๆ หน่อยไอ้ไผ่ น้องต้าหนิงก็แค่สำลักน้ำเอง มึงก็ห่วงเกิ๊น” เพื่อนพี่ไผ่แซว

“ก็กูรักของกูนิ คนนี้กูจริงจัง” ปากพูดกับเพื่อนแต่สายตาของพี่ไผ่กลับจ้องไปที่พี่ราเรซ นี่พวกเขากำลังทำสงครามเย็นกันอยู่ใช่ไหม

“มึงไม่แห่ขันหมากมาเลยล่ะ” เสียงเฮียโต้งพูดขึ้น

“ได้นะ ถ้าต้าหนิงโอเคร” แล้วพี่ไผ่ก็หันหน้ามาหาฉัน

“เออ.. ให้ต้าเรียนจบก่อนเนอะ อย่าพึ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลย” ฉันยิ้มบางๆ ส่งไปให้พี่ไผ่

“พี่ยังไงก็ได้ แล้วแต่ต้าหนิงเลย” พี่ไผ่เอื้อมมือมาจับมือของฉัน เขาจูบลงเบาๆ ที่หลังมือต่อหน้าต่อตาใครหลายคน

“วันนี้มึงนอนนี่หรือคอนโดว่ะ” เสียงพี่ราเรซถามเฮียโต้งอย่างหงุดหงิด

“วันนี้กูนอนบ้าน ถามทำไม”

“กูนอนด้วย”

“นั่นมึงจะไปไหน” เสียงพี่บิ๊กไบค์พูดขึ้น ฉันหันหน้าไปมองก็เห็นพี่ราเรซเดินตรงมาที่ฉันกับพี่ไผ่ยืนอยู่ ใจฉันเต้นแรง ตุบๆ ๆ อย่างตื่นกลัว แล้วพี่ราเรซก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉันกับพี่ไผ่

“กูง่วง จะไปนอน” พี่ราเรซตะโกนตอบพี่บิ๊กไบค์แต่สายตาจ้องมองฉันกับพี่ไผ่สลับกันไปมา แล้วเขาก็เดินเฉียดฉันขึ้นไปยังชั้นบนของบ้านฉัน เดี๋ยวนะ... นี่มันบ้านฉันนะ

“ไอ้ห่านี่ หน้ามึนชิบ..” เสียงเฮียโต้งบ่น แต่ก็ยังนั่งอยู่กับที่ไม่ได้คิดจะลุกมาห้ามเพื่อนที่แสดงความเป็นเจ้าของบ้านอย่างพี่ราเรซเลย

“งั้นกูง่วงด้วย” พี่บิ๊กไบค์ตามพี่ราเรซไปอีกคน

“กูไปด้วย” ตามมาด้วยพี่เลโอ

“ไอ้พวกเหี้ย ทำไมชอบมานอนบ้านกูจังว่ะ” แล้วเฮียโต้งก็ตามเพื่อนขึ้นไปอีกคน