Kabanata 0005

Makalipas ang dalawang buwan...

Halos dalawang buwan na pala ang lumipas nang umuwi si Raquel sa pagmamay-aring lupa ng kaniyang lolo. Tandang-tanda pa niya ang unang mga araw niya rito. Halos durog ang kaniyang puso subalit unti-unti na siyang nakakabangon mula sa masakit niyang nakaraan.

Nawalan na rin ng balita si Raquel sa dating asawa dahil pinagbawalan siya ng kaniyang lolo na gumamit ng telepono. Dalawang buwan na rin ang tiyan niya pero hindi pa rin ito halata. Sa loob ng dalawang buwan ay sinubukan ni Raquel na kalimutan lahat ng mga nakaraan subalit hindi iyon naging madali para sa kaniya. Hindi ganoon kadali lalo na at sobrang nawasak ang kaniyang puso.

Mabuti na lang at may mga nakilala siyang mga tao na naging dahilan para bumuti ang kaniyang pakiramdam na lubusan niyang ipinagpasalamat.

Kaarawan ng kaniyang lolo kaya abala ang lahat sa hacienda. Maraming bisita ang darating mamayang gabi at si Raquel ang naatasang mag-asikaso ng lahat.

“Senyorita Raquel, kami na po ang bahala rito. Magpahinga na muna kayo.” Napalingon si Raquel sa gawi ng babae na nagsalita. Isa ito sa mga kaibigan ni Raquel na tagapangalaga ng hacienda. 

Napailing si Raquel at tumitig rito. “Hindi ba sinabi ko sa inyo na Raquel na lang ang itawag niyo sa akin?”

Napatungo ng ulo si Althea.

“Hanggang ngayon ay hindi pa rin po kami sanay pero hayaan mo masasanay rin kami, Raquel.”

Napangiti naman siya sa wakas dahil tinawag na siya sa pangalan niya ng kaniyang bagong kaibigan. Laking pasalamat niya dahil nakilala niya ang mga ito. Isa sila sa mga nakatulong sa kaniya upang paunti-unting makalimutan ang kaniyang nakaraan.

“Ano pa ba ang kulang rito?” tanong niya kaya naman natawa si Althea.

“Lahat ay nakahanda na kaya dapat ay magpahinga ka na. Dadalo ka pa sa party mamaya at kailangan mo mag-ipon ng lakas.” Napatango naman si Raquel dahil sa sinabi ni Althea. 

Ayaw niya man iwanan ang mga ito pero kailangan niya munang magpahinga dahil sigurado siyang mapapagod siya mamayang gabi. 

Pumasok siya sa bahay nila at nadatnan ang lolo niya na nakaupo sa sofa. Nilapitan niya ito at tinabihan. Lumingon naman ang lolo niya sa direksyon niya.

“Patawarin mo ako, apo,” sambit ng lolo niya kaya naman napakunot ang kaniyang noo. 

“Para saan po?” takang tanong niya rito. Pinisil ng lolo niya ang kaniyang mga kamay kaya ganoon na lang ang pagkabog ng dibdib niya. Napatitig naman siya sa mga mata nito at napansing malungkot ito.

“Kasalanan ko kung bakit ka nagtiis sa mga Hidalgo. Hindi ko na sana pinilit ang ama mo na ipakasal ka sa lalaking iyon at hindi mangyayari ang lahat nang ito.”

Hindi na napigilan ni Raquel ang maluha dahil sa mga sinabi ng kaniyang lolo. Walang kasalanan ang kaniyang pamilya sa nangyari dahil ginusto niya rin ang kasal.

“Hindi niyo kasalanan, Lolo, kaya tama na. Huwag niyo na isipin pa ang nakaraan. Minahal ko lang talaga si Nicholas kaya nangyari ang lahat nang ito. Pinapangako ko hindi na mauulit pa ito.” Napatango na lang ng ulo ang kaniyang lolo. 

Pumasok na kaagad si Raquel pagkatapos niyang makipag-usap sa lolo niya upang magpahinga. Kailangan niya nang sapat na pahinga para mamayang gabi. 

Pagkatapos ng ilang oras ay ginising na siya ni Althea dahil dumating na ang mag-aayos sa kanila. Kailangan niyang mag-ayos dahil haharap siya sa mga bisita ng lolo niya at hindi na siya makapaghintay pa. 

Hindi naman maipaliwanag ni Raquel kung bakit sabik na sabik na siyang pumunta sa venue ng party. Tapos na rin siyang maayusan kaya hindi na nagsayang pa ng oras si Raquel at kaagad na sumunod sa lolo niya.

Kasama niya si Althea na naglalakad papuntang venue. Pagkarating doon ay hindi naman inaasahan ni Raquel na makita ang dami ng mga dumalo at halos lahat ay nakatingin sa kaniya. Hindi siya sanay sa ganitong atensyon pero pinilit niya ang sarili na maging kalmado hanggang marating niya ang kinaroroonan ng kaniyang lolo.

“Happy birthday, Lo.” Pagbati niya sa matanda. Ngumiti ang lolo niya at dinala siya nito sa mga kaibigang negosyante. 

“Mga kaibigan, ito pala ang apo ko,” pagpapakilala ng lolo niya sa mga kaibigan nito. “Siya ang tagapagmana ko.”

Napaawang ang bibig ni Raquel dahil sa kaniyang narinig. Hindi niya inaasahan na gano'n ang pagpapakilala niya sa kaniya. Hindi na lamang siya kumibo dahil ayaw niyang mapahiya ito sa mga kaibigan.

Sa wakas ay nagkaroon ng pagkakataon si Raquel na makawala sa lolo niya kaya nilapitan niya si Althea. Nag-usap ang dalawa habang kumakain hanggang sa hindi inaasahang pagkakataon ay may biglang nakakakilala sa kaniya.

“Hindi ba siya 'yong asawa ni Nicholas Hidalgo?”

Parang piniga ang puso ni Raquel nang marinig ang pangalan ng dating asawa.

“Oo, at bakit siya nandito? Hindi ba kasal na sila?”

“Baka naman naghiwalay na sila kaya siya umuwi dito sa lolo niya?”

Hindi maiwasang mapailing sa ulo si Raquel nang marinig ang pinag-uusapan ng mga babaeng bisita ng lolo niya. Hindi siya makapaniwala na hindi alam ng mga ito ang salitang bulong. Rinig na rinig niya ang kanilang pinag-uusapan at akmang lalapitan na sana niya mga iyon nang matigilan siya.

“OMG! Magugulat kayo sa dumating!” sambit ng isang babae sa kaniyang mga kaibigan nang bigla itong dumaan sa gawi nila Raquel. 

Napatingin naman si Raquel kay Althea at nagbabakasakali na may alam ang kaibigan sa narinig pero umiling lang ito.

“Huwag mo na lang pansinin ang mga 'yon. Panigurado guni-guni lang nila 'yon.” 

Napatango si Raquel sa sinabi ng kaibigan at nagpatuloy lamang sila sa pag-uusap hanggang sa mag-aya si Raquel na bumalik na sa mansyon. Nagsasaya pa ang mga bisita at gustuhin niya man manatili ay hindi pwede. Kailangan niyang pangalagaan ang kalusugan sapagkat may laman na ang kaniyang tiyan.

Hindi naman maipaliwanag ni Raquel ang kaniyang sarili dahil bigla na lang kumabog ang kaniyang dibdib habang papalapit siya sa labasan. Napapansin niya rin ang kumpol ng mga tao pero hindi niya na lang ito pinansin at nagtuloy-tuloy siya sa paglalakad palabas. 

Subalit bago pa man siya tuluyang makalayo sa lugar na iyon ay may biglang tumawag sa pangalan niya. 

“Raquel,” sambit ng isang pamilyar na boses kaya naman ay natigilan siya. 

Bigla na lang lumakas ang pagkabog ng dibdib niya habang ang kaniyang buong katawan ay nagsisimula na manginig. Natitiyak ni Raquel na kilala niya ang may-ari ng boses na iyon at hindi siya pwedeng magkamali.

Dahan-dahan ay nilingon niya ito. Napuno naman ng galit ang puso niya nang malamang totoo pala ang kaniyang hinala.

“Nicholas...”